Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Vasoula]

Εδώ έχω κάποιες ερρωτησούλες:
Καλά ανώριμο, το κατανοώ. ...Αλλά γιατί εγωιστικό; Τι εννοείς λέγοντας "εγωιστικό για τη δική μου συνείδηση";
Λες επίσης πως το διαχειριστικες και το θεράπευσες; Πως γίνεται αυτό; ...Γιατί στη φάση την οποία βρίσκομαι εγώ δεν ξέρω κατά πόσο είμαι σε θέση να διαχειριστώ κάποιο συναίσθημα τέτοιου μεγέθους! (για να μην αναφερθώ στο κομμάτι της θεραπείας, που αυτό είναι ακόμα πιο τζιζ)

Το ανώριμο έχει την ίδια ερμηνεία με το εγωιστικό, Μανούλη μου.

Σε κάνει να μην αγαπάς τους ανθρώπους, αλλά τις καταστάσεις που ζεις μαζί τους και είσαι πολύ ευάλωτος σε κάποια μεταβολή των καταστάσεων από την μια, από την άλλη, αυτή η πεποίθηση δεν υποστηρίζει και πολύ την ουσία των σχέσεων.

είχα γράψει στην ομάδα

Δεν θέλουμε να ενωθούμε με τον Εαυτό μας για να κάνουμε πράγματα μαζί του...
Είμαστε ενωμένοι με τον Εαυτό μας, γι' αυτό και κάνουμε πράγματα μαζί του...Γι' αυτό εφαρμόζουμε την Αγάπη...

Αυτοί οι δύο σύνδεσμοι έχουν μεγάλη και ουσιαστική διαφορά...

άλλο είναι το "για να...", άλλο είναι το "γι' αυτό"

"Θέλουμε την Ενότητα για να εφαρμόσουμε την Αγάπη" vs του "Είμαστε ενωμένοι, γι΄αυτό εφαρμόζουμε την Αγάπη"

Έχει μεγάλη σημασία λοιπόν το πως βιώνουμε το πρακτικό μας επίπεδο, γιατί όλη η πνευματικότητά μας, ο Θεός μέσα μας, δεν είναι τα μέσα για να ζήσουμε, αλλά η Ουσία της Ζωής μας...

Σκεφτείτε...
Βρίσκετε έναν άνθρωπο και τον ερωτεύεστε...
-για να γλιτώσετε από την μοναξιά σας
-για να απαλύνετε τους φόβους σας
-για να κάνετε πράγματα μαζί
-για να έχετε υποστήριξη στις δυσκολίες
-για να μοιράζεστε συναισθήματα

πόσο διαφορετικό είναι όταν ερωτεύεστε έναν άνθρωπο
-γι' αυτό δεν νιώθετε μοναξιά
-γι' αυτό υπερβαίνετε τους φόβους σας
-γι' αυτό κάνετε πράγματα μαζί
-γι' αυτό υποστηρίζεστε στις δυσκολίες
-γι' αυτό μοιράζεστε συναισθήματα

Το "για να" περιέχει τον κίνδυνο να μην το καταφέρετε ποτέ...Αν το να ενωθείτε με τον Εαυτό σας περιέχει την ελπίδα του να γίνει η ζωή σας καλύτερη, η προσπάθεια σας θα βάλεται συνεχώς από το αποτέλεσμα που θέλετε να έχετε...Θα απογοητεύεστε...

όμως όταν η Ενότητα μέσα σας είναι Αλήθεια, τότε η εφαρμογή των Αξιών του Ανθρώπου δεν θα στηρίζεται στην ελπίδα...θα είναι Αλήθεια και έξω σας και τούτος είναι ο Δρόμος μας.

Να μην κάνουμε κάτι για να...
Να κάνουμε αυτό που αυθόρμητα μας καλεί η Φύση μας να κάνουμε και έτσι μόνο αλλάζει και η Ζωή μας.
Επειδή θεραπεύτηκα, απολαμβάνω την Ζωή μου
Δεν ζήταγα θεραπεία για να απολαύσω την ζωή μου...
Δεν ήρθε ο Ιησούς στην Ζωή μου για να πάρει τους φόβους μου. Επειδή ενώθηκα μαζί του, έφυγαν όλοι οι φόβοι μου...
Δεν αφύπνισα την Συνείδησή μου για να ζω καλύτερα...Επειδή η αφύπνισή μου ήταν η μόνη μου Αλήθεια, Ζω συνειδητά

Ελπίζω να καταλαβαίνετε την διαφορά, μεταξύ ελπίδας και Αλήθειας...

Βέβαια, όλα τούτα Μανούλη μου είναι βαθύτερα βήματα πάνω στον Δρόμο της αυτογνωσίας, ενόσω καλά καλά δεν ξέρεις τι σημαίνει εγωισμός και τι ακριβώς χρειάζεται Θεραπεία μέσα στον εσωτερικό σου κόσμο.

το να θεραπεύω διαρκώς την ιδέα ότι εγώ είμαι το κέντρο του σύμπαντος, ήταν για εμένα Δρόμος...

[Μπεττουλα]

Όμως δεν είναι οι άνθρωποι που αφήνεις, που σου δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα, αλλά οι καταστάσεις που πέρασες μαζί τους.

Εγώ και οι άλλοι...Οι συναισθηματικές μεταβολές σου αλλοιώνουν εντελώς την αίσθηση του ποιός είσαι εσύ σε κάθε στιγμή. Και ενώ εσύ είσαι ίδιος, τα στιγμιότυπα της Ζωής σε κάνουν να είσαι λυπημένος ή χαρούμενος, ανάλογα με το που σε τραβάνε τα συναισθήματα, λόγω συνθηκών. Ο Εαυτός σου παραμένει ίδιος και αναλλοίωτος, είτε το βλέμμα σου βλέπει την Ακρόπολη, είτε βλέπει τους καταρράκτες του Νιαγάρα...Και αυτό είναι μια μεγάλη ανακάλυψη, στο πως μπορείς να διαχειρίζεσαι μια βιωμένη εμπειρία, τόσο που να μην σε συνθλίβει

Κλάψε καρδούλα...Όμως παράλληλα αναζήτησε και την αλήθεια!

Σε κάνει να μην αγαπάς τους ανθρώπους, αλλά τις καταστάσεις που ζεις μαζί τους και είσαι πολύ ευάλωτος σε κάποια μεταβολή των καταστάσεων από την μια, από την άλλη, αυτή η πεποίθηση δεν υποστηρίζει και πολύ την ουσία των σχέσεων.

Έχει μεγάλη σημασία λοιπόν το πως βιώνουμε το πρακτικό μας επίπεδο, γιατί όλη η πνευματικότητά μας, ο Θεός μέσα μας, δεν είναι τα μέσα για να ζήσουμε, αλλά η Ουσία της Ζωής μας...

Το "για να" περιέχει τον κίνδυνο να μην το καταφέρετε ποτέ...Αν το να ενωθείτε με τον Εαυτό σας περιέχει την ελπίδα του να γίνει η ζωή σας καλύτερη, η προσπάθεια σας θα βάλεται συνεχώς από το αποτέλεσμα που θέλετε να έχετε...Θα απογοητεύεστε...

όμως όταν η Ενότητα μέσα σας είναι Αλήθεια, τότε η εφαρμογή των Αξιών του Ανθρώπου δεν θα στηρίζεται στην ελπίδα...θα είναι Αλήθεια και έξω σας και τούτος είναι ο Δρόμος μας.

Να μην κάνουμε κάτι για να...
Να κάνουμε αυτό που αυθόρμητα μας καλεί η Φύση μας να κάνουμε και έτσι μόνο αλλάζει και η Ζωή μας.

Ελπίζω να καταλαβαίνετε την διαφορά, μεταξύ ελπίδας και Αλήθειας...

το να θεραπεύω διαρκώς την ιδέα ότι εγώ είμαι το κέντρο του σύμπαντος, ήταν για εμένα Δρόμος...

Μανουκο

[Ταρούλα]

Μανούλη

Ιωαννάκι

Βασούλα

[nondas]

Μανούκο

Ιωαννάκι

Βασούλα

[ΙΩΑΝΝΑ]

παιδάκια μου

[Μάνος]

Βασούλα μου ναι, έχεις δίκιο: Για μένα αυτά είναι βαθύτερα βήματα πάνω στον Δρόμο της αυτογνωσίας, ενόσω καλά καλά δεν ξέρω τι σημαίνει εγωισμός και τι ακριβώς χρειάζεται Θεραπεία μέσα στον εσωτερικό μου κόσμο, όπως λες ΟΜΩΣ αυτόν τον διαχωρισμό που κάνεις μεταξύ του "για να" (που κρύβει την ελπίδα) και του "γι' αυτό" (που κρύβει την αλήθεια) ήταν πραγματικά ένα πολύ ωραίο μάθημα ζωής...(!) Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό!!! Απ' ότι καταλαβαίνω έχουμε χρόνο μπροστά μας για να πούμε ακόμα πιο εποικοδομητικά πράγματα...


Για την ώρα λέω να αρχίσω με αυτό:

το να θεραπεύω διαρκώς την ιδέα ότι εγώ είμαι το κέντρο του σύμπαντος, ήταν για εμένα Δρόμος...

Αυτό όμως δεν είναι καθόλου απλό...(!) Θέλω χρόνο να το σκεφτώ και να το κατανοήσω... Και δυστυχώς δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη!

Βασούλα μου
Παιδάκια

[Δεκατριούλης]

Μανούλη τωρα τα διαβασα.
Μια αγκαλιά έστω κι απο έδώ.

Ιωαννούλα

Το ανώριμο έχει την ίδια ερμηνεία με το εγωιστικό, Μανούλη μου.
Σε κάνει να μην αγαπάς τους ανθρώπους, αλλά τις καταστάσεις που ζεις μαζί τους και είσαι πολύ ευάλωτος σε κάποια μεταβολή των καταστάσεων από την μια, από την άλλη, αυτή η πεποίθηση δεν υποστηρίζει και πολύ την ουσία των σχέσεων.

Δεν θέλουμε να ενωθούμε με τον Εαυτό μας για να κάνουμε πράγματα μαζί του...
Είμαστε ενωμένοι με τον Εαυτό μας, γι' αυτό και κάνουμε πράγματα μαζί του...Γι' αυτό εφαρμόζουμε την Αγάπη...

το να θεραπεύω διαρκώς την ιδέα ότι εγώ είμαι το κέντρο του σύμπαντος, ήταν για εμένα Δρόμος...

[Δωρουλα]

Το "για να" περιέχει τον κίνδυνο να μην το καταφέρετε ποτέ...Αν το να ενωθείτε με τον Εαυτό σας περιέχει την ελπίδα του να γίνει η ζωή σας καλύτερη, η προσπάθεια σας θα βάλεται συνεχώς από το αποτέλεσμα που θέλετε να έχετε...Θα απογοητεύεστε...

όμως όταν η Ενότητα μέσα σας είναι Αλήθεια, τότε η εφαρμογή των Αξιών του Ανθρώπου δεν θα στηρίζεται στην ελπίδα...θα είναι Αλήθεια και έξω σας και τούτος είναι ο Δρόμος μας.

Να μην κάνουμε κάτι για να...
Να κάνουμε αυτό που αυθόρμητα μας καλεί η Φύση μας να κάνουμε και έτσι μόνο αλλάζει και η Ζωή μας.
Επειδή θεραπεύτηκα, απολαμβάνω την Ζωή μου
Δεν ζήταγα θεραπεία για να απολαύσω την ζωή μου...
Δεν ήρθε ο Ιησούς στην Ζωή μου για να πάρει τους φόβους μου. Επειδή ενώθηκα μαζί του, έφυγαν όλοι οι φόβοι μου...
Δεν αφύπνισα την Συνείδησή μου για να ζω καλύτερα...Επειδή η αφύπνισή μου ήταν η μόνη μου Αλήθεια, Ζω συνειδητά

Ελπίζω να καταλαβαίνετε την διαφορά, μεταξύ ελπίδας και Αλήθειας...

Μανούκο μια μεγάλη αγκαλιά!

[Ιωαννάκι]

Μανούλη
Ιωαννάκι
Βασούλα

[Αντρίκος]

Μανο μου γλυκε!

Ιωαννα

Βασω

Εγώ και οι άλλοι...Οι συναισθηματικές μεταβολές σου αλλοιώνουν εντελώς την αίσθηση του ποιός είσαι εσύ σε κάθε στιγμή. Και ενώ εσύ είσαι ίδιος, τα στιγμιότυπα της Ζωής σε κάνουν να είσαι λυπημένος ή χαρούμενος, ανάλογα με το που σε τραβάνε τα συναισθήματα, λόγω συνθηκών. Ο Εαυτός σου παραμένει ίδιος και αναλλοίωτος, είτε το βλέμμα σου βλέπει την Ακρόπολη, είτε βλέπει τους καταρράκτες του Νιαγάρα...Και αυτό είναι μια μεγάλη ανακάλυψη, στο πως μπορείς να διαχειρίζεσαι μια βιωμένη εμπειρία, τόσο που να μην σε συνθλίβει

Το ανώριμο έχει την ίδια ερμηνεία με το εγωιστικό, Μανούλη μου.
Σε κάνει να μην αγαπάς τους ανθρώπους, αλλά τις καταστάσεις που ζεις μαζί τους και είσαι πολύ ευάλωτος σε κάποια μεταβολή των καταστάσεων από την μια, από την άλλη, αυτή η πεποίθηση δεν υποστηρίζει και πολύ την ουσία των σχέσεων.

Το "για να" περιέχει τον κίνδυνο να μην το καταφέρετε ποτέ...Αν το να ενωθείτε με τον Εαυτό σας περιέχει την ελπίδα του να γίνει η ζωή σας καλύτερη, η προσπάθεια σας θα βάλεται συνεχώς από το αποτέλεσμα που θέλετε να έχετε...Θα απογοητεύεστε...

όμως όταν η Ενότητα μέσα σας είναι Αλήθεια, τότε η εφαρμογή των Αξιών του Ανθρώπου δεν θα στηρίζεται στην ελπίδα...θα είναι Αλήθεια και έξω σας και τούτος είναι ο Δρόμος μας.

Να μην κάνουμε κάτι για να...
Να κάνουμε αυτό που αυθόρμητα μας καλεί η Φύση μας να κάνουμε και έτσι μόνο αλλάζει και η Ζωή μας.
Επειδή θεραπεύτηκα, απολαμβάνω την Ζωή μου
Δεν ζήταγα θεραπεία για να απολαύσω την ζωή μου...
Δεν ήρθε ο Ιησούς στην Ζωή μου για να πάρει τους φόβους μου. Επειδή ενώθηκα μαζί του, έφυγαν όλοι οι φόβοι μου...
Δεν αφύπνισα την Συνείδησή μου για να ζω καλύτερα...Επειδή η αφύπνισή μου ήταν η μόνη μου Αλήθεια, Ζω συνειδητά

Ελπίζω να καταλαβαίνετε την διαφορά, μεταξύ ελπίδας και Αλήθειας...

Κλάψε καρδούλα...Όμως παράλληλα αναζήτησε και την αλήθεια!

[konstantinos s.]

[Μπεττουλα]

Το ανώριμο έχει την ίδια ερμηνεία με το εγωιστικό, Μανούλη μου.

αυτο ηρθε και κουμπωσε μεσα στις σκεψεις μου σχετικα με τον εγωισμο.. ειχα αντιλφθει οτι εχω θεμα με τον εγωισμο μου.. για να το πω επιεικα το πρωτο και μοναδικο πραγμα που με ενδιεφερε ηταν να καλυψω τις δικες μου αναγκες.. οι αναγκες του αλλου σπανια υπηρχαν στα ματια μου τις φορες ισως που δεν ερχοντουσαν σε αντιπαραθεση με δικες μου αναγκες.. δεν ηταν παντα συνειδητα ολες μου οι συμπεριφορες.. πολλες φορες μαλιστα απο αυτες νομιζα οτι εκανα και το αντιθετο.. οτι ενδιαφερομουν για τις αναγκες του αλλου..

οταν ξαναηρθα αντιμετωπη με κομματια που δεν μπορουσαν να κρυφτουν εβλεπα τον εγωισμο μου, αλλα καταβαθος δεν μπορουσα να μου θυμωσω για αυτο.. ενιωθα οτι υπηρχαν πολλες πληγες απο πισω που οδηγησαν σε ενα τεραστιο εγωισμο.. και ταυτοχρονα ενιωθα την αδυναμια να αλλαξω οσα εβλεπα..

οταν αρχισα να σκεφτομαι πανω στην εννοια του εγωισμου για να καταλαβω σε βαθος τι ειναι και οχι περιφερειακα νοητικα, αρχισα να νιωθω οτι καμμια αναγκη βασικη δεν καλυφθηκε σαν παιδι.. ο υπερμετρος εγωισμος ηταν ενας τροπος να καλυφθουν οι αναγκες που ηταν σε ελλειψη.. τον συναισθημα μου πασχιζε παση θυσια να καλυψει τις αναγκες του.. και εκει ηρθε η παραπανω προταση..

παντα λεγαμε για το ποσο ανωριμο ειναι το συναισθημα του ανθρωπου.. συνειδητοποιησα ποσο ανωριμο ηταν το δικο μου.. δεν υπηρχε ιχνος λογικης να το διαχειριστει.. και δεν μιλαω για την Λογικη.. μιλαω για την απλη λογικη.. ερμαιο του συναισθηματος που πασχιζε να καλυψει τις αναγκες του δεν εμαθα ποτε να το διαχειριζομαι.. απλα πηγαινα μαζι του.. και νοητικα το ειχα ξαναδει στο παρελθον.. μα τελικα δεν ειχα καταλαβει το ρολο της λογικης.. θεωρουσα οτι το παιδακι μεσα μας ωριμαζει μεγαλωνοντας.. αντε και με καποια ασκησουλα, κανα διαλογισμουλη καμια επιγνωση λιγο θεραπειουλα και θα μεγαλωσει.. στον αυτοματο.. μα δεν παει ετσι.. τωρα αρχιζω να καταλαβαινω πραγματικα και πρακτικα σε διαρκεια τι σημαινει εγω βοηθαω το συναισθημα η το παιδι μεσα μου να ωριμασει.. τι σημαινει το ακουω, σεβομαι την αναγκη του για οσο την νιωθει και ταυτοχρονα προσπαθω σιγα σιγα να το δυναμωσω χωρις να το βιαζω και εγω να φυγει απο μια κατασταση αν δεν ειναι αυτη που θελει.. και ας μην ξερει τι θελει παντα, γιατι αλλα νομιζε και αλλα βλεπει.. υπαρχουν στιγμες που ξερει τι δεν θελει και υπαρχουν στιγμες που ξερει πολυ καλα τι θελει για εκεινη τη στιγμη.. και αυτο ειναι μια αρχη που μου αρκει για να παω παρακατω στην αληθεια του τωρα..

οπως επισης συνειδητοποιησα οτι υπαρχει και ενα καργιολακι μεσα μας που εκμεταλλευεται τις αναγκες, τους φοβους και τις ελλειψεις του παιδιου για να σε παει πισω να μεινει εκει στη βολεψη του.. και ειναι πολυμηχανο και ξερει να κρυβεται και να μεταμορφωνεται τοσο που να δυσκολευεσαι να διακρινεις την αληθεια εξαρχης..

και κατι ακομα που συνειδητοποιησα πολυ σημαντικο για μενα το οποιο ακομα το επεξεργαζομαι για το τι σημαινει ηταν οτι ουσιαστικα με δυο προσωπα μονο εχω καταφερει με οποιο τροπο να διαχειριστω το συναισθημα και το καργιολακι μεσα μου που με τραβουσε στο να φυγω και ομως εμενα εδω παρολο που δεν καλυπτοντουσαν οι εγωιστικες αναγκες μου και γνωριζοντας τον εγωισμο μου αυτο κατι λεει..

μου ειναι ξεκαθαρο πια οτι το Θελημα της Ψυχης αν δεν ειναι προετοιμασμενη η προσωπικοτητα να το δεχτει δεν μπορει να το υποστηριξει.. αγνοουσα ομως τον τροπο που προετοιμαζεσαι γιατι δεν γινεται νομιζω τελικα δια μαγειας και ποια η δυναμη του επιλεγω Συνειδητα εστω και μεσα στην ασυνειδησια μου..

(ευτυχως που ξεκινησα να γραψω 2 γραμμες μονο.. )

[Γρηγοράκος]

Μπετούλα!!!

[Ταρούλα]

Μπεττούλα μου

[Βικούλα]

Μπεττούλα