ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ...

[Giorgos Agelis]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Μπεττουλα]

εξαιρετικο το βρηκα κ εγω!! της το εστειλα και προσωπικα σε μηνυμα!!

[Μάνος]

Εξαιρετικό το κείμενο... Τι να πρωτοπαραθέσεικανείς και τι να αφήσει απ' έξω...

Διαβάζωντας το είδα το πόσο χειριστικοί είναι οι γονείς μου... Τρομοκρατήθηκα δε σας κρύβω γιατί σε 132 μέρες που θα γυρίσω Ελλάδα φοβάμαι πως η ιστορία θα επαναληφθεί. Όχι ότι δε συμβαίνει και τώρα που βρίσκομαι στη Μελβούρνη, αλλά όπως και να το κάνεις η απόσταση σε συνδυασμό με την αραιή επικοινωνία βοηθάει στο να τεθούν όρια και στο να μην έχουν λόγο για το οτιδήποτε... Και τώρα που το σκέφτομαι όντως βοηθάει γιατί ποτέ δεν έχουν ρωτηθεί για κάτι όσο βρίσκομαι εδώ. Απλως τους ανακοινώνονται τα γεγονότα...

Φοβάμαι όμως πως όταν επιστρέψω θα αρχίσει αυτός ο ύπουλος ψυχολογικός εκβιασμός και θα πέσω πάλι στα δίχτυα τους... Διαβάζοντας αυτό το συγκλονιστηκό άρθρο μία μόνο είναι η σκέψη μου: να μαζέψω όσα περισσότερα χρήματα μπορώ ώστε να μείνω μακρυά τους. Η Μελβούρνη μέχρι στιγμής είναι μια απόσταση ασφαλείας. Το να μένω όμως ξανά μέσα στο ίδιο σπίτι μαζί τους αυτό δεν μπορώ πια να το ανεχτώ... Τώρα είμαι γνώστης της κατάστασης έστω και μόνο νοητικά.

Αν έρθω σαν επισκέπτης το καλοκαίρι, το μήνα που θα μένω μαζί τους θα προσπαθήσω να λείπω από το σπίτι όσο περισσότερο μπορώ. Αν όμως έρθω μόνιμα, τότε το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να δω πως θα γίνει να μείνω μακρυά τους!!! Φοβάμαι όμως... Και φοβάμαι επίσης και για τα χρήματα... όσα χρήματα και αν καταφέρω να μαζέψω μέχρι να έρθω Ελλάδα, ποτέ δεν θα είναι αρκετά... Έτσι νιώθω... Σκέψεις κάνω...

[Vasoula]

Μακριά Μάνο μου...Όσο μπορείς περισσότερο χρόνο μέχρι να προετοιμαστείς...
Γιατί έτσι όπως σε νιώθω, γλιτωμό δεν θα έχεις από τις συναισθηματικές παγίδες...

Νομίζω ότι είναι ένα πολύ κομβικό σημείο να υπερβεί ένας άνθρωπος για να εξελιχτεί με ακεραιότητα...Την σχέση του με τους γονείς του...
Μερικές φορές, έτσι όπως το έχω βιώσει, είναι ανυπέρβλητο...

[Μάνος]

Μακριά Μάνο μου...Όσο μπορείς περισσότερο χρόνο μέχρι να προετοιμαστείς...
Γιατί έτσι όπως σε νιώθω, γλιτωμό δεν θα έχεις από τις συναισθηματικές παγίδες...

Ναι Βασούλα μου, έχεις απόλυτο δίκιο... Και εγώ πραγματικά ΘΕΛΩ να ξεφύγω!!! Αντιλαμβάνομαι πόσο κακό μου έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι όμως δυστυχώς όπως ανέφερα και παραπάνω μόνο νοητικά, όχι συναισθηματικά... Πράγμα που σημαίνει πως σε όλες τις συναισθηματικές παγίδες θα πέσω μέσα! Δεν θα αφήσω ούτε μία!!! ...Γιατί είμαι και μαλαθρούμπας!

Όταν όμως λες "όσο πεισσότερο χρόνο μέχρι να προετοιμαστείς" τι εννοείς; Ποιος ξέρει πόσο χρόνο θα πάρει σε μένα κάτι τέτοιο... Και πόσο εύκολο είναι να προετοιμαστεί κανείς μακρυά σας;
Αν έρθω το καλοκαίρι για διακοπές ΜΟΝΟ και επιστρέψω Μελβούρνη, σκέφτομαι μόλις ξεκινήσει το σεμινάριο να τα μαζέψω και να γυρίσω πίσω οριστικά! ΔΕΝ θα μείνω όμως σπίτι τους!!!
ΑΝ από την άλλη τελικά μείνω Ελλάδα το καλοκαίρι, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να μείνω μαζί τους!!! Θα τους έχω σε απόσταση, θα είναι όμως αυτή η απόσταση αρκετή; ...Γιατί η Μελβούρνη όπως και να το κάνουμε ήταν απόσταση ασφαλείας σιγουράκι...

Αν πω ότι δεν φοβάμαι θα είναι ψέμα...

Και ακου να δεις και το περίεργο: Ενώ ξέρω ότι με έχουν βλάψει, ξέρω τι πράγματα μου έχουν προκαλέσει, μέσα μου νιώθω ότι μου λείπουν κι όλας(!) (Τώρα το έκανα λύσσα) Μήπως όταν έρθω Ελλάδα έστω και για διακοπές να ΜΗΝ μείνω μαζί τους;;; ...Αλλά από την άλλη αν σου πω πως έχω επιθυμίσει το δωμάτιο μου, το μπαλκόνι μου... Τι θα μου πεις;

Θα σκεφτεί βέβαια κάποιος πως με την ίδια λογική ρε μεγάλε θα σου λείπουν πάλι οι χώροι σου και όταν έρθεις Ελλάδα και νοικιάσεις κάπου. Όμως όχι! Δεν θα είναι το ίδιο. Γιατί θα ζω σε έναν δικό ΜΟΥ χώρο! Και θα αρχίσω σιγά σιγά να νιώθω την οικειότητα που τόσο μου έχει λείψει εδώ... Ναι, αυτή είναι η λέξη: "οικειότητα". Να νιώθεις οικεία μέσα στο χώρο σου. Τον δικό σου τον χώρο! Χωρίς εισβολείς και παρεμβάσεις για το πως και που να κόψεις την ντομάτα και πόση ώρα να αφήνεις το παράθυρο ανοιχτό...(!) Αι στα διαλα πια!!!!

[Vasoula]

Μάνο μου δεν θα σου πω αρλούμπες...
Πολλοί που τελείωσαν το Αγάπη-Σοφία δεν έφτασαν στην επιθυμητή ωριμότητα μεμιάς...Τους πήρε παραπάνω χρόνο για να νιώσουν αυτό που αληθινά ήθελαν...Πάλεψαν με το τέρας που λέγεται "συναισθηματική εξάρτηση", που δημιουργεί μέσα στον άνθρωπο μικρότερα τέρατα, όλα παράγωγα του φόβου.
Μπορεί το να γνωρίζεις κάτι μόνο νοητικά, να μην έχει και τόσο νόημα, όπως λες...
Όμως όταν μπαίνει ο σπόρος της πνευματικότητας, ο χρόνος της συναισθηματικής ανωριμότητας ολοένα και λιγοστεύει...
Όταν γνωρίζεις ότι αυτή η συναισθηματική εξάρτηση σου δημιουργεί και την κατάθλιψη ή ακόμα και την απέχθεια για την Ζωή, τότε θα προσπαθήσεις πέντε φορές περισσότερο να βρεις τον Εαυτό σου.
Και το σημαντικό δεν είναι το πότε τα κατάφερες, αλλά η καθημερινή προσπάθεια να στέκεσαι στο ύψος της Ανθρώπινης Ύπαρξης, ακόμα κι αν κάποιες φορές παραδίνεσαι αποκαμωμένος από την μάχη και νιώθεις ηττημένος.

Προετοιμάζομαι, σημαίνει ερευνώ-μαθαίνω-παρατηρώ...
Όσα στοιχεία συλλέγεις από αυτές τις διαδρομές, να είσαι σίγουρος ότι σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον Εαυτό και αυτό που του επέτρεψες να γίνει...

Υπάρχει πολλή μεγάλη ελευθερία μέσα στον άνθρωπο...Η ελεύθερη βούληση είναι ένα προνόμιο της Συνείδησης, που μπορεί να μείνει αιχμάλωτη των συναισθημάτων της ή μπορεί να περπατήσει πάνω στην θάλασσα, κυριαρχώντας στα μικρά της θέλω...Όπως και να γίνει όμως, η απόφαση είναι δική της και κανένας άλλος δεν μπορεί να παρέμβει στην Θέλησή της και κυρίως στις αποφάσεις της...

Αυτό που παρατηρούμε γύρω μας, αυτή η έλλειψη αποφασιστικότητας στο να τηρήσουν οι άνθρωποι τις αποφάσεις τους, δείχνει μια αδυναμία στην Θέληση, μα εγώ θα σου πω ότι δεν είναι αδυναμία στην Θέληση, αλλά μειωμένη αντιληπτικότητα σε πιο βαθιά πνευματικά θέματα, όταν ο συναισθηματικός κόσμος τους έχει γίνει η φυλακή τους και ο Φυσικός Κόσμος ο δεσμοφύλακάς τους.

Αυτό που είναι λίγο τραγικό είναι να γνωρίζει κανείς τις ποιότητες του Ανθρώπου, να τις θαυμάζει, αλλά να νομίζει ότι τις έχει, γιατί είναι τέλειος-εκλεκτός-ευφυής (μία όψη του νομίσματος) ή να νομίζει ότι εκείνος εξαιρείται από αυτές, λόγω των πολλών ελαττωμάτων και δεν θα τα καταφέρει ποτέ (η άλλη όψη του νομίσματος).
Όλα ανακτούνται με προσπάθεια...Και την μεγαλύτερη προσπάθεια χρειάζεται η Ενθύμηση, γιατί υπάρχουν οι μνήμες και οι Μνήμες...
Αυτό που θα σε κάνει να θυμηθείς είναι αποτέλεσμα ενός Στόχου...Εξαρτάται πάντα από το πόσο βαθιά θέλεις να ρίξεις το βέλος σου...

Θέλεις να δεις τι έγινες για να φτάσεις σ' αυτό που Είσαι, ή αυτό που έγινες θέλεις να το αντέξεις? Είναι δύο διαφορετικά πράγματα...

[AMALIA]

Βασουλα..

[ΙΩΑΝΝΑ]

Bασούλα

Μανούλι

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

[Βικούλα]

Βασούλα

Μανούλη

[Annoula]

[Ellaki]

Όλα ανακτούνται με προσπάθεια...Και την μεγαλύτερη προσπάθεια χρειάζεται η Ενθύμηση, γιατί υπάρχουν οι μνήμες και οι Μνήμες...
Αυτό που θα σε κάνει να θυμηθείς είναι αποτέλεσμα ενός Στόχου...Εξαρτάται πάντα από το πόσο βαθιά θέλεις να ρίξεις το βέλος σου...

Θέλεις να δεις τι έγινες για να φτάσεις σ' αυτό που Είσαι, ή αυτό που έγινες θέλεις να το αντέξεις? Είναι δύο διαφορετικά πράγματα...

Μανούλη

[ALEXOULA]