2oς Βαθμος

[Vasoula]

ε λογικό το βρίσκω Δημητρούλα... ;)

δεν το βουλώνω κι εγώ

[ARTYADIS]

Η Αλήθεια δεν βουλώνεται Βασούλα μου, έτσι δεν είναι??

[Vasoula]

ε ναι, γι' αυτό "δικάζομαι"...

γνωστή η ιστορία ε?

[ARTYADIS]

Α, ναι!

[Ελενίτσα]

[Εφη]

Εχω κάποιες απορίες, μετά την μύηση μου στο 2ο βαθμό.

1) Την ημέρα που την πήρα ένιωσα ένα πόνο στη καρδιά. Σαν να προσπαθούσε να ανοίξει και δε γινόταν γιατί έβρισκε αντίσταση. Απο τότε ως και σήμερα νιώθω συνέχεια το ίδιο.
Και κάθε φορά που πάω να κάνω ρεικι ενώ ξεκινάω απο άλλες θέσεις τα χέρια μου πάνε "αυτοματα" στη θέση της καρδιάς μόνα τους. Συνεχίζω όμως να νιώθω ότι δε μπορεί να "ανοίξει". Εκτός απο το να συνεχίσω να κάνω ρεικι καμια άλλη ιδέα? και

2) Απο την ημέρα που πήρα την 2η μύηση δεν αντέχω να κάνω ρεικι κάθε μέρα. Μόλις πάω να κάνω νιώθω τα χέρια μου να τρέμουν ή να παγώνουν ή μια ξαφνική υπερδιεργεση που δεν αντέχω ούτε λεπτό. Καμια ιδέα γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό?

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Εφουλα η καρδια ισως ειναι απο τα ποιο δυσκολα να ξεμπλοκαρει ετσι κ αλλιως...ολοι σχεδον οι ανθρωποι εχουμε καλο μπλοκαρισμα εκει

Τα υπολοιπα που νιωθεις πιστευω ειναι απλως αντιστασεις που ισως καταλαβεις αργοτερα που οφειλονται..

Παντως τιποτα να σε ανυσηχει,ο καθενας βιωνει με διαφορους τροπους την αυτοθεραπεια και τα οφελη της...οσο ποιο πολυ θα εμβαθυνεις τοσο ποιο πολλα θα αρχισεις να νιωθεις..
Τιποτα που θα σε βλαψει ομως,αργα η γρηγορα ολα οδηγουν στο φως εφουλα

[Θοδωράκος]

1) Κάτι ανάλογο έχω νοιώσει και εγώ. Κάνε ρέικι στην καρδιά όσο θέλει. Και ώρες ακόμα, αν εξακολουθεί να "τραβάει", μείνε εκεί. Το πότε θα "ανοίξει" δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς. Προσπάθησε να την "ακούσεις" για αρχή, είναι το μόνο που μπορώ να πω...

2) Το πέρασα πρόσφατα για κάνα μήνα τώρα αυτό (αλλά και στο παρελθόν κατά καιρούς). Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ καθόλου, πόσο μάλλον να κάνω ρέικι! Απλά αντιδρούσα σε αυτό! Μην το ζορίζεις, άφησε τον εαυτό σου να κάνει ό,τι θέλει! ’μα πας να κάνεις ρέικι και σου έρχεται υπερδιέργερση και θες να βγεις έξω να τρέξεις, τότε βγες έξω και τρέξε!

Ο 2ος βαθμός αφορά το νοητικό και το συναισθηματικό. Είναι επομένως λογικό να βγαίνουν στην επιφάνεια θέματα καρδιάς (το "κλήσημο") και νοητικά (η υπερδιέργερση). Προσπάθησε να ακούσεις τί έχουν να σου πούνε και με τον καιρό θα βρεις τις απαντήσεις σου!

Πολλές ευχές για αυτό το νέο σου ξεκίνημα!

[Εφη]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις.

Δε με φοβίζει κάτι σε ότι αφορά το ρεικι. Οι ερωτήσεις έχουν να κάνουν με το να καταλάβω. Να έχω περισσότερη επίγνωση.

Αποφάσισα να ακολουθήσω τη συμβουλή σου Θοδωρη και να πηγαίνω συμφωνα με το ρέμα ή αλλιώς αναλογα με το τι θέλει το σώμα μου. Δε προσπαθώ να κάνω με το ζόρι ρεικι. Αν δε μπορώ, ε!δε μπορώ. Θα μου περάσει. ;)

[Θοδωράκος]

Θα πρότεινα ακόμα καλύτερα να κάνεις πρώτα μία θεραπεία από πάνω μέχρι κάτω, ολόκληρο το σώμα, και μετά να επικεντρωθείς στο σημείο που ζητάει παραπάνω.

[Vasoula]

Εφούλα, απλά να σε ρωτήσω θα ήθελα...

Τι φοβάσαι ότι θα πάθεις κάνοντας ρέικι?
Μήπως ανοίξει διάπλατα η συνειδητότητα και αρχίσουν οι επιγνώσεις να έρχονται σωρηδόν?

αυτό αποκλείεται σε διαβεβαιώνω...Το ρέικι θα αποκαταστήσει την ενέργεια εκεί που έχει μπλοκάρει, αλλά για να γίνεις συνειδητή στην εσώτερη θεραπεία, χρειάζεται να μην φοβάσαι...δεν μπορεί να γίνει αλλιώς!

Το ρέικι δεν επενεργεί βίαια στα εσωτερικά μας τμήματα, ούτε στα ψυχολογικά μας περιεχόμενα...
΄Παρ' όλα αυτά το όφελος του "αγγίγματος" του εαυτού σου είναι ανυπολόγιστο...

Συνήθως οι άνθρωποι ή φοβούνται ή βαριούνται...
΄
είναι ο χρόνος που χρειάζεται η ωρίμανση να γίνει με πιο πνευματικό υπόβαθρο, θα έλεγα εγώ απλά...

Και η καρδιά είναι ένα "δύσκολο" σημείο επαφής, γιατί εκεί δρα η Ψυχή μας!
Συνήθως άλλα θέλει και άλλα θέλουμε και από εκεί προκύπτει ο φόβος και τα σημάδια του

Μόλις πάω να κάνω νιώθω τα χέρια μου να τρέμουν ή να παγώνουν

[Εφη]

Τι φοβάσαι ότι θα πάθεις κάνοντας ρέικι?
Μήπως ανοίξει διάπλατα η συνειδητότητα και αρχίσουν οι επιγνώσεις να έρχονται σωρηδόν?

παρ΄όλο που λέω (τουλάχιστον λογικά) ότι δε φοβάμαι τίποτα όταν κάνω ρεικι για να μου απαντάτε 2 άτομα ότι φοβάμαι....χμ! Οταν δε διαβασα τη παραπάνω προταση σου η αυθορμητη απάντηση μου ήταν : Ναι ........αρα, τι κάνει νιάου, νιάου? Ομως δε νιώθω (σε επιφανειακό επίπεδο τουλάχιστον) να φοβάμαι. Ισα ίσα θα έλεγα. Ο λόγος που κάνω συχνά ρεικι στη καρδιά είναι ακριβώς γιατί μου αρεσε αυτό που ένιωσα όταν προσπαθούσε η καρδιά να ανοίξει και θέλω να το ξαναζήσω. Αλλά δε βλέπω αντίδραση όταν κάνω εγω ρεικι. Εγω αυτό που νιώθω είναι στεναχωρια που δεν το πετυχαίνω (ακόμα) και όχι φοβο. Τι να πω? Μάλλον χρειαζομαι χρόνο για να υπάρξει πνευματική ωριμανση.

Ξέρεις αποφάσισα να "στείλω" ρεικι στη παιδική μου ηλικια. Στη περιοδο που συνεβησαν τα παιδικά μου τραύματα. Αν θυμάσαι το είχαμε συζητήσει στο σεμινάριο και ήμουν πολύ αρνητική. Ομως τώρα νιώθω έτοιμη. Γι'αυτό με μπερδευει το ότι μπορεί να φοβάμαι. Δεν το αναγνωρίζω εννοώ.

[Μπεττουλα]

να κάνω και εγώ μια ερωτησούλα? εδώ και δυο μέρες δουλεύω και με το σύμβολο της απόστασης για θέματα του παρελθόντος ξεκινώντας από την αρχή (0-1) παράλληλα αυτές τις δυο μέρες μου παρουσιάζεται ένα πράγμα σαν κόμπος στο λαιμό συνέχεια και μια τάση να θέλω να τσιμπολογάω συνέχεια ακόμα και αν είμαι χορτάτη. για το σύμπτωμα του λαιμού χρησιμοποιώ το νοητικό αλλά σκεφτόμουν αν υπάρχει περίπτωση τα συμπτώματα να βγήκαν σαν "απάντηση" στην διαδικασία θεραπείας του παρελθόντος.

[Θοδωράκος]

Καλημέρα Μπέττυ!

Ψάξε να δεις μήπως σε "πνίγει" κάτι ή μήπως σε "έπνιγε" κάτι στην ηλικία που στέλνεις ρέικι. Ομοίως δες και ποιά χαρά ή αγάπη αντικαθιστάς με το φαγητό.

Αποψή μου πάντα!

[Μπεττουλα]

ευχαριστώ Θοδωρή δεν το είχα σκεφτεί έτσι θα το ψάξω και αυτό!