Η ελληνιστική αστρολογία είναι παράδοση της ωροσκοπικής αστρολογίας που αναπτύχθηκε και ασκήθηκε στην ύστερη ελληνιστική περίοδο μέσα και γύρω από την περιοχή της Μεσογείου, ειδικά στην Αίγυπτο. Τα κείμενα και η τεχνική ορολογία αυτής της παράδοσης της αστρολογίας ήταν σε μεγάλο βαθμό γραμμένη στα ελληνικά (ή μερικές φορές και στα λατινικά). Η παράδοση προήλθε κάποια στιγμή γύρω στα τέλη του 2ου ή στις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ. και στη συνέχεια ασκήθηκε μέχρι τον 6ο ή τον 7ο αιώνα μ.Χ. Αυτός ο τύπος αστρολογίας αναφέρεται συνήθως ως "ελληνιστική αστρολογία" επειδή αναπτύχθηκε στην ύστερη ελληνιστική περίοδο, αν και συνέχισε να ασκείται για αρκετούς αιώνες μετά το τέλος αυτού που οι ιστορικοί συνήθως χαρακτηρίζουν ως ελληνιστική εποχή.
πηγή: Wikipedia
