ENTEM 3η ΕΝΟΤΗΤΑ

[CHRYSSOULA]

ΕΝΤΕΜ
(3η ενότητα)


Πολύ μακριά από το χώρο που εκτυλίσσεται η ιστορία μας σε μια άλλη ήπειρο ο αρχηγός μιας φυλής ιθαγενών κοιτούσε το φεγγάρι στο ουρανό. Πλησίαζε η γιορτή των «Ευχαριστιών» προς τιμή του Φεγγοβόλου Θεού, της «Λαμπρότητας» όπως έλεγαν, που επικοινωνούσε μαζί τους μέσα από μια ασημόλευκη ακτίνα. Την ημέρα της γιορτής οι καλύτεροι πολεμιστές της φυλής θα συναγωνιζόντουσαν μεταξύ τους και ο νικητής θα ανέβαινε στο κοντινό βουνό. Αν o Θεός ήταν ευχαριστημένος μαζί τους για εκείνο τον χρόνο, θα τον έπαιρνε στο άρμα του για την Αόρατη Πολιτεία.
Πραγματικά σε πολλές τέτοιες ιεροτελεστίες είχαν δει μια λαμπερή ακτίνα να σκίζει τον ουρανό και να φωτίζει κάποιον από τους ανδρείους πολεμιστές τους.
Αυτός ο πολεμιστής χανόταν από μπροστά τους και δεν τον ξανάβλεπαν ποτέ.
Όμως ο πολεμιστής δεν έπρεπε να είναι μόνο θαρραλέος και ανδρείος αλλά θα έπρεπε να είχε δείξει δείγματα αποφασιστικότητας, γενναιοψυχίας και αλτρουισμού
Κάθε φορά που ο Θεός έπαιρνε κάποιον από τους πολεμιστές τους, μεγάλες ήταν οι ευλογίες που είχε όλη η φυλή. Δεν είχαν ξηρασία, είχαν πολλές σοδειές και οι γείτονες δεν τους ενοχλούσαν με επιδρομές, γιατί γνώριζαν, ότι Ένα Μεγάλο Πνεύμα ήταν στο πλευρό τους.
Τώρα ο αρχηγός κοίταζε τον ουρανό σκεπτικός και έβλεπε, ότι πλησίαζε ο καιρός της γιορτής. Δεν ήξερε όμως εάν ο Θεός ήταν ευχαριστημένος μαζί τους, γιατί κανένας πολεμιστής δεν είχε δείξει κάποια αξιοσημείωτη συμπεριφορά όλο τον χρόνο.
Ανάμεσα στους γενναίους πολεμιστές που θα αγωνιζόντουσαν αυτή την φορά ήταν και ο Αλώς. Ο Αλώς δεν ανήκε στην φυλή τους, όμως ήταν πολύ ευκίνητος και χρησιμοποιούσε το μαχαίρι του με εκπληκτική γρηγοράδα.
Ο Αλώς ήταν πολύ μοναχικός με λευκό δέρμα και σκούρα μάτια . Ο αρχηγός έλεγε, ότι έμοιαζε με μοναχικό λύκο. Ήταν αποφασιστικός και άγριος. Κάποτε η κόρη του η Βαχού τον είχε βρει μισοπεθαμένο σε κάποια ακτή και τον περιέθαλψε. Από τότε είχαν γίνει αχώριστοι. Πολλοί γενναίοι πολεμιστές του την είχαν ζητήσει σε γάμο αλλά εκείνος δεν είχε απαντήσει ακόμα.
Ο αρχηγός συμβουλευόταν τα άστρα για αρκετό χρονικό διάστημα και μια ημέρα απάντησε στους επίδοξους μνηστήρες, ότι θα πάντρευε την Βαχού με τον πολεμιστή που θα νικούσε στην γιορτή των Ευχαριστιών.!!!!!!

Όλοι οι άνδρες της φυλής ετοιμαζόντουσαν για την γιορτή και οι γυναίκες καθάριζαν και έφτιαχναν διάφορα φαγητά από κυνήγι για τον μεγάλο εορτασμό…
Μόνο η Βαχού ήταν αμίλητη. Γνώριζε, ότι μετά την γιορτή των Ευχαριστιών η ζωή της θα άλλαζε, γιατί θα έπρεπε να παντρευτεί τον νικητή των δοκιμασιών.
Πολλά βράδια έμενε ξάγρυπνη και κοιτούσε τα αστέρια παρακαλώντας να ήταν νικητής ο Αλώς. Αγαπούσε πολύ τον Αλώς αλλά εκείνος ποτέ δεν της είχε αναφέρει κάτι για τα αισθήματα του. Ίσως, σκεφτόταν η Βαχού, επειδή δεν ανήκε στην φυλή τους και φοβόταν, ότι δεν θα γινόταν αποδεκτός. Όμως εάν κέρδιζε στις δοκιμασίες τότε ο πατέρας της δεν θα είχε αντίρρηση να τον αποδεχθεί για άνδρα της.

Έτσι λίγες ημέρες πριν την πανσέληνο ο αρχηγός όρισε την έναρξη των δοκιμασιών, που ήταν διαφορετικές κάθε χρόνο.
Η πρώτη δοκιμασία ήταν να πιάσουν ένα άγριο ταύρο και να τον φέρουν ζωντανό στο χωριό. Τους επαναλάμβανε συνεχώς, ότι δεν θα έπρεπε να λησμονούν, ότι όλες οι ενέργειες τους θα έπρεπε να είναι με πνεύμα ομαδικότητας, ειδάλλως το Λαμπερό Πνεύμα δεν θα ευχαριστιόταν από τις προσφορές τους.
Έτσι οι πολεμιστές ξεχύθηκαν στα κοντινά λιβάδια και έστησαν καρτέρι να πιάσουν κάποιο ταύρο, από εκείνους που έβοσκαν συνήθως εκεί. Οι ταύροι όμως είχαν εξαιρετικό αισθητήριο και όταν κάποιος από τους πολεμιστές πλησίαζε κοντά τους εκείνοι έτρεχαν μακριά με μεγάλη ταχύτητα και χανόντουσαν στους κοντινούς λόφους. Προσπάθησαν με σχοινιά να ρίξουν κάποιον από τους ταύρους κάτω αλλά εκείνοι πάντα ξέφευγαν. Δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μαχαίρια, γιατί δεν ήθελαν να τον τραυματίσουν.
Τότε ο Αλώς είχε μια ιδέα. Σύρθηκε μέχρι σε ένα σημείο, που υπήρχαν πολλές κοπριές ταύρων και πασαλείφτηκε ολόκληρος. Η μπόχα που είχε ήταν ίδια με αυτή των ταύρων, ώστε ξεγέλασε το αισθητήριο τους και οι ταύροι δεν τον κατάλαβαν.
Πλησίασε αθόρυβα έναν και βγάζοντας ένα σκοινί του πέρασε την θηλιά στο λαιμό. Το ζώο τινάχτηκε να φύγει αλλά ο Αλώς με σβελτάδα το καβάλησε και αυτό αφού προσπάθησε να τον πετάξει κάτω τελικά ηρέμησε και τον ακολούθησε.
Έτσι γύρισαν στο χωριό και ο Αλώς στέφθηκε νικητής της πρώτης δοκιμασίας.
Την επόμενη ημέρα ο αρχηγός οδήγησε τους πολεμιστές σε μια λίμνη όπου έπεφτε μέσα το νερό από ένα ορμητικό καταρράκτη. .
Ανέβηκε σε ένα κοντινό βράχο έβγαλε ένα μενταγιόν με όστρακα που φορούσε και το πέταξε στην λίμνη. Εκείνος που θα κατάφερνε να το βρει και να του το φέρει θα ήταν και ο νικητής της 2ης δοκιμασίας. Όλοι βούτηξαν μέσα αλλά το μενταγιόν το είχαν παρασύρει τα νερά και δεν βρισκόταν πουθενά. Οι πολεμιστές έψαχναν παντού αλλά ήταν αδύνατον να το εντοπίσουν. Τότε ένας από τους πολεμιστές, ο Ντάγκορ ,είδε σε μια πέτρα κοντά στα νερά του καταρράκτη κάτι να γυαλίζει. Βούτηξε και παρατήρησε, ότι το μενταγιόν βρισκόταν εκεί πιασμένο σε κάτι χόρτα.. Όμως δεν μπορούσε να το τραβήξει εύκολα και έβαλε δύναμη για να το βγάλει. Το μενταγιόν ξεκόλλησε και καθώς το τράβηξε ένοιωσε τα νερά του καταρράκτη να πέφτουν με ορμή καταπάνω του. Του κόπηκε η ανάσα μετά την προσπάθεια που είχε καταβάλει κάτω από το νερό και ένοιωσε να πνίγεται. Τότε ένοιωσε κάποιον να τον αρπάζει από τα μαλλιά και να τον βγάζει έξω από την λίμνη. Ήταν ο Αλώς. Ο Ντάγκορ άρχισε να βήχει και να βγάζει το νερό που είχε καταπιεί. Όταν συνήλθε εντελώς είδε, ότι φορούσε το μενταγιόν στο λαιμό του. Αμέσως το έβγαλε και το πρόσφερε στον Αλώς λέγοντας του, ότι ανήκε σε εκείνον, γιατί του είχε σώσει την ζωή.
Ο Αλώς αρνήθηκε ευγενικά και του απάντησε, ότι η δοκιμασία ήταν να βρεθεί το μενταγιόν του αρχηγού. Ήταν εκείνος που το βρήκε με κίνδυνο της ζωής του και του ανήκε δικαιωματικά. Αυτός απλά τον βοήθησε να ξεφύγει από τα ορμητικά νερά του καταρράκτη.
Ο Ντάγκορ τον αγκάλιασε και του είπε, ότι από εδώ και στο εξής θα τον είχε σαν αδελφό του.
Όταν παρουσιάστηκαν στον αρχηγό του ανέφεραν πως έγιναν τα γεγονότα και ο Ντάγκορ του έδωσε το μενταγιόν. Εκείνος το πήρε σκεφτικός και έχρισε νικητή της 2ης δοκιμασίας τον Ντάγκορ.
Η 3η και τελευταία δοκιμασία θα γινόταν την παραμονή της πανσέληνου και ήταν η πιο σημαντική. Ο αρχηγός τύλιξε 3 μαχαίρια σε ένα δέρμα κάστορα και τα έκρυψε σε κάποιο σημείο βάζοντας κάποιο ίχνος σε ένα ορισμένο σημείο, για να τους διευκολύνει στην εύρεση τους. Θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν παρατηρητικότητα, αντίληψη αλλά και διαίσθηση για να ανακαλύψουν την κρυψώνα. Αυτό θα έπρεπε να γίνει πριν την πανσέληνο, γιατί μετά θα άρχιζε η γιορτή των «Ευχαριστιών» προσφέροντας τον ταύρο στο Λαμπερό Πνεύμα
Έτσι οι πολεμιστές ξεχύθηκαν να βρουν τα κρυμμένα μαχαίρια. Ήταν πολύ δύσκολο, γιατί θα έπρεπε να κοιτάξουν σε πολλά σημεία και το ίχνος που είχε βάλει ο αρχηγός δεν είχε εντοπισθεί ακόμα.
Τότε ο Αλώς πρότεινε να μη ψάχνει ο καθένας μόνος του και χάνουν χρόνο αλλά να πηγαίνουν όλοι μαζί χρησιμοποιώντας κάποια προτερήματα τους. Αν κάποιος είχε μάθει να ξετρυπώνει εύκολα ζώα στο κυνήγι ίσως η μυρωδιά του δέρματος που ήταν τυλιγμένα τα μαχαίρια να τον διευκόλυνε. Αν πάμε όλοι μαζί, ρώτησε κάποιος, και βρούμε τα μαχαίρια τότε πως θα ξέρουμε ποιος είναι ο νικητής.;;
Θα πάρουμε βότσαλα, θα χαράξουμε επάνω το αρχικό του ονόματος μας, και θα τα βάλουμε σε ένα πουγκί. Τότε ένας από εμάς θα τραβήξει ένα βότσαλο. Το όνομα που θα είναι επάνω θα είναι ο νικητής. Έτσι θα κινηθούμε ομαδικά όπως μας ζήτησε ο αρχηγός. Όλοι συμφώνησαν, ότι ήταν καλύτερα να ψάξουν ομαδικά. Καθώς κοιτούσαν τριγύρω για ίχνη ο Ντάγκορ πρόσεξε στα κλαδιά ενός δένδρου ένα μικρό κομμάτι δέρμα. Είναι δέρμα κάστορα είπε αμέσως κάποιος. Είναι ένα ίχνος που μας δείχνει, ότι κάπου εδώ πρέπει να είναι κρυμμένα τα μαχαίρια συνέχισε ο Ντάγκορ. Όμως που να σκάψουμε ρώτησε κάποιος άλλος;; Δεν υπάρχουν ίχνη σκαψίματος πουθενά παρατήρησε ο Αλώς. Τότε λίγα μέτρα μακριά είδε ένα άλλο δένδρο που είχε ένα κοίλωμα στον κορμό του. Ας κοιτάξουμε σε εκείνο το δένδρο πρότεινε. Καθώς πλησίασαν άκουσαν ένα σφύριγμα μέσα από το κοίλωμα και είδαν 2 μάτια να τους κοιτάζουν. Ήταν η φωλιά ενός φιδιού. Αποκλείεται να τα έβαλε εδώ είπε κάποιος, γιατί σίγουρα το φίδι θα τον δάγκωνε. Κάτι μέσα μου λέει, ότι τα μαχαίρια βρίσκονται μέσα στο κοίλωμα συνέχισε ο Αλώς.. Πρέπει όμως να βγάλουμε το φίδι έξω, γιατί αλλιώς δεν μπορούμε να ψάξουμε. Ποιος θα το κάνει;;
Σιωπή έπεσε ανάμεσα στους πολεμιστές. !!! Αν τα έκρυψε εδώ ο αρχηγός σκέφθηκε ο Ντάγκορ σίγουρα με κάποιο τρόπο απομάκρυνε το φίδι και τα έβαλε μέσα. Πως όμως; Νομίζω, ότι δεν έβγαλε το φίδι, απάντησε ο Αλώς Σκαρφάλωσε στο δένδρο από την πίσω μεριά και με ένα κλαδί πέταξε το δέρμα με τα μαχαίρια μέσα στην φωλιά. Εμείς πρέπει να βρούμε τον τρόπο να απομακρύνουμε το φίδι.!!!!
Να βάλουμε φωτιά πρότεινε ένας. Αυτό θα το κάνει να βγει γρηγορότερα έξω και ίσως επιτεθεί σε κάποιον προτού προλάβουμε να το σκοτώσουμε απάντησε ο Ντάγκορ. Μπορεί να είναι και άλλα μέσα στην φωλιά. Τα φίδια εδώ είναι εξαιρετικά γρήγορα και δηλητηριώδη και ίσως δεν προλάβουμε να τρέξουμε. Μόνο αν δεν μας βλέπουν απάντησε σκεφτικά ο Αλώς. Τους έδειξε τότε μια κυψέλη με μέλισσες λίγα μέτρα παρακάτω. Μεμιάς ο Ντάγκορ κατάλαβε το σχέδιο. Με τρόπο κατέβασαν την κυψέλη και αφού σκέπασαν όλο το σώμα τους και το κεφάλι τους με δέρματα αφήνοντας μόνο μια μικρή σχισμή για να βλέπουν έσπασαν την κυψέλη μπροστά στο κοίλωμα του δένδρου, Χιλιάδες μέλισσες ξεχύθηκαν και μπήκαν μέσα. Σε λίγο το φίδι πετάχτηκε τυφλωμένο έξω σφυρίζοντας και ένας από τους πολεμιστές το σκότωσε. Αμέσως άναψαν φωτιά και οι μέλισσες άρχισαν να φεύγουν με τον καπνό. Ο Αλώς πλησίασε τον κορμό έβαλε προσεκτικά το χέρι του μέσα και έπιασε την θήκη με τα μαχαίρια. Τότε ο Αλώς τους ζήτησε να ετοιμάσουν τα βότσαλα για να αναφέρουν στον αρχηγό ποιος βρήκε τα κρυμμένα μαχαίρια. Πιστεύω, ότι ο νικητής είσαι εσύ Αλώς, είπε ο Ντάγκορ, γιατί εσύ είχες την ιδέα και για το δένδρο και για το σχέδιο εξόντωσης του φιδιού. Οι άλλοι πολεμιστές δεν μιλούσαν, γιατί η γνώμη του Ντάγκορ ήταν από όλους σεβαστή μια και ήταν από τους καλύτερους πολεμιστές της φυλής.
Ο Ντάγκορ είχε αλλάξει γνώμη για τον Αλώς από τότε που του έσωσε την ζωή στην λίμνη, γιατί στην αρχή όταν τον είχε βρει μισοπεθαμένο η Βαχού και τον έφερε στην φυλή δεν τον συμπαθούσε καθόλου και όλο έλεγε στον αρχηγό να τον διώξει, γιατί ίσως κάτι κακό είχε κάνει και το Μεγάλο Πνεύμα τον είχε τιμωρήσει. Έβλεπε και τη συμπάθεια που του έδειχνε η Βαχού και αυτό έκανε την ζήλεια του μεγαλύτερη.
Ο Αλώς κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. Όχι Ντάγκορ!!! Συμφωνήσαμε, ότι θα δράσουμε ομαδικά και έτσι πρέπει να γίνει.!!!
Τότε ο Ντάγκορ πρότεινε να τα αναφέρουν όλα στον αρχηγό και εκείνος να αποφασίσει για το ποιός θα ήταν ο νικητής.
Όταν ο αρχηγός άκουσε τα γεγονότα δεν μίλησε. Είπε, ότι ο νικητής θα οριζόταν την επομένη ημέρα στην γιορτή, πιθανόν από το ίδιο το Λαμπερό Πνεύμα.
Έτσι όταν ήταν πανσέληνος όλη η φυλή έκανε ένα μεγάλο κύκλο γύρω από μια φωτιά στην οποία είχαν κάψει μυρωδικά χόρτα και άρχισαν να ψέλνουν όλοι μια μακρόσυρτη ψαλμωδία. Μετά ο αρχηγός σήκωσε ψηλά τα χέρια του και άρχισε να απαγγέλλει σε μια παράξενη γλώσσα.
Τότε μια ασημόλευκη ακτίνα έπεσε στο κέντρο του κύκλου. Μια αέρινη φιγούρα παρουσιάστηκε και μίλησε στην γλώσσα τους.
«Βρίσκομαι εδώ φίλοι μου εκ μέρους του κυβερνήτη της Αόρατης Πολιτείας και ήλθα για να οδηγήσω εκεί έναν άξιο και ανδρείο Πολεμιστή, εφόσον και εκείνος το επιθυμεί.»
Απόλυτη σιωπή έπεσε στο πλήθος!!! Το αέρινο Όν πλησίασε τον Αλώς και τον ρώτησε αν ήθελε να πάει μαζί του σε ένα τόπο που δεν είχε αντικρύσει ποτέ ανθρώπου μάτι, όπου θα εκπαιδευόταν σε ένα άλλο τρόπο αντίληψης.
Μεγάλη σιωπή έπεσε στην φυλή με τα λόγια αυτά. Πρώτη φορά ένα Όν παρουσιαζόταν μπροστά τους και μάλιστα ρωτούσε τον πολεμιστή αν ήθελε να πάει μαζί του.
Ο Αλώς έμεινε σκεφτικός για λίγο και μετά στράφηκε στο αέρινο Όν και είπε: «Εγώ δεν ανήκω σε αυτή την φυλή αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ και που ανήκω. Έχω μόνο σκόρπιες αναμνήσεις από κάτι πολύ μακρινό και θολό. Αν φύγω μαζί σου αυτή η φυλή θα έχει την εύνοια του Μεγάλου Πνεύματος όπως και με τους δικούς της πολεμιστές;;»
«Σκέψου μόνο τι εσύ θέλεις απάντησε αυτό, όμως δεν μπορείς να ζητήσεις ανταλλάγματα ούτε για την φυλή ούτε για κάποιον εξ αυτής.»
Ο Αλώς προχώρησε και πλησίασε την Βαχού. Της έπιασε τα χέρια και την ευχαρίστησε για όλα. Μετά έκανε νόημα στον Ντάγκορ. «Να την προσέχεις του είπε»
«Εκείνος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά» Τελευταία πήγε κοντά στον αρχηγό και ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους του. Εκείνος επανέλαβε την κίνηση και οι δύο άνδρες κοιτάχτηκαν για λίγο αμίλητοι. !!!!!
«Πάντα σε θεωρούσα σαν γιό μου είπε ο αρχηγός με σιγανή φωνή»
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα κάνατε για μένα απάντησε ο Αλώς»
Εκείνη την στιγμή μια ασημόλευκη ακτίνα έπεσε στον χώρο.
Ο Αλώς προχώρησε προς το αέρινο Όν που περίμενε και είπε.
«Πως ονομάζεσαι;» «Κορνηλία» απάντησε εκείνη
Λοιπόν Κορνηλία είμαι έτοιμος για το νέο ταξίδι μου.
Στην στιγμή ο Αλώς χάθηκε από τα μάτια της φυλής.

Μετά την αναχώρηση του οι ιθαγενείς συνέχισαν την τελετή των «Ευχαριστιών» και ο αρχηγός ανακοίνωσε τον γάμο της Βαχού με τον Ντάγκορ.

ΤΕΛΟΣ 3ης Ενότητας

[Vasoula]

ωωωωω Χρυσουλίτσα μου, τι καλή που είσαι και θα βάλεις και την επόμενη συνέχεια ΑΜΕΣΩΣ!!

ξέρεις με δημοκρατικές διαδικασίες...


τι χάρισμα κι αυτό όμως...

[Danielli]

Χρυσουλίτσα μου είναι πολύ όμορφη η συνέχεια... :romance-heartsfade:

Ωωωω... πολύ μου αρεσει ο Αλώς... ;)

[CHRYSSOULA]

Φίλες/Φίλοι μου

Δεν θα μπορούσα να μη βάλλω ένα διάλογο που είχα με το Πνεύμα της Φαντασίας σχετικά με την εξέλιξη της ιστορίας.

Ξέρεις, του είπα, μου φάνηκε η επιλογή της ακτίνας αρκετά προβλέψιμη..... Μπορεί ο Αλώς να ήταν γενναίος και τολμηρός και επινοητικός αλλά και οι άλλοι πολεμιστές ήταν το ίδιο γενναίοι. Γιατί να μη επιλεγεί π.χ. ο Ντάγκορ ή και ο ίδιος ο αρχηγός έτσι για πιο ενδιαφέρον;;;
Εκείνο ατάραχο με ρώτησε:" Εσύ γιατί φαντάζεσαι, ότι επιλέγει ο Αλώς;;"
Εγώ με πονηρό χαμογελάκι: " Φυσικά προς χάρι της ιστορίας επειδή στην Εντέμ υπάρχουν κάποια αγαπημένα του πρόσωπα.."
Αγαπητή μου, συνέχισε εκείνο μη βλέπεις τα γεγονότα σαν μια επιφάνεια που δεν μπορείς να δεις το βάθος της...χρησιμοποίησε την εσωτερική διάσταση και η εικόνα θα αλλάξει αμέσως οπτική....
Τότε η νοητική σκέψη μου ευθυγραμμίστηκε με αυτή της φαντασίας και είδα το βάθος και την αληθινη διάσταση της επιλογής.....

Ο Αλώς καλύφθηκε με κοπριά για να ξεγελάσει το αισθητήριο των ταύρων... Το ένστικτο της ταύτισης με το ζωώδες για να ανακαλύψεις αυτό που είσαι ή να ξεγελάσεις το ζώο προσποιούμενος ότι του μοιάζεις ή .......
Ο Αλώς δεν δέχθηκε το μενταγιόν σαν αντάλλαγμα για την διάσωση του συναγωνιστή του, γιατί είχε αρχίσει να ανακαλύπτει μέσα του μια νέα αρετή, την εντιμότητα, ή ήθος, ή......
Ο Αλώς οργάνωσε, σύνθεσε και ενοποίησε για χάρι της ομαδικότητας....
Στην Εντέμ δεν υπάρχουν συγγένειες.....

Λοιπόν μου είπε η Φαντασία: Κάποια άλλη απορία;;;
Εγώ ξεροκαταπίνοντας : Νομίζω, ότι κατανόησα.....(μουρμουρίζοντας στον εαυτό μου.....καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς)
Όσο για το "suspense" συνέχισε η Φαντασία περίμενε να δεις τις εξελίξεις........!!!!!!!!!

Φιλάκια σε όλους

[Vasoula]

χμ...το πνεύμα της Φαντασίας ε Χρυσουλιτσα μου?

με ποιόν πήγες κι εσύ να τα βάλεις...μάσα καλύτερα





Η Φαντασία είναι εκείνη η αρετή που σε βοηθά να συνθέτεις μια πραγματικότητα, χωρίς να χρησιμοποιείς λογικούς συνειρμούς και να την αποδεικνύεις. Είναι εκεινη η αρετή που σε εμπνέει να ανακαλύπτεις με ενόραση και όχι με την συνηθισμένη λογική αντιστοιχεία, τα ψυχοπνευματικά φαινόμενα.

Η Φαντασία είναι η αρετή που σε βγάζει από την ακολουθία του χρόνου, δηλαδή σε βγάζει απο ένα φυσικό φαινόμενο, για να σε βοηθήσει να αναπτυχθείς μέσα στα πνευματικά φαινόμενα.

Η Φαντασία είναι η δύναμη της ψυχής να βιώνει την ζωή χωρίς συγκεκριμένες εικόνες, μέσα από την αισθαντικότητα των εσωτερικών αισθήσεων.

Η Φαντασία είναι η αρετή που κάνει τους ανθρώπους να συγκινούνται με μια ιστορία αγάπης, να ανυψώνονται με έναν λογο αλήθειας, να εμπνέονται με τα απλά στιγμιότυπα φιλίας.

Η Φαντασία λοιπόν δεν είναι παρά η αρετη που σε βάζει σε μια πραγματικοτητα, που για τους άλλους είναι ανύπαρκτη, αλλά θα σου δίνει και τα εσωτερικά δεδομένα να την τεκμηριώνεις, για να αποφεύγεις την πλάνη. Σε βοηθά να συνθέτεις με τις εσωτερικές αισθήσεις και να βιώνεις την εσωτερική ανάταση

Η φαντασία είναι η μοναδική αρετή που μας κάνει να βιώνουμε μια πνευματική εμπειρία και μέσα από αυτήν να ανυψώνουμε την συνείδησή μας.

Αν ο φυσικός κόσμος είναι το μοναδικό υπαρκτό επίπεδο ενός ανθρώπου, τότε η πνευματική εμπειρία δεν μπορεί να συμβεί.
Ο θεός δεν είναι μέρος της σύνθεσης ενός ανθρώπου, αλλά παραμένει ένας εξωτερικός παράγοντας κρίσης. Και η φαντασία παραμένει η διαστρεβλωμένη αρετή της ορθοδοξίας.

[Λιζούλα]

[CHRYSSOULA]

Η Φαντασία είναι η αρετή που σε βγάζει από την ακολουθία του χρόνου, δηλαδή σε βγάζει απο ένα φυσικό φαινόμενο, για να σε βοηθήσει να αναπτυχθείς μέσα στα πνευματικά φαινόμενα

.


Για μένα εκτός από όλα όσα αναφέρεις αυτή η ιδιότητα της Φαντασίας με κάνει ακριβώς να ανακαλύπτω την εσωτερική μου διάσταση παρόλο που η νόηση "παίζει τα παιχνιδάκια της" προσπαθώντας να με προσγειώνει στα φυσικά φαινόμενα και στις αποδείξεις...
Όμως η Λογική έχει πάρει πια τον δικό της δρόμο....... έστω και με κάποιες "κορώνες" της λογικής που είναι ανίσχυρη στην τεκμηρίωση !!!!!!!!

[Vasoula]

έτσι μωράκι μου! ακριβώς έτσι...Η Λογική έχει Δύναμη, η λογική έχει μόνο κορώνες...


όμως καθυστερείς και έχω κάτσει και περιμένω με υπομονή βεβαίως βεβαίως όπως πάντα...

(να χρησιμοποιήσω λες τα μέσα μου?)

[Ελενίτσα]

Χρυσουλίτσα...

Βασούλα μου...

[Danielli]

Τότε η νοητική σκέψη μου ευθυγραμμίστηκε με αυτή της φαντασίας και είδα το βάθος και την αληθινη διάσταση της επιλογής.....

Χρυσουλίτσα!!

Βασουλα!!

[Giotoula]

Αχ, Χρυσουλίτσα!!!

ωωωωω Χρυσουλίτσα μου, τι καλή που είσαι και θα βάλεις και την επόμενη συνέχεια ΑΜΕΣΩΣ!!

ξέρεις με δημοκρατικές διαδικασίες...

[Βικούλα]

πολύ μου άρεσε η συνέχεια!!

[nondas]

Χρυσούλα μου

[Annoula]

ταξιδεύω κάθε φορά που διαβάζω παραμύθια σου...



Βασούλα

[Ταρούλα]

Χρυσουλίτσα μου

Βασούλα μου