Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Μάνος]

πιο γαμώ πεθαίνεις...(!)
:roll: :roll: :roll:

Τώρα όμως είμαστε εδώ, μαζί, σε μια κοινή πορεία, με κοινό όραμα και μαζί όλα θα τα ξεπεράσουμε...(!)
Αυτό είναι που έχει σημασία, ε?

[elenaki]

τι ευτυχισμένα παιδικά χρόνια ε? πόσα ξεχνάμε...αχ Μανούλη!

Και γαμώ τις νοσταλγίες ε?

Και γαμω δεν θα πει τιποτα!! :roll:

Μανουκο μας!

[Ellaki]

Μανούλη

τι ευτυχισμένα παιδικά χρόνια ε? πόσα ξεχνάμε...αχ Μανούλη!

Και γαμώ τις νοσταλγίες ε?

[Θοδωράκος]

Τώρα όμως είμαστε εδώ, μαζί, σε μια κοινή πορεία, με κοινό όραμα και μαζί όλα θα τα ξεπεράσουμε...(!)
Αυτό είναι που έχει σημασία, ε?

[Ταρούλα]

[ALEXOULA]

[Βικούλα]

[Μπεττουλα]

και εγω με την σειρα μου θα ηθελα να μοιραστω το εξης καταπληκτικο που εβαλε ο πατριος στον τοιχο μου στο φβ

Μάτια μου μαζί με Olgas Argostoli και οι κεφαλονιτισσες οι κεφαλονιτισσες

Ο πατέρας σου, είναι ο άνθρωπος που σου δίδαξε να οδηγείς
το ποδήλατο κρατώντας το κάθισμα για να μην πέσεις....
Είναι ο άνθρωπος τον οποίο θυμάσαι την τελευταία στιγμή
για να τραβήξεις μια φωτογραφία μαζί του για τα γενέθλια σου
και αν το ξεχάσεις, θα ξέρει ότι δεν το έκανες επίτηδες.
Είναι ο άνθρωπος, που όταν βγείς για πρώτη φορά με έναν άντρα,
δεν θα κοιμηθεί όλη τη νύχτα, περιμένοντας την επιστροφή σου
και την επόμενη μέρα δεν θα σε ρωτήσει πώς πέρασες,
όχι γιατί δεν τον νοιάζει, αλλά επειδή ελπίζει ότι πέρασες όμορφα.
Είναι ο άνθρωπος ο οποίος κάθε φορά που πηγαίνετε βόλτα με
το αυτοκίνητο ελπίζει να μη βρέξει για να σου δώσει να οδηγήσεις.
Ο πατέρας σου είναι ο άνθρωπος που οταν γυρίζεις πολύ αργά,
θα σε επιπλήξει, αλλά μέσα σου, απλά θέλει να σε αγκαλιάσει.
Μπορεί να διαφωνείς μαζί του για τη ζωή, μα πάντα θα είναι
με το μέρος σου, γιατί είναι ο άνθρωπος που θα σ' αγαπά
όπως κανείς δεν έχει αγαπήσει ποτέ τίποτα στη ζωή του.
Ο πατέρας σου είναι ο άνθρωπος που όταν παντρευτείς
θα σε κοιτά με δακρυσμένα μάτια, ενώ αφήνει το χέρι σου ....
Και να θυμάσαι, ότι αν καμμια φορά, όταν θα είσαι πλέον γυναίκα,
θα πρέπει να περάσεις από μια δύσκολη στιγμή κατά την οποία
θα νιώσεις μόνη και δεν βρίσκεται κάποιος κοντά,
γύρισε το κεφάλι σου κοίταξε πίσω σου.
Εκεί θα υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος. Ο πατέρας σου.

Μάτια μου.... "Επιστολή του πατέρα στην κόρη του"

ειναι το δευτερο κρουσμα του ιδιου και αντιστοιχα δεχτηκα απο την μανα μου την ιδια καραμελα κανεις δε σε αγαπαει οπως εγω μαζι με αλλα ωραια μετα την επαναληψη του πρωτου βαθμου κατι που δεν θεωρω καθολου τυχαιο..

ειδα ξεκαθαρα ενα κομματι της αλαζονειας μου απο που ξεκινησε.. οταν εχεις εναν ανθρωπο να σε κανει επικεντρο της ζωης του να σου φορτωνει ολη του τη ζωη καλη και κακη απο παιδι σαν εσυ να εισαι ο μοναδικος ανθρωπος που του την καθοριζει με την συμπεριφορα σου και τα συναισθηματα σου και να σε αλυσοδενει κυριολεκτικα με αυτο το "εισαι η ζωη μου τι θα κανω χωρις εσενα" και να σου τυψεις και ενοχες που θελεις να δραπετευσεις απο αυτο γιατι σε πνιγει..

ειδα ξεκαθαρα το παιδακι μου να προσπαθει να ξεφυγει και να το τραβανε με αλυσιδες απο το ποδι με αυτο το "τι θα κανω χωρις εσενα μη μου το κανεις αυτο".. οχι καργιολακια ομως δεν θελω αλλο να ειμαι το επικεντρο κανενος.. ειναι πολλα τα βαρη που σηκωνω γιατι εκτος απο τα δικα μου φορτωθηκα και την δικη σας απεχθεια για τις ζωες σας.. καθενος ξεχωριστα και της μεταξυ σας ζωης..

και η απαντηση μου στο παραπανω ποστ που χρειαστηκε πολυ να δωσω επιχειρηματα στις τυψεις και ενοχες που μου βγηκαν για το πως παω να το κανω αυτο κ ποσο σκληρο ειναι ηταν η εξης:

http://www.jenny.gr/mitria-patrios-xana ... is-paidia/" onclick="window.open(this.href);return false;

" Μητριά ή πατριός;
Τι συμβαίνει με το παιδί όταν ένας από τους δύο γονείς του αποφασίζει να ξαναπαντρευτεί;
Όταν ο γονέας ξαναπαντρεύεται, μπορεί να προκύψουν προβλήματα στην προσαρμογή του παιδιού. Μελέτες έχουν δείξει πως το παιδί αντιμετωπίζει έναν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσει ψυχολογικά προβλήματα, ιδίως αν ο γονιός που ξαναπαντρεύεται είναι του ίδιου φύλου με το παιδί. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που νιώθουν ανακούφιση και ευτυχία όταν οι γονείς τους ξαναπαντρεύτηκαν. Οι προστριβές, η ζήλια, η ανασφάλεια και η αμφιθυμία που μπορούν να νιώσουν τα παιδιά για την μητριά ή τον πατριό μπορούν να ξεπεραστούν αν υπάρχει κατανόηση για τα συναισθήματα του παιδιού και συμπαθητική ενσυναίσθηση. Αυτό σημαίνει πως οι γονείς θα πρέπει να δουν τα πράγματα από την πλευρά του παιδιού. Μόνο έτσι θα καταλάβουν πως ακριβώς βιώνει τόσο το χωρισμό των γονιών όσο και την δημιουργία μιας νέας οικογένειας. Σαφώς, χρειάζεται επιμονή και υπομονή εκ μέρους του γονέα ώστε να προσεγγίσει το παιδί. Επίσης, θα πρέπει να έχετε υπόψη σας πως ο δεύτερος γάμος κατά κανόνα δημιουργεί προβλήματα στο παιδί. Ωστόσο, εκείνο που δημιουργεί περισσότερο πρόβλημα στο παιδί είναι ο φόβος της εγκατάλειψης που νιώθει, όταν ο χωρισμένος γονέας με τον οποίο ζει περνά από το ένα «ειδύλλιο» στο άλλο, από τον ένα ερωτικό σύντροφο στον άλλον, βάζοντας έτσι σε δεύτερη μοίρα τη σχέση του με το παιδί."

δεν αναγνωριζα κανενος την ευθυνη απεναντι στον εαυτο του γιατι δεν την αναγνωριζα εγω σε εμενα.. θεωρουσα οτι για ολα οσα συμβαινουν σε εναν αλλον ανθρωπο εγω τα προκαλω.. οχι καργιολακιαααα... Ξερω που θελω να παω και ποιος ειναι ο Στοχος μου περισσοτερο απο ποτε.. τωρα καθαριζω και πεταω απο πανω μου..

[Ταρούλα]

Μπεττούλα μου

[Vasoula]

κάτι τέτοια γράμματα "αγάπης", με κάνουν να σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος αποκλείεται να γλιτώσει από τα πλαίσια της "αγάπης", άρρηκτα δεμένος στην μοίρα των γονιών του.
Αυτό το πλαίσιο, αχ αυτό το πλαίσιο!

Μπεττούλα


Όσο για τον δεύτερο γάμο του ενός γονιού, κυρίως αυτού που έχει την επιμέλεια (αλλά και του άλλου) μόνο αν καταφέρει κανείς να μπει με ενσυναίσθηση στην θέση του παιδιού, θα μπορέσει να καταλάβει το "έγκλημά" του και να σταθεί έτοιμος να λογοδοτήσει όταν έρθει η ώρα...

και η κλασική δικαιολογία "μα σου έδωσα μια οικογένεια, που σου έλειπε", ίσως γιατί ντρέπονται να πουν "δεν μπορώ να ζήσω μόνος μου, θέλω κάποιον να με φροντίζει"...

[eirini]

Mανο, Μπεττούλα

[Βικούλα]

Μπεττούλα μου

[Θοδωράκος]

Πωπωπωπω....

Μπεττούλα

[Μπεττουλα]

το ποσο αβυσσαλεα και υπουλα πεφτουν πανω σου να σε τραβηξουν πισω χρησιμοποιωντας ο καθενας οτι μπορει δεν το χα ξαναβιωσει τοσο εντονα.. ντου απο παντου.. αλλα πραγματικα χαιρομαι μεσα απο ολο αυτο το μανικι γιατι χρειαζεται ενα γερο ξεσκαρταρισμα τουλαχιστον σε βασικα πραγματα.. εν τωμεταξυ πριν λιγο εμαθα απο την αδερφη μου οτι πεθανε και ο πατερας του σημερα που ηταν στα τελευταια του.. περιττο να σας πω οτι η πρωτη μου αντιδραση ηταν ενοχικη και με δευτερες σκεψεις για το αν πρεπει να παω στην κηδεια να του συμπαρασταθω.. αλλα απαντησα ηδη οτι δεν μπορω να παω..

πραγματικα οταν βλεπω την δυσκολια του να σε αφησουν να φυγεις και πως την βιωνω δεν ειναι καθολου να απορεις με τους ανθρωπους που δεν εχουν ιδεα.. τωρα αντιλαμβανομαι Βασουλα ποσο σημαντικη ειναι η Αποφαση.. να ξερω τι Θελω και να το εχεις λαχταρησει με την Ψυχη σου γιατι το διχτυ ειναι τεραστιο..

Μαζι και Δυνατα

[Maraki]

Μπετουλα μου χαιρομαι τοσο πολυ για σενα.....

κάτι τέτοια γράμματα "αγάπης", με κάνουν να σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος αποκλείεται να γλιτώσει από τα πλαίσια της "αγάπης", άρρηκτα δεμένος στην μοίρα των γονιών του.
Αυτό το πλαίσιο, αχ αυτό το πλαίσιο!

και η κλασική δικαιολογία "μα σου έδωσα μια οικογένεια, που σου έλειπε", ίσως γιατί ντρέπονται να πουν "δεν μπορώ να ζήσω μόνος μου, θέλω κάποιον να με φροντίζει"...

Ετσι ειναι..δυστυχως...