Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Sofoula]

Μπεττούλα

[Μάνος]

Πολύ δύκολη μέρα για μένα η σημερινή...
Πολύ όμως...(!)
Αυτό...

[nondas]

Μανούκο πάρε πολλές

[Μάνος]

Ευχαριστώ Νωντάκο

[Vasoula]

Μανούλη μας, όταν περνάς μια δύσκολη ημέρα να θυμάσαι εκείνη την στιγμή ότι υπάρχει Αγάπη...και όλη η δυσκολία είναι ότι εσύ δεν μπορείς να την νιώσεις...Αυτή είναι η πιο μεγάλη δυσκολία των ανθρώπων, και ας νομίζουν ότι η δυσκολία είναι κάτι άλλο...

[Ταρούλα]

Βασούλα μου

Μάνο μου

[Μάνος]

Βασούλα μου
Ευχαριστώ πολύ πολύ...

Δεν έμεινα όμως με σταυρωμένα τα χέρια, έψαξα το λόγο τον οποίο με έκανε να νιώθω έτσι...
...Και φυσικά δεν ήταν άλλος από τις προσδοκίες και τη ζήλια. Ζήλια όμως σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση εκείνη τη ζήλια που περιέχει τη μνησικακία και το ερώτημα "γιατί αυτός και όχι εγώ". Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και δεν ξέρω πως αλλιώς να σας το δώσω να το καταλάβετε...

Είμαι χαρούμενος ώς προς το κομμάτι που έψαξα μέσα μου το λόγο που με έκανε να νιώθω έτσι: Είχα προσδοκίες από τον ξάδερφο μου,ο οποίος είχε μόλις γυρίσει από Σίδνευ και σκεφτόμουνα πως όλο και κάτι θα οργανώσουμε παρέα παραμονή και ανήμερα Πρωτοχρονιάς... Πέρασαν όμως οι μέρες αυτές και δεν οργανώθηκε απόλύτως τίποτα(!) ...Ενώ την ίδια στιγμή αναρτούσε στο φβ πόσο καλά περνούσε με την παρέα του στην αλλαγή του χρόνου κλπ. Συνειδητοποίησα επίσης πως αυτές οι προσδοκίες δνε υπήρχαν τα Χριστούγεννα γιατί πολύ απλά ο ξάδερφος μου είχε πάει να δεί τους γονείς του στο Σίδνευ.
Σα να μην έφτανε αυτό, έβλεπα μέσα στο φβ αναρτήσεις φίλων και γνωστών από Ελλάδα για καλή χρονιά, για χρόνια πολλά κλπ και αυτό με έκανε να νιώθω χειρότερα. Τότε και εγώ μέτρησα τις μέρες που θα κάνω να έρθω το καλοκαίρι Ελλάδα και τις ανάρτησα στο φβ μαζί με μια ευχή για το 2015... Ήταν το μόνο θεττικό που μπορούσα να πιαστώ στην παρούσα φάση.
...Και το κερασάκι στην τούρτα: Με πήρε ο αδερφός μου στο skype την ώρα που είχαν όλοι μαζευτεί, (μάνες, πατεράδες, συμπέθεροι, κουνιάδοι, ξαδέρφια, ανήψια κλπ παρατρεχάμενοι) στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι για να μου ευχηθούν και μένα τα χρόνια πολλά... Φυσικά δεν απάντησα...
Παρ όλα αυτά με πήραξε, με στεναχώρησε...
Ξέρω πως κανονικά δεν θα έπρεπε να νιώθω αυτά τα συναισθήματα και πως θα έπρεπε να ενεργοποιηθούν άλλου είδους μηχανισμοί μέσα μου που να με κάνουν να νιώθω γαλήνη, πληρότητα και αγάπη προς όλους τους ανθρώπους, όμως δεν συνέβη ακόμα κάτι τέτοιο... Με τον καιρό όμως θα γίνει!!!!!!!

Επίσης κάτι άλλο: Με παίρνει σήμερα ο ξάδερφος μου τηλέφωνο για να με ρωτήσει πως είμαι και πως πέρασα αυτές τις μέρες. Το μόνο που του είπα ήταν "ήσυχα, στο σπίτι, ξεκουράστηκα" και μου απαντάει με το περίφημο Αυστραλέζικο χιούμορ: "Μην αυτοκτονήσεις, γιατί δεν έχουμε λεφτά για κηδείες"
Πραγματικά ομώς, κάθε άλλο παρά αστείο το βρήκα (να τα λέμε!). Να ένα δείγμα για την επικοινωνία που έχω με τους Αυστραλούς!!!!
Α! και κάτι άλλο: Σήμερα ήρθε η αδερφή του με τα δύο της παιδιά από το Σίδνευ και μου είπε πως θα με πάρει τηλέφωνο για να πάω να τους δω και να βγούμε όλοι κάπου εδώ κοντά γισ φαγητό το βράδυ! (και κοίτα σύμπτωση: μόλις με πήρε και μου είπε πως θα είναι σε ένα εστιατόριο για φαγητό στις 7 και να πάω από εκεί. Του είπα οκ και μου είπε καλό θα σου κάνει να βγείς λίγο απότ ο σπίτι) Εγώ όμως γιατί νιώθω σα σκυλάκι που του πετάξαν το ξεροκόματο αγάπης και αυτό θα τρέξει;;;

Αυτά...


Βασούλα πολύ με συγκίνησες με το τραγούδι...

[Vasoula]

Mανούλη μου, σε διαβεβαιώ ότι η Αγάπη δεν βρίσκεται στα οικογενειακά τραπέζια...Δεν βρίσκεται καν μέσα σ' αυτούς που όφειλαν να είναι αγαπημένοι...
Οι άνθρωποι μεταξύ τους είναι ξένοι, ακόμα και αν ανήκουν στην ίδια οικογένεια...Καμουφλάρουν απλά την αποξένωσή τους με αυτόν τον τρόπο...

Όμως σε νιώθω...
Πάντα έλεγα, ότι στους ανθρώπους που είναι μόνοι τους σε περιόδους που όλοι στην γη μοιάζουν να έχουν παρέα και να γιορτάζουν μαζί με άλλους, αφιερώνω την πιο βαθιά μου Αγάπη...
Μπορεί να γνωρίζω ότι είναι ψευδαίσθηση, όμως νιώθω την μοναξιά και την ανάγκη των ανθρώπων να χαμογελάσουν, να ξεχαστούν και να νιώσουν λίγο ασφάλεια, να νιώσουν ότι ύπάρχουν μαζί με τους άλλους...
Και οι γιορτές εντείνουν αυτήν την αίσθηση, την κάνουν ανυπόφορη...Γι' αυτό σε νιώθω

[Μάνος]

Όμως σε νιώθω...
Πάντα έλεγα, ότι στους ανθρώπους που είναι μόνοι τους σε περιόδους που όλοι στην γη μοιάζουν να έχουν παρέα και να γιορτάζουν μαζί με άλλους, αφιερώνω την πιο βαθιά μου Αγάπη...
Μπορεί να γνωρίζω ότι είναι ψευδαίσθηση, όμως νιώθω την μοναξιά και την ανάγκη των ανθρώπων να χαμογελάσουν, να ξεχαστούν και να νιώσουν λίγο ασφάλεια, να νιώσουν ότι ύπάρχουν μαζί με τους άλλους...
Και οι γιορτές εντείνουν αυτήν την αίσθηση, την κάνουν ανυπόφορη...Γι' αυτό σε νιώθω

Αχ ρε Βασούλα μου

Αυτό το συναίσθημα του κάποιος σε καταλαβαίνει...
Ποσο καταπραυντικό...
Πολλά πολλά ευχαριστώ!!!!!!!!

[Ελενίτσα]

Μεγάλες Μανούλη...

[Βικούλα]

Βασούλα
Μανούλη

[Annoula]

Βασούλα

Μανούλη

[Ιωαννάκι]

Μανούλη μου
Βασούλα μου

[Stefanos]

Βασούλα
Μανούλη

[Giotoula]

Μανούλη

Βασούλα