Βάσω έγραψε:Ασε την ενέργεια να μπει μέσα σε κάθε κύτταρο...
να διαπεράσέι την σάρκα...
να μπει βαθιά...
και να κάμψει όλες τις αντιστάσεις.
Μην ορθώσεις τίποτα απέναντί της...
΄Ασε την να μπει στο πιο σκοτεινό σημείο της ύπαρξής σου.
Νιώσε την πέρα από την "επιφάνεια"...
Διαβάζοντας τα παραπάνω μοιράσματα σας, ένιωσα μια απογοήτευση και μια ανυπομονησία! Απογοήτευση γιατί είμαι τόσο ερμητικά κλειστός στο να αντιληφθώ πράγματα και επικοινωνίες... Ούτε έναν διαλογισμό δεν μπορώ να κάνω καλά καλα!!! Και ανυπομονησία γιατί θέλω επιτέλους κι εγώ να αρχίζω να έρχομαι σε απαφή με τον Ανώτερο Εαυτό μου, με τους αγγέλους μου... Ξέρω ότι είναι εδώ και περιμένουν από εμένα μια γέφυρα επικοινωνίας, αλλά εγώ τίποτα... Ξέρω θέλει χρόνο... Θέλει πολύ χρόνο! Μέχρι τότε όμως πως πορεύεται κανείς;;;
Πολλές φορές μου έχει περάσει από το μυαλό η ιδέα να τα βροντίξω όλα και να γυρίσω Ελλάδα! Να σας γνωρίσω όλους σας παιδάκια, να γνωρίσω από κοντά την Βάσω, να την αγγίξω, να την αγκαλιάσω, να την κοιτάξω στα μάτια και να καταλάβω πως με νιώθει... Ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να νιώσεις πως ένας άνθρωπος σε νιώθει, σε καταλαβαίνει, σε αφουγκράζεται...!
Φαίνεται όμως πως δεν είναι αρκετό, όταν σκέφτομαι και τα υπόλοιπα... Να γυρίσω πίσω να κάνω τι; Να δουλέψω που; Να μείνω πάλι με τους γονείς; Να συντηρηθώ πως; Θα μου πείτε, αν είναι να προγραμματίζεσαι, τότε να μην έρθεις καθόλου! Το ταξίδι όμως Μελβούρνη Ελλάδα, είναι ένα μεγάλο ταξίδι το οποίο δεν γίνεται εύκολα, ώστε στη χειρότερη να πω τι είχα τι έχασα, στο φινάλε ξαναγυρνάω Μελβούρνη! Είναι κάτι που πρέπει πρώτα να το σκεφτώ καλά και να πάρω τη σωστή απόφαση! Είναι μέρες τώρα που ζητάω βοήθεια από πάνω, να μου δώθεί ένα μύνημα για την σωστή απόφαση, αλλά τίποτα... Εκτός και αν μου δίνεται η απάντηση κι εγώ δεν την βλέπω, οπότε ερχόμαστε πάλι σε ότι λέγαμε πριν...
Αν μείνω εδώ μέχρι να λήξει η βίζα μου (Μάρτιος 2015) και κάνω αίτηση για παράταση, θα πάρω ακόμα ένα χρόνο ΑΝ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΝΟΥΝΕ! Εδώ έχω τη δουλειά μου και συντηρώ τον εαυτό μου, το ενοίκιο μου, τους λογαριασμούς μου, το κολλέγιο μου... Δεν μπορείς να αφήσεις έτσι εύκολα κάτι που δεν μπορείς να το βρείς πάλι! ...Γιατί σκεφτείτε πως όλα αυτά τα κάνω μόνο με τέσσερις ώρες δουλειάς την ημέρα! Δεν αποταμιεύω φυσικά τίποτα, αλλά επιβιώνω. Δεν λέω πως είμαι ευτυχισμένος με τη ζωή μου εδώ πέρα, αλλά τουλάχιστον υπάρχει κάτι με το οποίο μπορείς να παλέψεις! Πάει πολύς καιρός που ψάχνω μια δεύτερη δουλειά, αλλά είναι πολύ δυσκολό να τη βρώ καθώς ΚΑΙ η Αυστραλία έχει κρίση! Όχι βέβαια σαν την Ελλάδα, αλλά έχει! Άλλο ένα εμπόδιο στο να βρώ δουλειά είναι η βίζα μου η οποία είναι φοιτητική. Και σε αυτή τη βίζα επιτρέπεται να δουλεύεις μόνο μέχρι 20 ώρες την εβδομάδα! Εγώ παρ όλο που δουλεύω, δεν είμαι δηλωμένος στα βιβλία, οπότε στο κράτος φαίνεται σα να μη δουλεύω... Συνεπώς αν κάνω αίτηση για παράταση της βίζας παίζει και να μην την δεχτούνε για αυτόν ακριβώς τον λόγο! Επείδη "δεν δουλεύω". Επιπλέον αν βρω δουλειά δεύτερη πρέπει υποχρεωτικά να είναι νόμιμη (είκοσι ώρες) γιατί πρέπει να φαίνεται ότι δουλεύω και είμαι χρήσιμο μέλος της Αυστραλιανής κοινωνίας, πληρώνοντας τους φόρους μου... Έλα όμως που κανένα άλλο είδος δουλειάς δε σε δέχεται γιατί δε σε θέλει μόνο για είκοσι ώρες, αλλά για παραπάνω! Ένα μπάχαλο! Το ένα είναι αλληλένδετο με το άλλο...
Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω.. Είναι λίγο εφιαλτικό να γυρίσω στην ανεργεία της Ελλάδας και στο σπιτάκι της μανούλας και του μπαμπάκα... Εδώ τουλάχιστον δε βασίζομαι σε κανένα! Αυτό δεν θα μπορεί να γίνει στην Ελλάδα... Εν πρώτοις φαίνεται να είναι σα να επιλέγω το υλικό κομμάτι της ζωής και όχι το πνευματικό... Όμως εδώ δεν είναι ότι κάνω περιουσία ούτε ότι βγάζω τρελά χρήματα! Απλά επιβιώνω στηριζόμενος στις δικές μου πλάτες και μόνο!!! Δεν είναι λίγο για μένα αυτό! Επιλέγω να μένω σε κάτι "σίγουρο" όσο κρατήσει. Ταυτόχρονα όμως χάνω πολλά από εσάς, με ότι συνεπάγεται αυτό (το ρέικι, τις συναντήσεις σας, τις συζητήσεις σας, τα μοιράσματα σας, τους προβληματισμούς σας...)
Συγνώμμη αν σας ζάλισα...
![Rose @};-](./images/smilies/53.gif)