Ο φόβος της ελευθερίας...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ποιο πολυ βουρκωσα τωρα που το ξαναδιαβασα τι εγραψα

Μιχαλη

Βασουλιτσα μου

[Fotinoula]

το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι αυτό που έγραψε η Δώρα...

θα απομακρυνθείς απο τους ανθρώπους τώρα που εσύ με μαθαίνεις ενώ οι άλλοι δεν με έχουνε πάρει χαμπάρι???και θα μείνεις μόνη???πως θα την αντέξεις τόση μοναξιά!!εσύ πάντα ήσουν με ανθρώπους γύρω σου!!"

.........
Η περικοκλάδα της ζωής αυτό το γνωρίζει...Γνωρίζει ότι δεν πρέπει ποτέ να αφήσει τον άνθρωπο μόνο, γιατί τότε θα τον χάσει. Και του "εμφυσά" την συνήθεια! Τον κάνει να συνηθίζει την ζωή και με αυτήν την ιδιότητα μπορεί συμπαγής και άκαμπτη να τον κατευθύνει...

είναι η αλήθεια ότι βαδίζοντας τον δρόμο της ατομικότητας πολύ άνθρωποι δεν το δέχονται γυρω μας, δεν δέχονται ότι απομακρύνεις την συνήθεια, μια αρωστημένη συνήθεια που βολέυει τους αλλους, αλλα μην γελιόμαστε κατά βάθος βόλευε και εσενα

όταν αποφασίσεις να έχει στραμμένα τα μάτια σου στον Εαυτό σου με σεβασμό και πίστη, τότε επιλέγεις να κόψεις την συνήθεια των εξαρτήσεων γιατι νοιώθεις την δύναμη να είσαι εσυ και ο εαυτός σου με όποιο κόστος, νοιώθεις ότι δεν σε φοβίζεις πλέον η ζωή και η απομάκρυνση απο ενα στειρο πλάισιο που σου εμαθαν να καλουπώνεσαι

τότε πολλοι ανθρωποι δεν το αντεχουν αυτο και φυσικα αντιδρουν αρχικα

αν όμως μεσα σου είσαι αποφασισμένος και σταθερός δεν κανεις παζάρια πλέον, δεν παζαρευεις τον αυτοσεβασμό σου και την αγάπη

θα σε πουν αυστηρη, θα σε πουν "σκυλα", θα σε πουν...θα σε πουν όμως μεσα σου θα γνώρίζεις

δεν ειναι ενας Δρόμος "ευκολος" με την εννοια του βολεματος όμως είναι ενας Δρόμος αληθινός και λυτρωτικός

καμια φορά όταν κατι σου φάινεται βουνο και πάρεις το θάρρος να το περάσεις με όραμα, φτανοντας στην κορυφη η θεα ειναι τοσο απλη μα συγχρονως και τοσο λυτρωτικη που ψυχικα ξερεις ότι αξιζε χιλια όσα να το ανεβεις τελικα αυτο που αρχικα σου φαινοταν βουνο

το πλαισιο ειναι τοσο δεσμευτικο, που κανει καθε επιλογη εξω απο την συνηθεια να φαινεται θανατηφόρα και μηδενικη, αν όμως βγεις μια φορα νικητης και νοιωσεις την απλότητα και την θεοτητα σε αυτο, τότε το θυμασαι

στην ζωή δεν σταματα η περικοκλαδα να διεκδικει, όταν όμως την μαθαίνεις, απο το να την εχει θαμμενη, μαθάινεις και καθε φορα να την αναγνωρίζεις και να θετεις εσυ πλεον τους όρους στην ζωή και ετσι να σε ακολουθει η ιδια και οχι να ακολουθεις εσυ σαν τυφλος

μαθαινεις απο την αρχη, σαν να γεννηθηκες τωρα, να επιλεγεις εσυ με γνωνονα τις αναγκες της ψυχης σου και οχι να επιλεγει η περικοκλαδα με γνωμονα το πλαισιο

ενα παραδειγμα συνηθειας θα πω

εχθες κανοντας μπανιο επιασα κατω απο το στηθος στο σημείο που ειχα μια κρεατοελια, κατι σκληρο, ωπ τι ειναι αυτο

κοιταζω απο κατω και βλεπω την συγκεκριμενη ελια μαυρη και ξερη , αρχικα με πιανει πανικος

με το που το αγγιζω φευγει....κοπηκε πως το λενε εξαφανιστηκε επαψε να υπαρχει

η συνηθεια με εβαλε στον πανικο...για λιγο όμως.... εβαλα τα κλαμματα ποσο ευλογημενη ηταν η στιγμη,
καθε "σβολος" αποβαλλεται Φωτεινή, μην κολλάς στο φαινομενικο δεξου την ύλη σαν ενεργεια, εσυ το ζήτησες αλλωστε, ζήτησες θεραπεια

ενοιωσα την στιγμή και την ευλογια της, το μηνυμα που μου εφερε για την θεραπεια που επιλεγω καθημερινα με αφοσίωση και απλως εκλαψα απο συγκινηση

η συνηθεια ειναι εκει, το πλαισιο ειναι και αυτο μερος μας, για αυτο και εισαι παντα σε εγρηγορση

αλλωστε επειδη ακριβως ειναι μερος μας, μας γνωριζει και πολύ καλα, μην το ξεχναμε αυτο!, για αυτο πρεπει να ειμαστε δυο φορες σε εγρηγορση

[Vasoula]

Φωτεινούλι τόσο απλά..."ήρθα για να Ζήσω"

τίποτα δεν μας απαγορεύτηκε...τα έχουμε όλα! ΄Ολα να τα ζήσουμε και να τα χαρούμε...

αλλά η πλεονεξία μας μάς δίνει συνεχώς κίνητρα να θέλουμε κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα...

Εχουμε αυτό? θέλουμε κι εκείνο? αποκτάμε κι εκείνο? θέλουμε και το άλλο...

και όταν γυρνάμε πίσω μας και κοιτάμε τα "αποκτήματά μας", το μόνο που βλέπουμε είναι ο κόπος που κάναμε για να τα αποκτήσουμε...και τότε φοβόμαστε μήπως τα χάσουμε...

Δεν υπάρχει όμως όραμα που να συντελείται στο παρελθόν και στο μέλλον...Το όραμα συντελείται σε μια στιγμή έμπνευσης και τότε το κουβαλάς, ακριβώς όπως όσους αγαπάς, που δεν τους χάνεις ποτέ!

[Fotinoula]

αυτοι που αγαπουν δεν φευγουν ποτε ειναι αληθεια αυτο και ειναι λυτρωτικο να επιλεγεις να βρισκεσαι με αυτους που σε αγαπουν και να μην καταπιεζεσαι να παιζεις ρολους με όσους δεν μπορουν να σε αγαπησουν γιατι απλα δεν μπορουν,

αλλωστε στην δευτερη περιπτωση η μοναξια που νοιωθεις σε πληγωνει βαθια, γιατι ξερεις κατα βαθος ότι εισαι μακρια απο τον Εαυτο σου, αυτη ειναι η πιο βαθια μοναξια, απο το να εισαι μονος χωρις ανθρωπινη παρουσια

παρατηρω ότι όσο βαδιζεις, δεν σε ενδιαφερει να αποκτας, ισα ισα οι αναγκες σου σε υλικο επιπεδο αναδιοργανωνται και μετατρεπονται σε πιο "απαραιτητες" να το πω δεν ξερω πως να το διατυπωσω, αφηνεις το περιττο παρα κυνηγας το περιττο, αυτο δεν γινεται κατανοητο φυσικα σε θεωρουν τρελο

πχ εισαι τρελος θα φυγεις απο την πολη να πας να μεινεις στο χωριο

[Vasoula]

όλα αυτά με μια λέξη...

κοιτάς την ουσία και εμβαθύνεις στην απλότητά της!

Εκεί, δεν μπορεί να κάνεις ποτέ "λάθος"...

όλα τα άλλα, είναι απλά δικαιολογίες...

[Fotinoula]

[AMALIA]

[Emmaki]

αυτό είναι η πνευματοποίηση της ύλης!

Βασουλα...

Τασουλη γλυκε.....τι αληθινο μοιρασμα!!

[Vasoula]

αυτό είναι η πνευματοποίηση της ύλης!

αυτό, για να ξέρεις Εμμάκι, μόνο η ΑΓΑΠΗ μπορεί να το κάνει...

η ΑΓΑΠΗ που έχει περάσει από

Το ΘΑΡΡΟΣ
Την ΘΕΛΗΣΗ
Την ΔΥΝΑΜΗ
Την ΠΙΣΤΗ
Την ΟΜΟΡΦΙΑ
Την ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Την ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ
Την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Την ΧΑΡΑ
Την ΣΥΜΠΟΝΙΑ
και την ΑΓΝΟΤΗΤΑ

[Emmaki]

Κλαιω τοσο πολυ.......δεν εχω λογια αυτη τη στιγμη....

[Vasoula]

το ότι μπορούμε να κλαίμε από συγκίνηση και όχι από πίκρα, σημαίνει ότι τίποτα από τις ευλογίες που πήραμε στην γέννησή μας, δεν χάθηκε, Εμμάκι...

[AMALIA]

Αχ Βασουλι ετσι το νιωθω!

Ειναι μεγαλη ευλογια αυτη που βιωνουμε!!!

[Annoula]

Πολύ μεγάλη ευλογία

Σας ευχαριστώ όλους.

[Danielli]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]