Ξένοι...

Συντονιστής: Emmaki

Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

αμ δεν το ξέρω λες, Ελενίτσα? >:d< >:d< >:d<
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Λευκός Κρίνος
Δημοσιεύσεις: 428
Εγγραφή: 07 Σεπ 2010 9:29 pm

Δημοσίευση από Λευκός Κρίνος »

Vaso έγραψε:
Αναφέρομαι κυριώς σε ανθρώπους,καί ειδικά εσύ,το ξέρεις καλά αυτό.
ο δάσκαλός μου μού είχε πει στην αρχή του Δρόμου μου, τότε που δεν ήμουν ακόμα συναισθηματικά σταθερή, να αποφεύγω οποιον θα μπορούσε να έχει "βλαπτική" επίδραση στην συνειδησιακή μου ακεραιότητα...

Αυτό απαιτείται, είναι η προστασία που οφείλουμε να παρέχουμε στον εαυτό μας, εφόσον αναπτυσσόμαστε!

Ανεξάρτητα από την σχέση που έχουμε μαζί του, το καλύτερο για εμάς είναι να απομακρυνόμαστε από ανθρώπους που δεν έχουν κάτι ωφέλιμο για εμάς και την εξέλιξή μας, την δεδομένη στιγμή...

Μπορει να λειτουργεί ο "καθρέφτης" για να παρατηρήσουμε περισσότερο τον εαυτό μας, αλλά, στην αρχή τουλάχιστον και ενόσω προσπαθούμε να ισορροπήσουμε με τις διαστρεβλώσεις μας, το πιο σοφό είναι να απομακρυνόμαστε από ανθρώπους που βγάζουν βίαια τον πιο ευάλωτο στις χαμηλής δόνησης επιδράσεις εαυτό μας...

Είναι κάτι, που στην αρχή του Δρόμου μας, δεν παίρνουμε εύκολα είδηση...΄Ενας ιδιαίτερα επικριτικός άνθρωπος πχ. θα μας βάλει σίγουρα κι εμάς στην διαδικασία να επικρίνουμε, ενόσω εργαζόμαστε με την αποδοχή...

Ενας άνθρωπος μίζερος, θα μας κάνει κι εμάς να νιώσουμε έτσι...

όσο συναισθηματικά είμαστε επιρρεπείς στις επιδράσεις των άλλων, το καλύτερο είναι να επιλέγουμε συντροφιά ανθρώπων που μας αναπτύσσουν ωφέλιμα...

Εγώ μιλουσα όμως για καταστάσεις και όχι για ανθρώπους, Δημητράκη!

Οι άνθρωποι μπορεί να αλλάζουν, αλλά οι καταστάσεις που πρέπει να βιώσουμε, να υπερβούμε και να αντιμετωπίσουμε, παραμένουν ίδιες...

Η Ζωή γνωρίζει πως να εξελίξει τα όντα...Και οι Ψυχές μας επίσης!

:x :x :x
Πόσες φορές με έχει απασχολήσει αυτό....κι αν αυτοι είναι εκει διότι πρεπει να παρουμε τη συγκεκριμενη στιγμη να παρουμε συγκεκριμενα μαθηματα στη Ζωη μας?Κι αν εμεις ειμαστε για να τους βοηθησουμε να ερθουν πιο κοντα στο Φως?Το δικο τους,εσωτερικο Φως.Μονοι τους θα περπατησουν,ναι.Αλλα οταν καποιος τρεχει και δεν τα καταφερνει,τον παραταμε εκει?Ή τον βοηθαμε?
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Γιώργο, είπα...
τότε που δεν ήμουν ακόμα συναισθηματικά σταθερή

αλλά, στην αρχή τουλάχιστον και ενόσω προσπαθούμε να ισορροπήσουμε με τις διαστρεβλώσεις μας
όσο γι' αυτό...
Κι αν εμεις ειμαστε για να τους βοηθησουμε να ερθουν πιο κοντα στο Φως
για να βοηθήσεις κάποιον άνθρωπο, δεν χρειάζεται τουλάχιστον να έχεις θεραπεύσει σε ένα ποστοστό τον εαυτό σου?
Αλλιώς πως θα γίνει? τι βοηθάς και ποιόν?
΄Αρα έτσι κι αλλιώς δεν θα είσαι στην αρχή... :-D

Απλά και εγώ με την σειρά μου αναρωτιέμαι αν ένας συναισθηματικά επιρρεπής άνθρωπος, που σίγουρα δεν μπορεί να λειτουργήσει ακέραια με την ενσυναίσθηση, θα μπορούσε να λειτουργήσει θεραπευτικά σε έναν άλλον συναισθηματικά αδύναμο άνθρωπο...

Για μένα ήταν πολύ λειτουργικό να δώσω προσοχή πρώτα στον εαυτό μου, ώστε να μπορώ να δίνω από την πληρότητά μου και όχι από το υστέρημα μου...

Κι αν αυτοι είναι εκει διότι πρεπει να παρουμε τη συγκεκριμενη στιγμη να παρουμε συγκεκριμενα μαθηματα στη Ζωη μας?
τα μαθήματα θα τα πάρεις ούτως η άλλως Γιώργο, με κάποιον τρόπο...Δεν μπορείς να αποφεύγεις τις καταστάσεις, επειδή θα αποφεύγεις στην αρχή κάποιους ανθρώπους που σε βγάζουν απο την προσπάθειά σου...

Αλλά όπως νιώθει ο καθένας μας... :-D :-D :-D
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Danielli
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 23105
Εγγραφή: 31 Οκτ 2007 4:53 pm
Τοποθεσία: Κέρκυρα

Δημοσίευση από Danielli »

Αλλα οταν καποιος τρεχει και δεν τα καταφερνει,τον παραταμε εκει?Ή τον βοηθαμε?
Αυτη την ερωτηση την έχω κάνει και εγώ ως άλλοθι προν τον εαυτο μου, όταν μου μιλούσε και με συμβούλευε να φυγω με ελαφρα πηδηματάκια από ανθρωπους και καταστασεις και ΔΕΝ τον άκουγα και έκανα το αντιθετο.
και ξέρεις γιατι? Γιατι έπεφτα στη παγιδα της ανάγκης να παριστάνω τον "ανωτερο" ,τον ανθρωπο που έχει λύσει τα θεματα και τωρα θα πάρει πάνω του και τον καημένο αυτον που "τρέχει και δεν τα κατφέρνει"!

Ομως , πιστευω πως όποιος τρεχει , ή εστω περπατάει κι ας μην ξέρει που πάει ...τα καταφέρνει!
Δεν θα "αποφύγω" τους ανθρωπου που περπατάμε μαζί..... αλλά αυτοί οι άνθρωποι μετριόνται στα δάκτυλα του ενος χεριού.

Συμπόνοια δεν είναι να έχω κατανοήσει την κατασταση του άλλου , και να έχω αποφάσισει ΕΓΩ ότι θα πρέπει να πάρει το δρόμου ΜΟΥ για να σωθει...
Πόσοι τελικά γύρω μας , ζητάνε βοήθεια, ή τη δέχονται?

Εχω ερθει σε δυσκολη θέση εξαιτίας αυτης της ψευτοσυμπόνοιας που είναι βαθυτερα και πάλι η ανάγκη μου να γίνω αποδεκτή με τον νεο μου ρόλο και έχω αποφασισει ότι θα λειτουργώ με διακριση υπερ του Εαυτού μου χωρις να "τραβηξω" κανεναν που δεν το χρειάζεται!
:x
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27250
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Δημοσίευση από Ellaki »

Πόσοι τελικά γύρω μας , ζητάνε βοήθεια, ή τη δέχονται?
πόσο δίκιο έχεις :x

Μου έχουν ζητήσει βοήθεια πολλές φορές, χωρίς να είναι σε θέση να την δεχτούν, μόνο και μόνο για ρίξουν το μπαλάκι σε κάποιον άλλον και να ξεφύγουν προσωρινά από μια δύσκολη θέση.

Ακολουθώ το δρόμο μου και εαν βρεθεί κάποιος που θέλει να είναι συνοδοιπόρος, καλοδεχούμενος για όσο διάστημα επιθυμεί. :x
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Λευκός Κρίνος
Δημοσιεύσεις: 428
Εγγραφή: 07 Σεπ 2010 9:29 pm

Δημοσίευση από Λευκός Κρίνος »

Vaso έγραψε:
Για μένα ήταν πολύ λειτουργικό να δώσω προσοχή πρώτα στον εαυτό μου, ώστε να μπορώ να δίνω από την πληρότητά μου και όχι από το υστέρημα μου...

Ε ενταξει τα είπες όλα..!
Πρώτα ο Εαυτός!
Πώς θα δώσουμε από άδειο ποτήρι νερό να ξεδιψάσει ο διπλανός? @};-
Άβαταρ μέλους
rosalia
Δημοσιεύσεις: 478
Εγγραφή: 04 Δεκ 2010 11:28 pm
Τοποθεσία: Αθήνα, Ηλιούπολη

Δημοσίευση από rosalia »

Vaso έγραψε:


Για μένα ήταν πολύ λειτουργικό να δώσω προσοχή πρώτα στον εαυτό μου, ώστε να μπορώ να δίνω από την πληρότητά μου και όχι από το υστέρημα μου...



Ε ενταξει τα είπες όλα..!
Πρώτα ο Εαυτός!
Πώς θα δώσουμε από άδειο ποτήρι νερό να ξεδιψάσει ο διπλανός? Rose
Ακριβώς αυτή την κουβέντα είχα μόλις τώρα στη δουλειά με μια συνάδελφο.

Συμπόνοια δεν είναι να έχω κατανοήσει την κατασταση του άλλου , και να έχω αποφάσισει ΕΓΩ ότι θα πρέπει να πάρει το δρόμου ΜΟΥ για να σωθει...
Πόσοι τελικά γύρω μας , ζητάνε βοήθεια, ή τη δέχονται?

Εχω ερθει σε δυσκολη θέση εξαιτίας αυτης της ψευτοσυμπόνοιας που είναι βαθυτερα και πάλι η ανάγκη μου να γίνω αποδεκτή με τον νεο μου ρόλο και έχω αποφασισει ότι θα λειτουργώ με διακριση υπερ του Εαυτού μου χωρις να "τραβηξω" κανεναν που δεν το χρειάζεται!
Indragostit
Σ' ευχαριστώ Ντάνυ. Αυτό κάνω τον τελευταίο καιρό και δεν το είχα συνειδητοποιήσει :oops: Όμως δεν ξέρω τώρα πώς να το διαχειριστώ. Με προβληματίζει πολύ τώρα που εγώ έχω προχωρήσει να βλέπω αγαπημένα μου πρόσωπα να έχουν μείνει στον "βάλτο"....και να μην το καταλαβαίνουν. :?
Τα καλύτερα...έρχονται!!!!!!
Λευκός Κρίνος
Δημοσιεύσεις: 428
Εγγραφή: 07 Σεπ 2010 9:29 pm

Δημοσίευση από Λευκός Κρίνος »

Ξερεις Rosalia,
η κάθε ψυχή έχει τους δικούς της χρόνους εξέλιξης...
Και ώρες-ώρες αυτό που έκανα κι εγώ,ήταν ένα είδος επιβολής.Με ποιο δικαίωμα να παρεμβω στη ζωη του αλλου?Να τους μεταλαμπαδευσω τις δικες μου συνειδητοποιησεις?Που ας πουμε οτι ηταν "σωστες".Αυτος ο ανθρωπος στη συγκεκριμενη φαση της ζωης του,εχει να διαπραγματευθει άλλα πραγματα.Όταν έλθει η ώρα θα βρεθει ο καταλληλος άνθρωπος,την καταλληλη στιγμη,με τον καταλληλο τρόπο να δώσει την ώθηση,το ερέθισμα.
Άβαταρ μέλους
Μπεττουλα
Δημοσιεύσεις: 6425
Εγγραφή: 03 Οκτ 2011 12:22 pm

Re:

Δημοσίευση από Μπεττουλα »

Vaso έγραψε:όταν μέσα μας υπάρχει δυσαρμονία, Δημήτρη, την αποδίδουμε αμέσως στους άλλους...Και με αυτόν τον τρόπο την εξιλεώνουμε...Κάνουμε πως δεν υπάρχει αφού προκαλείται από κάποιον...΄Ετσι αντί να νιώσουμε μέσα μας την δυσαρμονία σαν κάτι δικό μας που χρειάζεται να γίνει πάλι λειτουργικό, προσπαθουμε να "εξοντώσουμε" τον "αντίπαλο"...
στην ουσία όμως αυτό που κάνουμε είναι να "εξοντώνουμε" τον εαυτό μας, δίνοντάς του επιχειρήματα, ασύμβατα με το μέσα μας!
:x :x :x
:x :x :x αυτό και άλλα πολλά που διάβασα εδώ μέσα μου έμειναν... @};-
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10
Δημοσιεύσεις: 1952
Εγγραφή: 20 Ιαν 2011 9:38 am
Τοποθεσία: ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ

Re: Ξένοι...

Δημοσίευση από ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10 »

Μπεττούλα ανασκαφές?? :x :* @};- :D
''Οταν μπορεί ένας, μπορούν όλοι αρκεί να θέλουν!!"

-Το "ναί"σου να είναι ναί καί το "όχι"σου να είναι όχι-

-Σύμπαν,τι κάνεις αυτό το διάστημα???
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: Ξένοι...

Δημοσίευση από Μάνος »

Βασούλα έγραψε:έτσι για να έχουμε να λέμε...

γνωρίζουμε κάποιους ανθρώπους και τους δίνουμε "χώρο" στην ζωή μας!

Μπορούμε να πούμε ότι τους αγαπήσαμε...

Νιώσαμε καλά μαζί τους, ήταν ιδιαίτεροι για εμάς...

Μοιραστήκαμε λέξεις και σκέψεις μαζί τους...

Σκεφτήκαμε ότι η συνάντησή μας ήταν πραγματικά ευλογημένη

και ξαφνικά...

τους διαγράφουμε από την ζωή μας...


φυσικά δεν γίνεται τιποτα ξαφνικά...πάντα προετοιμάζεται μέσα μας για να γίνει...

Γελαστήκαμε ή μας ξεγέλασαν?

Δεν είδαμε ή δεν μας έδειξαν?


Εσείς τι νομίζετε ότι συμβαίνει στην διακοπή μιας σχέσης?
Είτε συντροφική, είτε φιλική?
...Απόγευμα Πέμπτης και να ένα ωραίο θέμα προς συζήτηση.

Προσωπικά πιστεύω πως ποτέ δεν τους αποδεχτήκαμε στην ουσία αυτούς τους ανθρώπους.
Δεν τους αποδετήκαμε για αυτό που πραγματικά είναι.
Έχοντας στο μυαλό μας πως να τους αλλάξουμε (είτε εμφανισιακά, είτε εσωτερικά). Είχαμε την ελπίδα πως θα τους φέρουμε στα μέτρα τα δικά μας και προσπαθούσαμε ίσως ακόμα και να τους κάνουμε να σκέφτονται όπως εμείς χρησιμοποιόντας κάθε μέσο χειρισμού που υπάρχει...
...Μα πως να τους αποδεχτείς βρε άνθρωπε, όταν καλά καλά δνε έχεις αποδεχτεί εσύ ο ίδιος τον Εαυτό σου;

Έτσι τα όρια μέρα με την ημέρα άρχισαν να ξεχυλώνουν. Και οι δυο μεριές έκαναν παραχωρήσεις προκειμένου να είναι αποδεκτοί από τον σύντορφο τους. ...Για να μην αναφερθώ στην μηδενική εξέφραση συναισθημάτων. Μα αν δεν επικοινωνήσουμε στον άλλον την αγάπη μας και τον σεβασμό μας - όχι με λόγια, αλλά με πράξεις - τότε πωε ο άλλος περιμένουμε να το μάθει; Να του επικοινωνήσουμε όμως ακόμα και τον θυμό μας, αν βρισκόμαστε σε κατάσταση θυμού. Με αγάπη όμως και σεβασμό. Είναι ανάγκη να του τον φτύσουμε στα μούτρα; Είναι ανάγκη να τον πληγώσουμε; Για όλα υπάρχει τρόπος αν πραγματικά αγαπάμε... αν πραγματικά έχουμε αποδεχτεί...

Έπειτα είναι και οι προσδοκίες, που όσο τις αφήνουμε να θεριεύουν, τρυπώνει μέσα μας η απογοήτευση και ο θυμός. Αγάπη με ανταλλάγματα όμως είναι αυτό που έχουμε μάθει οι περισσότεροι... Και πως να ξεμάθεις; Κι όμως, μπορείς! Αρκεί να θέλεις...

...Αρκεί να θέλεις προτίστως να αγαπήσεις τον Εαυτό σου!

Αυτή είναι η απόψη μου στο τώρα μου.
...Τότε βέβαια αν με ρωτούσε κανείς, η απάντηση θα ήταν τελείως διαφορετική κρίνοντας και καταδικάζοντας ένοχο τον άλλον.
Ποτέ δεν έκανα τον κόπο να ρίξω μια ματιά μέσα μου, μήπως και φταίει κάποιος άλλος εκτός από τον απέναντι...
...Λέω εγώ τώρα!

Βέβαια φίλοι μου, όλα αυτά σας τα λέω ίσως και του ασφαλούς. Γιατί στην θεωρία όλοι καλοί είμαστε!
Στην αλληλεπίδραση όμως με θέλω να με δώ...
(έτσι, για να τα λέμε κι αυτά!)

Αυτά από εμένα...
:romance-heartstiny: :romance-heartstiny: :romance-heartstiny:
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
Μπεττουλα
Δημοσιεύσεις: 6425
Εγγραφή: 03 Οκτ 2011 12:22 pm

Re: Ξένοι...

Δημοσίευση από Μπεττουλα »

Ωραίο φτυαρακι Μανουλη :romance-heartbeating:

Νομίζω η απομάκρυνση κ η αποξένωση έρχονται σταδιακά κ ας κανεις ότι δεν την βλέπεις την νιώθεις!Τα τείχη που μπορεί να είχαν πέσει στην αρχή ξανά υψώνονται κάθε μέρα πιο πολύ. Κάποτε νόμιζα ότι η αγάπη αρκεί για να συνεχιστεί μια σχέση.τωρα πια θεωρώ ότι από μόνη της δεν φτάνει γιατί είναι πολλά τα συμπαραμαρτουντα!!Χωρίς θέληση κ διάθεση για προσπάθεια για να αλλάξεις κ να ανθίσει μια σχέση όλα ξαναγυρνουν στο ίδιο σημείο κάθε φορά!
Κ απαραίτητη προϋπόθεση πια για μένα είναι να υπάρχει εκτίμηση κ σεβασμός κάτι που δεν το είχα στα σος σε παλαιότερες σχέσεις!
Μου κάνει πάντοτε εντύπωση όμως αυτό το συναίσθημα που νιώθεις όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που κάποτε είχες αγαπήσει κ τον ένιωθες δικό σου να τον νιώθεις ξενο! ένα "κρίμα" μου βγαίνει για την αγάπη που δεν πρόλαβε να ανθίσει..
:romance-heartbeating:
Vasoula έγραψε: 23 Ιουν 2011 8:06 am είναι το πιο αυθεντικό αίσθημα, αυτό της ευγνωμοσύνης για όλα αυτά που γίνεσαι μαζί με τους άλλους!

Η Ζωή δεν χρειάζεται τίποτα πολύπλοκο για να κάνει την Ψυχή μας να ανθίσει στον μοναχικό της δρόμο προς τον θεό, πέρα από το να μπορεί να μοιράζεται αγάπη, ενδιαφέρον, στοργή, φροντίδα και με άλλους ανθρώπους, με τον πιο απλό τρόπο

Ας πούμε ότι κάθε τι πνευματικό που νιώθουμε στην ψυχή μας, δεν είναι μια Αλήθεια που χρειάζεται να εξερευνήσουμε, όμως ο Εαυτός μας είναι μια Αλήθεια από μόνη της, που δίνει νόημα στην Ζωή μας, αν μπούμε στην διαδικασία να τον γνωρίσουμε σε βάθος…Αυτός δεν είναι ουτοπία…!!! Αν τον γνωρίσουμε περισσότερο, δεν θα τον υποτιμήσουμε ποτέ ξανά, ποτέ δεν θα υποτιμήσουμε τους άλλους…θα σταματήσουμε να κρίνουμε οτιδήποτε δεν μας αρέσει ή δεν μας ταιριάζει…΄Όλα στην Ζωή είναι διαφορετικά πολύχρωμα λουλούδια, που σχηματίζουν έναν κήπο!

Αποκτά άλλο ενδιαφέρον η καθημερινότητα, όταν την παρατηρείς από μια οπτική που «βλέπει» τα πάντα μέσα από την οικειότητα, το ενδιαφέρον, την αγάπη…΄Όταν νιώθεις ότι δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορείς να «ξεπεράσεις», κανένα πρόβλημα που παραμένει άλυτο, κανένας άνθρωπος που χρειάζεται να «μισήσεις», όταν ο Εαυτός σου δεν γίνεται το κέντρο του κόσμου που όλοι χρειάζεται να γυρίζουν γύρω από αυτόν, όταν τα πάντα κυλούν αρμονικά και όχι μέσα στα σενάρια του μυαλού μας, τότε βγαίνεις από την «απομόνωση» της χωρίς νόημα ζωής, γιατί όλα έχουν νόημα και σκοπό!

:x :x :x :x

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating:
Η εσωτερική σπουδαιότητα του ανθρώπου είναι το Φως που τον ακολουθεί, όπου και να βρίσκεται...Να πολεμάει γι' αυτήν την σπουδαιότητα είναι το ζητούμενο
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: Ξένοι...

Δημοσίευση από Μάνος »

Μπεττούλα μου
>:d< >:d< >:d<
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: Ξένοι...

Δημοσίευση από Vasoula »

Μανούλη, Μπεττούλι :romance-heartstiny:

Το θέμα "θέλω να αλλάξω τον άλλον" έχει πίσω του ιστορία...Δεν είναι έτσι απλό!

Όταν ερωτευόμαστε δεν δείχνουμε το ελάττωμα μας στον άλλον μεμιάς! Ούτε ο άλλος μας το δείχνει, εννοείται...Γι' αυτό λέγεται "έρωτας τυφλός"...
Δεν δείχνουμε την μιζέρια μας, την τσιγκουνιά μας, την καχυποψία μας, την μνησικακία μας, την χαιρεκακία μας...
Γενικά δεν δείχνουμε τον εγωισμό μας...
Μπορεί να υπάρχουν ενδείξεις για όλα αυτά, αλλά στην αρχή τα παραβλέπουμε όλα...Δεν το ψάχνουμε, εκτός κι αν είναι κάτι πολύ έντονο και χτυπητό, που μας ενοχλεί πολύ...

Αυτό το φανέρωμα έρχεται σταδιακά στην διάρκεια της σχέσης
Ότι κρύβαμε, ασυνείδητα πολλές φορές, έρχεται στην επιφάνεια και γίνεται εμφανές...
Και αν θέλουμε να μιλήσουμε για αυτογνωσία, το σημαντικό είναι να γίνει εμφανές και σε εμάς και όχι μόνο στον άλλον
Συνήθως όμως δεν γίνεται...
Τα λάθη προσμετρούνται μόνο στον άλλον και γίνονται τεράστια
Σπάει η μαγεία λοιπόν στην διάρκεια της σχέσης, μα υπάρχει και λόγος γι' αυτό, δεν γίνεται γιατί χάνεται ο έρωτας και το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον. Γίνεται γιατί σπάει η μαγεία...
Έτσι, πριν προλάβουμε να δεθούμε ψυχικά με τον άλλον, κάτι που χρειάζεται την μαγεία, έχουν λυθεί τα μάγια και βλέπουμε (υποτίθεται) καθαρότερα...Όμως αυτό είναι ψευδαίσθηση...Δεν βλέπουμε καθαρότερα, απλά με την πάροδο του χρόνου εξαπολύουμε όλα τα ελαττώματα μας και ο άλλος κάνει το ίδιο...Δεν άλλαξε κανείς δηλαδή...Έτσι ήταν και οι δύο πάντα...

Έτσι δεν μπορούμε να πούμε ότι μετά από έναν μακροχρόνιο δεσμό, διαπιστώσαμε ότι ο άλλος είναι πια ξένος...
Ξένος ήταν πάντα...

Ο έρωτας περνάει, γιατί πάνω στην ώρα που χρειάζεται να βαθύνει και να γίνει αγάπη, οι εγωισμοί μας σπάνε την μαγεία...

Ένας άνθρωπος έχει στοιχεία προσωπικότητας που δεν είναι ώριμα...
Για να ωριμάσει η προσωπικότητα του, χρειάζεται να έχει συνείδηση μεγαλύτερη από ότι έχει ασυνείδητο

Μέσα στην σχέση παρατηρούμε εμάς μαζί με τον άλλον
Και αν έχουμε κατά νου το ρητό που λέει "δεν με νοιάζει πως είσαι εσύ, αλλά πως γίνομαι εγώ μαζί σου" τότε έχουμε και τα εργαλεία να δουλέψουμε τα ατίθασα κομμάτια του "εγώ" μας που θέλουν να επιβάλλουν τις προσδοκίες μας στον άλλον...

Χωρίς σχέση καμία ελπίδα δεν έχουμε να δούμε αυτά τα ατίθασα κομμάτια του "εγώ" μας...
Το να κάθεσαι ήσυχα ήσυχα στο σπίτι σου, σε αφήνει μεν στην ηρεμία σου, αλλά σου αφαιρεί το δικαίωμα να δεις τα ατίθασα αυτά κομμάτια σου και συνεπώς και τα λάθη, που γίνονται από΄την συναισθηματική ανωριμότητα

ωραίο θέμα και αιώνιο!!! :))
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Μάνος
Δημοσιεύσεις: 18535
Εγγραφή: 05 Μαρ 2014 8:10 am

Re: Ξένοι...

Δημοσίευση από Μάνος »

Έχεις απόλυτο δίκιο Βασούλα μου.
Όλα ξεκινάνε από εκείνη την μαγεία που αναφέρεις και που δεν την αφήνουμε εμείς οι ίδιοι να βγει προς τα έξω ρε γαμώτο...




Βασούλα έγραψε:Και αν έχουμε κατά νου το ρητό που λέει "δεν με νοιάζει πως είσαι εσύ, αλλά πως γίνομαι εγώ μαζί σου" τότε έχουμε και τα εργαλεία να δουλέψουμε τα ατίθασα κομμάτια του "εγώ" μας που θέλουν να επιβάλλουν τις προσδοκίες μας στον άλλον...
Ε, μα ναι!!! :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:




Βασούλα έγραψε:Χωρίς σχέση καμία ελπίδα δεν έχουμε να δούμε αυτά τα ατίθασα κομμάτια του "εγώ" μας...
Το να κάθεσαι ήσυχα ήσυχα στο σπίτι σου, σε αφήνει μεν στην ηρεμία σου, αλλά σου αφαιρεί το δικαίωμα να δεις τα ατίθασα αυτά κομμάτια σου και συνεπώς και τα λάθη, που γίνονται από΄την συναισθηματική ανωριμότητα
...Αυτό έτσουξε! Να μην το πω;
Ερχόμαστε λοιπόν στην αλληλεπίδραση που έχουμε αναφέρει άπειρες φορές...
Που πολλές φορές εμείς οι ίδιοι την μπλοκάρουμε με την ιδέα / εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας. Θυμάμαι μια φορά σε ένα παλιό σου ποστ μας είχες αναφέρει σαν παράδειγμα ενός αγαπημένου σου προσώπου κάτι που είπες: "Μακάρι να μπορούσες να σε δεις μέσα από τα δικά μου μάτια". Από τότε αυτό με είχε αγγιξει πολύ. Είναι τόσο αλήθεια Βασούλα μου...

Μου έχει τύχει να γνωρίσω κοπέλα που πραγματικά μπορεί να είναι τόσο εντυπωσιακή εξωτερικά - πραγματικά μια κούκλα - και η ίδια να νιώθει άσχημη και γεμάτη ατέλειες. Κανένας Ανθρωπος δεν αξίζει να το κάνει αυτό στον Εαυτό του, είναι πραγματικά κρίμα...

Για να επανέρθω όμως στο θέμα μας, κλεινόμαστε λοιπόν τόσο πολύ, και μαζί με εμάς κλείνει και η καρδιά μας. Αρκούμαστε στη βολή που έχουμε, γιατί για να τα λέμε όλα, για πολλούς ενδεχομένως μια σχέση είναι "ξεβόλεμα" ακόμα και αν δεν το παραδέχονται! "Άσε με καλύτερα στην ησυχία μου, που να μπλέκω τώρα..." Και έτσι περνάει ένας μήνας, περνάει και δεύτερος, περνάει χρόνος, γενικά περνάει ο καιρός και κάποια στιγμή λες "Μα τι κάνω;;; - Αυτό είναι Ζωή;;;"

Αχ ρε Βασουλάκι μου γλυκό...
:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating:

Σηκώνουμε μανίκια και πολεμάμε όλοι μας! Δεν σταματάμε...
...Όμως θα είμαι απόλυτα ειλικρινής: μερικές φορές, (όπως τώρα καλή ώρα διαβάζοντας την απάντηση σου και παράλληλα είμαι χαμένος μέσα στις σκέψεις μου), αναρωτιέμαι:
Η κατεύθυνση που πολεμάω είναι η σωστή; Ή όλα είναι μια ωραιοποίηση του μυαλού μου...;
(Η ωραιοποίηση αυτή μπορεί να ξεκινάει από το ρήμα "πολεμάω" και να φτάνει μέχρι και την κατεύθυνση - λανθασμένη ενδεχομένως)

Ουφ και ξαναμανά ουφ!
:x :x :x
>:d< >:d< >:d<
Εικόνα

Αγάπη είναι να με αφήνεις να σε αγγίξω,
να με ακούς, ακόμα και όταν δεν μιλάω,
να με βλέπεις, ακόμα και όταν δεν είμαι δίπλα σου...

Επιστροφή στο “ΣΧΕΣΕΙΣ”