Ξένοι...

[Ellaki]

Όταν σου εμφανίζει μία τελείως διαφορετική συμπεριφορά,χωρίς λόγο???

Δημήτρη μου για να προκληθούν αντιδράσεις σημαίνει ότι υπάρχει κάποια αιτία.
Ίσως η αιτία αυτή να είναι και η αφορμή για σένα, να ψάξεις τα δικά σου θέματα και τις αντιστάσεις που σου δημιουργούν.

[Vasoula]

Βασσούλα μου,σίγουρα ο καθένας μας έχει άλλες αντοχές και διαφορετικά όρια.Εκτός από το να σέβεσαι τον εαυτό σου,πρέπει να σέβεσαι και τον/την άλλο/η,όπως και να εισπράτεις τον ανάλογο σεβασμό.Τι γίνεται όμως όταν σταματάει να συμβαίνει αυτό??Τι κάνεις όταν αρχίζουν η γκρίνια και οι καυγάδες,με και για το παραμικρό??Όταν σου εμφανίζει μία τελείως διαφορετική συμπεριφορά,χωρίς λόγο???

πάντα υπάρχει λόγος που συμβαίνει Δημητράκη..΄Ισως αυτή η κατάσταση που περιγράφεις σου δείχνει ότι δεν έχεις όρια αυτοσεβασμού ακόμα σταθερά μέσα σου και βρίσκεσαι μεταξύ νοητικής ωριμοτητας και συνασθηματικής ανωριμότητας!

ολοκληρον τον Εαυτό μας παρατηρούμε, όχι μόνο αυτό το μέρος που γνωρίζουμε σαν εαυτό...
Ο αυτοσεβασμός δεν χαρακτηρίζει τις πράξεις μόνο, αλλά και την πνευματική μας αυτάρκεια...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Έλλη και Βασσούλα μου,γλυκά μου κοριτσάκια,καταρχήν να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας.
Η κατάσταση που περιγράφω δεν έχει να κάνει άμμεσα με εμένα.Μια πάρα πολυ καλή μου φίλη έχει κάποια προβλήματα με τον άντρα της καί δεν ξέρει τι να κάνει.Έτσι,η φίλη μου το συζητάει μαζί μου και εγώ με εσάς..Εγώ,απλά προσπαθώ να προλάβω κάποιες καταστάσεις,τις οποίες τις βιώσα μεγαλώνοντας,όπως διαρκείς καυγάδες μεταξύ των γονιών μου..

[Vasoula]

αχ μωρέ Δημητράκη μου...

Συνήθως ένας άνθρωπος έχει θεωρητικά να "παλέψει" με πολλά πράγματα έξω από αυτόν και δεν παίρνει είδηση εύκολα, πως παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό...

Και όσο παραμένει στην κατάσταση έξω από αυτόν, ποτέ δεν θα βρίσκει λύσεις που θα τον εξελίσσουν, γιατί τελικά, από ότι έχω διαπιστώσει, φοβάται την ίδια του την εξέλιξη....

Δεν ξέρω τι προσπαθείς να προλάβεις...
Και γιατι εσύ?
Εκείνη ουσιαστικά θα έπρεπε να είχει ενδιαφερθεί για τις καταστάσεις που της φέρνουν δυσαρμονία...
Είναι ωραίο να ακουμπάμε τα προβλήματά μας στους άλλους, περιμένοντας εκείνα να λυθούν μαγικά...
Δύσκολα αναγνωρίζουμε ότι οι λύσεις δεν θα έρθουν από τους άλλους, άλλά από την αντοχή μας να επιλέξουμε το ωφέλιμο, που μας έμαθαν ότι είναι ανωφελο και ανηθικο, όπως ένα διαζύγιο!

και αυτό είναι ένα από τα πολλά που μας έμαθαν...

Υπάρχουν τόσα πολλά που χρειάζεται να προσπεράσουμε, που δεν ξέρω από που να αρχίσω...

Ας αρχίσω λοιπόν από την επιλογή μας να εξιλεώνουμε την δυσαρμονία, στο όνομα ποιού?

Αυτό να ρωτήσεις την φίλη σου...Και αν σου απαντήσει σοβαρά εμένα γράψε μου!

Γιατί αμέσως θα πει "για τα παιδιά μου"...
Το πόσο δυσαρμονικό είναι αυτό, θα το διαπιστώσει αργότερα, από τον ίδιο της τον εαυτό!
...και ίσως είναι τυχερή και δεν το διαπιστώσει και από τα παιδιά της!

Γιατί δεν φταίει ο άντρας της για τα προβλήματα, αλλά όσα έχει μάθει σαν δεδομένα για τον εαυτό της. Αυτά είναι "ο ένοχος"...

[VasilisM]

Ποσο δικιο εχεις... ετσι ειναι!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Ας αρχίσω λοιπόν από την επιλογή μας να εξιλεώνουμε την δυσαρμονία, στο όνομα ποιού?

Βασσούλα μου αυτό δεν το κατάλαβα?Τι ακριβώς εννοείς

[Vasoula]

όταν μέσα μας υπάρχει δυσαρμονία, Δημήτρη, την αποδίδουμε αμέσως στους άλλους...Και με αυτόν τον τρόπο την εξιλεώνουμε...Κάνουμε πως δεν υπάρχει αφού προκαλείται από κάποιον...΄Ετσι αντί να νιώσουμε μέσα μας την δυσαρμονία σαν κάτι δικό μας που χρειάζεται να γίνει πάλι λειτουργικό, προσπαθουμε να "εξοντώσουμε" τον "αντίπαλο"...

στην ουσία όμως αυτό που κάνουμε είναι να "εξοντώνουμε" τον εαυτό μας, δίνοντάς του επιχειρήματα, ασύμβατα με το μέσα μας!

παρατήρησέ το σε όλη την μικρή ζωή των ανθρώπων...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Βασσούλα μου,σαν ζευγάρι είναι αρκετά χρόνια μαζί με τα πάνω τους καί τα κάτω τους.Αντιμετώπισαν πολύ σοβαρά προβλήματα,τα οποία στην πορεία τα ξεπέρασαν,τουλάχιστον φαινομενικά.
Ή μπορει και να τα έκρυψαν και κάτω από το χαλάκι για να μη φαίνονται.
Αυτό που με προβληματίζει είναι πως ποτέ πριν,στα δέκα χρόνια γνωριμίας μας,δεν μου είχε μιλήσει για κάτι τόσο σοβαρό.
Και να φανταστείς,πως δουλεύαμε μαζί για αρκετά χρόνια καί κάναμε και πολύ παρέα.
Για να μη σε κουράζω,θεωρείς πως ο χωρισμός είναι λύση??

[Vasoula]

μα πως μπορώ να εκφράσω άποψη, αν δεν γνωρίζω πιο βαθιά ψυχολογικά στοιχεία?

για κάποιους είναι λύση ο χωρισμός, για κάποιους είναι τρόμος...

σημασία έχει να βρει ο καθένας τι είναι λειτουργικό στην δεδομένη στιγμή της κατανόησής του και να μην θεωρήσει δεδομένο το συνηθισμένο...

Εκεί βρίσκεται όλη η δυσαρμονία της ζωής...Ακολουθώντας τα στερεότυπά της, χάνουμε την ουσία της.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Βασσούλα μου με μπερδεύεις.Ψυχολογικά στοιχεία,όπως???
Σε ρώτησα για το χωρισμό,γιατί ήταν κάτι που το έλεγα συνεχώς στους γονείς μου,πάρα πολλά χρόνια.Τώρα βέβαια σε πάω απ`το ένα θέμα στο άλλο,αλλά αυτή η κατάσταση της φίλης μου,μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια,τα οποία ήταν μέσα σε καυγάδες,τσακωμούς,εντάσεις,φωνές κ.λ.π...

[Vasoula]

ψυχολογικά στοιχεία είναι τα συναισθήματα, Δημητρη μου, και τα βιώματα, με τα οποία καλείται κανείς να πάρει τις αποφάσεις του.
Παίζουν πολλά ρόλο για να πάρει κανείς μια σοβαρή απόφαση για τον δρόμο του...
Συνήθως οι άνθρωποι δεν έχουν ή νομίζουν ότι δεν έχουν το σθένος να κυριαρχήσουν στον φόβο τους. Είναι θέμα αντοχών στο να πάρεις αποφάσεις...Δεν μπορώ να σου απαντήσω με ένα απλό "ναι" ή "όχι"...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Βασσούλα μου,εννοείται πως συμφωνώ μαζί σου,απλά έστω και με αυτά τα λίγα που σου έχω πεί,θα ήθελα τη γνώμη σου.
Η φίλη μου είναι γενικά ανήσυχο πνεύμα,έχει ταξιδέψει αρκετά,έχει σπουδάσει στο εξωτερικό και σαν χαρακτήρας είναι πολύ ήρεμη.
Περισσότερα θα ξέρω σε λίγες μέρες,γενικότερα για την όλη κατάσταση και θα σου πώ..

[Vasoula]

αχ βρε Δημητράκη...δεν στο έχω πει?

δεν έχει σημασία πως έχεις ολοκληρωθεί διανοητικά, αλλά πως έχεις ολοκληρωθεί και πνευματικά στην Ζωή σου...

όσο μόρφωση, όσα ταξίδια, όσο ανησυχία κι αν έχει ένας άνθρωπος η ζωή παραμένει μέσα του μικρή και γεμάτη στερεότυπα...

Εκεί θέλει θάρρος...
Για να γκρεμίσεις χρειάζεται απόφαση...
Και κυρίως χρειάζεται αντοχή...στα σκάγια των άλλων, που θα ορμήσουν να σε επαναφέρουν στην μικρή ζωή τους!

[Λευκός Κρίνος]

Εκεί θέλει θάρρος...
Για να γκρεμίσεις χρειάζεται απόφαση...
Και κυρίως χρειάζεται αντοχή...στα σκάγια των άλλων, που θα ορμήσουν να σε επαναφέρουν στην μικρή ζωή τους!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Βασσούλα,η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε κάνει καμμιά τέτοιου είδους συζήτηση..
Πιστεύω,πως είναι αρκετά δυνατή για να ξεκινήσει να γκρεμίζει και να αντέξει και τη μουρμούρα από το περιβάλλον της (π.χ μαμά) που είναι κάπως παλαιών αντιλήψεων..
Αρκεί φυσικά,να το καταλάβει μόνη της,ε??