Βάσω έγραψε:“Όταν κάποιος σε αγαπά, ο τρόπος που προφέρει το όνομά σου είναι διαφορετικός. Ξέρεις ότι το όνομά σου είναι ασφαλές στο στόμα του”
“Αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα κι ανοίγεις τα δώρα. Αν σταματήσεις το άνοιγμα... θ' ακούσεις την αγάπη”
“Αν θέλεις να μάθεις να αγαπάς καλύτερα, πρέπει να ξεκινήσεις από έναν... φίλο που δεν χωνεύεις”
Είναι μερικές από τις φράσεις που μου έκαναν εντύπωση... Ότι δηλαδή αυτές τώρα έχουν ειπωθεί από παιδιά κάτω των 10 ετών;;; Ε, μην τρελαθούμε κι όλας!!!
Η αγάπη δεν διδάσκεται....βιώνεται.....!
Πόση μεγάλη δόση αλήθειας!!!
Αυτό είναι αποτέλεσμα πιστεύω, τις ελλειπούς διδαχής στα πρώτα τους βήματα και των κοινωνικών "ταμπελών", περί του προορισμού του ανθρώπου, που διδάχθηκαν (να κάνεις οικογένεια, μη σε πουν γεροντοκόρη, δεν έχει σημασία ποιόν, νάναι γιατρός λέει ο μπαμπάς, όχι να είναι δικηγόρος, λέει η μαμά......και η αγάπη....? σιγά......! Κοινωνική καταξίωση, να έχει καλή δουλειά, εξοχικό, σπίτι και "σοβαρό" αυτοκίνητο.....!)
Και μετά το χάος, επαναστατεί η ψυχή, χωρίς να ξέρεις το ΓΙΑΤΙ...?
Μα τα έχεις όλα.....! Δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο, εξοχικό (ίσως παίζει και κανένα σκαφάκι..!) ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ....?
Μόνο που τότε καταλαβαίνεις ότι η ζωή αυτή δεν είναι η δική σου.....
παίζεις τον πρώτο ρόλο στη ζωή των άλλων. Εκείνων που καταξιώνονται από τις δικές σου επιτυχίες....!
Η ΦΥΣΗ γύρω μας είναι ικανή να μας διδάξει τα ΠΑΝΤΑ.....
ποιός έχει το κουράγιο και το χρόνο να τη διαβάσει όμως....?
Το μεγαλείο της νέας μέρας που ξεκινά
Η ομορφιά του λουλουδιού που ανθίζει στο περβάζι μου...
Το άρωμα του φρεσκοψημένου καφέ και του κεκι που έφτιαξα για να ευχαριστήσω αυτούς που αγαπώ....
Ο χρόνος όμως που απομένει, μετά το κυνήγι της επιτυχίας και της κοινωνικής καταξίωσης...........είναι τόσο λίγος....!
Είναι τόσο αληθινό, το βλέπεις να συμβαίνει χρόνια τώρα όχι μόνο στους άλλους, αλλά και σε σένα τον ίδιο και εσύ καμώνεσαι πως "ζείς"... Θλίψη, στεναχώρια και υποκρισία...
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και την καρδιά μας διάπλατα και ας μάθουμε απιτέλους να ΖΟΥΜΕ!!!
Βάσω έγραψε:Θέατρο η ζωή μας!
Ας το παίξουμε όσο μπορούμε καλύτερα...
Με την άδειά σας κ. σκηνοθέτα μου...Αλλά εγώ θα παίξω τον ρόλο μου όπως θέλω και όχι όπως θέλεις...
Αλλιώς, αν είσαι μάγκας, έλα παίξε εσύ!!!
Σωστή η Βασούλα (και εδώ! - να τα λέμε!)
Βάσω έγραψε:Οταν βρεις τις απαντήσεις Πέννη μου, δεν θα σε ενδιαφέρει ο γάμος!!!
Ούτε σαν πράξη κοινωνική, ούτε σαν μυστήριο θρησκευτικό!
Πολύ περισσότερο τότε, θα σε νοιάζει η ένωση...
Βάσω έγραψε:H ένωση με το Πνεύμα μας. Η ένωση με την θεότητα, σαν πρωταρχική και αρχέγονη επιθυμία μας.
Η ένωση με τον άνθρωπο, φεύγει από την ανάγκη και γίνεται εμπειρία συν-διαδρομής.
Βάσω έγραψε:Πειράζει απλά να είμαι η Βάσω με όλες τις ενσαρκώσεις μου σε μία?
Που αυτό σημαίνει μαζί με τον Ανώτερο Εαυτό μου...???
Δηλαδή Βασούλα μου ο Ανώτερος μας ευατός είναι όλες μας οι ενσαρκώσεις μαζί;;;
Βάσω έγραψε:Αλλιώς "ανατρέφουμε" τα αγόρια, αλλιώς τα κορίτσια.
Βάσω έγραψε:Δεν χρειάζονται τα παιδιά "αντρικό" ή "γυναικείο" πρότυπο.
Χρειάζονται αγάπη για να νιώσουν τον εαυτό τους σαν αυτόνομη ύπαρξη, ενσωματώνοντας αξίες που δεν έχουν να κάνουν με πρότυπα.
Η ευαισθησία και η δεκτικότητα δεν είναι γυναικείο προνόμιο...
΄Ετσι όμως έχουμε το πρότυπο του "σκληρου" άντρα και το φαινόμενο να λένε ακόμα σήμερα τα κορίτσια "μου αρέσει γιατί είναι άντρας"
Που για μένα μεταφράζεται "να δίνει και καμιά σφαλιάρα, αμα λάχει"...
Πόσο δίκιο έχεις ρε συ Βασούλα
[quote="Βάσω""]Η επιθετική συμπεριφορά προκύπτει γιατί η σχέση θεωρείται μάχη, ποιος θα υπερισχύσει
Ο μεν να μην δηλώσει ευαισθησία, η δε για να εκβιάσει
Αυτό είναι το στάτους, στις σχέσεις.. [/quote]
Εμμανουέλα έγραψε:emmΟταν πεις ΜΗ σε ένα παιδάκι..θα βάλει τα κλάματα...
Το αφήνεις να χτυπήσει για να καταλάβει...
Οταν πεις ΟΧΙ σε έναν έφηβο...απο αντίδραση θα το τολμήσει..
Βάσω έγραψε:Ντίνο, η συγχώρεση δεν είναι ρόφημα που το πίνεις και γιατρεύεσαι.
Δεν ξέρω ακόμα τώρα, αν μερικοί άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν βαθιά ποιόν ή τι συγχωρούν.
Η συγχώρεση δεν έχει λόγω ύπαρξης, αν κατανοησεις το αποτέλεσμα της.
΄Ομως για να φτάσεις εκει, προηγειται μια άλλη διαδρομή...αυτή της επίγνωσης.
Χωρίς αυτήν, τι να συγχωρήσεις?
Μετά από αυτήν, τι να συγχωρήσεις?
Βάσω έγραψε:Το να συγχωρέσεις τους γονείς σου, χρειάζεται μια αρχική προσέγγιση του ρόλου σου σαν παιδί, τον οποίον επιβάλλεται να εγκαταλείψεις, αντικαθιστώντας τον με την κατάσταση μιας ώριμης συνειδησης!
Α ρε Βασούλα, τι είπες τώρα!!! Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ!!!
...Μα πιο πολύ σ' ευχαριστώ (κι εσένα και το Εμμάκι) για τα υπέροχα μοιράσματα που κάνατε μέσα στο τόπικ αυτό και που μου δώθηκε και μένα σήμερα η ευκαιρία να τα διαβασώ.... Να σας διαβάσω... Με συγκινήσατε με τις αλλήθειες σας...
Μόνο για σήμερα νιώθω απέραντη ευγνωμωσύνη και ευλογία που είμαι εδώ μαζί σας!
Μόνο για σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή, σας αγαπάω πολύ πολύ πολύ!!!
όλα μαζί....
