Χορτοφαγία: μερικά ερωτήματα

[Vasoula]

εσένα στα έχω πει!

[ΙΩΑΝΝΑ]

για θύμισε μου πάλι
ρίξε κανένα τιγανάκι ,μου έχουν λείψει

[Danielli]

προσοχή Ιωαννούλι... γιατι βαρέθηκε τα τηγάνια... και τωρα ρίχνει κατσαρόλες.

[ΙΩΑΝΝΑ]

καλοδεχούμενες είναι και οι κατσαρόλες και οι χύτρες αρκεί να είναι ρόζ

[VasilisM]

προσοχή Ιωαννούλι... γιατι βαρέθηκε τα τηγάνια... και τωρα ρίχνει κατσαρόλες

Τα καζάνια θες να πεις!

[o_nikos]

...τα φυτά ή τα φρούτα δεν έχουν τις ίδιες απαιτήσεις ενέργειας και ύλης για να αναπτυχθούν,επίσης αν τα καλλιεργούσαμε σωστά θα μπορούσε να τραφεί ολόκληρος ο πλανήτης χωρίς κατασπατάληση όλων των πόρων του κατι που δε μπορει σε καμια περίπτωση να γίνει με τα ζώα...
δε ξέρω πως σας φαίνεται η θέση μου...αυτή τη στιγμή όμως μου είναι πολύ έντονη η ανάγκη για χορτοφαγία....

Σπάνια τρώω κρέας, αλλά η χορτοφαγία δεν ταιριάζει στον άνθρωπο, τουλάχιστο στην εξέλιξή του που βασίστηκε στη διαφορά του από τους πιθήκους.

Και ο γορίλας, παρόλο που είναι κατά βάση χορτοφάγος, θεωρεί λιχουδιά το φρούτο ή λαχανικό με τα σκουλίκια που θα καταφέρει να βάλει στο στόμα του.

Οι πρωτεϊνες που του δίνουν τα σκουλίκια, βοηθούν τον εγκέφαλό του. Όχι βέβαια πως οι μπριζολοφάγοι του σήμερα και ντουλαπομεγέθεις αρχηγοί κομμάτων που υπόσχονται αύριο κιόλας εξορρύξεις χρυσού και πετρελαίου, έχουν κάποια εγκεφαλική πρόοδο στην εξέλιξή τους. Απλά αποτελούν μια επιλογή στην ψήφο ορισμένων στις εκλογές που δεν θέλουν ούτε να ψηφίσουν έναν Έλβις Πρίσλεϋ αλλά ούτε και να κουράσουν το μυαλό τους για να σκεφθούν.

Δεν ξέρω πόσοι γυμνάζονται από σας σε γυμναστήριο ή τρέχοντας σε στάδιο, αλλά θα έχετε διαπιστώσει πως αυτοί που τρώνε ελάχιστα κρέατα, τρέχουν περισσότερο και δεν λαχανιάζουν. Που και που κανένα κρεατάκι, έστω κοτόπουλο, καλό κάνει.

[Ellaki]

Πεζοναύτες πίνουν αίμα κόμπρας και τρώνε κατσαρίδες για εκπαίδευση


http://www.aniwthoi.net/2012/02/pics_14.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[ΙΩΑΝΝΑ]

ιουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

[Βικούλα]

τι ωραία.....
στις απολυμάνσεις εκπαιδεύονται??

[meinall]

Καθώς διάβαζα και είδα τη Τζούλια να λέει ότι την πληγώνει όταν της λένε ότι πάχυνε, θυμήθηκα πριν μια εβδομάδα που είπα στη μάνα του φίλου μου ότι προσέχω τη διατροφή μου και για αδυνάτισμα και για υγεία. Και όταν της είπα ότι με βλέπω κατά το Δεκέμβρη να είμαι στα φυσιολογικά μου κιλά, με αγκάλιασε τόσο σφιχτά που σκεφτόμουν "Δεν μπορεί, είναι η κάντιτ κάμερα!". Μου γέννησε ανάμεικτα συναισθήματα αυτή η υπερβολική της -θεατρινίστικη ίσως- αντίδραση. Απ' τη μια είχα μέσα μου ένα εσωτερικό κοροϊδευτικό μειδίαμα, απ' την άλλη...σιγά καλή μου, δεν είμαι και ντουλάπα! Το όνειρο της ζωής ήταν να αδυνατίσω, τόσο δεν μπορεί να με βλέπει;
Τα λέω όλα αυτά γιατί πραγματικά τόσες αγαπούλες δε διακρίνουν τη σχέση μας οπότε δε θεωρώ ότι αυτή η αντίδραση ήταν ειλικρινής, αλλά ούτε και τα κίνητρά της (δηλ να το έκανε για να με παρακινήσει να συνεχίσω). Μετά αναρωτιόμουν: ΕΓΩ γιατί ενοχλήθηκα απ' αυτό. Καμιά ιδέα;

[Vasoula]

κανόνας πρώτος!

η μητέρα του συντρόφου μας είναι πάντα ανταγωνίστριά μας, όσο καλή και να είναι...

ιδιαίτερα αν είναι πολυ καλή, εντείνεται μέσα μας η ασυνείδητη αντιπάθεια!

[meinall]

Άδικο δεν έχεις, τί να λέμε! Αλλά και φίλη μου να ήταν, και ο φίλος μου ακόμα, δε θα σκεφτόμουν 'συμβαίνει κάτι;' 'Θές να μου πεις κάτι;'