Λοιπόν…
Δύσκολα τα πράγματα. Οι άνθρωποι έχουν απογοητευθεί, φωνάζουν, εξαθλιώνονται…
Είναι μάλλον ώρα για κάποιες αλήθειες…
Σκέφτηκες ποτέ, ω άνθρωπε, ότι έκανες παιδιά, έχοντας γι’ αυτά μία και μοναδική υποχρέωση?
Να τα κάνεις ευτυχισμένα…
Τα περιφρούρησες με την ηθική που τελικά απόδειξε την τέλεια ανηθικότητά σου, τα βάφτισες χωρίς να τα ρωτήσεις, τα ώθησες να συγκριθούν με τον καλύτερο, τα πίεσες να σπουδάσουν ότι ήθελες, να γίνουν επιτυχημένοι επαγγελματίες, τα συνέκρινες και τα διαχώρισες, απογοητεύτηκες γιατί δεν σε έκαναν υπερήφανο, αν έκαναν το τρομαχτικό λάθος να μην επιλέξουν τα δικά σου λάθη, τα προστάτευσες και τα φρόντισες, με ένα και μοναδικό σκοπό, ω άνθρωπε…Να τα δώσεις έτοιμη λεία στα απωθημένα σου!
Απέτυχες στην μοναδική σου υποχρέωση, απέναντι στον θεό…Δεν τα έκανες ευτυχισμένα με όλα αυτά, τώρα τι φωνάζεις?
Ούτε εσύ ήσουν ευτυχισμένος ποτέ, τώρα τι φωνάζεις μέσα στην μικρή σου ζωή? Δεν μπορεί να πάει παρακάτω, δεν μπορεί να μικρύνει άλλο, δεν μπορείς να διεκδικήσεις καμία καλύτερη ζωή για τα παιδιά σου, γιατί ποτέ δεν πέτυχες τον στόχο σου.
Ποτέ δεν τα έκανες ή δεν φρόντισες να γίνουν ευτυχισμένα…
Και αφού καμιά γενιά δεν είχε ευτυχισμένα παιδιά, αντί να το σκεφτείς πιο σοβαρά και να προσπαθήσεις να επιτύχεις τον στόχο σου, αλλάζοντας τροπάρι, συνέχισες και συνεχίζεις να διαιωνίζεσαι πάνω στον ίδιο θλιβερό παρανομαστή...τα κεκτημένα σου!
Δεν ρώτησες ποτέ τα παιδιά σου, αν είναι ευτυχισμένα γιατί ουσιαστικά σε ενδιέφεραν μόνο για τον εαυτό σου. Δεν τα ελευθέρωσες ποτέ από την δική σου δυστυχία, ε, λογικό δεν είναι αυτό που συμβαίνει τώρα?
Χάνεις τώρα, και ακόμα τώρα που φαίνονται τα αδιέξοδά σου, ακόμα τώρα, λες πως αγωνίζεσαι για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά σου. Ψεύτη!!
Αν σκεφτόσουν το μέλλον των παιδιών σου, δεν θα ήταν ο κόσμος τους αυτό το χάλι.
Θα τον φρόντιζες με αγάπη, θα τον έβαφες με χρώματα ουράνια, θα τον στόλιζες με χαμόγελα και αγκαλιές και όχι με πολυκατοικίες…θα τους μιλαγες εσύ για τον θεό, δεν θα άφηνες σε άλλους να ορίζουν αυτήν την αλήθεια!
Τι οράματα μετάδωσες στην επόμενη γενιά, εκτός από την εντολή να διατηρήσει τον κόσμο ίδιο? Και τώρα τι φωνάζεις? ΄Ιδιος είναι και απαράλλαχτος!
Στο φεγγάρι πήγες, αλλά δεν μπορείς να δεις κάτω από την μύτη σου, πόσο ίδιος είναι ο κόσμος, σε όλες τις γενιές…Κληρονόμησες στα παιδιά σου την δυστυχία σου, αλλά και για την δική σου και για την δική τους, άλλος φταίει…
Πάντα θα φταίει άλλος! Τουλάχιστον ξύπνησες τώρα, που ο άλλος δεν είναι παρά εσύ?
Στο εύχομαι! Τουλάχιστον σ’ αυτήν την κρίσιμη ώρα, δες την αλήθεια και ξύπνα!
Και μην τους λες άλλα ψέματα, ότι τάχα έκανες το καλύτερο γι’ αυτά…Σε πιστεύουν, γιατί τα έμαθες να σε αγαπάνε και ψεύτη!
Σκέψεις...
