ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΙΚΟΤΗΤΑ...

[Ιωαννάκι]

Χάπι για την απόρριψη, χάπι για την εξάρτηση, χάπι για τις φοβίες, χάπι για την αναξιότητα, χάπι για την αγάπη, χάπι για τις προσδοκίες...

Και δυστυχώς έτσι είναι Οι περισσότεροι προτιμάνε να καταφύγουν σε φάρμακα,παρά να σκύψουν μέσα τους.Τους καταλαβαίνω...είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύπτεις ξαφνικά ποιος είσαι στ'αλήθεια,ότι όλα όσα σου συμβαίνουν είναι δικό σου κατόρθωμα. Τον τελευταίο χρόνο 2 πάρα πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα διαγνώστηκαν με κατάθλιψη και παίρνουν αντικαταθλιπτικά. Πέρυσι που αρρώστησε το ενα από αυτά,ένιωσα ενοχές αρχικά.Σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσα να το έχω αποτρέψει.Επειτα πέρασα στο θυμό.Μα αφού το έβλεπε γιατί δεν έκανε κάτι,δεν άκουγε τίποτα από όσα προσπαθούσα να της δείξω? Και μετά,αφού κόντεψα να πέσω κ η ίδια σε κατάθλιψη,παραιτήθηκα. Της έδωσα όσο χρόνο χρειάζεται για να συνέλθει κ απομακρύνθηκα για να μαζέψω δυνάμεις. Οχι χωρίς ενοχές αρχικά,με ετρωγε για κάποιον καιρό η ιδέα ότι θα έπρεπε να έχω επιμείνει λίγο παραπάνω.
Τώρα ένας πολύ καλός μου φίλος διαγνώστηκε επίσης με κατάθλιψη. Ευτυχως είμαι πιο δυνατή τώρα για να μπορέσω να τον βοηθήσω όσο μου επιτρέπει,αλλά με πληγώνει το γεγονός ότι κ εκείνος όπως και τόσοι άλλοι προτιμάνε τον εύκολο δρόμο των χαπιών από το να ασχοληθούν ουσιαστικά με τον εαυτό τους.
Ευχομαι να βρουν το Φως μέσα τους πολύ σύντομα

[Vasoula]

Ιωαννάκι...δεν βγαίνουν εύκολα οι άνθρωποι απο την φυλακή, ακόμα κι αν η πόρτα είναι ανοιχτή!

υπάρχει λογος που δεν το κάνουν! Τα ψυχικά πεδία κατακλίζονται, μερικές φορές, με τόσο μεγάλο φόβο που και έξω να βγουν δεν θα μπορέσουν να πολεμήσουν με τους φόβους τους! Οπότε η επιλογή είναι η συμβατική λύση...

Κάπου εγώ το θεωρώ και προστασία...Δεν μπορούν όλοι να παλέψουν με το ασυνείδητο, πίστεψέ με!

Δεν έχουν την δύναμη Ψυχής!

Πιστεύεις ότι με τόσα πνευματικά "εργαλεία" που έχουν πάρει οι άνθρωποι, θα έπρεπε να υπάρχει ακόμα η ασθένεια?
Δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ρέικι...Ε, και? ΄Οταν φτάσουν στο "δια ταύτα" συνήθως αποθαρρύνονται, εκείνοι που δεν έχουν Πίστη βαθιά! Δηλαδή το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων!

Θέλει πείσμα επιμονή και υπομονή η Απόφαση, δεν είναι φαστ η θεραπεία...

[Ιωαννάκι]

Ναι Βάσω μου καταλαβαίνω τι λες κ συμφωνώ. Εξάλλου το βλέπω και από τον εαυτό μου. Πόσες φορές δεν έχω κάνει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω! Είναι στιγμές που νιώθω έντονα ότι εδώ και χρόνια παλεύω με την κατάθλιψη,να μην πέσω στα δίχτυα της. Ευτυχώς αναγνωρίζω πλέον την πλάνη και την ψευδαίσθηση του πόνου που νιώθω,όχι πάντα αμεσως αλλά αρκετά γρήγορα για να μην αφεθώ να με πάρει η κατρακύλα. Και φυσικά με επιμονή και υπομονή στη θεραπεία μου

[Θοδωράκος]

Το βιώνω και εγώ αυτό που λες Ιωάννα: κοντινά μου πρόσωπα που προτειμάνε το "χάπι" από την δουλειά με τον εαυτό τους. Είτε σε μεγάλη κλήμακα (δηλαδή σε σωματική αρρώστεια) είτε ακόμα και σε μικρή κλήματα, σε αυτό που λέμε "ψυχολογικά".
Και πόσες φορές αισθάνθικα λύπη, γιατί με αρκετά από αυτά κουβέντιασα πολλές φορές και τους έδειξα πως όλα πηγάζουν από την Αγάπη και πως ο δρόμος περνάει μέσα από την καρδιά... τίποτα... Εξακολουθούσαν τις κενές και πολύπλοκες ζωές τους, συσσωρεύοντας λύπη και καταπίνοντας πίκρα... Ακόμα και εάν είδαν πάνω μου την μεγάλη θετική διαφοροποίηση που έχω από τότε που άρχισα το ταξίδι μου, τίποτα. Ακόμα και ρέικι να τους έκανα και να καταλάβανε και να νιώσανε την θετική του επίδραση πάνω τους, πάλι τίποτα.
Αλλά αυτή είναι η επιλογή τους και θα την σεβαστώ...
Εν τέλη, δεν είμαστε υπεύθυνοι, παρά μόνο για τον εαυτό μας...

[Ταρούλα]

και Πίστη Ιωάννα μου, στο Θεό και στον Άνθρωπο

Αλλά αυτή είναι η επιλογή τους και θα την σεβαστώ...
Εν τέλη, δεν είμαστε υπεύθυνοι, παρά μόνο για τον εαυτό μας...

Θοδωρή

[Ελενα Κ.]

αχ ποσο εχω παλεψει για να σωσω δηθεν τους αλλους απο την πλανη τους... αγνοωντας τη δικη μου φυσικα.... οταν πολεμαμε να σωσουμε τους αλλους χωρις να ειμαστε εμεις πληρεις ειναι εναντια στο νομο της αβλαβειας.... βλαπτουμε τον εαυτο μας οταν δινουμε απο την ενεργεια που δεν εχουμε κι αγνοουμε τις αναγκες του για να αποδειξουμε οτι ειμαστε καλοι και δοτικοι....
χα! να κι η απαντηση....

Υπάρχει ένας βαθύς ασυνείδητος τομέας στον άνθρωπο, που δημιουργεί την αντίληψη του «Κυρίου» και του «Υπηρέτη»…Αυτός ο ασυνείδητος «Κύριος» που έχει δημιουργηθεί μέσα στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου, χρειάζεται «υπηρέτες»…΄Οσο πιο πολλοί, τόσο καλύτερα…Και από εκεί ξεκινά ο φανατισμός να φέρουμε στον «ίσιο δρόμο» όλους τους άλλους…Να τους βάλουμε να υπηρετήσουν τον δικό μας «Κύριο», μην γνωρίζοντας ότι και αυτός ακόμα είναι μια πλάνη μας, η αιτία μιας εσωτερικής διαίρεσης που χρειάζεται να πολλαπλασιάσουμε για να εισπράξουμε κάποιο αποτέλεσμα…

και σκεφτομαι αυτο που μολις επεσα πανω του "ολως τυχαιως" παλι...

Eίναι το πιο σημαντικό πράγμα στην Ζωή μας, να θυμηθούμε την εποχή που Πατέρας μας και Μητέρα μας ήταν μόνο ο Θεϊκός Σπινθήρας, η Ψυχή μας…

μετα το αποψινο ταξιδι στην Ομορφια μου ηρθε σε ανυποπτο χρονο κι εγραψα το εξης:
…..Τωρα που το σκεφτομαι η μοναδικη μνημη που μπορω να ανασυρω που να είναι δυνατη κι ετυχισμενη είναι η ενωση μου με τον Εαυτο μου. Μονο όταν εστιαστω εκει ηρεμω, γαληνευω,νιωθω τη Χαρα. Καμια αλλη αναμνηση από τη ζωη μου δεν μου δινει τετοια αγαλιαση….. οσο κι αν εζησα «χαρουμενες οικογενειακες στιγμες».....

δεν βγαίνουν εύκολα οι άνθρωποι απο την φυλακή, ακόμα κι αν η πόρτα είναι ανοιχτή!

αφιερωνω σε ολους μας αυτο το τραγουδακι γιατι "θελει μαγκια" ....
(εχει και τους στιχους απο κατω)
http://youtu.be/_R06HjuFqCI" onclick="window.open(this.href);return false;

[Vasoula]

Ελενα

Γράφω ότι στο πεδίο του Αιώνιου, όλα είναι αθώα...

Αν καταφέρει ένας άνθρωπος να συνδεθεί με το αγνό σημείο μέσα του, την αιώνια Πηγή του, δεν θα τον ενδιαφέρει να τον αθωώσει κανένας άνθρωπος στην Γη...

Αυτό που μας κάνει να πολεμάμε τον Εαυτό μας, είναι αυτή η τάση μας να νιώθουμε διαρκώς ένοχοι!

Μια απόλυτη πεποίθηση έχει γίνει η Ζωή...΄Ομως η Εποχή μας οριοθετεί τις τάσεις του Ανθρώπου να είναι ένα με τον Θεό...
Και μπροστά σ' αυτό το "Σχέδιο" χάνεται οτιδήποτε παρεμβάλλεται...΄Οτι κι αν είναι αυτό, ακόμα και αν είναι ο θεός των εντολών του, γκρεμίζεται!

Είμαστε στο σημείο 0! Τώρα που μπαίνουν τα θεμέλια για μια Αλήθεια και μια Αγάπη!

[Θοδωράκος]

Είμαστε στο σημείο 0! Τώρα που μπαίνουν τα θεμέλια για μια Αλήθεια και μια Αγάπη!

[Μπεττουλα]

Είμαστε στο σημείο 0! Τώρα που μπαίνουν τα θεμέλια για μια Αλήθεια και μια Αγάπη!

[Βικούλα]

Ελενάκι

Αν καταφέρει ένας άνθρωπος να συνδεθεί με το αγνό σημείο μέσα του, την αιώνια Πηγή του, δεν θα τον ενδιαφέρει να τον αθωώσει κανένας άνθρωπος στην Γη...

Αυτό που μας κάνει να πολεμάμε τον Εαυτό μας, είναι αυτή η τάση μας να νιώθουμε διαρκώς ένοχοι!

[Ελενα Κ.]

Γράφω ότι στο πεδίο του Αιώνιου, όλα είναι αθώα...

Αν καταφέρει ένας άνθρωπος να συνδεθεί με το αγνό σημείο μέσα του, την αιώνια Πηγή του, δεν θα τον ενδιαφέρει να τον αθωώσει κανένας άνθρωπος στην Γη...

Αυτό που μας κάνει να πολεμάμε τον Εαυτό μας, είναι αυτή η τάση μας να νιώθουμε διαρκώς ένοχοι!

Μια απόλυτη πεποίθηση έχει γίνει η Ζωή...΄Ομως η Εποχή μας οριοθετεί τις τάσεις του Ανθρώπου να είναι ένα με τον Θεό...
Και μπροστά σ' αυτό το "Σχέδιο" χάνεται οτιδήποτε παρεμβάλλεται...΄Οτι κι αν είναι αυτό, ακόμα και αν είναι ο θεός των εντολών του, γκρεμίζεται!

Είμαστε στο σημείο 0! Τώρα που μπαίνουν τα θεμέλια για μια Αλήθεια και μια Αγάπη!

ειναι τοσο ποτισμενο μεσα μας, στο dna μας το κυτταρο του ανθρωπακου που θελει μεγαλη μαχη απο μας για να δουμε την Ψυχη μας ενωμενη με το Θειο της κομματι, και να το αποδεχτουμε, να το αγκαλιασουμε μιας και δεν ξερουμε "ποτε πια εγινε ξενο"..., με ολο το Θαρρος και τη Δυναμη που διαθετουμε. Ας κοιταξουμε λιγο πιο βαθεια να "δουμε" τον Εαυτο μας στη φυλακη που τον βαλαμε και καταπιαμε και το κλειδι για να λεμε οτι καποιος μας κλειδωσε μεσα... ετοιμη παντα η δικαιολογια...
ειναι η Εμπιστοσυνη που χρειαζεται να βγει απο μεσα μας και να εδραιωσει την Πιστη ναι, Βασουλα, στο σημειο 0

[Fotinoula]

[Ταρούλα]

Αυτό που μας κάνει να πολεμάμε τον Εαυτό μας, είναι αυτή η τάση μας να νιώθουμε διαρκώς ένοχοι!

Δεν το νιώθω απλά το βλέπω, ξεκάθαρα. Μάχομαι εγώ, Εμένα.

ειναι η Εμπιστοσυνη που χρειαζεται να βγει απο μεσα μας και να εδραιωσει την Πιστη

[Θοδωράκος]

Υπάρχει ένας βαθύς ασυνείδητος τομέας στον άνθρωπο, που δημιουργεί την αντίληψη του «Κυρίου» και του «Υπηρέτη»…Αυτός ο ασυνείδητος «Κύριος» που έχει δημιουργηθεί μέσα στο ασυνείδητο κάθε ανθρώπου, χρειάζεται «υπηρέτες»…΄Οσο πιο πολλοί, τόσο καλύτερα…Και από εκεί ξεκινά ο φανατισμός να φέρουμε στον «ίσιο δρόμο» όλους τους άλλους…Να τους βάλουμε να υπηρετήσουν τον δικό μας «Κύριο», μην γνωρίζοντας ότι και αυτός ακόμα είναι μια πλάνη μας, η αιτία μιας εσωτερικής διαίρεσης που χρειάζεται να πολλαπλασιάσουμε για να εισπράξουμε κάποιο αποτέλεσμα…

΄Όμως ο θεός δεν είναι «Κύριος» και δεν έχει «υπηρέτες»…Δεν έχει ανάγκη από λαούς να τον τιμούν, ούτε πολεμιστές να τον υπερασπίζονται…Ούτε πατρίδες να τον ορίζουν, ούτε θρησκείες να τον υμνούν…Δεν διαιρείται και δεν πολλαπλασιάζεται…Είναι πάντα το πιο Αγνό Βάθος μέσα σε κάθε Ανθρώπινη ΄Υπαρξη…ακέραιο, ατόφιο και αληθινό…Δεν διαιρείται σε νόηση, συναίσθημα και πράξη, αλλά ενώνει τις Αξίες του Ανθρώπου, σε μια πνευματική Ακεραιότητα…