Έψαξα στην wikipedia και βρήκα ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου, όσον αφορά την θρησκεία. Σας μεταφράζω (με τα άθλια αγγλικά μου) την πρώτη γραμμή:
"A religion is a set of common beliefs and practices generally held by a group of people, often codified as prayer, ritual, and religious law."
"Η θρησκεία είναι ένα σύνολο από κοινώς αποδεκτές από ένα σύνολο ανθρώπων δοξασίες και πρακτικές, που εκφράζονται μέσω προσευχών, τελετουργιών και νόμων."
Ναι, το ρέικι έχει κοινά με τις θρησκείες: έχει κάποια πιστεύω και κάποιες παραδοχές. Αλλά εκεί σταματάνε όλα. Δεν έχει ούτε τελετουργίες, ούτε προσευχές, ούτε νόμους. Δεν υπάρχουν λατρευτικά αντικείμενα ή κτήρια, δεν υπάρχει το σύνολο τον πιστών, δεν υπάρχουν ναοί. Δεν υπάρχει καμία συστηματοποίηση (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, λ.χ. η διαδικασία των μυήσεων) και δεν υπάρχουν γιορτές και τελετές.
Το ρέικι εκφράζει τον δρόμο προς την αυτογνωσία, τον θετικό τρόπο σκέψης και ζωής, την συνειδητότητα και την αυτοεξέληξη. Θα 'λεγα λοιπόν, ότι το ρέικι έχει να κάνει πιο πολύ με έναν τρόπο σκέψης, μία νοοτροπία και όχι με θρησκευτικά "πιστεύω". Ως εκ τούτου, μπορεί να συνδυαστεί με την θρησκεία.
Πολλές φορές όμως προκύπτουν προβλήματα. Και αυτό, γιατί η κοσμική έκφραση της θρησκείας (οποιασδήποτε θρησκείας), δεν σταματά απλώς στην πίστη και στην εσωτερικότητα, αλλά επεκτείνεται και σε άλλους τομείς που επηρεάζουν πολύ την ζωή. Και επειδή τους περασμένους αιώνες, η θρησκεία αποτέλεσε κριτήριο για την ταυτότητα των ανθρώπων και έγινε μέσο εξουσίας από τις κυβερνήσεις (βλ. και "Εποχή των Ιχθύων"), η "συμμόρφωση" με όλα τα τελετουργικά της θρησκείας, που πλέον είχαν αλλοτριωθεί και από άλλα που, αν και άσχετα ως προς αυτήν, απέκτησαν θρησκευτική χροιά, έγινε υποχρεωτική.
Με άλλα λόγια (για να τελειώνω και κάποια στιγμή), φέρνοντας ως παράδειγμα τον χριστιανισμό, ναι, το ρέικι συμβαδίζει και συνδυάζεται με τον χριστιανισμό. Γιατί η χριστιανισμός -η διδασκαλία του Χριστού- έχει σαν βάση την αγάπη. Όμως δεν συμβαδίζει με αρκετά από τα υπόλοιπα που προστέθηκαν κατά καιρούς στο σύνολο της θρησκείας από τον κόσμο. [Να σημειώσουμε εδώ ότι, πολλά από αυτά που λέει ο κόσμος, δεν ισχύουνε, απλά έχουν περάσει ως προκαταλήψεις, λ.χ. ότι πρέπει να νυστέψεις για να μεταλάβεις. Μία συζήτηση με έναν σωστό και συνειδητοποιημένο ιερέα, θα σας κατατοπίσει αρκετά.] Και, όσο και εάν φαίνεται περίεργο, ο χριστιανισμός είναι ίσως η πιο ανοιχτόμυαλη θρησκεία, από την άποψη ότι ο πιστός δεν ακολουθεί έναν εξαναγκαστικό τρόπο ζωής, αλλά είναι ελεύθερος.
Και τώρα, ας πιάσουμε όλους αυτούς που συναντά κανείς στις εκκλησίες, όλους αυτούς που ονομάζουν τον εαυτό τους χριστιανό, αλλά παρ' όλ' αυτά έχουν ένα κάρο ελαττώματα, είτε είναι πιστοί, είτε ακόμα και ιερείς. Θα σας παρότρυνα να σκεφτείτε με τον εξής τρόπο: όσοι έχουν ρέικι είναι απελευθερωμένοι από τα ελαττώματά τους; Όχι, τα δουλεύουν. Αυτό ισχύει και για τους χριστιανούς. Θα μου πείτε, πολλοί από αυτούς δεν ξέρουν καν "τί τους γίνεται" (πράγμα που ισχύει και στο ρέικι). Προφανώς, αφού επικεντρώνονται στο κοσμικό μέρος της θρησκείας, παραβλέποντας το εσωτερικό. Επίσης, πηγαίνουν στην εκκλησία, γιατί έτσι έκαναν πάντα οι άνθρωποι - οι γονείς τους, οι παππούδες τους κλπ, που τους τραβάγανε να πάνε υποχρεωτικά στην εκκλησία. Τέλος, υπάρχει ακόμα αυτή η σύνδεση μεταξύ θρησκείας και εθνικής ταυτότητας.
Γιατί όμως η επίσημη θέση της εκκλησίας είναι αρνητική προς το ρέικι; Με τα χρόνια, η εκκλησία απέκτησε εξουσία, καθώς ο άνθρωπος εκμεταλλεύτηκε την θρησκεία για να ασκεί εξουσία στους λαούς. Ως εκ τούτου - και σύμφωνα με τους κανόνες του μάρκετινγκ - όσο πιο πολλούς πιστούς είχε, τόσο πιο πολλή δύναμη είχε στα χέρια της. Και, όπως και κάθε μορφή κυβέρνησης, ήθελε να καθοδηγεί τον λαό της (το "ποίμνιό της" - τί υποτιμητική έκφραση), μέσω προκαταλήψεων και δοξασιών. Η εκκλησία δηλαδή, είχε όντως καταντήσει να είναι "το όπιο του λαού". Και προφανώς, για να διατηρήσει αυτήν την δύναμη, καταδίκασε κάθε μορφής ελεύθερης σκέψης και διανόησης.
Εδώ ίσως μπερδευτείτε: από την μία λέω ότι η εκκλησία περιορίζει την σκέψη, από την άλλη ότι ο χριστιανισμός είναι πολύ ελεύθερη θρησκεία. Θα σας παρακαλούσα να καταλάβετε τον διαχωρισμό: η εκκλησία, δηλαδή η "εξουσιαστική αρχή", το συμβούλιο, οι άρχοντες, οι αρχιερείς, δεν υποστηρίζουν την ελεύθερη νόηση, ενώ η θρησκεία, το σύνολο των "πιστεύω", η αρχές του χριστιανισμού, ο πυρήνας των διδαχών του Ιησού, την επικροτούν.
Και ναι, είναι αυτή η αντίθεση που μας ενοχλεί όλους. Και αυτή η αντίθεση προκύπτει από την εποχή που το κοσμικό μπλέχτηκε με το θρησκευτικό, από τότε που η θρησκεία δηλητηριάστηκε από την δίψα του ανθρώπου για εξουσία.
Το συμπέρασμα όλων αυτών ποιο είναι; Ότι το ρέικι συνδυάζεται με τις διδαχές του Χριστού και με την βάση του χριστιανισμού. Εκεί που υπάρχει το πρόβλημα είναι με όλο το οικοδόμημα της εκκλησίας, με τις εξουσιαστικές αρχές και με όλο το κοσμικό μέρος του χριστιανισμού.
Ελπίζω να μην σας κούρασα και ελπίζω να καταλάβατε τί εννοώ.
![Zambeste cu gura deschisa :D](./images/smilies/4.gif)