Ξαφνικά από την απόλυτη μοναξιά βρέθηκα σε μια αγκαλιά 30 ατόμων και όλο αυτό με δυσκόλεψε κάποιες στιγμές στο να το διαχειρστώ
αλήθεια Μανούλη μου, δεν ξέφυγε αυτό από την αντίληψή μου. Αυτές οι λίγες στιγμές που ένα συναίσθημα ξεφεύγει από την συνείδηση μας και προσπαθεί να μας παρασύρει στο βύθισμα μαζί του, απλά γιατί βιώνουμε μια ασυνήθιστη εμπειρία, που δεν μπορούμε εύκολα να διαχειριστούμε συναισθηματικά.
Είδα το βλέμμα σου σ' αυτές τις παύσεις, σαν μεσοδιάστημα μεταξύ της Χαράς γι' αυτό που βιώνεις και της λύπης για όσα είναι βιωμένα...
Είναι λογικό να επισκιάζουν το παρόν, παρελθοντικά βιώματα, και είναι τόσο ακαριαίο, που δεν μπορεί κανείς εύκολα να το διαχειριστεί, όταν του λείπουν οι πνευματικές γέφυρες που ενώνουν τα συναισθήματα χωρίς χρόνο, μέσα στον ψυχικό του κόσμο.
Είναι καταστάσεις που οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν...Κανείς δεν τους μαθαίνει πως θα διαχειριστούν τα συναισθήματά τους, αντίθετα τους μαθαίνουν πως θα τα κρύβουν, δημιουργώντας έναν ιδιαίτερο κόσμο μέσα στο αχανές συναισθηματικό πεδίο τους.
Εσύ μπορεί να νιώθεις ότι σου έλειψε η ιδιαίτερη κουβέντα με καθέναν από εμάς, όμως είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό, σαν τρόπος αντιμετώπισης ενός συναισθηματικού σοκ που ακολουθεί ένα βίωμα μετά από μια μεγάλη προσμονή γι' αυτό.
Επειδή τις γνωρίζω αυτές τις καταστάσεις, έμεινα διακριτικά κοντά σου για να δώσω χρόνο στο να αφομοιωθούν οι κραδασμοί αυτού του συναισθηματικού σοκ και να μην σε μπλοκάρει η συγκίνηση, αλλά να την βιώσεις με έναν ήπιο εποικοδομητικό τρόπο, γνωρίζοντας ότι τα καλύτερα έρχονται...
Πραγματικά είσαι πολύ σημαντικός για εμένα...
Από την πρώτη στιγμή της παρουσίας σου εδώ μέσα, το ήξερα...
Ήξερα πως είσαι εκείνος ο άνθρωπος που θα με παρακινήσει να ξεκινήσω μια νέα ομάδα, την χρονική στιγμή που διαφαινόταν ότι δεν υπάρχει βαθύτερο ενδιαφέρον για τον Θεό και τον Άνθρωπο. Η Θέληση παίζει για εμένα πολύ σημαντικό ρόλο, όπως και η συνέπεια μιας επιθυμίας για έναν Δρόμο που είναι ο λιγότερο ταξιδεμένος.
Σ΄ευχαριστώ Φιλαράκι
