Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Θοδωράκος]

Φωτεινούλα

[Ταρούλα]

Φωτεινούλα μου

[Βικούλα]

Φωτεινούλα

[Annoula]

Μαράκι, Φωτεινούλι

Μανούλη

[Maraki]

Φωτεινένια γλυκιά

[Μάνος]

Ο σκοπός μας δεν είναι να σιχαθούμε το μέρος μας εκείνο που φαίνεται "ελλειπτικό", αλλά να αγαπήσουμε τον δρόμο της αλλαγής μας προς την ολοκλήρωση μας.

Βασούλα μου

Παιδάκια, σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη σας... Η βοήθεια που εισπράττω από εσάς είναι τεράστια!!! Το ξέρω, έχετε δίκιο όλοι, αλλά ακόμα είναι λίγο δύσκολο να βρεθούν οι ισσοροπίες...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Μανούλι

κορίτσια

[Δωρουλα]

Φωτεινάκι

Μανούλη

[ALEXOULA]

Παιδάκια
Μανούλη

[Μπεττουλα]

η αυτοκριτική είναι πάρα πολύ θετικό στοιχείο για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας...
Η επίκριση είναι αρνητικό όμως, γιατί την καθηλώνει στα πλαίσια της ανωριμότητας των συναισθημάτων μας και δεν καταφέρνουμε να την δομήσουμε με υγιή τρόπο, αποχαρακτηρίζοντάς την...

Το να συνειδητοποιείς ότι κάποια χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά σου είναι ελλιπώς δομημένα και χρειάζεσαι αλλαγή και ανάπτυξη, είναι το θετικό σημείο της αυτοκριτικής. Ο σκοπός μας δεν είναι να σιχαθούμε το μέρος μας εκείνο που φαίνεται "ελλειπτικό", αλλά να αγαπήσουμε τον δρόμο της αλλαγής μας προς την ολοκλήρωση μας.

Γιατί σημασία δεν έχει να βγάζεις συμπεράσματα για τον Εαυτό σου, από αυτά που δεν σου αρέσουν σε εσένα, αλλά από εκείνα τα στοιχεία που είναι ένας θετικός πόλος ανάπτυξης...
Και αν το κάνεις για τον Εαυτό σου, τότε θα το κάνεις και για τους άλλους...

Μανουλη

Μαρακι

Φωτεινουλα

[Μάνος]

...Να και κάτι άλλο παιδάκια που συνέβη σήμερα και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας:

Όμως πρώτα να σας πω το εξής: Δεν είναι ούτε 24 ώρες που συζητούσα με την Ιωάννα μας και της έλεγα πως τον τελευταίο 1,5 μήνα όλο καλά πράγματα γίνονται για μένα και πως δεν είχα λόγο για να μην νιώθω ευγνομωσύνη και χαρά στην καθημερινότητα μου. Έχω τις δουλειές μου οι οποίες μου αποφέρουν κάποιο εισόδημα ώστε βρίσκομαι στην θέση σε λίγες μέρες να κάνω τις διακοπές μου για ένα μήνα, στη μία δουλειά μάλιστα (κολέγιο) τον τελευταίο καιρό έχει αλλάξει η συμπεριφορά της μάνατζερ και διαπίστωσα πως μάλλον εχω αλλάξει λίγο και εγώ. Επίσης είναι γεγονός πια η ενασχόληση μου στο γραφείο με κάτι άκρως δημιουργικό το οποίο μου αρέσει πολύ και έκανα τον αγώνα μου για να το πετύχω! Σε λίγες μέρες θα σας γνωρίσω και φυσικά και πάνω απ' όλα έχω την υγεία μου!!! Τόσοι λόγοι είναι υπέρ αρκετοί για να νιώθει κανείς χαρούμενος και ευγνωμοσύνη προς τα δώρα του σύμπαντος...

Σήμερα όμως άλλαξαν λίγο τα πράγματα και όχι απλως στεναχωρήθηκα, αλλά από το μεσημέρι που συνέβησαν νιώθω μεγάλω κατάπτωση και απογοήτευση...
Κάποια στιγμή η μάνατζερ μου ζήτησε να κάνω κάτι... Και ξεκίνησα να το κάνω... Βλέποντας με να το κάνω μου υπέδειξε επ ακριβώς τι ήθελε, κάτι που δεν είχα καταλάβει εξ' αρχής. Οκ, το ξεινήσα έτσι όπως ήθελε. Κάνοντας το λοιπόν, συνειδητοποιώ πως αυτό θα προκαλέσει κάποια δυσκολία σε κάποια λειτουργία του τμήματος και της λέω: Ξέρεις τι σκέφτηκα; Αυτό που μου λες να κάνω θα προκαλέσει αυτό και αυτό... Σηκώνεται λοιπόν από το γραφείο της φωνάζοντας πως όχι, όλα θα δουλέψουν μια χαρά κλπ, μου αρπάζει τα χαρτιά από τα χέρια μου, με σπρώχνει να κάνω στην άκρη και μου λεέι: Θα το κάνω μόνη μου, τα κάνεις όλα περίπλοκα! Αδίκως της φώναζα να με ακούσει για λίγο και πως θα μπορούσα να κάνω εγώ αυτή τη δουλειά, μα τίποτα! Το φινάλε ήτανε να μου πει να πάω να συνεχίσω αυτό που έκανα πριν.
Και εγώ πήγα γιατί κατάλαβα πως δεν υπήρχε περίπτωση να βγάλω άκρη... Σε αυτό το σημείο λάβετε υπόψη πως τα αγγλικά μου ΔΕΝ είναι η μητρική μου γλώσσα και αυτή μιλάει γρήγορα και νευρωτικά με αποτέλεσμα όσο καλά αγγλικά και να ξέρει κάποιος να τον αγχώνει και να τον μπλοκάρει... Έτσι τουλάχιτον νιώθω εγώ...

Ενοχλήθηκα και πληγώθηκα, δε σας κρύβω, πάρα πολύ! Δεν θεωρώ πως μου άξιζε τέτοια συμπεριφορά και αυτός ο χαρακτήρας της πραγματικά με έχει κουράσει. Μια κρύο, μια ζέστη. Ανάλογα περιστατικά έχουν ξανασυμβεί στο παρελθόν και δεν αντέδρασα. Ήμουνα πικραμένος για μέρες, ώσπου μου πέρναγε, δε μιλούσα, πάγωνε η συμπεριφορά μου και το "ξεχνούσα". Τι ήταν όμως αυτό που με στεναχώρησε τόσο πολύ;
Το ότι ένιωσα την απόριψη ως επαγγελματία;
Το ότι δεν επέμενα αρκετά να της μιλήσω γιατί τα έχασα;
Το ότι δεν φέρετε ετσι σε κανέναν άλλο μέσα στο τμήμα;
Το ότι περίμενα αποδοχή για το πόσο τέλεια τα κάνω όλα (έτσι συνηθίζει να λέει) και πήρα να μην πω καλύτερα τι;
Το ότι ένιωσα να με μειώνει σαν άνθρωπο;
Το ότι φοβήθηκα μη χάσω τη δουλειά μου;
Το ότι της έδωσα εγώ ο ίδιος τον ρόλο του τρομοκράτη;
Το ότι κράτησα για τον εαυτό μου το ρόλο του θύματος;
Τι απ όλα τα παραπάνω; ...ή μήπως κάτι που δεν βάζει ο νους μου αυτή τη στιγμή;

Σκέφτομαι να της μιλήσω... Απλά δεν γίνεται κάθε φορά να βλέπω το ίδιο εργάκι... Και θα είμαι ειλικρινής χωρίς πολλά πολλά. Θα της πω στα ίσα πως με στεναχώρησε το συγκεκριμένο συμβάν και θα την ρωτήσω γιατί με έκανε να νιώσω έτσι...

Δεν ξέρω τι να κάνω... Σε λίγες ώρες θα ξημερώσει και εγώ θα πρέπει να ξαναπάω στο γραφείο, πως θα την αντιμετωπίσω;

Αυτά...


Ευχαριστώ πολύ ρε παιδάκια που με διαβάσατε

[Μάνος]

...Θέλω επιτέλους να πάψω να ανέχομαι τον χαρακτήρα της, να της θέσω όρια όμως με ωραίο τρόπο χωρίς να πω κάτι βαρύ και να κινδυνέψω να χάσω τη δουλειά μου, αλλά να το πάρει το μύνημα...
...Και δεν ξέρω τον τρόπο...

[nondas]

Μάνο μου μην περιμένεις να καταλάβει πάντως και να της εξηγήσεις. Δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει. Εσύ θα πρέπει να ισχυροποιηθείς και να της βάλεις όρια όχι απαραίτητα με τα λόγια αλλά και με την συμπεριφορά σου.
Το θέμα της αποδοχής που λαμβάνουμε ή θέλουμε να λαμβάνουμε στην δουλειά μας είναι πολύ μεγάλο. Και τελικά είναι αυτό που μας γυρίζει προς τα πίσω.
Αυτό που νομίζουμε οτι κερδίζουμε από την αποδοχή είναι μια ψευδαίσθηση που μας κάνει να αισθανόμαστε καλά για λίγο μέχρι να συμβεί κάτι αρνητικό, οπότε ως δια μαγείας το "αφεντικό" ξεχνάει τα καλά λόγια που μας έλεγε.
Αν σταματήσει να μας ενδιαφέρει αυτή η εικόνα μας και ενδιαφερθούμε περισσότερο για αυτό που θέλει ο Εαυτός μας τότε όλα αλλάζουν κάνοντας τα πράγματα πιο απλά.

Από την άλλη στο συγκεκριμένο θέμα έχω από προσωπική εμπειρία καταλήξει, ότι οφείλω, για να είμαι εγώ καλά, να "αντιδρώ" την ώρα που συμβαίνει το γεγονός και όχι μετά. Το υπεραναλύω και φορτίζομαι αρνητικά με αποτέλεσμα όταν μιλήσω να κάνω φασαρία ή στην χειρότερη να το καταπιώ και να σκάσει αργότερα.

[Βικούλα]

Μανούλη μου συμφωνώ με το Νώντα, οτι και να εξηγησεις δυσκολο ν'αλλαξει για χ ψ λογους... οσο μπορεις τα ορια σου και παλι οσο μπορεις γραφε και τιποτα, το ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλά πολλα πραγματα γινονται μεσα μας γιατι παιρνουμε τη συμπεριφορα του αλλου προσωπικά .. και σιγουρα οταν εχει και τετοιες αντιδρασεις δεν ειναι εύκολο, αλλά οχι ακατόρθωτο

[Vasoula]

Μανούλη μου, τα όρια του αυτοσεβασμού είναι μια δύσκολη υπόθεση για έναν άνθρωπο, μια και δεν έχει μάθει να σέβεται τον Εαυτό του...Είναι κάτι που οι γονείς είτε αποφεύγουν να διδάξουν (γιατί δεν τους συμφέρει), είτε γιατί δεν ξέρουν να το διδάξουν και αφήνουν το παιδί στο έλεος των εξαρτήσεων που του δημιουργούν.
Αν ζεις μια ζωή με εξαρτήσεις, τότε δεν υπάρχουν όρια στον αυτοσεβασμό...
Ο υπάλληλος που φοβάται μήπως χάσει την δουλειά του
ο ενήλικας που φοβάται μήπως χάσει την αποδοχή των γονιών του
ο πιστός που φοβάται μήπως χάσει την εύνοια του θεού
ο εραστής που φοβάται μήπως χάσει την ερωμένη του (και το αντίστροφο)
και όπως γεμίζει η λίστα με διαφόρων ειδών εξαρτήσεις, όλες παράγωγα του φόβου, το ίδιο γεμίζει και η Ψυχή με διαφόρων ειδών παραχωρήσεις, όλες παράγωγα των αυτοαπορρίψεων

Είναι γιατί οι άνθρωποι έχουν μάθει να πιστεύουν ότι είναι πολύ επικίνδυνο να Ζήσουν με την Καρδιά τους, σε μια κοινωνία που τους καλεί να ζήσουν με τον νου τους.
Ο νους την κάθε παραχώρηση την ερμηνεύει σαν υποχώρηση, γιατί δεν έχει επαφή με την Καρδιά...
Και όταν χρειάζεται να κάνει μια υποχώρηση, τότε θίγεται και ξεσπά...
Σκέτη τρέλα σου λέω...

Κάποτε στην συμβατική μου εργασία είχα δουλέψει πάνω σε μία στρατηγική για την προώθηση ενός προϊόντος για αρκετό διάστημα και όταν ήρθε η ώρα να το παρουσιάσω στον διευθυντή μου, εκείνος έκανε ανατροπές που άλλαζαν εντελώς την στρατηγική και φαινόταν ότι θα αποτύχει...Ήταν πρόβλεψη Λογικής...
Του είπα απλά "εσύ αποφασίζεις, εσύ είσαι ο διευθυντής" και του έστειλα και ένα μέιλ που εξηγούσε την θέση μου, για να αποφύγω να μου φορτώσει την αποτυχία...
Και φυσικά απέτυχε η προωθητική ενέργεια...
Κάποιος άλλος στην θέση μου, ίσως το έπαιρνε σαν παραχώρηση, να μην στηρίξει την πρότασή του, να μην πολεμήσει γι' αυτήν...Μην χέσω...Χέστηκα και αν αποτύγχανε η προωθητική ενέργεια, εγώ τα λεφτά μου ήθελα και ήμουν ηθικά εντελώς βέβαιη ότι είχα κάνει το καλύτερο που μπορούσα. Δηλαδή δούλεψα τίμια και επιμελώς. Μπορεί να δούλευα μόνο για τα χρήματα, αλλά ήμουν έντιμη σ' αυτό που με πλήρωναν για να κάνω...
Το θέμα αποσιωπήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και απλά η εταιρία έχασε ένα γενναίο κονδύλι διαφήμισης, γιατί ο διευθυντής απλά ήθελε να ασκήσει την εξουσία του ρόλου του...Χέστηκα επίσης!

Ότι σου αναθέτουν να κάνεις, κάνε το έντιμα και με αγάπη, και άσε τις προτάσεις βελτίωσης, όταν δεν σου ζητιέται κάτι τέτοιο. Δεν είναι έτοιμοι οι περισσότεροι άνθρωποι να δεχτούν ότι μπορεί να κάνουν λάθος, ειδικά σε θέσεις ισχύος. Δεν είναι έτοιμοι να δουλέψουν ομαδικά γιατί έτσι φοβούνται ότι θα χάσουν την αξία τους και τελικά χάνουν από την αδιαλλαξία τους...Είναι Νόμος!

κάνοντας το λοιπόν, συνειδητοποιώ πως αυτό θα προκαλέσει κάποια δυσκολία σε κάποια λειτουργία του τμήματος