ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ...

[Vasoula]

άστον Τασούλη μου...μπορεί να βολεύεται και με το λίγο...

για το πολύ πρέπει πρώτα να απαντήσει... που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να "δει" τον εαυτό του!

και μέχρι να μπεις στον κόπο να νιώσεις τον Εαυτό σου, Δημητράκη μου, θα πω λίγο για το τι θεωρώ εγώ ελάττωμα...Λίγο όμως...το πολύ θα ακολουθήσει μετά από εσένα...

ε Δημητράκη?

[ARTYADIS]

Δεν γλιτώνεις... δεν γλιτώνεις!!!!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

μην κανεις τον κινεζο με το χιουμορακι σου ναουμ,στρωσου

Τον κινέζο τον κάνουν οι Μέλισσες

άστον Τασούλη μου...μπορεί να βολεύεται και με το λίγο...
για το πολύ πρέπει πρώτα να απαντήσει... που σημαίνει ότι θα χρειαστεί να "δει" τον εαυτό του!
ε Δημητράκη?

Βασσούλα μου,το λίγο ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μου αρκεί
Απλά προσπαθώ,να κάνω διάφορα πράγματα την ίδια στιγμή,γιατί είμαι στη δουλειά,αλλά το βασικότερο είναι πως προσπαθώ να εμπεδόσω τα λόγια σου.

Δεν γλιτώνεις... δεν γλιτώνεις!!!!

Δήμητρα δεν προσπαθώ να γλιτώσω

[Δωρουλα]

δε θελεις Δημητρακη να γλιτωσεις και γιαυτο αποκλειεται να γλιτωσεις...!!

[Sofoula]

Παράλληλα πιστεύω πως κάποια ελαττώματα μπορούν να διορθωθούν π.χ η ζήλεια

Α, να χαρείς, όχι ελάττωμα η ζήλεια... Είδα και έπαθα να την νιώσω

Ντάξει, ναι, σε βαθμό παθολογίας, δηλαδή φθόνος και τα σχετικά, δεν είναι λειτουργική κατάσταση... ^_^

[Vasoula]

Σοφάκι μου!

Το "ελάττωμα" έχει πολύ υποκειμενική αντίληψη...Ποιός παραδέχεται ότι φθονεί? σαφώς κανείς! Γιατί είναι κάτι αρνητικό και φυσικά εμείς δεν το έχουμε...

Κάποτε μια φίλη αγόραζε ότι εγώ...Είχα δηλαδή μια μεγάλη αδυναμία σε ότι ροζ και εκείνη δεν είχε αυτήν την αδυναμία, όμως την εκδήλωσε ασυνείδητα, στην διάρκεια της σχέσης μας, αγοράζοντας οτιδήποτε είχε ροζ χρώμα. Φυσικά ούτε το είχε πάρει είδηση, γιατί είχει πειστεί πως είναι η δική της προτίμηση...Και μέχρι ενός σημείου μπορεί μια προτίμηση να διαφοροποιηθεί στην πάροδο του χρόνου, αλλά όταν γίνεται μανία, τότε, πρέπει να το δεις σοβαρά το θέμα σου, φίλε...

Συνήθως ταυτίζεσαι με κάτι σε κάποιον άλλον, είτε από θαυμασμό σ' αυτόν, θεωρώντας ότι παίρνεις κάτι από εκείνο που έχει κι αυτός, είτε από ελλείψεις στην προσωπικότητά σου, όταν δεν έχει στέρεα δομή, γιατί έχεις μεγαλώσει μέσα σε συγκριτικές διαδικασίες, χωρίς να σου έχουν επιτρέψει να "στερεώσεις" τα χαρίσματά σου.

όμως λίγοι παραδέχονται ότι έχουν ελάττωμα, το οποίο, κατά την κοινή γνώμη περί ηθικής, είναι εντελώς μη αποδεκτό...Το θάβουν συνήθως ή νομίζουν πως το σπρώχνουν στον γείτονα... και φυσικά δεν παίρνουν είδηση μια δυσλειτουργία τους.

[juliaL.]

Φυσικά, και τα σκουπίδια σου στο γείτονα τα αφήνεις. Τυπικό ελληνικό
δεδομένο. Για να μην πω για την κατσίκα.... (παρεπιμπτόντως το συγκεκριμένο εικονίδιο
νομίζω ότι μοιάζει στη Βάσω.... πολύ)

[Vasoula]

[Δωρουλα]

[ARTYADIS]

Βασουλίτσα!

Ντάξει, ναι, σε βαθμό παθολογίας, δηλαδή φθόνος και τα σχετικά, δεν είναι λειτουργική κατάσταση...

Αχαχαχαχαχα!! Σοφάκι μου!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Α, να χαρείς, όχι ελάττωμα η ζήλεια... Είδα και έπαθα να την νιώσω

Ντάξει, ναι, σε βαθμό παθολογίας, δηλαδή φθόνος και τα σχετικά, δεν είναι λειτουργική κατάσταση... ^_^

Σοφάκι,αφού την ένοιωσες,μετά τι κατάλαβες???

Και σε ρωτάει ένας παθολογικά ζηλιάρης

Βασσούλα,στα ελαττώματά μου θα βάλω τον εγωισμό,το πείσμα,το
ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχω όρια,καλά η ζήλεια εννοείται κι΄ας διαφωνεί το Σοφάκι ,τη λαιμαργία,τον παρορμητισμό,το οτι δύσκολα παραδέχομαι τα λάθη μου
Αυτά για την ώρα

[Vasoula]

Δημητράκη μου, εγώ δέχομαι όσα εσύ σου καταλογίζεις σαν ελαττώματα...

που σημαίνει ότι τα έχεις αντιληφθεί σαν δυσλειτουργίες σου...

και τώρα η κρίσιμη ερώτηση είναι ότι αφού τα έχεις νιώσει σαν δυσλειτουργίες, γιατί δεν τα θεραπεύεις? Σου αρέσουν?


η Σοφία σου έδωσε ένα καλό μάθημα, ότι τα ελαττώματα είναι δυσλειτουργίες μόνο όταν τα νιώσουμε σαν τέτοιες. Δεν είναι απαραίτητο ένα συναίσθημα να είναι δυσλειτουργικό, αν έχεις μάθει να το δέχεσαι θετικά μέσα σου.

Η ζήλεια θεωρείται αρνητικό συναίσθημα άπό μια αυθεντία που θεωρεί ότι το αρνητικό είναι πάντα και δυσλειτουργικό! Γι' αυτό και όλοι σχεδόν οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να θάψουν τα συναισθήματά τους...

Και πες μου τώρα, αφού έμαθες να το νιώθεις σαν αρνητικό, και αφού σου προκαλεί έντονη δυσλειτουργία μέσα σου, γιατί δεν το αλλάζεις...Βρες μου ένα επιχείρημα...

Μάλλον νοητικό είναι το πρόβλημά σου, Δημητράκη...΄Εμαθες να θεωρείς το αρνητικό δυσλειτουργικό, αλλά έτσι δεν το θεραπεύεις ποτέ...Το να παραδέχεσαι ότι έχεις ελαττώματα, σημαίνει ότι βάζεις τον εαυτό ΄σου, ασυνείδητα, σε διαδικασία σύγκρισης με όσους νομίζεις ότι έχουν πιο θετικά συναισθήματα...Δηλαδή αυτόματα συγκρίνεσαι με τον καλύτερο...μια συνήθεια είναι και αυτή, αλλά δεν προάγει την θεραπεία...

Είναι σαν να μου λες, ότι κάθεσαι σε μια καρέκλα με καρφιά που σε πονάνε, αλλά δεν σηκώνεσαι να φύγεις, γιατί έμαθες ότι αυτό είναι φυσιολογικό και πρέπει να το ανεχτείς...

Ε πες μου τώρα την Λογική σ' αυτό...

[Sofoula]

Σοφάκι,αφού την ένοιωσες,μετά τι κατάλαβες???

Η ζήλεια σαν συναίσθημα, (όπως και κάθε συναίσθημα) είναι ένα μέσο για να εκφράσει το μέσα σου κάποια πράγματα που ζητούν την προσοχή σου...
Ε, όταν άκουσα ένα συναίσθημα που για χρόνια είχα ξεχάσει ότι το έχω, ήρθα σε επαφή με κομμάτια του εαυτού μου που είχα μόνη μου αποκλείσει...

Δεν είναι τυχαία τα συναισθήματά μας. Και κυρίως, δεν πρέπει να παραμερίζεται. Κανένα "ελάττωμα" δεν πρέπει να θάβεται, αλλά να παρατειρείται...

Στο τέλος, ίσως και να μην είναι και τόσο ελάττωμα Ακόμα και τα χειρότερα ελαττώματα μπορούν να αθωωθούν. Από μέσα μας όμως...

[elenaki]

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

και τώρα η κρίσιμη ερώτηση είναι ότι αφού τα έχεις νιώσει σαν δυσλειτουργίες, γιατί δεν τα θεραπεύεις? Σου αρέσουν?

Και πες μου τώρα, αφού έμαθες να το νιώθεις σαν αρνητικό, και αφού σου προκαλεί έντονη δυσλειτουργία μέσα σου, γιατί δεν το αλλάζεις...Βρες μου ένα επιχείρημα...

Βασσούλα ειδικά το θέμα της ζήλειας το δουλεύω και έχω καταφέρει να το ελαττώσω.
Μιλάμε για παθολογική ζήλεια,σε βαθμό αρρώστειας.
Αντιλήφθηκα πως δεν μου έκανε καλό,δεν έβγαινε και τίποτα και ταλαιπωρούσα αφάνταστα τον εαυτό μου.

Το να παραδέχεσαι ότι έχεις ελαττώματα, σημαίνει ότι βάζεις τον εαυτό σου, ασυνείδητα, σε διαδικασία σύγκρισης με όσους νομίζεις ότι έχουν πιο θετικά συναισθήματα...Δηλαδή αυτόματα συγκρίνεσαι με τον καλύτερο...μια συνήθεια είναι και αυτή, αλλά δεν προάγει την θεραπεία...

Βασσούλα μου πιστεύω πως θα ήταν τουλάχιστον υποκριτικό από τη μεριά μου,να σου έλεγα πως δεν έχω ελαττώματα.
Δεν έχω μπεί σε καμμία διαδικασία σύγκρισης,δεν έχω να μπω,αλλά από τη στιγμή που βγήκε,γιατί να μην προσπαθήσω να το θεραπεύσω???