ΕΠΙΚΡΙΣΗ...

[Vasoula]

Ο Νόμος της Αβλάβειας…

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

κάθε τέτοια φορά που το κάνεις…

έχεις πάρει τα μάτια σου από τον Θεό και τα έχεις στρέψει προς αυτόν τον μηχανιστικό τρόπο ζωής, που γεμίζει τον εσωτερικό σου κόσμο με σκιές, δίνοντάς τους ζωή μέσα σου...
Τις τρέφεις και τις αφήνεις να σε θρέψουν, με ότι λιγότερο έχει η Ανθρώπινη Φύση....Την κοινή ασθένεια του εγωισμού!

Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να βλάψεις τον Εαυτό σου, χωρίς συγχρόνως να βλάπτεις και τους άλλους…Και είναι ανάλογο του δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να βλάψεις τους άλλους, χωρίς, συγχρόνως, να βλάψεις τον Εαυτό σου…

Ας ξεκινήσουμε από αυτό, για να νιώσουμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για εμάς και για τους άλλους, με πνευματική συγχρονικότητα, λυτρώνοντας από την επίκριση τον Εαυτό μας και τους άλλους…

Η ανάγκη να γινόμαστε επικριτικοί, σημαίνει ότι κάπου μέσα μας έχουμε αφήσει άγνωστες περιοχές στην εσωτερική «Ζώνη» της Ελευθερίας.

Η πιο δημιουργική μου εργασία είναι να γνωρίσω αυτό το υπέροχο πλάσμα που Είναι «Εγώ», χωρίς παρεμβολές του αυτοματοποιημένου «εγώ» μου…

Το να αποκτώ Συνείδηση της Ύπαρξής μου, θα μπορούσε να είναι αυτή η περιοχή του Πνεύματος μέσα μου, που σφύζει από Ζωή και Σιωπή…

Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

[Ελενίτσα]

Ας ξεκινήσουμε από αυτό, για να νιώσουμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για εμάς και για τους άλλους, με πνευματική συγχρονικότητα, λυτρώνοντας από την επίκριση τον Εαυτό μας και τους άλλους…

Η ανάγκη να γινόμαστε επικριτικοί, σημαίνει ότι κάπου μέσα μας έχουμε αφήσει άγνωστες περιοχές στην εσωτερική «Ζώνη» της Ελευθερίας.

Η πιο δημιουργική μου εργασία είναι να γνωρίσω αυτό το υπέροχο πλάσμα που Είναι «Εγώ», χωρίς παρεμβολές του αυτοματοποιημένου «εγώ» μου…

Το να αποκτώ Συνείδηση της Ύπαρξής μου, θα μπορούσε να είναι αυτή η περιοχή του Πνεύματος μέσα μου, που σφύζει από Ζωή και Σιωπή…

Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Μια νέα μέρα Καλημέρα!

[Vasoula]

καλημέρα Ελενίτσα

[Λιζούλα]

[konstantinos s.]

Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

Πολύ όμορφο...

[elenaki]

Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να βλάψεις τον Εαυτό σου, χωρίς συγχρόνως να βλάπτεις και τους άλλους…Και είναι ανάλογο του δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να βλάψεις τους άλλους, χωρίς, συγχρόνως, να βλάψεις τον Εαυτό σου…

Ας ξεκινήσουμε από αυτό, για να νιώσουμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για εμάς και για τους άλλους, με πνευματική συγχρονικότητα, λυτρώνοντας από την επίκριση τον Εαυτό μας και τους άλλους…

Βιωμενο... Καθε μερα και μια Νεα Αρχη μας!!

Η πιο δημιουργική μου εργασία είναι να γνωρίσω αυτό το υπέροχο πλάσμα που Είναι «Εγώ», χωρίς παρεμβολές του αυτοματοποιημένου «εγώ» μου…

Το να αποκτώ Συνείδηση της Ύπαρξής μου, θα μπορούσε να είναι αυτή η περιοχή του Πνεύματος μέσα μου, που σφύζει από Ζωή και Σιωπή…

Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

[Giotoula]

Το να αποκτώ Συνείδηση της Ύπαρξής μου, θα μπορούσε να είναι αυτή η περιοχή του Πνεύματος μέσα μου, που σφύζει από Ζωή και Σιωπή…

Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

[Θοδωράκος]

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

κάθε τέτοια φορά που το κάνεις…

έχεις πάρει τα μάτια σου από τον Θεό και τα έχεις στρέψει προς αυτόν τον μηχανιστικό τρόπο ζωής, που γεμίζει τον εσωτερικό σου κόσμο με σκιές, δίνοντάς τους ζωή μέσα σου...
Τις τρέφεις και τις αφήνεις να σε θρέψουν, με ότι λιγότερο έχει η Ανθρώπινη Φύση....Την κοινή ασθένεια του εγωισμού!

[Vasoula]

Θοδωράκο μου, ο Δρόμος Αγάπη-Σοφία θα σου δώσει τα επιχειρήματα και ελπίζω και την δυναμική να μην αντιμετωπίζεις τέτοια άρθρα με λυπημένη φατσούλα...

δες πάνω τα παιδιά με τι υποδέχτηκαν αυτό το κείμενο και παίρνε θάρρος...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Αμην

[Ellaki]

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

Επιτρέπω

[Δωρουλα]

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

κάθε τέτοια φορά που το κάνεις…

έχεις πάρει τα μάτια σου από τον Θεό και τα έχεις στρέψει προς αυτόν τον μηχανιστικό τρόπο ζωής, που γεμίζει τον εσωτερικό σου κόσμο με σκιές, δίνοντάς τους ζωή μέσα σου...
Τις τρέφεις και τις αφήνεις να σε θρέψουν, με ότι λιγότερο έχει η Ανθρώπινη Φύση....Την κοινή ασθένεια του εγωισμού!

ιιιιιιιιιιιιχ!!!!

Το να αποκτώ Συνείδηση της Ύπαρξής μου, θα μπορούσε να είναι αυτή η περιοχή του Πνεύματος μέσα μου, που σφύζει από Ζωή και Σιωπή…

Η μεγαλύτερη υπέρβαση που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να ξεπεράσει τις δεισιδαιμονίες του…Εκεί είναι όλος ο αγώνας του καλού και του κακού και της μη Συνειδητής Ζωής…

Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

[Ταρούλα]

Κι εμένα λύπη μου έβγαλε η παράθεση του Θοδωρή γιατί θυμήθηκα πάλι ποιόν εαυτό φροντίζω ....

δες πάνω τα παιδιά με τι υποδέχτηκαν αυτό το κείμενο και παίρνε θάρρος...

[Μπεττουλα]

Ο Νόμος της Αβλάβειας…

Κάθε φορά που επικρίνεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν φροντίζεις τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που δεν σέβεσαι τον Εαυτό σου,
κάθε φορά που προσπαθείς να γίνεις τέλειος,
κάθε φορά που φοβάσαι,
κάθε φορά που ντρέπεσαι για εσένα,
κάθε φορά που συγκρίνεσαι,
κάθε φορά που νομίζεις ότι δεν είσαι άξιος να έχεις τις δικές σου ανάγκες,
κάθε φορά που θεωρείς ότι είσαι λίγος και απαξιώνεις εσύ ο ίδιος την εργασία σου,

κάθε τέτοια φορά που το κάνεις…

έχεις πάρει τα μάτια σου από τον Θεό και τα έχεις στρέψει προς αυτόν τον μηχανιστικό τρόπο ζωής, που γεμίζει τον εσωτερικό σου κόσμο με σκιές, δίνοντάς τους ζωή μέσα σου...
Τις τρέφεις και τις αφήνεις να σε θρέψουν, με ότι λιγότερο έχει η Ανθρώπινη Φύση....Την κοινή ασθένεια του εγωισμού!

Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να βλάψεις τον Εαυτό σου, χωρίς συγχρόνως να βλάπτεις και τους άλλους…Και είναι ανάλογο του δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να βλάψεις τους άλλους, χωρίς, συγχρόνως, να βλάψεις τον Εαυτό σου…

Ας ξεκινήσουμε από αυτό, για να νιώσουμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για εμάς και για τους άλλους, με πνευματική συγχρονικότητα, λυτρώνοντας από την επίκριση τον Εαυτό μας και τους άλλους…


Κάποια στιγμή ο Δρόμος σε φτάνει στο σημείο να Είσαι ο ίδιος αυτός που οδηγεί, με αυτόν που περπατά στο μονοπάτι του…

Βασούλα πίσω από το δεν φροντίζω ή δεν σέβομαι τον εαυτό μου και τον απαξιώνω και όλα όσα είπες πιο πάνω υπάρχει ο εγωισμός?

[Θοδωράκος]

Θοδωράκο μου, ο Δρόμος Αγάπη-Σοφία θα σου δώσει τα επιχειρήματα και ελπίζω και την δυναμική να μην αντιμετωπίζεις τέτοια άρθρα με λυπημένη φατσούλα...

Αυτά τα επιχειρήματα που τα ψάχνω κάθε φορά σε στιγμές αδυναμίας, και όχι μόνο...

Αμήν και πότε, που λένε...