κορίτσια αν συνεχίσετε, δεν θα κρατηθώ...
θα ανοίξω ενότητα με τις νεράϊδες κλπ!
Θέλω να σας διηγηθώ μια εμπειρία, όταν ήμουν 12 ετών...
Πριν αρχίσω με τις "επικοινωνίες", περίπου 2 χρόνία πριν...
Είμαι στο Πεδιο του ΄Αρεως, έμενα τότε στην Λεωφ.Αλεξάνδρας και κάθομαι σε ένα παγκάκι...
Κάποιος κηπουρός ψαλίδιζε κάτι θάμνους...
Του λέω..."καλέ σταμάτα...δεν βλέπεις?"
Με κοιτάζει απορημένος :shock: "τι να δω" μου λέει
Απλώνω το χέρι και πιάνω ένα μικρό φωτεινό πλάσμα...αλήθεια σας λέω το έπιασα...Είμαι σίγουρη!
"Παραλίγο να το σκοτώσεις" του είπα και ακούμπησα στο γρασίδι το "εύρημά" μου...Εκείνο φαινόταν λιπόθυμο!
Κούναγε το κεφάλι του ο κηπουρός και έλεγε "χαχαχούχα...να σφίξουν οι ζέστες"
Το πήρα προσεχτικά και το έβαλα σε ένα κλαδί...και το φύσηξα...Δεν ξέρω πως μου ήρθε...Εξαφανίστηκε...
Στην θέση του έμεινε ένας κλέφτης (ξέρετε το λουλούδι...)
Τον πήρα στο σπίτι και τον έβαλα σε ένα κουτάκι!
Δεν ήξερα τι είναι, φαντάστηκα ότι εγώ το έβλεπα και όχι οι άλλοι (είχα συνηθίσει πια σ' αυτό)
Το ξέχασα το γεγονός!
Χρόνια μετά, όταν πέρναγα τις αρρώστειες μου, κάποιο βράδυ είχα δύσπνοια...Νόμιζα ότι μου κοβόταν ο αέρας και δεν μπορούσα να ανασάνω...Τρομοκρατήθηκα...και λίγο πριν με πιάσει κρίση, ένιωσα ένα δυνατό ΄φύσημα, τόσο δυνατό που οι πνεύμονες λειτούργησαν φυσιολογικά...Από τότε ποτέ μα ποτέ δεν με ξανάπιασε δύσπνοια...
΄Ανοιξα το παράθυρο και κοίταγα έξω...όχι κάτι συγκεκριμένο, αόριστα...Προσπαθούσα να καταλάβω τι με φύσηξε...
και τότε είδα ξανά το ίδιο φωτεινό πλάσμα να διαγράφει μια τροχιά στον αέρα και να χάνεται...
Εκλαψα βρε παιδιά εκείνο το βράδι, τόσο πολύ...
Ήταν και η αρχή...η ενθύμηση...η αλλαγή!!
Ευχαριστώ, το μόνο που μπορώ να πω!!!
