θέλω-πρέπει

[Vasoula]

Μια αιτία χρωματιζει τα πάντα, Μπεττούλα, στην Ζωή μας...

μέχρι να μπορείς να την βιώνεις αναίτια, πάντα θα βρίσκεις μπροστά σου τα αποτελέσματα της...

[Μπεττουλα]

μέχρι να μπορείς να την βιώνεις αναίτια, πάντα θα βρίσκεις μπροστά σου τα αποτελέσματα της...

καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοείς.. λογικά.. και μακάρι σε αυτή τη ζωή να έρθει και το βιωματικά!!

[Ελενα Κ.]

έχετε άραγε αναρωτηθεί τι διαχωρίζει το θέλω αυτό από αυτό που πραγματικά σας συμβαίνει?

μηπως καπου εκει αναμεσα στα δυο βρισκεται η προθεση??

Δεν αναζητάς την Αγάπη για να αποκτήσεις Δύναμη, γιατί τότε αλλοιώνεις τον Σκοπό της Ουσίας Σου...

με εχει προβληματισει αυτο το τοπικ... κατι δεν πιανω... κατι δεν μπορω να συνδεσω...

θεωρείς ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς "θέλω" και χωρίς "πρέπει"?

το ένα δηλώνει Απόφαση και το άλλο Σταθερότητα...


εμείς τα κάναμε μπάχαλο, τα ρήματα δεν φταίνε για τα πρότυπα που τους κόλλησαν, σε ένδειξη του κάλπικου που αντιπροσωπεύουν στην ζωή μας...

όσο γι' αυτό που κοιτάς πάνω και σε φοβίζει, δεν νομίζω ότι σε φοβίζει το πάνω, αλλά ότι αυτό που θα γίνεις εκεί, θα κριθεί από ένα σύνολο που υπολογίζεις σαν σημαντικό, ενώ την ίδια στιγμή θέλεις να ανέβεις εκεί, για να το αποφύγεις...

τωρα κατι παει να γινει...

όλα είναι θέμα πιο εσωτερικής ερμηνείας και εξαρτάται ποιός ορίζει αυτό το "πρέπει"...Αν το επιτρέπεις στον Εαυτό σου, ή αν το εξαρτάς από τους άλλους...

λιγο καλυτερα...
θα μεινω εδω μεχρι να το χωνεψω...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Μήπως το κλειδί,είναι να καταννοήσουμε πως αυτό που θέλω το θέλω για μένα
και αντίστοιχα το πρέπει,να είναι πάλι για εμένα και όχι για τους γύρω μας??
Ή το έχουμε πεί με άλλα λόγια??

[Vasoula]

νοητικά πάντα όταν θέλεις κάτι, το θέλεις για εσένα, Δημητράκη!

συναισθηματικά πάντα το θέλεις για τους άλλους!

Η γεφύρωση των δύο, χρειάζεται πνευματική ηθική οριοθέτηση και όχι κοινωνική-θρησκευτική!

Δυσδιάκριτα τα όριά τους, όταν τα προσεγγίζεις με ανωριμότητα

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

συναισθηματικά πάντα το θέλεις για τους άλλους!

Βασσούλα,αυτό δεν το καταλαβαίνω,ή δεν μπορώ να το καταλάβω
μπορείς να το αναλύσεις??

[VasilisM]

Νοητικά νομίζεις οτι το θέλεις για τον εαυτό σου, έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε βάσει κοινωνικού προτύπου. Συναισθηματικά όμως λόγω θρησκευτικού προτύπου μας έχουν προγραμματίσει να μην πρέπει να έχουμε ανάγκες και θέλω. Έτσι δημιουργείται μια σύγκρουση "συμφερόντων". Ίσως είμαστε τα θύματα του πολέμου, Επιστήμη-Θρησκεία. Αν κατάλαβα καλά δηλαδή..

[Vasoula]

συναισθηματικά πάντα το θέλεις για τους άλλους!

Βασσούλα,αυτό δεν το καταλαβαίνω,ή δεν μπορώ να το καταλάβω
μπορείς να το αναλύσεις??

Δημητράκη ενόσω μεγαλώνεις και αναπτύσσεσαι διανοητικά κάνεις επιλογές οι οποίες φυσικά και αφορούν εσένα, έτσι φαίνονται με την πρώτη ματιά. ΄Ομως τελικά δεν αφορούν εσένα, αλλά όλες τις εντολές και τον προγραμματισμό που έχεις λάβει στην παιδική σου ηλικία, εκεί που δεν υπήρχε άλλο πεδίο, παρά μόνο το πνευματικό και το συναισθηματικό.

΄Οσο κοιτάς το μέσα σου, όσο οριοθετείσαι με πνευματική αντίληψη πια, τόσο ευκολότερα βλέπεις ότι όσα επιλέγεις αφορούν έναν άτυπο προγραμματσμό, που σε κατευθύνει ερήμην σου, στο να κάνεις επιλογές για να επιβεβαιωθείς, για όσες απορρίψεις πήρες στην ζωή σου, ενόσω δεν είχες την διανοητική ικανότητα να τις επεξεργαστείς.

Η ωριμότητα στους ανθρώπους σίγουρα δεν είναι συναισθηματική, δυστυχώς. ΄Ετσι ό,τι κάνουν, ό,τι επιλέγουν αφορούν τους άλλους και όχι τον εαυτό τους, γιατί στην ουσία αυτές οι επιλογές τους βλάπτουν, δεν τους ωφελούν σε βάθος...

Υπάρχουν συναισθηματικές εξαρτήσεις που είναι αδύνατον να τις δεις με την λογικη, κι αν τις δεις το μόνο που κάνεις είναι να αντιδράς σε κάτι που θεωρείς ότι σου επιβάλλεται, αλλά παρ' όλα αυτά δεν δρας με ωριμότητα προς όφελος του εαυτού σου, αλλά εξακολουθείς και τον βλάπτεις αντιδρώντας προς τους άλλους.

Συναισθηματικά δεν μπορείς να αποφύγεις την εσωτερική σύγκρουση, γιατί δεν μπορείς να ανακαλύψεις τις εξαρτήσεις σου, που σε βάζουν διαρκώς στην διαδικασία να επιλέγεις παρορμητικά κάτι "καλό", ενώ την ίδια στιγμή μέσα σου η ανωριμότητα χτυπάει κοκκινο και δεν μπορείς αυτό το "καλό" να το νιώσεις ωφέλιμο σε βάθος.

Δεν είναι απλά τα συναισθήματα μας! Και όσο δεν μπορείς να αφεθείς στην πνευματική διαδικασία ολικής ωρίμανσης, τότε η ζωή σε ωριμάζει ερήμην σου.

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

΄Οσο κοιτάς το μέσα σου, όσο οριοθετείσαι με πνευματική αντίληψη πια, τόσο ευκολότερα βλέπεις ότι όσα επιλέγεις αφορούν έναν άτυπο προγραμματσμό, που σε κατευθύνει ερήμην σου, στο να κάνεις επιλογές για να επιβεβαιωθείς, για όσες απορρίψεις πήρες στην ζωή σου, ενόσω δεν είχες την διανοητική ικανότητα να τις επεξεργαστείς.

Αρα αποριψεις μιλαμε οσον αφορα το οικογενειακο περιβαλον.
Αυτο που με προβληματιζει οτι αφου ειμασταν μικρα παιδακια και αποροφουσαμε απο το περιβαλον μας ολα αυτα αλλα δεν ειχαμε την κατανοηση να τα επεξεργαστουμε και ισως δεν τα θυμομαστε τωρα που μεγαλωσαμε.(εκτος απο τα ποιο εντονα γεγονοτα)
Πως θα δουλεψουμε πανω σε αυτα αν δεν τα θυμομαστε?
Πως θα φτασω σε αυτο το υπογειο για να το γκρεμισω επιτελους αν δεν θυμαμαι τι ψαχνω?

[Vasoula]

ψάχνεις τον Εαυτό σου Τασούλη μου! Και αυτό από μόνο του είναι Δρόμος!

και όλα είναι μέσα σου, όλα! Αν δεν τα θυμάσαι δεν σημαίνει ότι δεν είναι, αλλά ότι δεν έχεις ανοίξει στα συναισθήματά σου και κυρίως δεν έχεις ανοίξει στην Ψυχή σου για να προσεγγίσεις το μέσα σου με μεγαλύτερη Θέληση και Πίστη.

η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η απόφαση να είναι από την Ψυχή...Να είσαι σίγουρος ότι δεν έχεις να χάσεις τίποτα, γι' αυτό και η διάθεση για αφύπνιση συνήθως συμβαίνει μετά από ΄μεγάλο πόνο...Εκεί που πας να εγκαταλείψεις, σου ανοίγεται ο Δρόμος και εσύ με μεγάλη αποφασιστικότητα αποφασίζεις να μην σταματήσεις πια, γιατί τι άλλο να χάσεις, αφού ξέρεις ήδη ότι η σημαντικότερη απώλεια είναι ότι έχασες τον Εαυτό σου.

Σ' αυτήν την διαδικασία δεν μπορούν να συμμετέχουν όλοι, αυτό σας το έχω πει. Χρειάζεται να έχεις έρθει στην αντίληψη ότι αυτό που ψάχνεις, το έχεις χάσει πρώτα μέσα σου. Αλλιώς ψάχνεις για υποκατάστατα της απώλειας...
Είναι η πρώτη σοβαρή συνειδητοποίηση που μπορείς να κάνεις...

Αλλιώς όλοι ψάχνουν σήμερα...΄Ολοι ψάχνουν, μα δεν βρίσκουν παρά αυτό που ψάχνουν... το υποκατάστατο της απώλειας, γιατί κανένας άνθρωπος δεν ασχολειται στα σοβαρά με τον θεό...

Θέλει διάρκεια και συνέπεια στις επιγνώσεις...Ξανά και ξανά μέχρι να γίνουν συνειδητοποιήσεις...Δεν είναι τόσο εύκολο, το ξέρω και το ξερεις, αλλά είναι μοναδικό...και αυτό το ξέρω μόνο εγώ αυτήν την στιγμή, από τους δυό μας!
Και πάνω σ' αυτό σε ενθαρρύνω, αλλά όλα ξεκινάνε από εσένα...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Θέλει διάρκεια και συνέπεια στις επιγνώσεις...Ξανά και ξανά μέχρι να γίνουν συνειδητοποιήσεις...Δεν είναι τόσο εύκολο, το ξέρω και το ξερεις, αλλά είναι μοναδικό...και αυτό το ξέρω μόνο εγώ αυτήν την στιγμή, από τους δυό μας!
Και πάνω σ' αυτό σε ενθαρρύνω, αλλά όλα ξεκινάνε από εσένα...

Kαι σε ευχαριστω γιαυτο βασουλα μου...
Τον βρω η οχι ας ειναι αυτος ο δρομος...ο δικος μου δρομος.

[Vasoula]

ο δικός σου Δρόμος Τασούλη μου γλυκιέ... Αυτός που δεν "υποτάσσει" την Θέλησή σου σε κανέναν άλλον, εκτός από τον θεό μέσα σου!

[Μπεττουλα]

Πως θα δουλεψουμε πανω σε αυτα αν δεν τα θυμομαστε?
Πως θα φτασω σε αυτο το υπογειο για να το γκρεμισω επιτελους αν δεν θυμαμαι τι ψαχνω?

αυτή ακριβώς ήταν και η δική μου απορία, το δικό μου άγχος... μετά τον δεύτερο χρησιμοποιώ τα σύμβολα για την θεραπεία του παρελθόντος χρόνο με το χρόνο και απλά αφήνομαι να δω που θα με πάει...

οπότε η απάντηση σου Βασούλα με κάλυψε πλήρως...

η επιλογή που με έφερε εδώ δεν ήταν αποτέλεσμα μεγάλου πόνου όμως και έχω σκεφτεί οτι πράγματι θα ήταν ίσως πιο εύκολο αν είχα φτάσει σε ένα σημείο που ένιωθα οτι δεν είχα άλλη επιλογή και δεν έχω τίποτα να χάσω... αυτό σταθεροποιεί νομίζω κάπως περισσότερο την αποφασιστικότητα και την θέληση να προχωρήσεις... αντιθέτως ένιωθα οτι είχα πολλά να χάσω και κυρίως πολλούς... με έφερε εδώ το χρόνιο αίσθημα του κενού και η πεποίθηση μου ότι είμαστε κάτι παραπάνω από αυτό που βλέπουμε και αυτό εύκολα μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι κάνει λάθος και δεν αξίζει να ξεβολευτείς για αυτό... έτσι το ένιωσα στην αρχή τώρα διαπιστώνω ότι όλα όσα μαθαίνω ακόμα και αν δεν είναι δικά μου βιώματα ακόμα μου είναι πολύ οικεία έστω και μόνο νοητικά για ορισμένα προς το παρόν και αυτό σταθεροποιεί την απόφαση μου να συνεχίσω να ανακαλύπτω... γιατί το νιώθω "σωστό" για μένα

όσο για τα κρυμμένα συναισθήματα τα νιώθω σαν δεξαμενή που έχει σφραγιστεί και παραγκωνιστεί κάπου σε ένα βαθύ σημείο που αγνοώ και είναι έτοιμη να σκάσει... απλά περιμένει το σωστό χρόνο και το σωστό "κλικ"!!

[ARTYADIS]

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Βασσούλα μου δε κατέω πράμα
Πού θα πάει,θα το καταλάβω κααααάποια στιγμή