

Για χρονια ηθελα να μοιαζω απολυτα στον μπαμπα μου και ειχα απορριψει τελειως τη μαμα μου. ουτε καν παρεα με γυναικες δεν πολυεκανα!..ειχα μια δυο φιλες το πολυ..και το πιστευα μαλιστα οτι ειμαι ιδια με τον μπαμπα, μεχρι που εκανα την κορη μου και πεθανε σχεδον ταυτοχρονα η μανα μου, και διαπιστωσα ποσα κοινα εχω και ποσο παρομοια συναισθηματα..κι εκει κατεβηκε ο μπαμπας απο το βαθρο και ανεβηκε η μαμα απο τα ταρταρα.. και αγαπησα και τη μαμα και την καταλαβα χωρις ομως να μπορω να ξεχασω και ποσο κακο εκανε στη σχεση μας με τα νευρα και τα προβληματα της.. Αυτα και η ιστορια συνεχιζεται βεβαιως βεβαιως εχω πολυυυ δρομο ακομα..




