μα, αν δεν νιωσω τι ειναι ψυχη πρωτα, πως θα επιλεξω αυτο που θα της αφιερωσω;
τα θελω βεβαια ολα εκ του ασφαλους. χωρις να ρισκαρω δηλαδη. εμ, δε γινεται.
Ισως ειναι και ταυτοχρονη διαδικασια αυτη(;). δοκιμαζω/απορριπτω μεχρι να νιωσω.
εκανα και τη ζωη διαδικασια. μουρλια! :-/
επισης. εφοσον φτιαχνω εγω το δρομο (μεγαλο εφοσον..) μαλλον δεν με νοιαζει και
που βγαινει. Το τωρα. Αχ!
Στο αργεντινικο για παραδειγμα νιωθω πως φχαριστιεται (με παχυ φχ!) η ψυχη μου.
όλο και κάπου θα σε βγάλει...είναι σίγουρο!
βασω μου ευχαριστω, θα το ξαναδιαβασω αυριο.
Θοδωρη μου
καλο βραδυ!!!
αν και κλισεδιαρικο, μαλλον ισχυει..
"Τα πράγματα δεν αγγίζουν την ψυχή αλλά στέκουν ακίνητα έξω από αυτήν, ενώ οι ενοχλήσεις προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από κρίση που σχηματίζουμε μέσα μας γι΄αυτά." Μάρκος Αυρήλιος