το να φοβάσαι τις ασυνείδητες συμπεριφορές σου, άντε να το καταλάβω, Ειρηνάκι μου...
Πες ότι για να τις αντιληφθείς, χρειάζεται προσπάθεια και αυτοπαρατήρηση...
Το να φοβάσαι να αφεθείς, γιατί κανείς δεν σου έμαθε να εμπιστεύεσαι τον Εαυτό σου, άντε πάλι να το καταλάβω, μια και οι συναισθηματικές ασφάλειες είναι μια σιγουράντζα για τον κάθε άνθρωπο...ένα βόλεμα...
όμως το να φοβάσαι μήπως τσαλακώσεις την εικόνα σου, γιατί κάποιος θα σε κρίνει, αυτό δεν το καταλαβαίνω...
Ετσι κι αλλιώς πάντα κάποιος θα σε κρίνει, είτε κάνεις αυτό, είτε κάνεις εκείνο, οπότε πότε θα σταθεροποιηθεί τουλάχιστον, αυτή η εικόνα?
Θα την αλλάζεις κάθε δεύτερο λεπτό, γιατί πάντα κάποιος δεν θα συμφωνεί με αυτό που κάνεις ή με μια ανάγκη σου και θα αναγκάζεσαι να αλλάζεις αυτήν την εικόνα που περιφρουρείς, για να μην τσαλακωθεί...Αφού τσαλακώνεται έτσι κι αλλιώς, τότε τι φοβάσαι άλλο?
