Και, αλήθεια, εκείνη την στιγμή φοβήθηκα και ήταν το τέλος των δεσμών μου με τον φόβο
Οταν ταξιδευα προς την Αθηνα,οι αγαπημενες μου ΑΛεξια και Αννουλα τα εχουν ξανακουσει,ελεγα πως θα πω στην Βασω οτι ειμαι γεματη φόβο.Βιωνα χωρις καν να ξερω ακομα τι συνεβαινε,εναν τρόμο.Προσπαθουσε κατ'επαναληψη ν ασυνδεθώ ,να δω την ουσία που τοσε ςφορες χωρις καν προσπαθεια ειμουν μεσα σε αυτην .....και το μονο που ένοιωθα βαρυ κι ασηκωτο και ανυπαρκτο μεσα στην συρρυκνωση που βιωνε ηταν το σωμα μου.Συνειδητοποιήσα τι σημαινει ζω το σωμα μου μονο.Εινα τρόμος.Δεν εξρω ακομα και τωρα τι ηταν αυτο που συνεβη και βιωνα ατυην την ολογοωρη απωλεια "ψυχής"αλλα ηταν μεσα μου ξεκαθαρο.Εν ακορμι φοβισμενο.Εξω απο μενα αλλα ταυτοσρονα ειμουν εγω.Πεθαινα ουσα μονο το σωμα μου.Πως γιατι δεν τα εχω ξεκαθαρισει ακομα.....απλά πηρα αφορμη απο την Βασω.
Στο γυρισμό........ολα ηταν πιο δυσκολα λογικά.Απαγορευτικά μποφορια κουραση,θλιψη.........κι όμως ένοιωθα εμενα μεσα στο κορμι μου.Καποια στιγμη μου περασε απο το νου....."θα βουλιαξουμε"κι αμεσως μετα θυμαμαι να λεω...."ε και"
Κοιμηθηκα και ειδα κι ονειρα.
Ε και παιδια;
Σας ευχαριστω ολους γι αλλη μια φορα.
Δεν ξερω τι μου συμβαινει ακομα αλλα κατι μου συμβαινει κατι που δεν ξερω να το προσδιορισω δεν εχει φοβο αλλα εχει μια θλιψη και ένα "φευγα".
Ειναι κι αλλα πολλα.
Θελω να πω οτι θεωρω την Αννα και την Αλεξία κατι παραπανω απο οτι πριν.Δεν εξρω ομως ακομα να το προσδιορισω.Ξερω οτι θα γινει εν καιρω.
Συγνωμη αλλα αυτα θελω να πω......και ποιος ξερει τι αλλο θα μου βγει........
Λες και ειμαι μια αλλη.....
