Φιλία.!

[margaritarenia]

Εμμακι μου κοριτσακι μου......αρχοντισσα γλυκια

[Emmaki]

Ψυχουλομαργαριτουλινι!!!!!!

[margaritarenia]

[Μάνος]

Όλα όσα λέγονται μεσα σε αυτό το τόπικ είναι πολύ σωστά... Πραγματικά δεν ήξερα τι να πρωτοπαραθέσω! Έχω όμως να κάνω ένα μοίρασμα μαζί σας:

Κατά την διάρκεια αυτών των 35 ετών "ζωής" μου, και μεσα στους χώρους που κινόμουνα, γνώρισα πολλούς ανθρώπους. Κάποιοι ήταν γνωστοί και "κατά τύχη" συνταξιδιώτες στο ίδιο βαγόνι, ενώ κάποιοι άλλοι ήρθαν για να μείνουν... Από αυτούς που ήρθαν για να μείνουν υπάρχουν σαφέστατα εκείνοι που είναι ελάχιστοι, έχεις μοιραστεί και συνεχίζεις να μοιράζεσαι πολλά από τη ζωή σου και εκείνοι με τους οποίους δεν έχεις πλέον τόσο στενή επαφή, όμως επί της ουσίας ξέρουνε και οι δυο πλευρές πως στη δύσκολη θα τρέξουν ο ένας για τον άλλο! Α, υπάρχουν επίσης και οι φίλοι από κεκτημένη ταχύτητα ή από συνήθεια, με τους οποίους δε μοιράζομαι συναισθήματα, απλά μόνο θέματα κοινωνικού περιεχομένου...

Όπως και να έχει, πραγματικά νιώθω πολύ ευγνωμων για τους ανθρώπους που γνώρισα στη ζωή μου και για τους φίλους τους οποίους έχω!

Η φιλία ωστόσο είναι όπως η σχέση, χωρίς το σεξ. Αναρωτιέμαι λοιπόν με την αναπηρία που με διακατέχει, (και αυτό δεν το λέω γιατί με υποτιμώ, αλλά μετά την αυτοκριτική που έχω κάνει) πως γίνεται να έχω φιλίες χρόνων στη ζωή μου και στο θέμα σχέσης να έχω μια σχέση στο ενεργητικό μου του 1,5 χρόνου!!! Όλες οι προηγούμενες ήταν πολύ λιγότερες από χρόνο (και δεν ξέρω καν αν ονομάζονται σχέσεις!) Και μιλάμε πάντα για τον ίδιο ανάπηρο άνθρωπο, που όσο εγωιστής και... και... και... υπήρξε με τους μεν, άλλο τόσο υπήρξε και με τους δε!

...Τότε βλέπεις δεν υπήρχε το φόρουμ στη ζωή μου, εξού και η αναπηρία!

Ευχαριστώ

[Ellaki]

Το σημαντικό είναι να ξέρεις γιατί κάνεις μια σχέση και τι κενά περιμένεις από τον άλλον να σου καλύψει.
Μόνον ο Ολόκληρος Άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να του καλύψει κάποιος άλλος τα κενά του γιατί είναι γεμάτος από τον εαυτό του.

[Vasoula]

Μάνο μου σε μία φιλία και σε μία συντροφική σχέση διαφοροποιούνται σε έναν άνθρωπο, τα επίπεδα της έντασης, που οι άνθρωποι ονομάζουν "έρωτα"...
Με τους φίλους δεν νιώθεις την ίδια ένταση και έτσι δεν υπάρχει ο κίνδυνος να τους μπερδέψεις με τον "πατέρα" σου ή την "μητέρα" σου...
Στις φιλιες γενικά, λειτουργεί ο άνθρωπος λίγο περισσότερο πιο αυτόνομα...Και όταν λειτουργεί ο άνθρωπος πιο αυτόνομα, τότε υπάρχει η πιθανότητα να ανοίξει στον άλλον και να καταφέρουν και οι δύο να εμβαθύνουν στην σχέση, μέσα απο΄την αγάπη και την εμπιστοσύνη...

σε μια συντροφική σχέση αρχίζουν τα θέατρα ελέγχου...Γιατί ο άλλος είναι ο "άνθρωπός" σου...και χρειάζεσαι μοναδικότητα, κάτι που στην φιλία δεν σου έχει γίνει εντελώς απαραίτητο...Ο φίλος (ασυσνείδητα πάντα) δεν είναι ο "άνθρωπός" σου...Του επιτρέπεις δηλαδή να λειτουργεί πιο αυτόνομα από εσένα, και εσύ πιο αυτόνομα από εκείνον...

όμως οι φιλίες γενικά, δεν είναι παρά αντανάκλαση αυτής της πανανθρώπινης ανάγκης της κοινωνικοποίησης...Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε "νησί", βλέπεις...

[Θοδωράκος]

Με τους φίλους δεν νιώθεις την ίδια ένταση και έτσι δεν υπάρχει ο κίνδυνος να τους μπερδέψεις με τον "πατέρα" σου ή την "μητέρα" σου...

[eirini]

Με τους φίλους δεν νιώθεις την ίδια ένταση και έτσι δεν υπάρχει ο κίνδυνος να τους μπερδέψεις με τον "πατέρα" σου ή την "μητέρα" σου...

σε μια συντροφική σχέση αρχίζουν τα θέατρα ελέγχου...Γιατί ο άλλος είναι ο "άνθρωπός" σου...και χρειάζεσαι μοναδικότητα, κάτι που στην φιλία δεν σου έχει γίνει εντελώς απαραίτητο...Ο φίλος (ασυσνείδητα πάντα) δεν είναι ο "άνθρωπός" σου...Του επιτρέπεις δηλαδή να λειτουργεί πιο αυτόνομα από εσένα, και εσύ πιο αυτόνομα από εκείνον...

[Βικούλα]

[AMALIA]

[Μάνος]

Το σημαντικό είναι να ξέρεις γιατί κάνεις μια σχέση και τι κενά περιμένεις από τον άλλον να σου καλύψει.
Μόνον ο Ολόκληρος Άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να του καλύψει κάποιος άλλος τα κενά του γιατί είναι γεμάτος από τον εαυτό του.

Ελλάκι μου έτσι εξηγούνται πολλά... Κενά... Πολλά κενά... Μια ζωή γεμάτα κενά, όπου πάντα κοίταζα να τα καλύψω μέσα από τους άλλους και όχι μέσα από μένα...

Με τους φίλους δεν νιώθεις την ίδια ένταση και έτσι δεν υπάρχει ο κίνδυνος να τους μπερδέψεις με τον "πατέρα" σου ή την "μητέρα" σου...
Στις φιλιες γενικά, λειτουργεί ο άνθρωπος λίγο περισσότερο πιο αυτόνομα...Και όταν λειτουργεί ο άνθρωπος πιο αυτόνομα, τότε υπάρχει η πιθανότητα να ανοίξει στον άλλον και να καταφέρουν και οι δύο να εμβαθύνουν στην σχέση, μέσα απο΄την αγάπη και την εμπιστοσύνη...

σε μια συντροφική σχέση αρχίζουν τα θέατρα ελέγχου...

Και σε μια φιλική σχέση θεωρώ πως μπορούν να υπάρξουν θέατρα ελέγχου, απλά ίσως να είναι καμουφλαρισμμένα καλύτερα αλλά το ίδο ύπουλα με εκείνα των σχέσεων...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας

[lazaros]

Μάνο μου σε μία φιλία και σε μία συντροφική σχέση διαφοροποιούνται σε έναν άνθρωπο, τα επίπεδα της έντασης, που οι άνθρωποι ονομάζουν "έρωτα"...
Με τους φίλους δεν νιώθεις την ίδια ένταση και έτσι δεν υπάρχει ο κίνδυνος να τους μπερδέψεις με τον "πατέρα" σου ή την "μητέρα" σου...
Στις φιλιες γενικά, λειτουργεί ο άνθρωπος λίγο περισσότερο πιο αυτόνομα...Και όταν λειτουργεί ο άνθρωπος πιο αυτόνομα, τότε υπάρχει η πιθανότητα να ανοίξει στον άλλον και να καταφέρουν και οι δύο να εμβαθύνουν στην σχέση, μέσα απο΄την αγάπη και την εμπιστοσύνη...

σε μια συντροφική σχέση αρχίζουν τα θέατρα ελέγχου...Γιατί ο άλλος είναι ο "άνθρωπός" σου...και χρειάζεσαι μοναδικότητα, κάτι που στην φιλία δεν σου έχει γίνει εντελώς απαραίτητο...Ο φίλος (ασυσνείδητα πάντα) δεν είναι ο "άνθρωπός" σου...Του επιτρέπεις δηλαδή να λειτουργεί πιο αυτόνομα από εσένα, και εσύ πιο αυτόνομα από εκείνον...

Βασούλα μου....αυτο "ο ανθρωπος μου" θα μπορούσε να έχει πολύ ομορφιά αλλά δυστηχώς...κρύβει προσδοκία και μπίχλα....διότι ο ανθρωπος μου πρέπει να είναι έτσι να είναι αλλιώς...όπως ακριβώς εγω δεν φοβάμαι το κοντά μας......και στο τέλος χανονται όλα και όλοι έχουν δικαιο....

γιατί μπορούμε να ανοιχτούμε ευκολα σε κάποιον που έχει απόσταση(ορια) απο εμας αλλά σε κάποιον που είναι κοντά μας πολύ φοβόμαστε και τότε χάνεται η ευκαιρία...αλλά τελικά ποιον φοβόμαστε,τον άλλον ή εμάς??..

Αυτή η ένταση ποια πόσο την έχω αποζητήσει.....τώρα εξηγούνται πολλά απο την ζωή μου......

[Μάνος]

γιατί μπορούμε να ανοιχτούμε ευκολα σε κάποιον που έχει απόσταση(ορια) απο εμας αλλά σε κάποιον που είναι κοντά μας πολύ φοβόμαστε και τότε χάνεται η ευκαιρία...αλλά τελικά ποιον φοβόμαστε,τον άλλον ή εμάς??..

Λαζαράκο μου νομίζω πως η απόσταση (όρια, όπως λες) μας δίνουν μια ασφάλεια... Δεν ξέρω αν η ασφάλεια αυτή είναι εικονική ή όχι, όμως κατά καιρούς έχω ακούσει για ανθρώπους που κάνουν chat στο ίντερνετ με διάφορους και μοιράζονται μαζί τους πράγματα που δεν τα έχουν μοιραστεί ούτε με τον κολλητό! Δεν σου έχει τύχει να το ακούσεις; Σε σχέση με τον φόβο νομίζω πως όλα είναι θέμα εγωισμού... Φοβάμαστε να εκτεθούμε μην τυχόν και ο άλλος μας κρίνει, μην τυχόν και μας εκμεταλευτεί..., και όλα αυτά τα νόστημα που συμβαίνουν κατά καιρούς στην κοινωνιά μας...

Αυτή η ένταση ποια πόσο την έχω αποζητήσει.....τώρα εξηγούνται πολλά απο την ζωή μου......

Λαζαράκο μου σε καταλαβαίνω απόλυτα...! Κι έγω την έχω αποζητήσει... ...όταν όμως έθετα το ερώτημα στον εαυτό μου: "Ωραία, κι εσύ τι κάνεις για αυτό;" Τότε δεν είχα καμιά απάντηση!
Τώρα όμως που ακόμα την αποζητώ έχω την απάντηση: "Ψάχνω να βρω την ευτυχία και την αλήθεια μέσα μου"

[Μάνος]

ο ερωτισμός που υπάρχει διάχυτος φέρνει και αυτό που "υποβόσκει" στην θεατή πλευρά μιας σχέσης. Δηλαδή αρχίζει να λειτουργεί η έλξη σαν σεξουαλική ανάγκη. Και εκεί υπάρχει η σύγχυση.

΄Ομως χωρίς τον ερωτισμό δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους σχέση και ίσως μπορείς να καταλάβεις καλύτερα το οιδιπόδειο μεταξύ των παιδιών και των γονιών, Ελενάκι...

Η γλύκα που αναδύεται από την ψυχή, λαμβάνεται σαν σεξουαλική έλξη και έτσι χάνεται η δυνατότητα συμπόρευσης με ωρισμένους ανθρώπους που βρίσκονται στην διαδρομή σου, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο.

Εμένα μου έχει προκύψει ερωτική φιλία, που χάλασε στην πορεία, λόγω ακριβώς αυτού που "υπέβοσκε"...που ανάγκασε τον άλλο άνθρωπο, απλά, να κρύβει τις ανάγκες του, για να γίνει αποδεκτός!

Στις αιώνίες "φιλίες" της ψυχής μας δεν χρειάζεται η "μάσκα" όπως πολυ σωστά εντόπισε η ΄Εμμανουέλα...γιατί η αγάπη υπάρχει έτσι κι αλλιώς! Ο χαρακτήρας των ανθρώπων όμως, που στηρίζεται στις πεποιθήσεις και τα πρότυπα, αλλιώς αξιολογεί τις ψυχικές φιλίες!!

Χρειάζεται, κατ' αρχήν, αποχαρακτηρισμός, για να μείνει η καθαρότητα των αισθημάτων, χωρίς υποσυνείδητες διεκδικήσεις, που έχουν να κάνουν με την σεξουαλική ένωση.

Ο εσωτερικός οργασμός μέσα στην ψυχική φιλία, μπορεί να προκύψει και από ένα απλό αγκάλιασμα...αρκέι να είναι ξεκάθαρη και στους δύο η ψυχική έλξη... πράγμα σπάνιο!!

Βασούλα μου