Όλα συντελούνται εδώ και τώρα...

[Vasoula]

ελπιζω να μην υπονοεις οτι ειναι ωρα να φευγω ( απο το forum ) και να σας αφησω στην ησυχια σας

Kαι φυσικά δεν θέλουμε να μας αφήσεις στην ησυχία μας Σκαπανέα!!!
Να σου λείπουν αυτά...

Δες μόνο, πόσες αναγνώσεις έχουν τα ποστ σου, και κρίνε μόνος σου!!! :lol:

Δεν κατάλαβα? Αφορμή για να δραπετεύσουμε???

Α..όχι αγαπητέ μου, ούτε για αστείο να το σκέφτεσαι...

Εδώ μαζί μας, να "πέσουμε" όλοι ηρωικά...
:lol:

[Vicky]

Μου έφερες τις δύο σελίδες από το "σενάριο" που ξέχασα, αλλά δεν ταίριαζαν πια στο δικό μου...ούτε καν στο δικό σου.
Γιατί ξεχάσαμε και οι δύο, και αρχίσαμε να το ξαναγράφουμε από την αρχή, εδώ στον υλικό κόσμο που είμαστε.΄Ετσι η στιγμή της συνάντησης μας βρήκε σε νέόυς ρόλους, από αυτούς που αρχικά είχαμε επιλέξει.

Προσπαθήσαμε να τις προσαρμόσουμε, αλλά κανείς από τους δυό μας δεν ήθελε να "αλλάξει" το σενάριο του. Γιατί αυτό είχε συνέπεια, ενώ το "παλιό" μας φάνταζε "ξένο"...΄Ετσι μειναμε με την γλυκιά ανάμνηση και την αγάπη, σαν το συνδετικό κρίκο της αιώνιας ζωής μας...

Νιώθω, γλυκιά μου ψυχή, ότι δεν θα έχω άλλη ευκαιρία να σε συναντήσω ξανά στον φυσικο κόσμο...
Θα σε περιμένω, λοιπόν στην "πατρίδα", όποτε "χορτάσεις" από το παιχνίδι με την ύλη και αναζητήσεις πάλι την συντροφιά μου.

μη ξεχνάς...σ' αγαπώ

Bάσω καλησπέρα,
Δεν σας πρόλαβα και προχωρήσατε από το σημείο αυτό. ΄Ελειπα στο εξωτερικό. Θα μπορούσα να σου ζητήσω μια χάρη?
Γράφεις πολύ ωραία, με συγκινείς πολλές φορές.
Θα μπορούσες ίσως να δώσεις ένα άλλο τέλος στην ιστορία αυτή?
ενα τελος που δεν θα με κανει να κλαψω...

Φυσικά αν μπορείς. Θα ήθελα να δω ενα happy end. και πως μπορεί να εξελιχθεί έτσι. σ'ευχαριστω προκαταβολικα.

[Vasoula]

Ευχαριστώ Βίκη

Θα γνωρίζεις ότι το "ωραίο" γράψιμο πηγάζει από την έμπνευση της ψυχής μας...Εγώ τουλάχιστον έτσι μόνο μπορώ να γράψω.
Και η ψυχή μας ακολουθεί την αλήθεια.

Πως θα μπορούσα λοιπόν να αντιστρέψω την αλήθεια?

Πως θα μπορούσα να γράψω κάτι άλλο από αλήθεια?

Και θα ήθελα να σε ρωτήσω, γιατί έχεις ανάγκη από ένα άλλο τέλος?

Τι να το κάνεις ένα ευτυχισμένο τέλος, όπως λες, αν δεν μπορείς να το βιώσεις? Αν παραμείνεις στην αγάπη, τότε δεν χρειάζεσαι άλλο τέλος...

Βίκη μου, δεν αγαπιέται κανείς με το ζόρι..
Μείνε λοιπόν στην αγάπη σου και να είσαι ευτυχισμένη γι' αυτήν! Είναι ευλογία...

[Vasoula]

Βίκη σου αφιερώνω αυτό το ποίημα της Sandy Stevenson
Μου το αφιέρωσαν σε ένδειξη αγάπης, μετά από μία "αμφισβήτηση", ίσως και απόρριψη...΄Ηταν πραγματικά συγκινητικό και έμεινα με ευγνωμοσύνη στην αγάπη που περιείχε..



Έλα, εσύ που αγγίζεις το βάθος της ψυχής μου

Ας κάνουμε μαζί το άλμα, αγαπημένη.


Ν' αφήσουμε το πετάλι μέσα στο χώρο και τον χρόνο

Με χαρά και γέλιο ν' αγκαλιάσουμε το φεγγάρι

Να φτιάξουμε με πεφταστέρια νέα σχήματα


Να γλιστρήσουμε στη γυαλάδα των γαλαξιακών ακτινών

Να χορέψουμε και να πηδήξουμε πάνω από πλανήτες

Να ψάξουμε για τα κατώφλια των συμπάντων

Να δημιουργήσουμε χρυσά ουράνια τόξα με την αφύπνισή μας


Με όλους τους τρόπους Πάντα

Στην αιωνιότητα

Και πέρα απ' αυτήν και πέρα

Πιο ελαφριές και ανάριες.


Ονειρευτήκαμε πολύ

Μα ονειρευτήκαμε όμορφα

Εσύ κι εγώ.


Sandy Stevenson

[Vicky]

Σ' ευχαριστώ Βάσω,
και για το ποίημα που είναι πραγματικά υπέροχο, και για την απάντηση.
Δεν ηταν οτι ηθελα, ηταν οτι χρειαζομουν.

Αληθεια, πιστευεις οτι δυο ψυχες που ξανασυναντιουνται, δεν πρεπει να εινια μαζι αν ετσι ειχαν αποφασισει;

[Vasoula]

Βίκη μου, εγώ πιστεύω ότι αποφασίζουμε να έρθουμε για εργασία και μόνο. ΄Ετσι επιλέγουμε και τους σημαντικους "συνοδοιπόρους"...για να την "διευκολύνουν"...
Μέσα στην διευκόλυνση δεν είναι μόνο, σαν συναίσθημα, η χαρά...μα είναι και οι δυσκολίες, ίσως ακόμα και ο πόνος!

Ο έρωτας είναι συναίσθημα του φυσικού κόσμου και μόνο...΄Ετσι σ' αυτό συμμετέχουν οι χαρακτήρες μας.
Αν χρειάζονται δύο ψυχές και τον έρωτα, για να βιώσουν ένα συναίσθημα και να το ολοκληρώσουν, είναι απόφαση της προσωπικότητας που έχουν και των συγκυριών...

΄Ομως εγώ δεν πιστεύω στην δέσμευση του κάρμα, γιατί μου θυμίζει λίγο τιμωρία...Δίνω σημαντικό ρόλο στο "εγώ" μας (προσωπικότητα), και στην δική του διεύρυνση, ώστε να γνωρίζει και να αναγνωρίζει τις προκλήσεις, τις εμπειρίες, τα μαθήματα αν θέλεις, και να προχωρά με σοφία στον δρόμο του.

Δεν πιστεύω με τίποτα ότι η προσωπικότητα πρέπει να "εκμηδενιστεί", όπως ακούω συχνά να αναφέρουν διάφοροι δάσκαλοι εδώ στον φυσικό κόσμο.
Να αναγνωρίζει την "θέση" του, να αναγνωρίσει την ψυχή του, να αναγνωρίσει το θεϊκό του μέρος...αυτή είναι η εργασία κάθε ενσάρκωσής μας.
Το ποιόν και πόσους θα ερωτευθεί...είναι θέμα συγχρονικότητας και αποφάσεων την στιγμή που προκύπτει το συναίσθημα αυτό.

Κάθε φορά που αισθανόμαστε ένα συναίσθημα που δεν ολοκληρώνεται, δεν λέω ότι είναι ευχάριστο, αλλά είναι ακόμη μια ευκαιρία να αντιληφθούμε την "μαγεία" του φυσικού κόσμου και να αποκρυπτογραφήσουμε την ψυχή μας...
Δικές μου φυσικά απόψεις που δεν επιβεβαιώνονται, παρά μόνο από εμένα.

Ξέρεις τι λεω εγώ? ΄Οτι μας "ανήκει", θα έρθει σε εμάς...
Με το "ζόρι", όπως σου είπα΄, τίποτα δεν μπορει να μας "ανήκει"

[galazia_sfaira]

.........κι ότι φύγει απο μας ποτε δεν ανήκε σε μας!!!!!!!

[Vasoula]

Ναι αγαπημένη μου Καλλιόπη...ότι φύγει από εμάς, ήρθε απλά για να δώσει ακόμη μια ευκαιρία να δούμε πράγματα για εμάς...Δεν ήρθε για να μείνει για πάντα ε?

Πιστεύω ότι ο έρωτας είναι απόφαση δύο. Και όπως χρειάζομαι εγώ σεβασμό για τις αποφάσεις μου, έτσι χρειάζεται κι ο άλλος για τις δικές του...Χωρίς κριτική και χωρίς εμπάθεια. Και αυτό βέβαια για όλες τις σχέσεις, αλλά μια που η Βίκη έχει ανάγκη να αντιληφθεί τις αιτίες ενός "ανολοκλήρωτου" έρωτα, γι' αυτό το αναφέρω ειδικά...

[Vicky]

Bάσω, galazia_sfaira, με βοηθάτε πολύ...

Επειδή έχω μάθει να ψάχνω και να βρίσκω, πραγματικά έχω μείνει με πείσμα σε μια ιστορία που μου βγήκε και δεν μπορω να βρω σημεια επαφης...

ενας ανθρωπος ηρθε απο το πουθενα στην ζωη μου, εδειχνε πολυ ερωτευμενος μαζι μου, στην αρχη, κι εγω ημουν και ειμαι...αλλα πριν καν το πουμε σοβαρα ο ενας στον αλλον, εκεινος απομακρυνθηκε. τι μηνυμα, τι προκληση, τι εμπειρια μπορει να κρυβει μια τετοια ιστορια;

;;;;;;;ακομα ψαχνω την ψυχη μου για να το βρω

[Skapaneas]

ενας ανθρωπος ηρθε απο το πουθενα στην ζωη μου, ε δ ε ι χ ν ε πολυ ερωτευμενος μαζι μου, στην αρχη, κι εγω ημουν και ειμαι...αλλα πριν καν το πουμε σοβαρα ο ενας στον αλλον, εκεινος α π ο μ α κ ρ υ ν θ η κ ε. τι μηνυμα, τι προκληση, τι εμπειρια μπορει να κρυβει μια τετοια ιστορια;

;;;;;;;ακομα ψαχνω την ψυχη μου για να το βρω

[Vasoula]

:roll: :roll:

Σκαπανέα, πες και καμιά κουβέντα...

Το "έδειχνε" που έχεις τσεκάρει προφανώς εννοείς, ότι δεν ήταν ε?


Και αυτό θα πω κι εγώ!

Ενας πρωιμος ενθουσιασμός, δεν είναι απαραίτητα έρωτας! Η ζημιά όμως έγινε, από ότι αντιλαμβάνομαι, στην Βίκη...

Και γιατί τώρα ψάχνεις να βρεις την αιτία Βίκη?
Την αιτία που κι εσύ τον ερωτεύθηκες, ή την αιτία που απομακρύνθηκε? Δεν κατάλαβα τι ρωτάς...

[Vicky]

Bάσω, δεν αναρωτιεμαι γιατι απομακρυνθηκε, αλλα γιατι ηρθε στην ζωη μου. θεωρω οτι καποιο μηνυμα εχει να μου πει. ειχαμε πολυ ψυχικη επαφη, κι εχουμε ακομη δηλαδη. εγω ξερω γιατι, το θεμα ειναι οτι εκεινος δεν ξερει.
η ιστορια που εγραψες, ηρθε και με αγγιξε, γιατι ειναι σαν να την εγραψες για μας.

[Vasoula]

Βίκη μου την έγραψα για σένα, για εμάς…΄Οπως βλέπεις εδώ μέσα, πολλές κουβέντες δεν αφορούν μόνο σ’ έναν, αλλά σε πολλούς.
Λες κάτι σε κάποιον, και έρχεται ένας άλλος και σου λέει «ευχαριστώ, που μου απάντησες»…

΄Ετσι αισθανόμαστε πόσο «αλληλένδετη» πορεία έχουμε εμείς οι άνθρωποι μεταξύ μας. Γιατί η ψυχή μας έρχεται με "εφόδια" εδώ, που είναι τελικά κοινά σε όλους…
Η προσωπικότητα κάνει την διαφορά…Ο νόμος της δυαδικότητας που ισχύει στον φυσικό κόσμο, πέφτει λίγο «βαρύς»… ΄Ετσι η ψυχή «αναγκάζεται» να ακολουθήσει ένα μικρό «εγώ» και χάνει την επαφή της με το πνεύμα, με τον Ανώτερο Εαυτό της!

Αυτό το μικρό «εγώ», δημιουργεί και τις προϋποθέσεις της ζωής του εδώ στον υλικο κόσμο. Οι οποιες μπορεί να είναι σύμφωνες με το βασικό σχέδιο της ψυχής του, αλλά μπορεί να είναι εκ διαμέτρου αντίθετες…
΄Ετσι η ψυχή μας αισθάνεται «εγκλωβισμένη» και αρρωσταίνει…Στέλνει μηνύματα «πόνου» στο εγώ, που αν δεν τα αντιληφθεί έγκαιρα, αφήνει το σώμα και νοσεί!!!

Το «εγώ» στην προσπάθειά του να αντιληφθεί τι γίνεται στα «αόρατα» πεδία του, αρχίζει να αφυπνίζεται σιγά σιγά , ή για άλλους γρήγορα, και ψάχνει να βρει τις αιτίες, το γιατί, το πως, το διότι…

Ο έρωτας, η συνάντηση δύο ανθρώπων, δεν έχει να κάνει με την ολοκλήρωσή μας σαν θεϊκές ψυχές. ΄Εχει να κάνει με διεργασίες που πρέπει να κάνει αυτό το «εγώ», ώστε να ολοκληρωθεί ο άνθρωπος μέσα του, βιώνοντας, ενσωματώνοντας, διευρύνοντας…

Σ’ αυτήν την πορεία, σίγουρα υπάρχουν ψυχές ή ομάδες ψυχών, που έρχονται για εργασία που απορρέει από την ενότητα και την εξέλιξη σε έναν τομέα της ανθρωπότητας. Τους συνδέουν κοινοί στόχοι!!!
Και νιώθουν επιτακτική ανάγκη να είναι μαζί, για να προωθήσουν αυτόν τον στόχο!
Αν δεν το αντιληφθούν έγκαιρα, λόγω των χαρακτήρων τους, τότε η έλξη που αισθάνονται αυτές οι ψυχές, μπορεί να ερμηνευτεί και σαν έρωτας!
Δεν λέω ότι δεν μπορεί να προκύψει…Φυσικά μπορεί και να προκύψει, αλλά να ξερεις ότι θα είναι αμοιβαίο. ΄Οχι μόνο ο ένας...

΄Ομως αν δεν προκύψει, γιατί όπως σου εξήγησα, ο έρωτας παίζει σημαντικό ρόλο μόνο στον φυσικό κόσμο, ένα «διευρυμένο» εγώ, μπορεί να αντιληφθεί ακόμα και τον στόχο…
Αν δεν τον αντιληφθεί, τότε υποφέρει για έναν έρωτα που έχασε…

Αφού λες ότι ψάχνεις και αναζητάς, δες πιο πέρα από τον υλικό κόσμο και αναγνώρισε τον στόχο σας. Μην μένεις στο σώμα και στον νου, που σε σπρώχνει να θεωρείς «έρωτα» την έλξη μεταξύ των ψυχών σας, αφού τελικά, δεν μπορείς να τον βιώσεις με συναίνεση του άλλου ανθρώπου…Πάρε αυτό το μήνυμα και εργάσου προσωπικά, ώστε να ελευθερώσεις αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα που σου έχει προκύψει…Είναι η μόνη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω…

[Skapaneas]

Bάσω, δεν αναρωτιεμαι γιατι απομακρυνθηκε, αλλα γιατι ηρθε στην ζωη μου. θεωρω οτι καποιο μηνυμα εχει να μου πει. ειχαμε πολυ ψυχικη επαφη, κι εχουμε ακομη δηλαδη. εγω ξερω γιατι, το θεμα ειναι οτι εκεινος δεν ξερει.
η ιστορια που εγραψες, ηρθε και με αγγιξε, γιατι ειναι σαν να την εγραψες για μας.

Θυμασαι πως ησουν πριν μπει στη ζωη σου;

Θυμασαι τι ζηταγες απο το συμπαν με τη "σιωπηλη" ικεσια της απροσμενης εκπληρωσης;

Θυμασαι τι ενιωσες οταν μπηκε στη ζωη σου;

Δεν μπορει να μη θυμασαι, γιατι οταν "ενας" ερωτας ειναι πραγματικος και μπαινει στη ζωη σου, τοτε ακους και νιωθεις μεσα σου ενα ΚΛΙΚ ( κυριολεκτικα ), ενω οταν ενας ερωτας πραγματικος τελειωνει, τοτε ακους ενα κρακ ( και παλι κυριολεκτικα ).

Αυτο το τελευταιο το ακους "εκκωφαντικα" μεσα σου και οταν ραγιζει οριστικα "κατι" σε μια οποιαδηποτε προσωπικη σχεση.

Αν μπορεσεις να απαντησεις στα ερωτηματα μου, τοτε αυτα τα μηνυματα ελαβες...

Γι' αυτο "πρεπει" να εισαι ευτυχης και ευγνωμων, που τα ελαβες με αυτο τον τροπο.

Σιγα - σιγα που θα καταλαγιασει το βιωμα και η "ανταρα" μεσα σου, θα μπορεσεις να αξιολογησεις με την ησυχια οσυ τα οσα εισεπραξες

[galazia_sfaira]

ΤΟ "α"διαλύει.
ΤΟ "ι"εξυψώνει.