Καλώς ήρθες Παναγιώτη
Μπήκα να γράψω για την εμπειρία μου με το διαλογισμό και για την απλότητα και βλέπω περίπου αυτά που ήθελα να γράψω να τα έχει καταθέσει ο Μάνος
Γιατι κι εγώ όταν ξεκίνησα το έψαχνα από χίλιες μεριές, ειδικά με το διαλογισμό οι προσδοκίες μου ήταν τεράστιες. Λέω αν ξεπεράσω το σκόπελο του μυαλού μου που είχε χίλιες σκέψεις/λεπτό, θα γίνει χαμός, ο Βούδας θα μου κλείνει το μάτι, οι Διδάσκαλοι θα με καλωσορίζουν σε φωτεινά μέρη, ενώ τα αυτιά μου θα χαϊδεύει η μουσική του Σύμπαντος. Στους περισσότερους κατέληγα να σκέφτομαι τι φαί θα κάνω την επόμενη μέρα. Απογοήτευση πλήρης. Κάποια στιγμή μου διαβάζει τυχαία μια φίλη κάτι που είπε ο Γιογκανάντα, να ναι καλά εκεί που είναι: " Ο διαλογισμός δεν είναι τσίρκο". είχε κι αυτός ένα μαθητή αστροπελέκι σαν κ εμένα και τον ρωτούσε συνεχώς "μα γιατί δεν συμβαίνει τίποτα γουαου όταν κάνω διαλογισμό" ε, έγκωσε ο άνθρωπος και του πέταξε την ατάκα, η οποία εμένα με βοήθησε να χαλαρώσω. Τώρα έχω συνειδητοποιήσει πια ότι όλα θέλουν το χρόνο τους, με επιμονή και θέληση προχωράμε, έχοντας πάντα στο νου την απλότητα.
Να πω επίσης, ότι έψαχνα κι εγώ πάρα πολύ να διαβάσω λόγια μεγάλων διδασκάλων, τι είπε ο ένας, τι ο άλλος, αλλά σε κάποια φάση αντιλήφθηκα ότι μέσα σε αυτή την πρεμούρα δεν σταματούσα να ακούσω λίγο και τον Εαυτό μου, δεν έμπαινα σε ησυχία, λίγο τη φοβόμουν. Όμως χωρίς να ησυχάζει και λίγο ο νους, δεν γίνεται δουλειά. Οπότε τώρα αυτά γίνονται παράλληλα, εννοώ ότι φυσικά θα διαβάσω πράγματα, θα ενημερωθώ, θα γνωρίσω τη Σοφία των Διδασκάλων, αλλά θα πάρω και το χρόνο μου να μείνω με τον Εαυτό μου
Όμορφη η εμπειρία σου

Το Μαργιωρή δυστυχώς δεν τον ξέρω!