




Συντονιστής: Emmaki
Βάσω έγραψε:πριν διατυπώσεις λοιπόν τις σκέψεις σου και δημιουργήσεις λέξεις, πέρασέ τες από την καρδιά σου, να δεις αν σου αρέσουν εσένα αυτά που θα ακούσεις, πρώτα... μου έλεγε ο δάσκαλός μου!
ας δοκιμάζουμε πάντα στον εαυτό μας, αυτό που θέλουμε να πούμε ή να κάνουμε στον άλλον...Είναι ένας καλός τρόπος να αυτο-παρατηρούμαστε με ήθος!
τελειο φτυαρακι ΜανουκοΒάσω έγραψε:αυτό είναι η ενσυναίσθηση...
να νιώθεις τον άλλον, σαν τον εαυτό σου...χωρίς να ταυτίζεσαι όμως με τα συναισθήματά του...Να του δίνεις προτεραιότητα να τα εκφράσει μέσα σε αποδοχή...
και όταν χρειαστει να του μιλήσεις, κάθε πέτρα που θα του ρίχνεις, θα την τρως πρώτα εσύ...
Δεν ταυτίζεσαι με τα συναισθήματα του άλλου, γιατί τότε δεν μπορείς να τον υποστηρίξεις σε περιόδους κρίσης Θα εκφράζεις μόνο τις δικές σου ανάγκες εκείνη την στιγμή, κάτι που κάνει το συναίσθημα ΄Οσο περισσότερο ωριμάζεις πνευματικά, τόσο περισσότερο μπορείς να νιώσεις τον άλλον και τα συναισθήματά του, χωρίς να τα κάνεις δικά σου, γιατί τότε δεν θα έχεις ουδετερότητα
Παρατήρησε δες πως λειτουργεί το συναίσθημα σου, όταν χρειάζεται να δώσεις μία συμβουλή σε κάποιον φίλο που περνάει μια δύσκολη φάση
Αυτό που θα του πεις, θα είναι μόνο αυτό που εσύ θα είχες ανάγκη σε μια ανάλογη περίπτωση και όχι εκείνος εκείνη την στιγμή
Επίσης η ενσυναίσθηση σε βοηθά να γνωρίζεις τις δυσκολίες του άλλου και να μην του επιτίθεσαι συναισθηματικά, όταν υπάρχει μεταξύ σας μια αντιπαράθεση
Σε κάνει περισσότερο γενναιόδωρη και λιγότερο παρορμητική Ετσι μπορείς να ξεκαθαρίζεις τους ρόλους θύτη-θύματος στον τρόπο που επικοινωνείς με τον άλλον Συνήθως οι άνθρωποι γίνονται επιθετικοί και επικριτικοί όταν κάτι δεν γίνεται όπως θέλουν. Και αντί να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, κατηγορούν περισσότερο, παρά επικοινωνούν