Καλημέρα
Βάσο, το περίεργο είναι οτι κατά βάση λέμε τα ίδια αλλά με άλλη γλώσσα στα περισσότερα...
Ο έλεγχος των συναισθημάτων μέσω του νου, για μένα πάντα, είναι σπρώξιμο αυτών στο υποσυνείδητο.
Η ελεύθερη έκφραση αυτών, χρειάζεται προηγουμένως να έχει περάσει από τον "καθαρισμό" των σκιών τους!
Ξαναδιευκρινίζω οτι με την λέξη << ελεγχο>> δεν εννοώ την απώθηση, ουτε τον ψυχαναγκασμό. Ετσι και βεβαια θα λιμνάσουν και κάποια στιγμή θα πλημμυρίσουν διαλύοντας όλο το είναι μας.
[ δοκιμασμένα όσα λέω...].
Ελεγχος σημαίνει να είμαστε σε θεση να καταλαβαίνουμε τι και γιατί αισθανόμαστε κάτι. Αυτό κατα την γνώμη μου δεν είναι έυκολο επειδή χρειάζεται χρόνο, πόνο και πείσμα.
Προφανώς αυτό εννοείς με την φράση << καθαρισμός των σκιών τους>>.
πχ Συνέλαβα τον ευατό μου να θέλει να μάθει κάτι για να μορφωθεί και να γνωρίζει. [ ετσι έλεγα και το πίστευα ακράδαντα].
Μόνο που πίσω απο αυτά τα υποτιθέμενα ευγενή κίνητρα, ήταν και ενα δύο πονηρούλια...Το ένα ήταν η ζήλια που νόμιζα οτι ποτέ δεν είχα και το άλλο η ματαιοδοξία που επίσης πίστευα οτι είχε φύγει...
[ γιατί αυτός να ξέρει κάτι και εγω να μην το ξέρω ?]
Δες πόσα εμφανίζονται μαζί με τα παραπανω , οπως η τάση για σύγκριση, το περιβάλλον, η παιδεία του σπιτιού μου, κλπ]
Οταν όμως αναγνωριστούν τίθονται κάτω απο το νοητικό επειδή τουλάγχιστον εγω δεν ΘΕΛΩ να τα αφήσω να με κυριαρχούν. Δεν είναι θέμα ηθικής αλλά και πρακτικό ζήτημα. Κανείς δεν μπορεί να γαληνέψει οταν μονίμως κυνηγά χείμαιρες...
Η λογική έχει αξία (για μένα πάντα), όταν ο νους μας έχει αναπτυχθεί σε νόηση. Η αναβάθμισή του σημαινει και ανώτερη δόνηση και ποιότητα στις εσωτερικές αξίες που απομακρύνουν τα πρότυπα της κοινωνίας μας. ΄Οχι με την μορφή κατάλυσης της κοινωνίας, μια και αυτό πάει σε άλλο "κεφάλαιο", αλλά με την εσωτερική ελευθερία που είναι απαραίτητη για την ατομική εξέλιξη.
Ακριβώς. Δεν μιλάω για τα κοινωνικά πρότυπα αλλά για τα δικά μας που τα φτιάχνουμε μόνοι μας. Πάντως δεν αποκλείεται κάποια απο αυτά να συμπίπτουν με τα της κοινωνίας.
Οι χαρακτηρισμοί που αναφέρεις που βασίζονται? Σε καθαρό εαυτό ή στον απλό μας χαρακτήρα?
Είναι δικοί σου ή των άλλων? Η αυτογνωσία δεν περιλαμβάνει μόνο την παραδοχή των χαρακτηριστικών που σου προσδίδουν... Αυτό είναι το αρχικό της στάδιο...Από εκεί και πέρα αναζητάς τις δικές σου καθαρές αλήθειες που δεν έχουν ίχνος από προσδοκίες.
Το παράδειγμα που εφερα πιο πάνω, είχε σκοπό να κάνει αυτή την διάκριση φανερή. Προσπαθω να βρίσκω αυτό που λες << καθαρό εαυτό>>.
Η γνωμη μου είναι οτι αυτό δεν τελειώνει σχεδόν ποτέ...
Τι εννοείς εκεί που λες για τις προσδοκίες?
Τα χαρακτηριστικά που μας προσδίδουν είναι αυτά που τους κάνουμε να μας δωσουν [ ιδίως τώρα] αλλά εμείς ξέρουμε ως επι το πλείστον τι κρύβουμε .
Εκεί βρίσκονται τα πρέπει μου . Τα θέτω εγω όποτε πονάει το στομάχι μου σε κάτι που σκέφτομαι η αισθάνομαι και πάω να το περάσω '' πλαγίως''....
:lol: