Μία άλλη ερμηνεία για τον έρωτα... και μη μου πείτε ότι δεν το έχετε βιώσει μέχρι και την τελευταία λέξη. Εγώ τουλάχιστον το έχω έξτρα-βιωμένο!
Και σκέφτομαι εγώ, η άπειρη του έρωτα, αν χάσουν την δική τους αρμονία, πώς θα μπορούν να ‘ναι καλά με έναν άλλον άνθρωπο;
( Ερωτας είναι και το να χάνεις τη δική σου «αρμονία». Δεν υπάρχει αρμονία στον έρωτα, αυτά είναι για μετά. Ο έρωτας είναι πόλεμος και χαρακίρι μαζί. Είναι να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Να κάνεις πράγματα για τον άλλον, που, αν έβλεπες άλλον να τα κάνει, θα τον κατέκρινες ή θα γελούσες μαζί του. Να λες πράγματα που να σκέφτεσαι «καλά, εγώ τα είπα αυτά; Εγώ ο γαμάτος, ο ψύχραιμος, ο σωστός;».
Πέφτουμε πολύ χαμηλά -με τα κοινωνικά τουλάχιστον κριτήρια-, όταν ερωτευόμαστε, αλλά αυτό ακριβώς είναι και το πιο ψηλό σημείο που έφτασε η ψυχή μας. Και το πιο κοντινό που φτάσαμε στον Θεό. )
Πιτσιρίκος