H Αγάπη του Εαυτού (Ιησούς)

[Λευκός Κρίνος]

"Όλα έξω από σας, σας συμπεριφέρονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, που συμπεριφέρεστε εσείς στον εαυτό σας. Και όταν εσείς περάσετε σ’ αυτή την συχνότητα της καθαρής αγάπης, τότε όλα έξω από σας, θα σας αγαπάνε. Όλα θα σας καθρεφτίζουν την αγάπη μέσα σας, όλα θα σας καθρεφτίζουν την αγάπη στον εαυτό σας, την αγάπη για τον εαυτό σας. Γιατί αγαπημένοι μου δεν υπάρχει τίποτα στη Γη που δεν σας αγαπάει, απλά εσείς είστε αυτοί που δεν αγαπάτε τον εαυτό σας και σας το καθρεφτίζουν."

[Ελενίτσα]

[Θοδωράκος]

Όταν λες ότι "όλα σας αγαπάνε" να υποθέσω ότι αναφέρεσαι σε αντικείμενα, ζώα και φυτά... γιατί όσον αφορά τους ανθρώπους, συγγνώμη αλλά δεν θα σε αγαπάνε όλοι, όσο και εάν αγαπάς εσύ τον εαυτό σου...

[Evoula]

Θοδωρή, εννοεί πως σε μια κατάστασης ένωσης με την Ύπαρξη, δεν θα υπάρχει κανένα καθρέφτισμα, κανένας φόβος και καμία αίσθηση απειλής.
Ο Άνθρωπος θα βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση αγάπης και αυτό θα εισπράττει, ασχέτως τί συμβαίνει γύρω του. Δεν σημαίνει πως θα τον λατρεύουν οι πάντες αλλά πως εκείνος δεν θα έχει ανάγκη από τίποτε αφού θα Είναι.

[Λευκός Κρίνος]

Ο Άνθρωπος θα βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση αγάπης και αυτό θα εισπράττει, ασχέτως τί συμβαίνει γύρω του.

[Vasoula]

Όταν λες ότι "όλα σας αγαπάνε" να υποθέσω ότι αναφέρεσαι σε αντικείμενα, ζώα και φυτά... γιατί όσον αφορά τους ανθρώπους, συγγνώμη αλλά δεν θα σε αγαπάνε όλοι, όσο και εάν αγαπάς εσύ τον εαυτό σου...

Θοδωρή, εννοεί πως σε μια κατάστασης ένωσης με την Ύπαρξη, δεν θα υπάρχει κανένα καθρέφτισμα, κανένας φόβος και καμία αίσθηση απειλής.
Ο Άνθρωπος θα βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση αγάπης και αυτό θα εισπράττει, ασχέτως τί συμβαίνει γύρω του. Δεν σημαίνει πως θα τον λατρεύουν οι πάντες αλλά πως εκείνος δεν θα έχει ανάγκη από τίποτε αφού θα Είναι.

μμμ...χρειάζονται κάποιες διευκρινήσεις...

στην κατάσταση συνείδησης "ΑΓΑΠΗ" σαφώς γνωρίζεις ότι δεν σε αγαπάνε όλοι οι άνθρωποι...Γνωρίζεις τα πάντα για το ασυνείδητό τους!
Γνωρίζεις τις δεύτερες και τρίτες σκέψεις τους, γνωρίζεις την επιθετικότητα, την ζήλεια και την εκδικητικότητά τους, γνωρίζεις την υποκρισία τους...

Δεν σε επηρεάζει μεν, δεν σε αποσυντονίζει, ζεις σε ένα άλλο "βασίλειο"...αλλά παιδιά σαφώς ζεις και στην πραγματικότητα...
Γνωρίζεις!!!! και αυτό΄τα λέει όλα...

γιατί ακριβώς ο Δάσκαλός μου μού είχε πει ότι η κατάσταση συνείδησης "ΑΓΑΠΗ" περιέχει κι εκείνο το πνευματικό μέρος της Σοφίας, όπου σε κάνει να Ζεις και στον φυσικό κόσμο σαν Ανθρωπος!

Αυτό σημαίνει ότι σαφώς θα "πολεμήσεις" τους δαίμονες των άλλων, όχι σαν άνθρωπος, αλλά σαν Πνευματική Οντότητα...

Εχει μεγάλη διαφορά!! Γιατί ο "πόλεμος" στα πνευματικά πεδία σημαίνει "μετουσίωση"...

Δεν επιδρά πάνω σου η κατάσταση συνείδησης της μη-Αγάπης των άλλων, αλλά δεν κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια...Ουτοπία είναι αυτό, γιατί η Ζωή στον φυσικό κόσμο είναι μία συνεχής εγρήγορση...

Δεν σε πιάνει στον ύπνο, κυρίως ο εαυτούλης σου...Αυτή είναι η διαφορά...

Το ότι δεν φοβάσαι τίποτα, δεν σημαίνει ότι θα πηδήξεις και από το παράθυρο για να αποδείξεις ότι δεν παθαίνεις τίποτα...

Αγάπη και Σοφία...μην το ξεχνάτε! Δεν μπορεί το ένα να υπάρξει, χωρίς το άλλο!

Το "δεν έχει ανάγκη από τίποτα" πάλι σχετικό είναι...
Γιατί έχει ανάγκες, όσο όλοι οι φυσικοί άνθρωποι...
και να ερωτευθεί
και να παίξει
και να φάει
και να κοιμηθεί
και να ντυθεί


η διαφορά είναι ότι όλα τα παραπάνω δεν είναι αυτοσκοπός!!!


Ελπίζω να με καταλαβαίνετε...

Απλά επειδή η φώτιση έχει γίνει πολύ της μόδας, προσπαθώ να προλάβω την πλάνη και την θυμαπάτη

[Θοδωράκος]

Απλά επειδή η φώτιση έχει γίνει πολύ της μόδας, προσπαθώ να προλάβω την πλάνη και την θυμαπάτη

[Ταρούλα]

Αν κατάλαβα καλά Βασούλα μου, εννοείς ότι έχω μεν ανάγκες αλλά δεν έχω προσδοκίες?

[Vasoula]

το παν, Τάρα μου, αφορά την αδιαλλαξία των ανθρώπων, μέρος του εγωισμού!

Αν καθίσεις να σκεφτείς, χωρίς αυτήν την αδιαλλαξία, αν μπορέσεις να μπεις στην καρδιά σου, θα νιώσεις ότι ο φόβος είναι ένα μέρος του είναι σου, πρόσθετο, απομονωμένο και κρύο, που σου προκαλεί αυτήν την εσωτερική μοναξιά και την διαχωριστικότήτα.

Αυτο το μέρος είναι που επινοεί και σκληραίνει τον κόσμο μας, αυτό είναι που προσπαθεί να επιβάλλει και να συνδεθεί με τους άλλους με προσδοκίες, συγκρινόμενο...

Ο φυσικός κόσμος βιώνει την πολικότητα με φιλοδοξία και αυτό σημαίνει ότι την χαρακτηρίζει μέσα από την απόλυτη πόλωση των συναισθημάτων σε καλά και κακά, μέσα από μια ιδέα, γιατί ουσιαστικά δεν μπορεί να νιώσει αυθεντικά την λειτουργία του διαχωρισμού!

Εχεις παρατηρήσει ότι το "καλό" και το "κακό" είναι απλά μια ιδέα, αφού κανείς μας δεν συμφωνεί ουσιαστικά στο τι είνάι αληθινα "κακό" και αληθινά "καλό"?

΄Οταν η Ζωή γίνεται "καλή" μέσα από επιδίωξη, τότε και οι άνθρωποι δεν είναι αυθεντικοί, αλλά υποκρίνονται για να φτάσουν στόχους που τους αναγκάζουν να επιφυλάσσονται διαρκώς και με δέος στον "καλύτερο" από αυτούς, χωρίς να ξέρουν ποιός είναι ο καλύτερος μπροστά στον θεό...

[Λευκός Κρίνος]

Εχεις παρατηρήσει ότι το "καλό" και το "κακό" είναι απλά μια ιδέα, αφού κανείς μας δεν συμφωνεί ουσιαστικά στο τι είνάι αληθινα "κακό" και αληθινά "καλό"?

΄Οταν η Ζωή γίνεται "καλή" μέσα από επιδίωξη, τότε και οι άνθρωποι δεν είναι αυθεντικοί, αλλά υποκρίνονται για να φτάσουν στόχους που τους αναγκάζουν να επιφυλάσσονται διαρκώς και με δέος στον "καλύτερο" από αυτούς, χωρίς να ξέρουν ποιός είναι ο καλύτερος μπροστά στον θεό...

[Ταρούλα]

το παν, Τάρα μου, αφορά την αδιαλλαξία των ανθρώπων, μέρος του εγωισμού!

Είναι ημέρες τώρα που όλοι οι δρόμοι μου φτάνουν στο ίδιο αξιέξοδο "εγωισμός".
Αρχικά δεν το πίστεψα και έψαξα για άλλες διαδρομές, τελικά ψιλοχάρηκα που το εντόπισα αλλά
έχει τόσα παρακλάδια....
Παίρνω βαθιά ανάσα και συνεχίζω!!!

[angelikik]

Οταν η Ζωή γίνεται "καλή" μέσα από επιδίωξη, τότε και οι άνθρωποι δεν είναι αυθεντικοί, αλλά υποκρίνονται για να φτάσουν στόχους που τους αναγκάζουν να επιφυλάσσονται διαρκώς και με δέος στον "καλύτερο" από αυτούς, χωρίς να ξέρουν ποιός είναι ο καλύτερος μπροστά στον θεό...

ναι...με αγγιζει ολο αυτο...δεν μπορω να πω πια κανεναν άνθρωπο καλο ή κακο....

[Λιζούλα]

Η πρώτη Αγάπη …δεν ξεχνιέται ποτέ! συνηθίζουμε να λέμε...

...είναι αλήθεια όμως; και ποιόν ακριβώς θεωρούμε τον πρώτο μας Έρωτα;

Αλήθεια πότε ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε να μας χτυπάει την πόρτα ο Έρωτας;

Την δική μου, μου την θύμισε μια καλή μου φίλη πριν λίγες μέρες. Θυμάμαι, ήμουν στο νηπιαγωγείο.

Ο πρώτος μου Έρωτας ήταν ένας συμμαθητής μου. Θυμάμαι ήμασταν συνέχεια μαζί και στο διάλειμμα κάναμε βόλτες στο προαύλιο του σχολείου πιασμένοι από το χέρι. Δεν συζητήσαμε ποτέ γι’ αυτό, ούτε γιατί, ούτε πως, ούτε τι θέλεις, ή τι δεν θέλεις απλά προέκυψε. Ήταν κάτι αυθόρμητο, σαν να ήταν να γίνει έτσι. Χωρίς λόγια, επεξηγήσεις , προσδοκίες, επιδιώξεις.
Τα παιδιά από μεγαλύτερες τάξεις μας έβλεπαν και γελούσαν: « Κοίτα τα μικρά» έλεγαν και μας κορόιδευαν. Και θυμάμαι πόσο πολύ ντρεπόμουν, αλλά εκεί εγώ δεν του άφηνα το χέρι. Δεν μπορούσα να καταλάβω που ήταν το αφύσικο μέσα σε όλο αυτό που οι άλλοι μου το έδειχναν σαν τέτοιο.
Δεν θέλαμε τίποτα ο ένας από τον άλλον μόνο να περνάμε μαζί τον χρόνο μας. Δεν ξέραμε άλλωστε και τι θα μπορούσε ο άλλος να μας δώσει, ήμασταν τόσο παιδιά.

Και σκέφτομαι πόσο γεμάτος από Αγάπη και Έρωτα έρχεται ο άνθρωπος σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο. Πόσο είναι μέσα στην φύση μας αυτές οι καταστάσεις και πόσο η ζωή πολλές φορές καταφέρνει να μας αποπροσανατολίσει και να μας βγάλει έξω από εκεί, μέσα από ρόλους και προσωπεία που φοράμε ηθελημένα ή αθέλητα. Η Αγάπη είναι μαζί μας, ζούμε μέσα σ’ αυτήν αν με αγνότητα της επιτρέψουμε να εκδηλώνεται .

Σιγά-σιγά αφηνόμαστε και κλείνουμε τον Εαυτό μας στην Αγάπη μέσα από τις μικρές θελήσεις μας και την υποβιβάζουμε σε ένα απλό συναίσθημα που διεκδικεί, απαιτεί, επιδιώκει διαρκώς από τους άλλους τροφή για να μπορέσει να επιζήσει.
Σκέφτομαι πόσο πολύ έχει αλλοτριώσει την ίδια μας τη Φύση ο εξευτελισμός του έρωτα. Ο υποβιβασμός του και ο εγκλωβισμός του σε κάποιες στιγμές απόλαυσης. Όλα αυτά τα μέσα, οι τρόποι για να καταφέρουμε τι; Να οδηγηθούμε στην αίσθηση του ανικανοποίητου για μια ακόμη φορά. Και ψαχνόμαστε διαρκώς να βρούμε που υπάρχει το πρόβλημα σε εμάς, στους άλλους , δεν μας κάνει αυτός, δεν μας κάνει ο άλλος. Μα πόση αλήθεια υπάρχει σ’ αυτή την τακτική; Πάλι με ψευδαισθήσεις παλεύουμε.

Πόσο εύκολο άραγε είναι να επιτρέψουμε στην αθωότητα της ουσίας μας να εκδηλωθεί και να πιστέψουμε σ’ αυτήν με αγνότητα και να αφεθούμε να μας καθοδηγήσει;
Πόσο εύκολο είναι να ερωτευτούμε έναν άνθρωπο μη προσδοκώντας τίποτα από εκείνον όπως όταν ήματαν παιδιά ;
Πόσο εύκολο είναι να νιώθουμε πληρότητα κρατώντας μόνο το χέρι του;

Το ωραίο της ιστορίας είναι ότι αυτός ο συμμαθητής μου τώρα είναι ζευγάρι με μια φίλη μου, δεν γνωρίστηκαν από εμένα απλά έτυχε. Και τώρα ακόμα κάθε φορά που τον βλέπω νιώθω τόσο όμορφα!

Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

[ΙΩΑΝΝΑ]

Λιζάκι σέυχαριστώ για το μοίρασμα σου
μου θύμισες και εμένα τον πρώτο μου παιδικό έρωτα που ήταν κάπως έτσι σαν τον δικό σου

[Vasoula]

Αχ Λιζάκι τι όμορφο μοίρασμα...



τα παιδάκια δεν έχουν διανόηση...δεν λογοκρίνουν και δεν λογοκρίνονται...Βρίσκονται σε πνευματική ευδαιμονία, με το συναίσθημα τους...

δεν μπορούμε να φτάσουμε (και ίσως δεν πρέπει) σ' αυτήν την εποχή που έχουμε χαρακτηρίσει σαν "εποχή αθωότήτας", γιατί και τότε είμασταν ελλιπείς σαν ΄Ατομα...

Ο ΄Ανθρωπος είναι δομημένος απο΄την Διάνοια και την Καρδιά του θεού και όχι μόνο από την Καρδιά...Και αυτό κάτι μας λέει...

σαν παιδιά δεν είχαμε λόγους που έπρεπε να βιώνουμε τον ΄Ερωτα...Μεγαλώσαμε και βρήκαμε χίλιους λόγους...
Και όταν ωριμάσουμε ολοκληρωτικά, τότε μεταξύ των δύο καταστάσεων μεσολαβεί μία μόνο ΜΝΗΜΗ...που δεν έχει λόγους, αλλά έναν μόνο Λόγο για να βιώνει τον ΄Ερωτα στην Ψυχή!

Ας την πούμε η "εποχή της Αγνότητας"...έτσι απλά!