Θάνατος

[Vasoula]

απλα η προσωπικοτητα δεν λυπαται γι αυτους που 'φευγουν' αλλα γιατι δεν θα ΤΟΥΣ ξαναδει σ αυτη την πραγματικοτητα..εγωιστικο δλδ.....

Τι λες Μάδρυ μου?
Εγωιστικό είναι να λυπάσαι που δεν θα δεις ξανά κάποιον αγαπημένο σου άνθρωπο?

Το σώμα και η συνείδηση δεν είναι κάτι έξω από την ψυχή μας, ενόσω ζούμε...

Μην τα απλοποιείς όλα τόσο πολύ, γιατί μετά η ζωή σου δεν θα έχει συνέπεια με την ψυχή σου...και φυσικά ούτε με το πνεύμα σου.

Ο φυσικός κόσμος έχει κι αυτός τους νόμους του, όπως όλο το σύμπαν, και ένας από αυτούς, εκτός από την έλξη, είναι και η συνύπαρξη...

Φυσικά ο χωρισμός σου από έναν αγαπημένον άνθρωπο προκαλεί λύπη...και είναι αρκετή για να "ταράξει" την φυσική σου πραγματικότητα.
Δεν είπα ότι υποφέρει η ψυχή σου για την αποχώρηση, αλλά η συνείδηση...

΄Ετσι όπως το τοποθετείς, δεν πρέπει να λυπόμαστε για τίποτα που συντελείται στον φυσικό κόσμο, και αυτό μου δείχνει μάλλον μια πλασματική αδιαφορία, που αυτή κι αν είναι εγωιστική...

Διαφοροποίηση χρειάζεται στις πράξεις της φυσικής μας ζωής...
να μην μπαίνουμε στο δράμα, αλλά φυσικά θα παίζουμε με τους όρους ολόκληρου του έργου, του σκηνικού και τών συμπρωταγωνιστών, αν θέλουμε το έργο μας να έχει επιτυχία.

[Efthimia]

Bασω μου τι γραφεις!!! Τι ομορφα να βλεπεις καποιον να εκφραζει ολα αυτα που νοιωθεις και δεν εχεις το ταλεντο να τα διατυπωσεις.....
Ω!!!! Χριστε μου, Βασω νασαι καλα!!!!

[Madraoulas]

Διαφοροποίηση χρειάζεται στις πράξεις της φυσικής μας ζωής...
να μην μπαίνουμε στο δράμα, αλλά φυσικά θα παίζουμε με τους όρους ολόκληρου του έργου, του σκηνικού και τών συμπρωταγωνιστών, αν θέλουμε το έργο μας να έχει επιτυχία.

ερωτηση...
να μην μπουμε στο δραμα οκ,συμφωνω και το καταλαβαινω..αλλα ο ρολος 'απαιτει' να κλαιμε/χαιρομαστε...να αισθανομαστε ως ανθρωποι...εδω καπου μπερδευομαι

[Vasoula]

ΦΥΣΙΚΑ!!!!
Θα κλαις, θα χαίρεσαι, θα ερωτεύεσαι, αυτές είναι οι δραστηριότητες ενός ανθρώπου.

Μήπως φαντάστηκες ποτέ ότι ο Ιησούς δεν έκλαιγε και δεν λυπόταν?
΄Η μήπως δεν έτρωγε κιόλας? ΄Η δεν πόναγε? Ειδικά για το τελευταίο, έχω και προσωπική άποψη...

Σε πληροφορώ ότι έκανε ότι κι εμείς...

Το πνεύμα έρχεται σε ενσάρκωση μέσω της ψυχής και του σώματος!
ΣΕ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΟΜΩΣ...που σημαίνει ότι στον φυσικό κόσμο συμμετέχει με αισθήματα...

Αλλιώς τι? Αν ήταν να βιώνει την φυσική ζωή σαν πνεύμα, ούτε την ψυχή ούτε το σώμα θα χρειαζόταν...

Αλλη είναι η εργασία που χρειάζεται να κάνεις Μάδρυ μου, για να ενώσεις τους πόλους εσωτερικά ώστε να βιώσεις την θειότητα...και όχι να μην είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!

[Επισκέπτης]

απλα η προσωπικοτητα δεν λυπαται γι αυτους που 'φευγουν' αλλα γιατι δεν θα ΤΟΥΣ ξαναδει σ αυτη την πραγματικοτητα..εγωιστικο δλδ.....

Μαδρακο μηπως ειναι εγωιστικο να αισθανομαστε τοσο ανετοι και γεματοι ωστε η λεξη θανατος να μας κανει να ξεκαρδιζομαστε απο τα γελια?
Εκτος αν ειμαστε αδειοι απο αισθηματα... αλλα δεν νομιζω να ειναι ετσι ε?
Και τα ασχημα αισθηματα οπως η λυπη χρειαζονται στη ζωη για να εχουμε ισορροπια..

[Madraoulas]

Το ξερω...ηθελα να το ξανακουσω....
θελω να 'ενωσω' τισ πληροφοριες
Την αρχη ψαχνω να βρω...σ αυτο το σημειο αισθανομαι οτι ειμαι....για να δουμε ποσο χρονο θα παρει
Βασουλααα

[Madraoulas]

Μαδρακο μηπως ειναι εγωιστικο να αισθανομαστε τοσο ανετοι και γεματοι ωστε η λεξη θανατος να μας κανει να ξεκαρδιζομαστε απο τα γελια?
Εκτος αν ειμαστε αδειοι απο αισθηματα... αλλα δεν νομιζω να ειναι ετσι ε?
Και τα ασχημα αισθηματα οπως η λυπη χρειαζονται στη ζωη για να εχουμε ισορροπια..

Συμφωνω Γιαννακη...

'Γελαει' η ψυχη μου που θα δω αγαπημενα προσωπα οταν θα 'παω' κι εγω εκει...αλλα 'κλαιει' το σωμα μου...ως ανθρωπος ..που δεν θα τους ξαναδω εδω

[Vasoula]

Μαδράκο, όλα τα εμπεριέχουμε...

τα αισθήματα είναι η συμμετοχή της ύπαρξής μας στην φυσική μας ζωή...

Αυτο που εμποδίζει την ζωή είναι το βαρος του βαθύτερου επιπέδου, του άγνωστου μέρους του εαυτού μας.
Η γνώση του σημαίνει και την έναρξη της ένωσης της τρισυπόστατης φύσης μας, που δεν δρα η μία εις βάρος της άλλης.

Το πνεύμα ζει μέσα στην δοξα του θεού, η ψυχή στην πληρότητα και η συνειδηση με την αυτοπραγμάτωσή της.

Αν χτυπήσει το σώμα, η ψυχή και το πνεύμα θα δράσουν για να το θεραπεύσουν...Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα πονέσεις...

[zefira]

Αν χτυπήσει το σώμα, η ψυχή και το πνεύμα θα δράσουν για να το θεραπεύσουν...Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα πονέσεις...

Πόσο όμορφο ακούγεται αυτό!!!

[AMALIA]

Θελει δουλλεια το θεμα...
Δεν φοβαμαι το θανατο για τον ευατο μου....(Αρκει να ειναι ακαριαιος... βασικα ζηλεψα τον τροπο που εφυγε οΓιαννης μας..επιασα τον ευατο μου να λεει ετσι απλα θελω να φυγω οταν ερθει η ωρα..)
ΦΟΒΑΜΑΙ για τα αγαπημενα μου προσωπα...
Την ελλειψη την απουσια....
ξερω ειναι εγωστικο.... αλλα για αυτο λεω οτι θελω δουλλεια...

[Επισκέπτης]

Σίγουρα Αμαλίτσα το θέμα θέλει δουλειά!

Τον Ιούνιο που πέρασε έχασα έναν από τους καλύτερους φίλους μου από καρκίνο. Ηταν ο πρώτος θάνατος που έζησα σε τόσο κοντινό μου άνθρωπο. Το αντιμετώπισα πολύ ήσυχα. Στην αρχή νόμιζα οτι το είδα έτσι διότι έβλεπα οτι ταλαιπωριώταν πολύ και πονούσε πολύ. Ετσι ο εγωισμός μου πέρασε σε δεύτερο επίπεδο.
Μόλις ησύχασα από αυτό, μέσα στο ίδιο καλοκαίρι έφυγε ενα παιδί 34 ετών από τροχαίο το οποίο ήταν επίσης στο κοντινό μου περιβάλλον. Εκεί συνηδειτοποίησα οτι σκεφτόμουν οτι ολοκλήρωσε το σχέδιο ζωής του. Και το αντιμετώπισα επίσης ήσυχα.
Επειτα έφυγε ο Γιάννης μας. Και εγώ ζήλεψα τον τρόπο και σκέφτηκα οτι θα ήθελα και εγώ να φύγω έτσι ήσυχα.

Τώρα αν ο θάνατος έρθει ακόμα πιο κοντά .. δεν ξέρω!
Σίγουρα και εγώ δεν φοβάμαι τουλάχιστον συνηδειτά για μένα....

[AMALIA]

Ειδες ρε γαμωτο... ιδια βιωματα..
Ξερεις πιο ειναι το πιο τρελο με μενα μεχρι και πριν λιγες μερες επιασα τον ευατο μου να λεει οτι δεν με νοιαζει να πεθανω νεα...
αν η ψυχη μου το εχει επιλεξει...
Αλλα με εναν θανατο μια και εξω....
Ισως αυτο ειναι ο φοβος μου.. η και εγωισμος να μην χρειαστει να ζητησω βοηθεια απο κανεναν.....
δεν ξερω σκεψεις....

[Vasoula]

Παιδιά η "μετάβαση" αν σε βρει απροετοίμαστο σε ταράζει...

τι νέος, τι γέρος...η συνείδηση δεν θέλει να αποχωριστεί την ψυχή, γιατί δεν γνωρίζει το μετά...

Ο φόβος δεν μπορεί να παρουσιαστεί σαν θάνατος, γιατί δεν αντέχεται από την συνείδησή μας...
Παρουσιάζεται, λοιπόν, με φοβίες...

Φοβίες για την ζωή που σε βάζουν σιγά σιγά στην κατάσταση της αποδοχής του.

Ξέρετε ότι οι κρίσεις πανικού τον τελευταίο καιρό έχουν αυξηθεί?

αυτό σημαίνει ότι πλησιάζει ο καιρός, ο καθένας από εμάς να ζήσει με το δικό του φως. Και για να γίνει αυτο, χρειάζεται να το βρει εσωτερικά...

[AMALIA]

Τωρα καταλαβα...
βγαινει και αυτος με διαφορες μορφες.....
Δεν φοβαμαι τον θανατο μου ( αλλα φοβαμαι τον τροπο του θανατου μου)
θελει δουλλεια σε βαθος βαθος....

[Vasoula]

κανέναν τρόπο δεν φοβάσαι...φοβάσαι έτσι κι αλλιώς!!

γι' αυτό να τροφοδοτείτε το υποσυνείδητο με ζωή και όχι με θάνατο!

δέστε με τι τροφοδοτούμε το υποσυνείδητο και πως ανακυκλώνουμε τον φόβο


- Πέθανα σήμερα από την κούραση
-Κουράστηκα πια από αυτήν την ζωή
-Βαρέθηκα την ζωή μου
-Μόνο αν πεθάνω, θα καταλάβεις τι έχασες
-Πεθαίνω κάθε φορά που με αγκαλιάζεις
-Θα πεθάνω, αν φύγεις

κοκ

Εκφράσεις καθημερινές...με τόσο βαθιά αποτύπωση στο υποσυνείδητο πόυ δεν μπορείτε να την φανταστείτε...