Απιστία!!!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Θα τον έδιωχνα όχι γιατί με απάτησε, αλλά για όλους τους άλλους λόγους που τον οδήγησαν σ' αυτό

Καπου εδω μπηκε φως περι απιστιας ερωτηματα που ειχα στο πως τα χειριζομαστε.
Βασουλιτσα μου οχι δεν μιλαω για καψυποψια αλλα για καταστασεις ωπου να τα παραδεχτηκε και το ιδιο προσωπο που τα εκανε..
Τωρα εγινε ξεκαθαρη η απαντηση βασουλιτσα μου,σε ευχαριστω γιατι μπερδευτικα λιγο στην αρχη.



Γιωργο εγραψες πραγματικα,δεν μπορουσες να γινεις ποιο κατατοπιστικος,σε ευχαριστω επισης

Για μενα απιστια σημαινει οτι δεν υπαρχει πια ψυχικη επαφη και συνοδοιπορισμος με τον αλλον.

Τα κρατω τα παραπανω με πολυ σεβασμο γιατι πηρα απαντησεις που χρονια θα λεγα πως ειχα..
Μια απο αυτες τις ερωτησεις ηταν οτι αν εσυ αγαπας και διαπιστωσεις απιστια,συγχωρειτε κατι τετοιο επειδη αγαπας?

[VasilisM]

να σου πω ότι δεν μπορείς να βιώσεις μια πίστη σε μια σχέση, αν μέσα σου διαρκώς φοβάσαι την απιστία...Και φυσικά έλκεις συνεχώς εκείνόν που θα σου το αποδείξει περίτρανα, πως δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν, εκτός από αυτόν που σου το έμαθε τόσο καλά...

Πόσες φορές κι αν έχει αποδειχτεί αυτό.. κι όχι μόνο στην "απιστία". Πάντως συμφωνώ με τον Γιώργο. ;)

[Vasoula]

Μια απο αυτες τις ερωτησεις ηταν οτι αν εσυ αγαπας και διαπιστωσεις απιστια,συγχωρειτε κατι τετοιο επειδη αγαπας;

Τασούλη μου, έχω ξαναμιλήσει για το τι σημαίνει η λέξη "συγχώρεση"...

το πως ερμηνεύουμε μια λέξη έχει σημασία, για να ανταποκρίνεται στο μέσα μας...

να συγχωρέσεις έτσι απλά, είναι εύκολο...Ειδικά αν λες ότι αγαπάς κάποιον, παρ' όλα αυτά κάτι που έκανε, χτύπησε μέσα σου μιάν ηθική που είναι δική σου κατάσταση, δεν είναι του κόσμου γενικά...

Εσύ δεν το αντέχεις, εσύ το κρίνεις σαν κάτι που δεν αντέχεις...Οπότε για ποιά αγάπη μιλάμε? Αυτήν την θυσιαστική? αυτήν την εξαρτητική?

ότι χτυπάει στα όρια του αυτο-σεβασμού σου, γιατί να του δώσεις "χώρο" μέσα σου? από ποιά ανάγκη? Τι σε κάνει να "χωρέσεις" την νοοτροπία ενός άλλου ανθρώπου, που εκ των προτέρων δεν εγκρίνεις?

Τι να συγχωρέσεις και γιατί? Να προσπεράσεις κάτι που σε πληγωσε, ναι συμφωνώ...Αυτό είναι ανθρώπινο και βαθιά λυτρωτικό...΄Ομως δεν υπάρχει αγάπη σε ανθρώπους διαφορετικής ηθικής και νοοτροπίας, μόνο εξάρτηση υπάρχει. Κάτι που μας αναγκάζει "βίαια" να μείνουμε με τον άλλον, ενώ διαφέρουμε μεταξύ μας σε βαθιά ηθικά θέματα, πως μπορούμε να το ονομάσουμε αγάπη?

Αν μιλας για την Αγάπη χωρίς όρους, πιστεύω να μην κάνεις το λάθος να την ορίζεις σε συναισθήματα, γιατί δεν έχει καμία σχέση...

΄Αρα όταν μιλάμε για αγάπη μέσα σε μια συντροφική σχέση, το κυριότερο που μπορούμε να μοιράσουμε με έναν άλλον, αφορά μόνο το πως αντιλαμβανόμαστε μια ίδια νοοτροπία, μια ίδια ηθική, ίσως κάποια όμοια όνειρα και κυρίως τον ίδιο σεβασμό...Υπάρχουν κάποια πράγματα μέσα μας που δεν αφορούν συγκεκριμένες πράξεις, αλλά συγκεκριμένο ήθος και συγκεκριμένα έθιμα...Και ότάν λες "συγχωρώ" το διαφορετικό, σημαίνει ότι το εγκρίνεις και δίνεις πρόσβαση στον άλλον να χωρέσει μέσα σου, ενώ έχει τα πάντα διαφορετικά από εσένα...Πως θα γίνει αυτό?

Πως θα μπορούσε δηλαδή, για να το φέρουμε και πρακτικά, να συμβιώσουν μια Ελληνίδα που έχει μάθει ηθικά την μονογαμία, με έναν ΄Αραβα, που έχει μάθει ηθικά την πολυγαμία? Μόνο άλλοι λόγοι θα τους φέρουν μαζί και όχι η αγάπη...

Πρόσεξε λοιπόν τι προσπαθείς να συγχωρέσεις, για να είσαι συνεπής και με το μέσα σου...

Αυτό όσον αφορά την απιστία του συντρόφου...

Το θέμα όμως δεν αφορά μόνο την απιστία του συντρόφου, αλλά γιατί κάλεσες έναν άνθρωπο που έχει τόσο διαφορετική ηθική από την δική σου...΄Η κάπου είναι όμοια, απλά δεν θέλεις να το παραδεχτείς?

Αυτό χρειάζεται να σε απασχολεί περισσότερο, παρά το αν πρέπει ή δεν πρέπει να τον συγχωρήσεις...


Γνωμη μου φυσικά...εσύ κάνεις ότι θέλεις!

[juliaL.]

Το θέμα όμως δεν αφορά μόνο την απιστία του συντρόφου, αλλά γιατί κάλεσες έναν άνθρωπο που έχει τόσο διαφορετική ηθική από την δική σου..

Έμ!!! αυτό ειναι το θέμα. Γιατί καλούμαι τους άχρηστους δίπλα μας; Γιατί δεν δείχνουμε καμιά εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τον αφήνουμε να καταπατηθεί έτσι; Γιατί δεν σεβόμαστε πρώτα εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και μόνο περιμένουμε μάταια σε κάποια γωνιά
να μας αγαπήσουν και εμάς τα κακόμοιρα; Τόσο πολύ φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό ή τον φοβούνται οι άλλοι που προσπαθούν
να μη μας αφήσουν να δούμε τις δυνατότητές του;

[ΙΩΑΝΝΑ]

Τόσο πολύ φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό ή τον φοβούνται οι άλλοι που προσπαθούν
να μη μας αφήσουν να δούμε τις δυνατότητές του;

Tζούλια δεν πιστέυω εγώ προσωπικά ότι μπορεί κάποιος να με εμποδίσει να δώ της δυνατότητες μου αν εγώ το θέλω πολύ ,άλλο αν φοβάμαι να έρθω αντιμέτωπη με τον εαυτό μου και με οτι εμπεριέχω ως προσωπικότητα.
πιστέυω ότι φοβόμαστε το κενό ,το μετέωρο.
η λέξη '' άχρηστους '' κάπως μου χτυπάει άσχημα γιατί πιστέυω πως κανένας άνθρωπος δεν έρχεται τυχαία στην ζώη μας ,από όλους μπορούμε να πάρουμε κάτι και κυρίως μέσα από την επαφή μαζί τους να δούμε κομμάτια του εαυτού μας.
το λάθος μας είναι ότι προσπαθούμε απεγνωσμένα να κερδίσουμε την αποδοχή των άλλων όταν καλά καλά δεν έχουμε αποδεχτεί εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και ούτε κάν έχουμε μπεί στην διαδικάσια να μάθουμε τι είμαστε.

[Vasoula]

βρε Ιωαννούλα καλά τα λες...

όμως πόσο λειτουργικά είναι όλα αυτά για τον κάθε άνθρωπο?

διανοητικά, καλά τα λες λοιπόν...

συναισθηματικά είναι το πρόβλημα...

Με απλά λόγια, αν κάποιος δεν σε αγαπάει με τον τρόπο που εσένα σου εμπνέει σεβασμό, γιατί να το παιδεύουμε?

δεν σε σέβεται, έχει διαφορετική ηθικη, διαφορετικά όνειρα...Αυτό χρειάζεται δηλαδή την μέγιστη αυτο-αποδοχή για να το καταλάβεις και να φύγεις, προσπερνώντας τον?

Πραγματικά, είναι μερικά πράγματα που για μένα είναι αυτονόητα...΄Οχι στην σημερινή μου κατάσταση, αλλά από πάντα έτσι ήταν...Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί, τέλος! Σ' αγαπώ, μ' αγαπάς και κουραφέξαλα...Συγνώμη κιόλας! Και δεν μιλαω για την Αγάπη σαν κατάσταση συνείδησης, αλλά αυτήν την απλή συναισθηματική αγάπη, έρωτα, έλξη, όπως θέλετε πέστε το!

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να βαδίζω μαζί με έναν άνθρωπο που δεν μπορούμε να ταιριάξουμε τα όνειρά μας?

θυσιαστικά δεν θέλω κανέναν...Αυτό θέλει μεγάλη φιλοσοφία άραγε?

Ας γίνει δάσκαλος κάποιου που του αξίζει περισσότερο...Απλά τα πράγματα!


Ιωαννούλα, θέλω να πω μ' αυτό, ότι είναι πολύ ταπεινωτικό να λες ότι ο κάθε *παπάρας* που δεν σε σέβεται (γιατί αυτό λες) κάτι έχει να σου πει, και να μην κοιτάς τι έχει να σου πει ο Εαυτός σου...

Ειδικά όταν οι *παπάρες* στην ζωή σου επαναλαμβάνονται διαρκώς...


Φυσικά υπάρχει εκείνός που παίρνει το μάθημά του μέσα από αυτούς που του το δίνουν, υπάρχει και εκείνος που κάθεται με σεβασμό στον Εαυτό του και τον αφουγκράζεται...

Περί ορέξεως!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Γνωμη μου φυσικά...εσύ κάνεις ότι θέλεις!

Bασουλα μου οι αποφασεις εχουν παρθει ετσι και αλλιως,απλα το βασανιζω για να μαθω τι γινεται μεσα μας σε τετοιες καταστασεις και τι σημαινει σε μια σχεση οταν φτανεις στο σημειο της απιστιας.
Οχι δεν αγαπησα,απλα το ειχα παντα απορια τι στο καλο θα κανεις οταν αγαπησεις καποιον και σου τυχει απιστια,αν συγχωρεις η οχι και ποσο σεβεσαι τον εαυτο σου στο να συγχωρεσεις μια τετοια κατασταση.
Αν αξιζει να ζορισεις τον εαυτο σου ρε παιδι μου για να δωσεις αλλη ευκαιρια..

Για μενα προσωπικα τουλαχιστον ειναι ενα θεμα που δυσκολα θα αντεχα για να κανω χωρο και να το δεχτω...
Αν και πιστευω ακομα και να πεις αντε να δουμε,αυτο αργα η γρηγορα θα ξαναχτυπησει μεσα στην σχεση...
Ανακατευομαι και που το σκευτομαι ,προσπαθησα δεν λεω αλλα τελικα μαλον η δικια μου συναισθηματικη αναγκη ηταν....

Προχωραμε....

[ΙΩΑΝΝΑ]

Ιωαννούλα, θέλω να πω μ' αυτό, ότι είναι πολύ ταπεινωτικό να λες ότι ο κάθε *παπάρας* που δεν σε σέβεται (γιατί αυτό λες) κάτι έχει να σου πει, και να μην κοιτάς τι έχει να σου πει ο Εαυτός σου...

Ειδικά όταν οι *παπάρες* στην ζωή σου επαναλαμβάνονται διαρκώς...

βασικά δεν ήθελα να πώ αυτό ακριβώς ,απλά είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι οι άλλοι είναι οι άχριστοι και να μην δούμε και της δικές μας ευθύνες ,γιατί εγώ πραγματικά δεν ήθελα να της δώ πιο παλιά ,όλα τα έκανα σωστά ,έτσι το έβλεπα τότε.
να σου δώσω ένα παράδειγμα
επειδή εμένα δεν μου άρεσε να τσακόνομαι και ήθελα να τα έχω με όλους καλά κατάπηνα πολλά πράγματα που με ενοχλούσαν και με θύμωναν ε και μετά έριχνα και το φταίξημο στους άλλους ,ωςπου κάποια στιγμή συνειδητοποιήσα και την δική μου ευθύνη ,είδα πόσο χώρο άφηνα στους άλλους να με ποδοπατάνε άρα σαφώς και δεν μου φταίγανε οι άλλοι που άφηνα τον εαυτό μου ανηπεράσπιστο και δεν σεβόμουνα της ανάγκες μου.

[Vasoula]

αν θα διαβάσεις πιο προσεχτικά αυτό σου λέω... ότι δεν χρειάζεται, Ιωαννούλι, φιλοσοφία για να το διαπιστώσεις...

να με ποδοπατάνε

σαφώς κανείς δεν είναι "παπάρας" για τον εαυτό του (η λέξη άχρηστος δεν μου αρέσει ), αλλά αν είναι *παπάρας" για μενα δεν χρειάζεται να του δώσω και πάτημα να το διαπιστώσει...Ας το διαπιστώσει με κάποιον άλλον, βρε μωράκι, τι δεν καταλαβαίνεις?

[Vasoula]

απλα το ειχα παντα απορια τι στο καλο θα κανεις οταν αγαπησεις καποιον και σου τυχει απιστια,αν συγχωρεις η οχι και ποσο σεβεσαι τον εαυτο σου στο να συγχωρεσεις μια τετοια κατασταση.

ωραίες απορίες έχεις βρε Τασούλη

και το Σύμπαν καλείται τώρα, για να στις απαντήσει, να σου στείλει κάτι αντίστοιχο με αυτό που ρωτάς...

αν δεν πειραματιστείς Τασούλη, ων ερωτευμένος κατακούτελα, να σου τύχει κάτι τέτοιο, απάντηση δεν θα πάρεις από πουθενά. Γιατί στην σκακιέρα, το Σύμπαν τοποθετεί εκείνα τα "πιόνια" που του υποδεικνύουμε, για να λύνουμε τις απορίες μας!

μα γιατί όμως τέτοια απορία? μου κάνει εντύπωση...Θέλεις να ελέγξεις βρε Τασούλη μου και το παραμικρό μου φαίνεται...Να είσαι προετοιμασμένος για παν ενδεχόμενο...΄Ομως ξεχνάς ότι δεν μπορείς να προετοιμαστείς για το "αναπάντεχο"...

Σκέψου το!


Εγώ πάντως ποτέ δεν εξέφρασα τέτοιες απορίες...ούτε, δηλαδή, που μου πέρασε από΄το μυαλό ποτέ, να σκέφτομαι τι θα έκανα, αν...Κάτσε να έρθει το "αν" και τότέ βλέπουμε...Δεν είναι πιο σωστή συμμετοχή μέσα στην Ζωή?

αλλιώς ζεις με την καχυποψία, βρε Τασουλίνι μου!

[ΙΩΑΝΝΑ]

ναι κατάλαβα τι λές απόλυτα ,το έχω πάρει το μάθημα πλέον οπότε θα κρατήσω αυτό που λές

υπάρχει και εκείνος που κάθεται με σεβασμό στον Εαυτό του και τον αφουγκράζεται...

τώρα τελευταία δεν σου έχω πεί πόσο ΣΑΓΑΠΩ

[Vasoula]

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ναι αστα βασουλα μου..,το συμπαν αν τις δινει λεει τις απαντησεις..

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Βασουλα μου ερωτηση μου ηρθε
Εμενα με ακουσε το συμπαν απο τους φοβους μου και τις ερωτησεις και εφερε κατι αναλογο ωραια..?
Αυτη τι ειπε στο συμπαν,φερε μου εναν μαλακα να του τα φορεσω και να περασω καλα και με εφερε?

[Valia]

αααααααααααααααααα Τασεεεεεεε

τώρα που το λες, δεν θέλω ούτε να σκεφτώ τι μπορεί να είχε ζητήσει η Αποστολία από το σύμπαν