Με είχε κουράσει να βλέπω ανθρώπους να το παίζουν σωστοί χριστιανοί.
Να πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, να νηστεύουν τις ορισμένες μέρες.
Να κοινωνούν και στα καπάκια να βγάζουν δηλητήριο. Να είναι ΧΟ μόνο από φόβο.
Μέσα σε μια τέτοια οικογένεια μεγάλωσα και εγώ.
Πάντα ρωτούσα διάφορα που ποτέ δεν υπήρχαν απαντήσεις ή οι απαντήσεις ήταν του τύπου:
Ντροπή
Αμαρτία
Θα πας στην κόλαση και άλλες αηδίες
Δεν ανέχομαι την παραποιημένη εικόνα του ΘΕΟΥ ΜΟΥ ως δικαστή.
Εσύ στην κόλαση, εσύ στον παράδεισο...
Όχι άλλο φόβο ελέγχου !!!
Και όσοι το επιλέγουν θα έχουν το λόγο τους. Ποίος είμαι για να τους πω πως είναι ο Θεός...
Για εμένα όμως:
Δεν γίνεται ο Θεός που έστειλε τον Υιό του για να μας δείξει ότι ο άνθρωπος έχει μέσα του το Θεϊκό και είναι μέρος του,
να το κρύβουν κρύβοντας την ανθρώπινη ύπαρξη του Ιησού μας.
Και να μας διαχωρίζουν από την αγάπη και το Θεϊκό που έχουμε μέσα μας.
Ο Θεούλης, μας δίνει την Ελευθερία μας.
Την δυνατότητα Επιλογής.
Κάτι θα ήξερε για να το κάνει !!!
Ο Θεός μου είναι κομμάτι μου, κομμάτι σου, κομμάτι των πάντων ,,,
Και το μόνο που μας μένει είναι να τον αγαπήσουμε, όπως μας αγαπάει...
Όσο πιο μακριά ο Θεός, τόσο μακρύτερα πηγαίνω...
Η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει.
Αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!!!