ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

[ΙΩΑΝΝΑ]

Το να συγχωρώ τους εχθρούς μου δεν μου δίνει εκείνη την Άπειρη Αγάπη που συμβαίνει μέσα μου, όταν δεν έχω κανέναν έχθρό"

[Λιζούλα]

υπέροχο κείμενο!!

Υπάρχει μόνο ένα Σημείο μέσα μας που είναι Ελεύθερο να Αγαπήσει και να Αγαπηθεί…Ένας Πυρήνας που για να τον φτάσουμε χρειαζόμαστε Κατεύθυνση, προσανατολισμένη προς το θεϊκό, γυμνωμένη από τις ωραιοποιήσεις του θεϊκού και τους φόβους που προκαλεί η απογύμνωση της Ευθύνης!

Βλέπετε ο Εαυτός μας είναι με το μέρος μας…Μας απαντάει χωρίς να τον ρωτήσουμε
Είναι εκείνο το Φως που δεν μπορούμε να μην νιώσουμε ότι είναι Αληθινό, γιατί η Πηγή του μας ανυψώνει, πέρα από το καλό και το κακό...

[Ταρούλα]

Καταπιέζοντας όσα θεωρούμε ότι θα μας χαρακτήριζαν «κακούς», το μόνο που κάνουμε είναι να ανοίγουμε χώρο στην παρόρμηση να το κάνει, μέσω της επίκρισης.

Η παρόρμηση είναι συναισθήματα χωρίς νοημοσύνη…ασυνείδητα!

Πωπώ, αυτό παθαίνω

[Valia]

κι εγώ Τάρα μου

[Μπεττουλα]

Καταπιέζοντας όσα θεωρούμε ότι θα μας χαρακτήριζαν «κακούς», το μόνο που κάνουμε είναι να ανοίγουμε χώρο στην παρόρμηση να το κάνει, μέσω της επίκρισης.

Η παρόρμηση είναι συναισθήματα χωρίς νοημοσύνη…ασυνείδητα!

Καμιά φορά μοιάζει και με τις πράξεις μας που φαίνονται να γίνονται χωρίς νοημοσύνη…

Έτσι τα συναισθήματα χωρίς νοημοσύνη παίρνουν την σκυτάλη και γίνονται αυθαιρεσίες…

Άλλα σκεφτόμαστε, άλλα θέλουμε και άλλα κάνουμε τελικά…

Από πού να το πιάσουμε?

Μα από την ασθένεια του καλού και του κακού φυσικά…
Αυτή που ορίζει και την εικόνα που έχουμε για εμάς και τους άλλους…
Η συγχώρεση είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο…
Η ολοκληρωτική απουσία της μνησικακίας όμως είναι το δυσκολότερο…

Αρκεί να στέψουμε την προσοχή μας λίγο παραπάνω στις απαντήσεις που μας δίνονται καθημερινά μέσα από την Ζωή και απλόχερα μάλιστα…

Βλέπετε ο Εαυτός μας είναι με το μέρος μας…Μας απαντάει χωρίς να τον ρωτήσουμε
Είναι εκείνο το Φως που δεν μπορούμε να μην νιώσουμε ότι είναι Αληθινό, γιατί η Πηγή του μας ανυψώνει, πέρα από το καλό και το κακό...

τι να πω για τα καταπιεσμένα συναισθήματα??? η Αρχή έγινε οταν συνειδητοποίησα οτι είχα.. πράγμα που δεν μου περνούσε ποτέ από το μυαλό.. νόμιζα πάντα οτι τα εξέφραζα και τα έβγαζα από μέσα μου και δεν τα ένιωθα να υπάρχουν πόσο μάλλον να δουλεύουν υπογείως...

[Stefanos]

Ποιος είμαι ή ποιος μου φαίνομαι ότι είμαι?
Μια ερώτηση που δεν έχει τεθεί, ενόσω ο Φυσικός Κόσμος είναι πεδίο των ανθρώπων…
Μα μια ερώτηση δεν χρειάζεται να τεθεί, για να πάρουμε απαντήσεις…
Αρκεί να στέψουμε την προσοχή μας λίγο παραπάνω στις απαντήσεις που μας δίνονται καθημερινά μέσα από την Ζωή και απλόχερα μάλιστα…

Βλέπετε ο Εαυτός μας είναι με το μέρος μας…Μας απαντάει χωρίς να τον ρωτήσουμε
Είναι εκείνο το Φως που δεν μπορούμε να μην νιώσουμε ότι είναι Αληθινό, γιατί η Πηγή του μας ανυψώνει, πέρα από το καλό και το κακό...

[xanthia]

[blue velvet]

[eirini]

Το δύσκολο είναι να δούμε με ειλικρίνεια που καταπιέζουμε εμείς τον Εαυτό μας και την αυθεντικότητά μας και πόσο την μπερδεύουμε με την παρόρμηση...
Η καταπεσμένη αυθεντικότητα ξεπροβάλλει πάντα σαν παρόρμηση…τόσο που κανείς μπερδεύεται με τα συναισθήματά του…Είναι πηγαία ή παρορμητικά?

Καταπιέζοντας όσα θεωρούμε ότι θα μας χαρακτήριζαν «κακούς», το μόνο που κάνουμε είναι να ανοίγουμε χώρο στην παρόρμηση να το κάνει, μέσω της επίκρισης.

Ω θεέ..

Αυτή που ορίζει και την εικόνα που έχουμε για εμάς και τους άλλους…
Η συγχώρεση είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο…
Η ολοκληρωτική απουσία της μνησικακίας όμως είναι το δυσκολότερο…

Αν ο Θεός είναι πανταχού Παρών, αυτό δεν αφορά το ότι μας βλέπει και μας ακούει και μας κρίνει, δεν αφορά το ότι μας υπομένει, μας αγαπά και μας συγχωρεί, είτε θυμώνει και μας τιμωρεί, από ένα ουράνιο πεδίο…
Δυστυχώς αυτό το πεδίο είναι μέσα μας
Και λέω δυστυχώς, γιατί χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο δεν μπορούν να το νιώσουν σαν αλήθεια, παρόλο που το γνωρίζουν σαν αλήθεια…

........

Ποιος είμαι ή ποιος μου φαίνομαι ότι είμαι?
Βλέπετε ο Εαυτός μας είναι με το μέρος μας…Μας απαντάει χωρίς να τον ρωτήσουμε
Είναι εκείνο το Φως που δεν μπορούμε να μην νιώσουμε ότι είναι Αληθινό, γιατί η Πηγή του μας ανυψώνει, πέρα από το καλό και το κακό...

[Μάνος]

Το να κάνουμε το καλό πάντα, καταπιέζοντας τα συναισθήματά μας και τις ανάγκες μας πολλές φορές, είναι το ζητούμενο?

Το να κάνουμε απλές θετικές σκέψεις, καταπιέζοντας τις εσωτερικές αντιδράσεις είναι το ζητούμενο?

Μεγάλες αλήθειες...

Το δύσκολο είναι να δούμε με ειλικρίνεια που καταπιέζουμε εμείς τον Εαυτό μας και την αυθεντικότητά μας και πόσο την μπερδεύουμε με την παρόρμηση...

Η παρόρμηση είναι συναισθήματα χωρίς νοημοσύνη…ασυνείδητα!

Βασούλα μου εγώ ακόμα να κατανοήσω τι σημαίνει παρόρμηση... Μήπως θα μπορούσες να μου δώσεις ένα παράδειγμα;

Η συγχώρεση είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο…
Η ολοκληρωτική απουσία της μνησικακίας όμως είναι το δυσκολότερο…

Μα μια ερώτηση δεν χρειάζεται να τεθεί, για να πάρουμε απαντήσεις…
Αρκεί να στέψουμε την προσοχή μας λίγο παραπάνω στις απαντήσεις που μας δίνονται καθημερινά μέσα από την Ζωή και απλόχερα μάλιστα…

Βλέπετε ο Εαυτός μας είναι με το μέρος μας…Μας απαντάει χωρίς να τον ρωτήσουμε
Είναι εκείνο το Φως που δεν μπορούμε να μην νιώσουμε ότι είναι Αληθινό, γιατί η Πηγή του μας ανυψώνει, πέρα από το καλό και το κακό...

Βασούλα

[Μάνος]

...Και μιας και μιλάμε για την καταπίεση...
Αυτή τη στιγμή νιώθω ένα συναίσθημα που είχα χρόνια να το νιώσω. Νομίζω από τότε που πήγαινα σχολείο... Αύριο θα είναι η πρώτη μέρα δουλειάς μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων στο γραφείο και μιλάμε δε θέλω να πάω με τίποτα!!! ...Μου κάνει εντύπωση όμως γιατί δε θυμάμαι αυτό το συναίσθημα να το είχα στις προηγούμενες δουλειές μου στην Ελλάδα... Γιατί ξανά τώρα; ...Μετά από τόσα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την εφηβική ηλικία;;;
Τι κακομαθημενιές είναι αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης και από που να προέρχονται;
...Ενώ κανονικά θα έπρεπε να νιώθω ευλογία που έχω μια δουλειά πρωινή γραφείου, η οποία μου επικτρέπει να αποταμιεύω κάποια χρήματα, εγώ κάθομαι και μουρμουρίζω... ΓΙΑΤΙ;;;