ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΑΛΛΟ ΦΟΒΑΣΑΙ...

[Vasoula]

Ιωαννάκι μου...

Η Ζωή Μου...η Ζωή Μας...

όλα είναι τόσο ίδια, που καμιά φορά που ακούω για διαφορετικούς ανθρώπους κλπ. μου έρχεται να πέσω κάτω από τα γέλια...

Κανείς άνθρωπος δεν διαφέρει παρά μόνο σε κάτι μικρά και ανούσια συμπτώματα της καθολικής ανθρώπινης "ασθένειας"...
Αυτός που θα διαφέρει θα έχει ανακαλύψει τον Κόσμο του ξεκάθαρα...Στο πόσοι χωράνε εκεί μέσα του και πόσο έξω άφησε τον εαυτό του, προς χάρη της επιβίωσής του...

σ' αυτήν την πορεία, αν είναι "τυχερός" θα ανοίξει τα αυτιά του για να ακούσει...
Αλλιώς θα προσπεράσει...

τόσο απλά...

[Ιωαννάκι]

Αυτάκια ορθάνοιχτα λοιπόν

Σε φιλώ γλυκά

[Vasoula]

κι εγώ

[ksan8oula]

Μιλατε για φοβους!!!!!Πολλες φορες σκεφτηκα να ανοιξω ενα τοπικ εδω και να αναφερουμε ολοι τους φοβους μας..Ειχα αναγκη να αναφερω σε καποιον ολα οσα φοβαμαι και ειναι πολλα!
Συνηθως οταν ελεγα σε καποιο γνωστο,φιλο η συγγενη,για κατι που με φοβιζει ,η απαντηση ηταν και ειναι *σιγα μορε μαρια ,δε θα πεθανεις*.Χωρις να το καταλαβαινουν αντι να με ηρεμουν , ποτιζαν την γλαστρα του φοβου μου για τον θανατο.
Παμε λοιπον να σας αναφερω τι φοβαμαι απο το 1996 και μετα....


Την Φωτια.......*ημουν μικρουλα οταν ειχε αρπαξει το σπιτι μας*

Τα αεροπλανα !!

Να βγω απο την πολι!

Τα φαναρια!

Να βαψω τα μαλλια μου! *Φοβος αλεργικου απο τα χημικα*

Να φαω με αλλους μαζι!

Να γυμναστω!

Την τροφη! *Καποιες τροφες τις φοβαμαι μη τυχον και παθω αλεργια*

Τα φαρμακα! *φοβος για τις παρενεργειες*

Πρωινη ωρα δε βγαινω ποτε απο το σπιτι! *φοβος λυποθυμιας*

Αποφευγω τα πληθη!

Τα νοσοκομεια!

Τα νεκροταφεια!

Το κολυμπι! *Ημουν πρωην κολυμβητρια*

Το αγνωστο μελλον!

Τις αρρωστειες!

Τον ΘΑΝΑΤΟ και ισως αντι να αναφερω ολα τα παραπανω επρεπε να αναφερω μοναχα αυτον....Κι αν ειναι κατι που φοβαμαι στον θανατο ,δεν ειναι η αναχωρηση, αλλα ο τροπος ταφης.Πολλες φορες σκεφτομαι ποσο λιγοτερο θα φοβοταν ο κοσμος την ιδεα του θανατου αν ο τροπος ταφης ηταν διαφορετικος!Για παραδειγμα και μη γελασετε !Εγω θα ηθελα να με εβαζαν σε ενα μικρο δωματιο 3επι 3 επι 3 .να ειχε μεσα συστημα επικοινωνιας αν τυχον επανελθω και ρε αδελφε δε γουσταρω χωμα στη μουρη μου και μαρμαρινες πλακες!

Θα συνεχεισω αργοτερα μολις μου φυγει ο πανικος που προκαλεσα !!!!!

[Vasoula]

Μαράκι μου..

και με άλλα τόσα να γεμίσεις τον κατάλογο, δεν θα φτάσεις ποτέ στο συμπέρασμα ότι φοβάσαι τον θάνατο...

μα είναι ολοφάνερο ότι φοβάσαι την Ζωή...

γιατί δεν έμαθες ποτέ να την αγαπάς, κανείς δεν σου είπε για τις χαρές της, κοριτσάκι!

κι αν πεθάνεις τι διαφορετικό νομίζεις ότι θα κάνεις, εκτος από το να φοβάσαι?

ενώ τουλάχιστον εδώ έχεις και μια ευκαιρία να ζήσεις συνειδητά...

τα συναισθήματα τα κουβαλάμε στο ταξίδι μας...Και αν υποθέσουμε ότι το ταξίδι δεν τελειώνει, τότε ούτε τα συναισθήματα τελειώνουν με τον θάνατο...
Απλά γίνονται πιο συνειδητά στην Ψυχή μας!

κα τότε αλλίμονο στην Ζωή...

[ALEXOULA]

Το να νιώθεις "ξένος" στην Ζωή σου, δεν λύνεται με όσους ανθρώπους κι αν συναναστρέφεσαι

Η μοναξιά είναι μέσα μας και όλα μέσα μας βρίσκονται .
Ολα από μας προέρχονται , άσχετα αν εμείς τα φορτώνουμε στους άλλους ,
και οι φόβοι μας και οι ανασφάλιες μας και η απαξία μας δικά μας
είναι και θα τα κουβαλάμε όπου κι αν πάμε ότι κι αν κάνουμε.

Νομίζουμε ότι φοβόμαστε το θάνατο , όμως τη Ζωή φοβόμαστε
και αν δεν ανοίξουμε τα αυτιά μας να ακούσουμε και τα μάτια μας να δουμε , θα περάσουμε μια ολοκληρη ζωή , ίσως και άλλες ,
και θα αισθανόμαστε" ξένοι "ανάμεσα σε "ξένους" !!!

[ksan8oula]

Γιατι αραγε να με φοβιζει η Ζωη??Λατρευω τη φυση ,τα ζωα,το ηλιοβασιλεμα,τη χαραυγη ,τον εναστρο ουρανο,τις καταιγιδες ,το αρωμα της γης οταν βρεχει...!!!!
Μου αρεσει η μουσικη η θαλασσα ο χορος ,η καλη παρεα ..

Αγαπω τους ανθρωπους και δε θελω κανενας να υποφερει ...


Φοβαμαι μη παθω τιποτα και χασω ολα αυτα που λεγονται ΖΩΗ κι απο την αλλη δε τα Ζω.ΦΟΒΟΣ παντου και σε ολα ???

[ΙΩΑΝΝΑ]

Mαράκι μου η ζωή όμως δεν είναι μόνο η φύση ,τα λουλούδια ,ο ουρανός κτλ.

αυτό που έχω καταλάβει εγώ και από τον εαυτό μου είναι ότι φοβόμαστε να την ζήσουμε με αλήθεια ,θάρρος και θέληση,να την ζήσουμε συνειδητά.

να αναλάβουμε την ευθύνη της και να μην κατηγορούμε τους άλλους για ότι πάει στραβά στην ζωή μας γιατί στο κάτω κάτω δική μας ευθύνη είναι η ζωή μας και κανενός άλλου .

υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται να μην πονέσουν ,να μην πληγωθούν ,άρα δεν ζούν απλά κρύβονται στο καβούκι βρίσκοντας χίλιες δικαιολογίες για δικαιολογήσουν τους φόβους τους αντί να τους αντιμετωπίσουν

[Θοδωράκος]

υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται να μην πονέσουν ,να μην πληγωθούν ,άρα δεν ζούν απλά κρύβονται στο καβούκι βρίσκοντας χίλιες δικαιολογίες για δικαιολογήσουν τους φόβους τους αντί να τους αντιμετωπίσουν

Αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί και "ο δρόμος του καρκίνου". Όλα τα καρκινάκια είμαστε έτσι, σε αρκετά έντονο βαθμό. Όχι πως και οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν το κάνουν, απλά σε εμάς είναι πιο εμφανές. Όπως λέμε, όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους όλα τα ζώδια.

[ΙΩΑΝΝΑ]

θα συμφωνήσω θοδωρή ,όλοι το κάνουμε γιατί φοβόμαστε να να παραδεχτούμε ακόμα και στον εαυτό μας την αλήθεια πόσο μάλλον στους άλλους

ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό δεν είμαστε ειλικρινείς αφού βολευόμαστε σε όσα ξέρουμε και σε όσα μας μάθανε ακόμα και όταν δούμε ότι αυτό μας αρρώστησε.

[Vasoula]

Iωαννάκι....

Mαράκι μου η ζωή όμως δεν είναι μόνο η φύση ,τα λουλούδια ,ο ουρανός κτλ.

όσα χρόνία σε διαβάζω και σε νιώθω, ποτέ δεν έχεις μιλήσει τόσο αληθινά!

τι να πω...

[ΙΩΑΝΝΑ]

Εχω καλή δασκάλα Βασούλα μου

ΕΣΕΝΑ που μου έμαθες να είμαι ειλικρινείς με τον εαυτό μου

[Vasoula]

ευχαριστώ!

όχι γιατί΄με λες "καλή δασκάλα", γιατί δεν είμαι...

αλλά γιατί νιωθω αυτό που νιώθω τώρα!

[Vasoula]

Αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί και "ο δρόμος του καρκίνου". Όλα τα καρκινάκια είμαστε έτσι, σε αρκετά έντονο βαθμό. Όχι πως και οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν το κάνουν, απλά σε εμάς είναι πιο εμφανές. Όπως λέμε, όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους όλα τα ζώδια

βρε Θοδωράκο, ποιός δρόμος του καρκίνου?

ο δρόμος του μέσου νου, είναι αυτός!

ή μπας και φαντάστηκες ότι η διανοητική υπεροχή φέρνει και την πνευματική ωρίμανση?

Δυστυχώς...

από την δική μου εμπειρία, για να ανοίξεις την καρδιά στις πνευματικές καταγραφές της Ψυχής, χρειάζεται να βρεθείς στο σημείο "tabula rasa" του νου...

όσο υπάρχουν εξαρτήσεις, πάντα θα υπάρχουν νοητικές καταγραφές που, όσο και να φαίνονται διανοητικά αναπτυγμένες, θα είναι συναισθηματικά φοβισμένες...

΄Οταν βγεις έξω από τις εξαρτήσεις, τότε βλέπεις την πολυπλοκότητα που έμαθες να ζεις σε έναν τρισδιάστατο κόσμο, που το μόνο που κάνει είναι να σε τρέχει να επιβιώσεις, "ξεπουλώντας" κάθε ηθική αξία, στο όνομα της Αγάπης!

[Annoula]

όλα σε αναγκάζουν να αγαπήσεις, όποιον σου βολεύει τις ανάγκες σου, τα θέλω σου και δεν συμμαζεύεται...

τι δίνεις για αντάλλαγμα όμως, δεν το παίρνεις εύκολα είδηση, παρά μόνο όταν μείνεις μόνος...Τότε μετράς τις απώλειες με τις ανάσες που σου κόβονται...

Στο ονομα αυτού του τρισδιάστατου κόσμου, ξεπουλάς την ίδια σου την ψυχή. Και γίνεται με τόσο ύπουλο τρόπο μερικές φορές που δεν το παίρνεις και χαμπάρι.
Μου ήρθε μια προσωπική τηγανιά πρόσφατα για το πως ξεπουλάω την ψυχή μου για ανάγκες που τελικά δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο απο αυτή τη διαιώνιση ένός κόσμου που δεν είναι αληθινός. Συνειδητοποίησα τι υποχωρήσεις κάνω για την ψυχή μου.
Εδώ κολλάει αυτό που έγραψες Βάσω:

΄Οταν βγεις έξω από τις εξαρτήσεις, τότε βλέπεις την πολυπλοκότητα που έμαθες να ζεις σε έναν τρισδιάστατο κόσμο, που το μόνο που κάνει είναι να σε τρέχει να επιβιώσεις, "ξεπουλώντας" κάθε ηθική αξία, στο όνομα της Αγάπης!