ΤΑΟΥΕΡΧΙΛ -Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΣ (Ζ)

[Δωρουλα]

Βασούλα

Χρυσουλίτσα

Παναγιωτάκο

[Vasoula]

Όταν ήμουν μικρή μου άρεσε να λέω ιστορίες φωναχτά. Οι γονείς μου φρόντισαν να το σταματήσουν αυτό με κάθε τρόπο, γιατί θα καταντούσα μυθομανής όπως έλεγαν. Φυσικά σαν καλό παιδί το σταμάτησα και πίστεψα και η ίδια, ότι δεν έχω καθόλου μα καθόλου φαντασία. Όταν ήθελα να γράψω μια απλή ευχετήρια κάρτα επιστράτευα την Βασούλα για να γράψει κάτι πιο ευφάνταστο από ένα ξερό δικό μου "χρόνια πολλά". Η φαντασία μου και ο λόγος μου χρησιμοποιήθηκαν για οικονομικές διαπραγματεύσεις στην δουλειά μου, σύνταξη οικονομικών συμβολαίων κλπ. Έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι εκτός από το "παιδί" που ήθελε να εκφραστεί διαφορετικά..
Όταν το τόλμησα έπειτα από πολλά χρόνια ένοιωσα τι σημαίνει ελευθερία, ευγνωμοσύνη και πολλά άλλα που μου έβγαιναν μέσα από τις λέξεις.
Εμένα ο δρόμος της ψυχής μου(ντάρμα) δεν είναι να γράφω παραμύθια μόνο για ψυχαγωγία. Η Φαντασία πυροδοτεί μια άλλη θειική αρετή την Θεραπεία που ανακουφίζει το σωματικό φορέα με πολλές μορφές.!!!!

Χρυσουλίτσα μου


σήμερα το έγραψα...

Είναι μερικά σταυροδρόμια που μας παρουσιάζονται στην Ζωή μας, που μας φοβίζουν στο να αποφασίσουμε ότι μπορούμε και έχουμε την δυναμική να επιλέξουμε τον δικό μας δρόμο. Και παρ’ όλο που νομίζουμε ότι τον έχουμε πάρει, στα μισά ανακαλύπτουμε ότι ακολουθούμε τους γονείς μας, γιατί δεν ξέρουμε πώς να ζήσουμε χωρίς αυτούς μέσα μας. Έτσι αναπαράγουμε το μοντέλο απλά, ενώ φαίνεται ότι έχουμε κάνει διαφορετικές επιλογές, πρακτικά.

[Δωρουλα]

Είναι μερικά σταυροδρόμια που μας παρουσιάζονται στην Ζωή μας, που μας φοβίζουν στο να αποφασίσουμε ότι μπορούμε και έχουμε την δυναμική να επιλέξουμε τον δικό μας δρόμο. Και παρ’ όλο που νομίζουμε ότι τον έχουμε πάρει, στα μισά ανακαλύπτουμε ότι ακολουθούμε τους γονείς μας, γιατί δεν ξέρουμε πώς να ζήσουμε χωρίς αυτούς μέσα μας. Έτσι αναπαράγουμε το μοντέλο απλά, ενώ φαίνεται ότι έχουμε κάνει διαφορετικές επιλογές, πρακτικά.

[Annoula]

[CHRYSSOULA]

Αχ Βασούλα μου παρόλο που μπορεί να έχει καθαρίσει κάποιος/α όλα τα γονεϊκά πρότυπα και να έχει κόψει ρίζες, ριζάκια, υποριζίδια και να θεωρεί τον Πατέρα/Μητέρα ως τον αληθινό Γεννήτορα υπάρχει κάπου βαθιά μέσα του ένας βωμός για τους φυσικούς γονείς όπου καίει λιβάνι.....όσο καίει λοιπόν θυμίαμα το δίχτυ της αγκίστρωσης έστω και αόρατο τον τυλίγει και υποσυνείδητα υπακούει στις εντολές που έχουν περάσει στα κύτταρα του.
Χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση και θεραπεία στον πυρήνα των κυττάρων του, ώστε να αποβληθούν όλες οι παραφυάδες.!!!!!!!



Υ.Γ. Χαίρομαι που το παραμύθι γίνεται........σεμινάριο αληθινής προσέγγισης του εαυτού!!!!!

[Vasoula]

πάρχει κάπου βαθιά μέσα του ένας βωμός για τους φυσικούς γονείς όπου καίει λιβάνι.

Λιβάνι? τι λες μάνα μου...Κάρβουνο καίει

Χαίρομαι που το παραμύθι γίνεται........σεμινάριο αληθινής προσέγγισης του εαυτού!!!!!

μην με προκαλείς βρε μωρό μου...μην με προκαλείς λέγω, γιατί δεν το χω σε τίποτα να φέρω όλες τις επιγνώσεις εδώ και να γίνει της κόλασης

[Βικούλα]

[CHRYSSOULA]

Δεν γελάω καθόλου !!!
Γιατί όχι;;;;
Προτείνω μάλιστα σε μελλοντικό παραμύθι να ανοίγεται ένα ποστ με επιγνώσεις!!!!
Εξάλλου η επανάληψη δεν έβλαψε κανένα!!!!!

[Vasoula]

ε όχι ρε καρδούλα...Θα χάσει την μαγεία του το παραμύθι...Την μαγεία της αυτοεπίγνωσης...

σεμνάααα

[Δωρουλα]

[Annoula]

[Ταρούλα]

[Θοδωράκος]

[Ellaki]

Χρυσουλίτσα

Βασούλα

Παναγιωτάκο είναι σκληρό καρύδι ο κος Ντάρμας


και να πως φαντάζομαι την συνέχεια.................


Ο Εντίν περίμενε την Μέρεντιθ με ανυπομονησία και μόλις έμαθε τι είχε συμβεί ξεκίνησε να ετοιμάζεται για την αναμέτρηση που θα ερχόταν. Ο Ίβιλχαντ θα έδινε άγρια μάχη και χρειαζόταν να προετοιμαστεί κατάλληλα. Έπρεπε να ξεκλειδώσει όλες τις δυνάμεις του δράκου και υπήρχε μόνον ένας τρόπος. Να τον διδάξει ο ίδιος ο Βορντάθ. Έτσι με πολλές προφυλάξεις άρχισε η εκπαίδευσή του.

Η Μέρεντιθ επέστρεψε στο κάστρο ήρεμη αλλά προβληματισμένη. Τώρα γνώριζε τι είχε συμβεί και είχε αποκτήσει γνώσεις πολύτιμες που δεν ήξερε πως να τις διαχειριστεί.
Για ένα διάστημα συνέχισε να διδάσκει κανονικά και να παρακολουθεί προσεκτικά τους μαθητές. Υπήρχαν ξαφνικές αλλαγές στην στάση τους που μέχρι τότε δεν είχε καταλάβει τον λόγο που συνέβαιναν, αλλά πλέον έβλεπε ξεκάθαρα πως η σκοτεινή δύναμη του Ίβιλχαντ τους απορροφούσε την ενέργεια.

Χρειαζόντουσαν συμμάχους να τους υποστηρίξουν στις δύσκολες στιγμές της αναμέτρησης. Έτσι, είχαν συμφωνήσει ότι για να πετύχει το σχέδιο τους έπρεπε να αφυπνίσουν τις συνειδήσεις όσων δεν τους είχε απορροφήσει εντελώς, και να φτιάξουν ένα μικρό αποφασισμένο στρατό.
Πως όμως θα το έκαναν αυτό χωρίς να τους υποψιαστεί ο Ίβιλχαντ?
Ζήτησαν την γνώμη του βασιλαετού ο οποίος τους είπε ότι το κάθε άτομο που βρισκόταν στο κάστρο έπρεπε να πεθάνει πρώτα και μετά με δική του βούληση να επανέλθει στην ζωή για να μπορέσει να επιλέξει ξανά. Μόνο η Μέρεντιθ με τις γνώσεις που της είχε μεταδώσει ο Μάστερ μπορούσε να αναλάβει αυτό το έργο.
Έπρεπε όμως να μην εξαιρεθεί κανείς, ούτε ο ίδιος ο Ίβιλχαντ.............

[CHRYSSOULA]

Μπράβο Ελλάκι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δέχθηκες την πρόκληση να γράψεις το τέλος με την δική σου Φαντασία και πίστεψε με η εκδοχή σου μου αρέσει πάρα πάρα πολύ!!!!!!!
Η Φαντασία του καθενός είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μακάρι να ξεθαρρέψουν και τα άλλα παιδάκια και να εκφράσουν αυτό που νομίζουν καλύτερο για τέλος!!!
Εδώ δεν γίνεται ανταγωνισμός ή κριτική ή, ή ..... απλά παίζουμε με την άμμο σε μια μεγάλη παραλία και δημιουργούμε τα κάστρα της καρδιάς μας όπως εμείς τα έχουμε φανταστεί.!!!!

Εγώ θα περιμένω προτού δημοσιεύσω το τέλος!!!!