Μαχάτμας, οι Οντότητες της Ιεραρχίας της Συμπόνοιας
Στη σειρά των γεγονότων που διέγραψαν την ιστορία της Σύγχρονης Θεοσοφίας ορισμένα ξεχώρισαν ιδιαιτέρως και έγιναν τα χαρακτηριστικά και καθοριστικά σημεία της. Κατά τη γνώμη μου, το σπουδαιότερο υπήρξε η εμφάνιση της Πνευματικής Ιεραρχίας και η πρωτοστατούσα παρουσία της στο Θεοσοφικό Κίνημα. Η εμφάνιση των Μαχάτμας μέσω της αγγελιαφόρου τους, της Έλενας Μπλαβάτσκυ, είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα που συνέβησαν στον πλανήτη μας την τελευταία εκατονταετία. Η παρουσία τους είναι ένας σταθμός στην πορεία της ανθρωπότητας, επειδή αυτό σημαίνει ότι η ανθρωπότητα επανευρίσκει την επαφή της με τον αόρατο πνευματικό κόσμο, και ότι μέσω ενός αγγελιαφόρου της μπορεί να αντιλαμβάνεται όσα ή και μερικά από εκείνα που η Ιεραρχία θέλει να της μηνύσει.
Το καυτό ερώτημα για τον αναζητητή είναι ποιοί είναι οι Μαχάτμας, ποιός είναι ο ρόλος τους στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης και ποιά μπορεί να είναι η σχέση τους με την ανθρωπότητα.
Ξεκινώντας από την ετυμολογία της λέξης Μαχάτμα, το Μάχα ’τμα, που σημαίνει τη Μεγάλη Ψυχή, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για Οντότητα που ανήκει σε πνευματικό πεδίο. Οι Μαχάτμας είναι Οντότητες που ανήκουν σε ανώτερους πνευματικούς κόσμους, αφού προηγουμένως, πριν από απροσδιόριστα χρόνια, ήταν άνθρωποι σαν και μας. Είναι Όντα που ξεχώρισαν από παλαιότερες ανθρωπότητες από τη δική μας και μέσω των ατομικών τους προσπαθειών, εφέσεων και επιδιώξεων κατόρθωσαν να υπερβούν τον δακτύλιο της προσωπικότητας και να εισέλθουν στο πεδίο της ατομικότητας. Ως ατομικότητες που παραιτήθηκαν από την ευδαιμονία του Νιρβάνα, υπηρετούν στην Ιεραρχία της Συμπόνοιας με μοναδικό σκοπό να προσφέρουν τη βοήθειά τους στα νεώτερα και πιο ανεξέλικτα πνευματικά, αδέλφια τους, τους ανθρώπους.
Οι Μαχάτμας είναι άνθρωποι πολύ εξελιγμένοι πνευματικά, ελέγχουν τις δυνάμεις της Φύσης μέσω των δικών τους δυνάμεων, που ανέπτυξαν στη διάρκεια εκατοντάδων ζωών στο κοντινό ή στο απώτερο παρελθόν. Τώρα είναι οι Κύριοι της Σοφίας και της Ζωής.
Σύμφωνα με το Θεοσοφικό Γλωσσάριο «Μαχάτμα
. είναι ένας Αντέπτ υψίστου βαθμού. Εξυψωμένα Όντα τα οποία έχοντας κυριαρχήσει πάνω στις κατώτερες αρχές τους και δίχως να παρακωλύονται από το φυσικό σώμα, κατέχουν τη γνώση και τη δύναμη που αντιστοιχεί στο στάδιο της πνευματικής τους εξέλιξης. Στη διάλεκτο Παλί, ονομάζονται Ραχάτς και Αρχάτς.»
Ο Αρχάτ είναι ο άξιος, αυτός που δικαιούται θείες τιμές. «Ο Αρχάτ είναι αυτός που έχει εισέλθει στην καλύτερη και ανώτατη ατραπό και έχει επομένως λυτρωθεί από την επαναγέννηση.» (Θεοσοφικό Γλωσσάριο) Ο Αρχάτ είναι αυτός που ανέβηκε την Κλίμακα της Ζωής διαδοχικά, ακολουθώντας την ατραπό της Απάρνησης. «Απάρνηση είναι η Δεύτερη Ατραπός, γιαυτό του «Πόνου Ατραπό» τη λένε. Αυτή η Μυστική Ατραπός σε ανέκφραστο νοητικό πόνο οδηγάει τον Αρχάν. Πόνο για τον ζωντανό Νεκρό, και σε ανήμπορη συμπόνια γιαυτούς που καρμικά ταλαιπωρούνται, γιατί του Κάρμα τον καρπό οι Σοφοί να απαλύνουν δεν τολμούν.» (Η Φωνή της Σιγής, στ.183-4)
Υπάρχουν μέσα στην αντικειμενική εκδήλωση και βρίσκονται σε διαρκή δραστηριότητα. Η επήρειά τους είναι πάντοτε ευεργετική, ειρηνική, ευγενική. Ενεργοποιούν την αδελφότητα, την πρόοδο, την αγάπη, την ελπίδα, το θάρρος, την έμπνευση, τη διαίσθηση, την αρμονία, το κουράγιο για υπηρεσία, την πνευματική δραστηριοποίηση και την έφεση για την πνευματικότητα. Πολλές φορές αποληθαργούν με τον τρόπο που Εκείνοι γνωρίζουν, τον άνθρωπο από τη νοητική και πνευματική του αδράνεια. Όταν διαπιστώνουν ότι τα υλικά αγαθά καλύπτουν τόσο την ανθρώπινη ψυχή ώστε να αποστερούν την επαφή της με την πνευματικότητα, τότε θέτοντας τον Νόμο σε εφαρμογή, διαλύουν τα περικαλύμματα ώστε να απελευθερωθεί η ψυχή και να ακούσει το κάλεσμα του εσωτερικού της θεού.
Είναι οι μεταβιβαστές του Νόμου όπως αναφέρεται στη Μυστική Διδασκαλία: «Το Σύμπαν διευθύνεται και καθοδηγείται από τα μέσα προς τα έξω
Ολόκληρος ο Κόσμος καθοδηγείται, ελέγχεται και εμψυχώνεται από μια σχεδόν ατέλειωτη σειρά Ιεραρχιών νοημόνων Όντων, που η καθεμιά έχει μια αποστολή να εκτελέσει
.. και είναι «αγγελιαφόροι» με την έννοια μόνο ότι είναι οι πράκτορες των Καρμικών και Κοσμικών Νόμων.» (Μ.Δ. Ι, 275)
Είναι οι Πρεσβύτεροι Αδελφοί της ανθρωπότητας. Μας φροντίζουν και μας προστατεύουν, όπως εμείς φροντίζουμε τον μικρότερο αδελφό μας. Είναι οι Διδάσκαλοί μας, αυτοί που μας διδάσκουν διαμέσου των αιώνων από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο, ανάλογα με τις ανάγκες της αντίληψής μας. Μας διδάσκουν πράγματα νοητικά και πράγματα πνευματικά. Και κυρίως μας υποδεικνύουν το μονοπάτι της πνευματικότητας, μας δείχνουν τον δρόμο της επιστροφής προς το πνευματικό πεδίο από το οποίο ξεκινήσαμε κάποτε και μας εκπαιδεύουν στις μεθόδους οι οποίες διευκολύνουν το βάδισμα του μυστικού μονοπατιού.
Είναι οι Διδάσκαλοι της Σοφίας ή οι Αδελφοί του Φωτός. Εργάζονται διαμέσου άλλων ανθρώπων, τους οποίους επιλέγουν από το πλήθος της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τους Μεγάλους Ανθρώπους, οι οποίοι είναι οι μαθητές των Μαχάτμας. Η σειρά των Προφητών και των Μυστών που εμφανίζεται στη γη μας, έχει τη ρίζα της στην αδελφότητα των Μαχάτμας, ενώ η φυσική πλευρά αυτής της σειράς καλύπτεται από τους Μεγάλους Ανθρώπους της γης μας. Η σειρά αυτή εμφανίστηκε ως η Ερμητική ’λυσος ή η Χρυσή ’λυσος και θεωρείτο από τους Έλληνες μυστικούς και φιλόσοφους ότι είχε την αρχή της στον Δία και μέσω μιας σειράς πνευματικών και ευγενικών ανθρώπων έφθανε μέχρι τους απλούς ανθρώπους.
Ο τρόπος μεταβίβασης της συνειδητότητας από τον πυρήνα της πνευματικότητας έως τον φυσικό άνθρωπο, αποτελούσε ανέκαθεν το σπουδαιότερο τμήμα της μύησης, επειδή αυτή η μετατροπή αποτελεί την καθαυτό διαδικασία της Φύσης. Σύμφωνα δε με την εκκλησιαστική ορολογία, ονομάζεται Αποστολική Διαδοχή.
Η Έλενα Μπλαβάτσκυ υπήρξε ο αγγελιαφόρος και ο Δάσκαλος στη γη αυτής της πνευματικής σειράς Οντοτήτων. Οι αγγελιαφόροι αυτοί ονομάζονται επίσης Αποστολικά Διάμεσα και δεν έχουν καμία σχέση με τα διάμεσα που γνωρίζουμε. Τα κατώτερα διάμεσα μεταφέρουν μηνύματα από τον κατώτερο αστρικό κόσμο. Ενώ τα Αποστολικά Διάμεσα μεταδίδουν πνευματική διδασκαλία και είναι μεταβιβαστές της Σοφίας που μεταφέρεται μέσω της σειράς της Πνευματικής Ιεραρχίας.
Η ιστορία αναφέρεται συχνά στη σειρά των Μεγάλων Όντων, εφόσον η παρουσία τους υπήρξε σταθμός στη θρησκεία, στη φιλοσοφική σκέψη και στον πολιτισμό της ανθρωπότητας. Βούδδας, Σανκαρατσάρυα, Κρίσνα, Ιησούς, Πυθαγόρας, Εμπεδοκλής, Πλούταρχος, Πλάτωνας, Ωριγένης, Απολλώνιος Τυανέας, Λάο-Τσε, Κομφούκος, Ζωροάστρης, κ.α. Όλοι αυτοί υπήρξαν μετασχηματιστές και αγγελιαφόροι της Μεγάλης Στοάς ή της Λευκής Αδελφότητας, από την οποία απορρέουν οι μεγάλες θρησκείες-φιλοσοφίες του πλανήτη μας, όπως η Σύγχρονη Θεοσοφία.
Αυτοί οι μεγάλοι Διδάσκαλοι της Πνευματικής Ιεραρχίας είναι η οπισθοφρουρά της Σύγχρονης Θεοσοφίας. Βρίσκονται πίσω από εκείνους που είναι υπεύθυνοι στο φυσικό πεδίο για την ανανέωση και τη διάδοση της Αιώνιας Σοφίας, της Θεοσοφίας, τους καθοδηγούν και τους στηρίζουν, με μέσα που είναι ακατανόητα και αδιανόητα στον αμύητο άνθρωπο.
ΠΗΓΗ:
http://www.blavatsky.gr
By: Ασπασία Παπαδομιχελάκη
ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Καρλ Γιουγκ, 1875-1961 (Carl Jung)
Ο Κάρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1875 στην Κέσβιλ, ένα μικρό χωριό της Ελβετίας. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας, ενώ το πρώτο είχε πεθάνει λίγο μετά τη γέννησή του και αφού γεννήθηκε ο Καρλ, η οικογένεια απέκτησε ένα κορίτσι, εννέα χρόνια μικρότερο από τον Κάρλ. Ο πατέρας του ήταν ο Γιόχαν Πολ ’χιλς Γιουνγκ, ήταν διδάκτορας φιλοσοφίας και προτεστάντης εφημέριος και είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία. Η οικογένεια χρειάστηκε πολλές φορές να μετακομίσει, λόγω της εργασίας του πατέρα του Κάρλ Γιούνγκ, μέχρι το 1879, όπου εγκαταστάθηκαν στο Κλάιν Χένιγκεν.
Σημαντικό ρόλο στη ζωή του Κάρλ Γιούνγκ, αν και δεν τον είχε γνωρίσει ποτέ, έπαιξε ο παππούς του από τη μεριά του πατέρα του, που είχε και το όνομά του. Ήταν γιατρός και πρύτανης του Πανεπιστημίου της Βασιλείας, όπως επίσης και επικεφαλής της ελβετικής μασονικής κοινωνίας. Είχε μια βαθιά ανθρωπιστική και αλτρουιστική στάση απέναντι στη ζωή. Είχε κτίσει το «Νοσοκομείο των πολιτών» και ίδρυσε ένα άσυλο για τα παιδιά με νοητική υστέρηση το οποίο ονόμασε «Ίδρυμα της Ελπίδας». Ο Κάρλ Γιούνγκ, συχνά έλεγε ότι ο παππούς του υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση για αυτόν. Ο παππούς του από τη μεριά της μητέρας του ονομαζόταν Σάμιουελ Πρίσβεκ και ήταν επίσης μια πολύ σημαντική προσωπικότητα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Ήταν ιερέας της ενορίας του Λέοναρντ και ηγούμενος του προτεσταντικού κλήρου. Σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες της ζωής του, η γιαγιά του Κάρλ Γκούσταβ, από τη μεριά της μητέρας του, αλλά και η μητέρα του, είχαν μια έντονη διαίσθηση, γεγονός που λένε ότι είχε κληρονομήσει και ο ίδιος, ο οποίος, μπορούσε να αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα πέρα από την κοινή ανθρώπινη λογική. «Έτσι, ο Gustav Richard Heyer, δικαιολογημένα έλεγε ότι ο δάσκαλός του είχε μια «διορατικότητα που μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς υπερφυσική», κάτι που συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για το γιατρό και ψυχοθεραπευτή που αποτολμά να φτάσει στο μύχο της ανθρώπινης ψυχής» (Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ 32).
Η ιστορία της ζωής του, μας λέει ότι ο Γιούνκ ήταν ένα ιδιαίτερα μοναχικό και αντικοινωνικό παιδί. Ο ίδιος κάποια στιγμή ισχυρίστηκε ότι όταν έπαιζε ήταν τόσο πολύ απορροφημένος που δεν ήθελε να έχει κανέναν δίπλα του, διότι αποτελούσε γι αυτόν ενόχληση. Αγαπούσε πολύ τις πέτρες και συνήθιζε να τις βάφει, χωρίζοντάς τις στα δυο, ώστε το κάτω μέρος να διαφέρει από το επάνω. Tο 1886 πήγε στο Γυμνάσιο της Βασιλείας. Η οικογένειά του υπήρξε φτωχή και ο Κάρλ Γκούσταβ, μεγάλωσε με αρκετές στερήσεις. Εμφάνισε διάφορες νευρικές διαταραχές που στιγμάτισαν τα παιδικά του χρόνια. Επίσης οι πληροφορίες της ζωής του λένε ότι κάθε φορά που πιεζόταν ψυχολογικά, λιποθυμούσε. Το σχολείο δεν του άρεσε ιδιαίτερα και οι λιποθυμικές κρίσεις αυξάνονταν καθώς ο Κάρλ πήγε στο γυμνάσιο, με αποτέλεσμα οι γονείς του να τον σταματήσουν για ένα διάστημα από το σχολείο. Λέγεται ότι αυτό το πρόβλημα κατάφερε να το ξεπεράσει μόνος του όταν ήταν σε μικρή σχετικά ηλικία, λόγω της βούλησης που διέθετε.
Λάτρευε τον Γκαίτε, τον οποίον θεωρούσε πνευματικό πατέρα και εμπνευστή. Είχε έντονη διαφωνία με τον πατέρα του όσον αφορά τα θρησκευτικά ζητήματα για τα οποία είχε διαφορετική άποψη και εναντιωνόταν στη θρησκοληψία. Με τη μητέρα του είχε πολύ καλή σχέση. Έλεγε πως η μητέρα του είχε μια σκοτεινή φύση η οποία ενδεχομένως του είχε δημιουργήσει τους εφιάλτες στην παιδική του ηλικία: «Τη μέρα ήταν μια αξιαγάπητη μητέρα, τη νύχτα όμως, φαινόταν απόκοσμη. Τότε έμοιαζε με μάγισσα, με μυθικό ζώο, με ιέρεια στη σπηλιά της αρκούδας. Αρχαία και άσπλαχνη σαν τη φύση και την αλήθεια» (Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ 73). Είχε διάφορες ενοράσεις και ήταν ένας πολύ εσωστρεφής άνθρωπος. Όλα αυτά τον οδήγησαν στην αυτό έρευνα που αποτέλεσε τη βάση της θεωρίας του, αλλά παράλληλα φοβόταν να μην γίνει ψυχωτικός.
Το 1895, έδωσε με επιτυχία εξετάσεις για την ανώτατη εκπαίδευση στο λύκειο της Βασιλείας και γράφτηκε στην ιατρική σχολή. Έλεγε ότι ο Νίτσε ασκούσε μεγάλη επιρροή επάνω του και τα έργα που τον είχαν συγκλονίσει ήταν το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» και το «Ασυγχρόνιστες Θεωρήσεις». Το 1896, ο πατέρας του αρρώστησε βαριά και έπειτα πέθανε, γεγονός που έκαναν τις σπουδές του να κινδυνέψουν να διακοπούν, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Συγγενείς τον βοήθησαν και έτσι κατάφερε να τελειώσει τις σπουδές του. Παρόλες τις δυσκολίες και το παρελθόν του, έγινε ένας ιδιαίτερα φιλικός και κοινωνικός νέος. Συνήθιζε να μαγεύει τους συμφοιτητές του, μιλώντας για διάφορα θέματα που τον απασχολούσαν. Έγινε βοηθός στο μάθημα της ανατομίας και υπεύθυνος των μαθημάτων ιστολογίας. Ο καθηγητής Friedrich von Muller τον θεώρησε πανεπιστημιακό βοηθό του. Το 1899 έπεσε στα χέρια του ένα εγχειρίδιο ψυχιατρικής που τον μάγεψε και τον έκανε να ακολουθήσει το συγκεκριμένο κλάδο. Το 1900 τελείωσε τις σπουδές του. Αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, μετακόμισε στη Ζυρίχη και αποχωρίστηκε έτσι τη μητέρα του και την αδερφή του. Είχε όμως την ευκαιρία να εργαστεί σε μια πανεπιστημιακή κλινική υπό την ηγεσία του Eugen Bleuler (καθηγητής ψυχιατρικής). Ο Γιούνγκ έμεινε μέσα στην κλινική και το 1902 αφού ολοκλήρωσε την ιατρική διατριβή του, έγινε αναπληρωτής στην συγκεκριμένη κλινική.
Την ίδια χρονιά πήγε στο Παρίσι, σπουδάζοντας κοντά στον Pierre Janet. Δίδαξε εκεί, σε ένα ψυχιατρικό κέντρο, που είχε διεθνή φήμη, το λεγόμενο Σαλπετριέρ.
Συνάντησε για πρώτη φορά τη γυναίκα του, Έμμα Ρόζενμπαχ, όταν αυτή ήταν 14 ετών και αυτός 21. Η Έμμα ανήκε σε μια πολύ εύπορη οικογένεια και όταν έφτασε στα 20 της έκανε πρόταση γάμου. Παντρεύτηκαν το Φεβρουάριο του 1903 και απέκτησαν 5 παιδιά. Η Έμμα συμπαραστάθηκε πολύ στον Κάρλ Γκούσταβ, δίδασκε σε ψυχοθεραπευτές της γραμμής του Γιουνγκ και συμμετείχε στις εργασίες και έρευνες του συζύγου της. Αργότερα έγινε εκπαιδεύτρια και αναλύτρια στο Ινστιτούτο του Γιούνγκ.
Το 1903 επέστρεψε στη Ζυρίχη όπου έκανε διάφορα πειράματα που τον οδήγησαν στην ανακάλυψη των συναισθηματικά φορτισμένων συμπλεγμάτων και το 1905 πήρε το πτυχίο του, της ψυχιατρικής και αναγνωρίστηκε ως λέκτορας έως το 1913. Το 1909 είχε μια τιμητική διάκριση για τις έρευνές του στο Πανεπιστήμιο Κλαρκ της Μασαχουσέτης.
Απέκτησε μια ιδιαίτερη εκτίμηση για τον πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόυντ. Τον θεωρούσε έναν ιδιαίτερα αξιόλογο άνθρωπο αλλά χωρίς τη δυνατότητα να μπορεί να τον ψυχολογήσει. Παρόλη την εκτίμηση που έτρεφε για αυτόν δεν συμφωνούσε μαζί του σε κάποιες βασικές γραμμές και γενικότερα στη σεξουαλική θεωρία του Φρόυντ. Ανάμεσά τους ωστόσο και πριν εκδηλωθεί η έντονη ρήξη, υπήρχε μια συχνή επικοινωνία. Εξάλλου ο Γιουνγκ αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα με τον καθηγητή Bleuler και την υπόλοιπη ομάδα της Ζυρίχης και αντίστοιχα ο Φρόυντ με την ομάδα του ’ντλερ στη Βιέννη. Χρόνια αργότερα η ρήξη μεταξύ τους μεγάλωσε και έτσι απομακρύνθηκε από τον Φρόυντ, γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του, όπως επίσης και αυτή του Φρόυντ.
Ο Γιούνγκ πίστευε ότι ο ανθρώπινος ψυχισμός αποτελείται από το συνειδητό και το ασυνείδητο και ότι το ασυνείδητο χωρίζεται στο ατομικό και το συλλογικό ασυνείδητο. Μίλησε επίσης για την αντικειμενική ψυχή στην οποία συμπεριέλαβε τις έννοιες σκιά, persona, animus, anima. Θεωρούσε ότι το ασυνείδητο διαμορφώνει 2 βασικούς ψυχολογικούς τύπους: τον εσωστρεφή και τον εξωστρεφή άνθρωπο. Σύμφωνα με τον Γιούνγκ η αιτία της ψυχοπαθολογίας βρίσκεται στο ασυνείδητο. Και οι θεραπείες του συντελούσαν στο να βοηθήσει τους ασθενείς του να βρουν τον τύπο τους και να ζήσουν με βάση αυτόν. Βασική του διαφωνία με τον Φρόυντ αποτέλεσε το γεγονός ότι ο Γιούνγκ πίστευε ότι η σεξουαλικότητα δεν ευθύνεται για όλες τις πράξεις του ανθρώπου. «Η θεωρία του ονομάστηκε από τον ίδιο Αναλυτική Ψυχολογία και Ψυχολογία του Βάθους» (Συνθετική Ψυχοθεραπεία, Ιωάννης Ν. Νέστορος, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, σελ 240)
Το 1914 παραιτήθηκε από τη θέση του ως λέκτορας και εγκατέλειψε έτσι την ακαδημαϊκή του καριέρα. Την ίδια χρονιά εκτέλεσε στρατιωτική υπηρεσία ως λοχαγός εξαιτίας της εμπόλεμης κατάστασης στην οποία βρέθηκε τότε η Ελβετία. Από το 1916-1918 υπηρέτησε επίσης ως διοικητής σε στρατόπεδο εκπαίδευσης βρετανικών στρατευμάτων στην Ελβετία.
Του άρεσε ιδιαίτερα να δουλεύει με τις πέτρες και πολύ συχνά ζωγράφιζε. Είχε ιδιαίτερη προτίμηση στο να ζωγραφίζει μαντάλα διότι σύμφωνα με τα λεγόμενά του έκρυβε πράγματα από το ασυνείδητο τα οποία «διψούσε» να ανακαλύψει. Του άρεσε επίσης να κάνει ασκήσεις γιόγκα, αναζητώντας ηρεμία και μια επαφή με το βαθύτερο είναι του. Έκανε ιστιοπλοΐα και του άρεσε επίσης η χαρακτική, η ξυλογραφία, η μαγειρική και το να παίζει με τα παιδιά του. Του άρεσαν πολύ οι εκδρομές, το καλό φαγητό και ποτό. Ένα από τα στοιχεία της φύσης που τον μάγευαν ήταν το νερό που συχνά το επιζητούσε και θεωρούσε «σύμβολο ψυχικού βάθους και ζωτικότητας» (Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ 280).
Ασχολήθηκε με την έννοια του ασυνείδητου, του συμβόλου, του αρχέτυπου κ.λ.π. Ασχολήθηκε επίσης, με τη μελέτη της Αλχημείας και πως αυτή συνδεόταν με την επιστήμη της Ψυχολογίας και συνέλεξε πολλά αλχημικά κείμενα.
Ασχολήθηκε με συζητήσεις, αναλύσεις και συνεδρίες που λάτρευε να τις πραγματοποιεί στον κήπο του σπιτιού του, κοντά στη λίμνη της Ζυρίχης. Έκανε διάφορα ταξίδια με σκοπό να εμπλουτίσει τις γνώσεις και τις εμπειρίες του και γύριζε πίσω πάντα πλούσιος και έτοιμος για εργασία.
Το 1922 αγόρασε ένα οικόπεδο και βάλθηκε με πολύ προσωπική εργασία να χτίσει έναν πύργο με βάση τα πρότυπα που ονειρευόταν. Την χρονιά εκείνη πέθανε η μητέρα του. Έχτισε έναν πύργο από πέτρα χωρίς ηλεκτρικό και νερό, με διάφορες επιγραφές, λιτή επίπλωση και τζάκι.
Συχνά συμβουλευόταν το Ι Τσινγκ όταν έπρεπε να πάρει σημαντικές αποφάσεις στη ζωή του. Ήταν αυτό που είχε συμβουλευτεί λίγο πριν κάνει το ταξίδι στην Αφρική που σημάδεψε τη ζωή του. Ταξίδεψε εκεί με σκοπό να κατανοήσει τους ανθρώπους και το τι έκρυβαν μέσα τους αυτοί οι «απολίτιστοι» σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής. Ενδιαφερόταν για την ινδική φιλοσοφία και θρησκεία και ταξίδεψε στην Ινδία η οποία τον συγκίνησε ιδιαίτερα.
Το 1932 πήρε το βραβείο λογοτεχνίας στη Ζυρίχη και το 1935 ορίστηκε επίτιμος καθηγητής από το Ελβετικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας και το 1936 έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορα των Επιστημών. Στον κατάλογο των τιμητικών διακρίσεων πρέπει να προσθέσουμε πολλές ακόμη, που φτάνουν μέχρι και τα βαθιά του γεράματα.
Το 1934 με έναν μικρό και κλειστό κύκλο μαθητών του, ξεκίνησε τα Σεμινάρια του Ζαρατούστρα που διήρκησαν μέχρι το 1939. Του άρεσε πολύ να βρίσκεται σε περιβάλλον που μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα και πέρα από τυπικισμούς.
Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αφοσιώθηκε στη μελέτη της Αλχημείας και των αρχαίων κειμένων. Εν τω μεταξύ παρουσίαζε διάφορα προβλήματα με την καρδιά του. Το 1944 μετά από ένα ατυχές πέσιμο που του προκάλεσε σπάσιμο στην περόνη του ποδιού του, νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο, όπου υπέστη θρόμβωση στην καρδιά και στους πνεύμονες. Έφτασε κοντά στο θάνατο και όπως ο ίδιος είπε αργότερα είχε διαφόρων ειδών οράματα κατά τη διάρκεια που χαροπάλευε στο νοσοκομείο. Η υγεία του βελτιώθηκε και μετά την ανάρρωση άρχισε να μελετά τα παγκόσμια γεγονότα.
Στα 70 του χρόνια η υγεία του ήταν σε άσχημη κατάσταση και δεν του επέτρεπε να εργαστεί πολλές ώρες. Η δίψα του όμως για μάθηση και ανακαλύψεις δεν στέρευε. Ο Γιούνγκ υπήρξε ένας καλόψυχος και πολύ ευγενικός άνθρωπος και με μια πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ. Είχε δεκαεννιά εγγόνια και γνώρισε επίσης και δισέγγονα. Η γιουγκιανή σχολή που ίδρυσε απλώθηκε σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Το 1955 πέθανε η γυναίκα του Έμμα. Ο Γιούνγκ είχε κλονιστεί πολύ με αυτήν την απώλεια. Αποσύρθηκε στον πύργο του και ασχολήθηκε με την πέτρα αλλά και με τη ζωγραφική στο σπίτι του. Το 1961 έπαθε ένα εγκεφαλικό. Πέθανε στις 6 Ιουλίου του 1961. Στον τάφο του γράφτηκε τοπ ρητό που βρισκόταν και μέσα στο σπίτι του: «Επικαλούμενος ή μη, ο Θεός θα είναι παρών». Επίσης είναι χαραγμένο ένα κομμάτι από την Επιστολή προς τους Κορινθίους: "Ο πρώτος άνθρωπος είναι της γης και είναι γήινος. Ο δεύτερος άνθρωπος είναι του ουρανού και είναι ουράνιος».
Οι κριτικοί πολλές φορές ήταν αυστηροί μαζί του και έλεγαν ότι ο Γιουνγκ δεν ήταν καλά όταν έγραφε, αλλά όπως είπε ο ίδιος : «Για να κατανοήσει κανείς τη ζούγκλα, δε μπορεί να παραμείνει στη στεριά».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδόσεις Αρχέτυπο, Αθήνα 2003.
2. Συνθετική Ψυχοθεραπεία με στοιχεία ψυχοπαθολογίας, Ιωάννης Ν. Νέστορος, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1988.
3. Λεξικό Ψυχολογίας, Νίκος Παπαδόπουλος, Αθήνα 1994.
Πηγή:http://www.nea-acropoli.gr/
Ο Κάρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1875 στην Κέσβιλ, ένα μικρό χωριό της Ελβετίας. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας, ενώ το πρώτο είχε πεθάνει λίγο μετά τη γέννησή του και αφού γεννήθηκε ο Καρλ, η οικογένεια απέκτησε ένα κορίτσι, εννέα χρόνια μικρότερο από τον Κάρλ. Ο πατέρας του ήταν ο Γιόχαν Πολ ’χιλς Γιουνγκ, ήταν διδάκτορας φιλοσοφίας και προτεστάντης εφημέριος και είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία. Η οικογένεια χρειάστηκε πολλές φορές να μετακομίσει, λόγω της εργασίας του πατέρα του Κάρλ Γιούνγκ, μέχρι το 1879, όπου εγκαταστάθηκαν στο Κλάιν Χένιγκεν.
Σημαντικό ρόλο στη ζωή του Κάρλ Γιούνγκ, αν και δεν τον είχε γνωρίσει ποτέ, έπαιξε ο παππούς του από τη μεριά του πατέρα του, που είχε και το όνομά του. Ήταν γιατρός και πρύτανης του Πανεπιστημίου της Βασιλείας, όπως επίσης και επικεφαλής της ελβετικής μασονικής κοινωνίας. Είχε μια βαθιά ανθρωπιστική και αλτρουιστική στάση απέναντι στη ζωή. Είχε κτίσει το «Νοσοκομείο των πολιτών» και ίδρυσε ένα άσυλο για τα παιδιά με νοητική υστέρηση το οποίο ονόμασε «Ίδρυμα της Ελπίδας». Ο Κάρλ Γιούνγκ, συχνά έλεγε ότι ο παππούς του υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση για αυτόν. Ο παππούς του από τη μεριά της μητέρας του ονομαζόταν Σάμιουελ Πρίσβεκ και ήταν επίσης μια πολύ σημαντική προσωπικότητα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Ήταν ιερέας της ενορίας του Λέοναρντ και ηγούμενος του προτεσταντικού κλήρου. Σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες της ζωής του, η γιαγιά του Κάρλ Γκούσταβ, από τη μεριά της μητέρας του, αλλά και η μητέρα του, είχαν μια έντονη διαίσθηση, γεγονός που λένε ότι είχε κληρονομήσει και ο ίδιος, ο οποίος, μπορούσε να αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα πέρα από την κοινή ανθρώπινη λογική. «Έτσι, ο Gustav Richard Heyer, δικαιολογημένα έλεγε ότι ο δάσκαλός του είχε μια «διορατικότητα που μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς υπερφυσική», κάτι που συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για το γιατρό και ψυχοθεραπευτή που αποτολμά να φτάσει στο μύχο της ανθρώπινης ψυχής» (Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ 32).
Η ιστορία της ζωής του, μας λέει ότι ο Γιούνκ ήταν ένα ιδιαίτερα μοναχικό και αντικοινωνικό παιδί. Ο ίδιος κάποια στιγμή ισχυρίστηκε ότι όταν έπαιζε ήταν τόσο πολύ απορροφημένος που δεν ήθελε να έχει κανέναν δίπλα του, διότι αποτελούσε γι αυτόν ενόχληση. Αγαπούσε πολύ τις πέτρες και συνήθιζε να τις βάφει, χωρίζοντάς τις στα δυο, ώστε το κάτω μέρος να διαφέρει από το επάνω. Tο 1886 πήγε στο Γυμνάσιο της Βασιλείας. Η οικογένειά του υπήρξε φτωχή και ο Κάρλ Γκούσταβ, μεγάλωσε με αρκετές στερήσεις. Εμφάνισε διάφορες νευρικές διαταραχές που στιγμάτισαν τα παιδικά του χρόνια. Επίσης οι πληροφορίες της ζωής του λένε ότι κάθε φορά που πιεζόταν ψυχολογικά, λιποθυμούσε. Το σχολείο δεν του άρεσε ιδιαίτερα και οι λιποθυμικές κρίσεις αυξάνονταν καθώς ο Κάρλ πήγε στο γυμνάσιο, με αποτέλεσμα οι γονείς του να τον σταματήσουν για ένα διάστημα από το σχολείο. Λέγεται ότι αυτό το πρόβλημα κατάφερε να το ξεπεράσει μόνος του όταν ήταν σε μικρή σχετικά ηλικία, λόγω της βούλησης που διέθετε.
Λάτρευε τον Γκαίτε, τον οποίον θεωρούσε πνευματικό πατέρα και εμπνευστή. Είχε έντονη διαφωνία με τον πατέρα του όσον αφορά τα θρησκευτικά ζητήματα για τα οποία είχε διαφορετική άποψη και εναντιωνόταν στη θρησκοληψία. Με τη μητέρα του είχε πολύ καλή σχέση. Έλεγε πως η μητέρα του είχε μια σκοτεινή φύση η οποία ενδεχομένως του είχε δημιουργήσει τους εφιάλτες στην παιδική του ηλικία: «Τη μέρα ήταν μια αξιαγάπητη μητέρα, τη νύχτα όμως, φαινόταν απόκοσμη. Τότε έμοιαζε με μάγισσα, με μυθικό ζώο, με ιέρεια στη σπηλιά της αρκούδας. Αρχαία και άσπλαχνη σαν τη φύση και την αλήθεια» (Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ 73). Είχε διάφορες ενοράσεις και ήταν ένας πολύ εσωστρεφής άνθρωπος. Όλα αυτά τον οδήγησαν στην αυτό έρευνα που αποτέλεσε τη βάση της θεωρίας του, αλλά παράλληλα φοβόταν να μην γίνει ψυχωτικός.
Το 1895, έδωσε με επιτυχία εξετάσεις για την ανώτατη εκπαίδευση στο λύκειο της Βασιλείας και γράφτηκε στην ιατρική σχολή. Έλεγε ότι ο Νίτσε ασκούσε μεγάλη επιρροή επάνω του και τα έργα που τον είχαν συγκλονίσει ήταν το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» και το «Ασυγχρόνιστες Θεωρήσεις». Το 1896, ο πατέρας του αρρώστησε βαριά και έπειτα πέθανε, γεγονός που έκαναν τις σπουδές του να κινδυνέψουν να διακοπούν, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Συγγενείς τον βοήθησαν και έτσι κατάφερε να τελειώσει τις σπουδές του. Παρόλες τις δυσκολίες και το παρελθόν του, έγινε ένας ιδιαίτερα φιλικός και κοινωνικός νέος. Συνήθιζε να μαγεύει τους συμφοιτητές του, μιλώντας για διάφορα θέματα που τον απασχολούσαν. Έγινε βοηθός στο μάθημα της ανατομίας και υπεύθυνος των μαθημάτων ιστολογίας. Ο καθηγητής Friedrich von Muller τον θεώρησε πανεπιστημιακό βοηθό του. Το 1899 έπεσε στα χέρια του ένα εγχειρίδιο ψυχιατρικής που τον μάγεψε και τον έκανε να ακολουθήσει το συγκεκριμένο κλάδο. Το 1900 τελείωσε τις σπουδές του. Αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, μετακόμισε στη Ζυρίχη και αποχωρίστηκε έτσι τη μητέρα του και την αδερφή του. Είχε όμως την ευκαιρία να εργαστεί σε μια πανεπιστημιακή κλινική υπό την ηγεσία του Eugen Bleuler (καθηγητής ψυχιατρικής). Ο Γιούνγκ έμεινε μέσα στην κλινική και το 1902 αφού ολοκλήρωσε την ιατρική διατριβή του, έγινε αναπληρωτής στην συγκεκριμένη κλινική.
Την ίδια χρονιά πήγε στο Παρίσι, σπουδάζοντας κοντά στον Pierre Janet. Δίδαξε εκεί, σε ένα ψυχιατρικό κέντρο, που είχε διεθνή φήμη, το λεγόμενο Σαλπετριέρ.
Συνάντησε για πρώτη φορά τη γυναίκα του, Έμμα Ρόζενμπαχ, όταν αυτή ήταν 14 ετών και αυτός 21. Η Έμμα ανήκε σε μια πολύ εύπορη οικογένεια και όταν έφτασε στα 20 της έκανε πρόταση γάμου. Παντρεύτηκαν το Φεβρουάριο του 1903 και απέκτησαν 5 παιδιά. Η Έμμα συμπαραστάθηκε πολύ στον Κάρλ Γκούσταβ, δίδασκε σε ψυχοθεραπευτές της γραμμής του Γιουνγκ και συμμετείχε στις εργασίες και έρευνες του συζύγου της. Αργότερα έγινε εκπαιδεύτρια και αναλύτρια στο Ινστιτούτο του Γιούνγκ.
Το 1903 επέστρεψε στη Ζυρίχη όπου έκανε διάφορα πειράματα που τον οδήγησαν στην ανακάλυψη των συναισθηματικά φορτισμένων συμπλεγμάτων και το 1905 πήρε το πτυχίο του, της ψυχιατρικής και αναγνωρίστηκε ως λέκτορας έως το 1913. Το 1909 είχε μια τιμητική διάκριση για τις έρευνές του στο Πανεπιστήμιο Κλαρκ της Μασαχουσέτης.
Απέκτησε μια ιδιαίτερη εκτίμηση για τον πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόυντ. Τον θεωρούσε έναν ιδιαίτερα αξιόλογο άνθρωπο αλλά χωρίς τη δυνατότητα να μπορεί να τον ψυχολογήσει. Παρόλη την εκτίμηση που έτρεφε για αυτόν δεν συμφωνούσε μαζί του σε κάποιες βασικές γραμμές και γενικότερα στη σεξουαλική θεωρία του Φρόυντ. Ανάμεσά τους ωστόσο και πριν εκδηλωθεί η έντονη ρήξη, υπήρχε μια συχνή επικοινωνία. Εξάλλου ο Γιουνγκ αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα με τον καθηγητή Bleuler και την υπόλοιπη ομάδα της Ζυρίχης και αντίστοιχα ο Φρόυντ με την ομάδα του ’ντλερ στη Βιέννη. Χρόνια αργότερα η ρήξη μεταξύ τους μεγάλωσε και έτσι απομακρύνθηκε από τον Φρόυντ, γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του, όπως επίσης και αυτή του Φρόυντ.
Ο Γιούνγκ πίστευε ότι ο ανθρώπινος ψυχισμός αποτελείται από το συνειδητό και το ασυνείδητο και ότι το ασυνείδητο χωρίζεται στο ατομικό και το συλλογικό ασυνείδητο. Μίλησε επίσης για την αντικειμενική ψυχή στην οποία συμπεριέλαβε τις έννοιες σκιά, persona, animus, anima. Θεωρούσε ότι το ασυνείδητο διαμορφώνει 2 βασικούς ψυχολογικούς τύπους: τον εσωστρεφή και τον εξωστρεφή άνθρωπο. Σύμφωνα με τον Γιούνγκ η αιτία της ψυχοπαθολογίας βρίσκεται στο ασυνείδητο. Και οι θεραπείες του συντελούσαν στο να βοηθήσει τους ασθενείς του να βρουν τον τύπο τους και να ζήσουν με βάση αυτόν. Βασική του διαφωνία με τον Φρόυντ αποτέλεσε το γεγονός ότι ο Γιούνγκ πίστευε ότι η σεξουαλικότητα δεν ευθύνεται για όλες τις πράξεις του ανθρώπου. «Η θεωρία του ονομάστηκε από τον ίδιο Αναλυτική Ψυχολογία και Ψυχολογία του Βάθους» (Συνθετική Ψυχοθεραπεία, Ιωάννης Ν. Νέστορος, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, σελ 240)
Το 1914 παραιτήθηκε από τη θέση του ως λέκτορας και εγκατέλειψε έτσι την ακαδημαϊκή του καριέρα. Την ίδια χρονιά εκτέλεσε στρατιωτική υπηρεσία ως λοχαγός εξαιτίας της εμπόλεμης κατάστασης στην οποία βρέθηκε τότε η Ελβετία. Από το 1916-1918 υπηρέτησε επίσης ως διοικητής σε στρατόπεδο εκπαίδευσης βρετανικών στρατευμάτων στην Ελβετία.
Του άρεσε ιδιαίτερα να δουλεύει με τις πέτρες και πολύ συχνά ζωγράφιζε. Είχε ιδιαίτερη προτίμηση στο να ζωγραφίζει μαντάλα διότι σύμφωνα με τα λεγόμενά του έκρυβε πράγματα από το ασυνείδητο τα οποία «διψούσε» να ανακαλύψει. Του άρεσε επίσης να κάνει ασκήσεις γιόγκα, αναζητώντας ηρεμία και μια επαφή με το βαθύτερο είναι του. Έκανε ιστιοπλοΐα και του άρεσε επίσης η χαρακτική, η ξυλογραφία, η μαγειρική και το να παίζει με τα παιδιά του. Του άρεσαν πολύ οι εκδρομές, το καλό φαγητό και ποτό. Ένα από τα στοιχεία της φύσης που τον μάγευαν ήταν το νερό που συχνά το επιζητούσε και θεωρούσε «σύμβολο ψυχικού βάθους και ζωτικότητας» (Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ 280).
Ασχολήθηκε με την έννοια του ασυνείδητου, του συμβόλου, του αρχέτυπου κ.λ.π. Ασχολήθηκε επίσης, με τη μελέτη της Αλχημείας και πως αυτή συνδεόταν με την επιστήμη της Ψυχολογίας και συνέλεξε πολλά αλχημικά κείμενα.
Ασχολήθηκε με συζητήσεις, αναλύσεις και συνεδρίες που λάτρευε να τις πραγματοποιεί στον κήπο του σπιτιού του, κοντά στη λίμνη της Ζυρίχης. Έκανε διάφορα ταξίδια με σκοπό να εμπλουτίσει τις γνώσεις και τις εμπειρίες του και γύριζε πίσω πάντα πλούσιος και έτοιμος για εργασία.
Το 1922 αγόρασε ένα οικόπεδο και βάλθηκε με πολύ προσωπική εργασία να χτίσει έναν πύργο με βάση τα πρότυπα που ονειρευόταν. Την χρονιά εκείνη πέθανε η μητέρα του. Έχτισε έναν πύργο από πέτρα χωρίς ηλεκτρικό και νερό, με διάφορες επιγραφές, λιτή επίπλωση και τζάκι.
Συχνά συμβουλευόταν το Ι Τσινγκ όταν έπρεπε να πάρει σημαντικές αποφάσεις στη ζωή του. Ήταν αυτό που είχε συμβουλευτεί λίγο πριν κάνει το ταξίδι στην Αφρική που σημάδεψε τη ζωή του. Ταξίδεψε εκεί με σκοπό να κατανοήσει τους ανθρώπους και το τι έκρυβαν μέσα τους αυτοί οι «απολίτιστοι» σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής. Ενδιαφερόταν για την ινδική φιλοσοφία και θρησκεία και ταξίδεψε στην Ινδία η οποία τον συγκίνησε ιδιαίτερα.
Το 1932 πήρε το βραβείο λογοτεχνίας στη Ζυρίχη και το 1935 ορίστηκε επίτιμος καθηγητής από το Ελβετικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας και το 1936 έλαβε τον τίτλο του Διδάκτορα των Επιστημών. Στον κατάλογο των τιμητικών διακρίσεων πρέπει να προσθέσουμε πολλές ακόμη, που φτάνουν μέχρι και τα βαθιά του γεράματα.
Το 1934 με έναν μικρό και κλειστό κύκλο μαθητών του, ξεκίνησε τα Σεμινάρια του Ζαρατούστρα που διήρκησαν μέχρι το 1939. Του άρεσε πολύ να βρίσκεται σε περιβάλλον που μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα και πέρα από τυπικισμούς.
Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αφοσιώθηκε στη μελέτη της Αλχημείας και των αρχαίων κειμένων. Εν τω μεταξύ παρουσίαζε διάφορα προβλήματα με την καρδιά του. Το 1944 μετά από ένα ατυχές πέσιμο που του προκάλεσε σπάσιμο στην περόνη του ποδιού του, νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο, όπου υπέστη θρόμβωση στην καρδιά και στους πνεύμονες. Έφτασε κοντά στο θάνατο και όπως ο ίδιος είπε αργότερα είχε διαφόρων ειδών οράματα κατά τη διάρκεια που χαροπάλευε στο νοσοκομείο. Η υγεία του βελτιώθηκε και μετά την ανάρρωση άρχισε να μελετά τα παγκόσμια γεγονότα.
Στα 70 του χρόνια η υγεία του ήταν σε άσχημη κατάσταση και δεν του επέτρεπε να εργαστεί πολλές ώρες. Η δίψα του όμως για μάθηση και ανακαλύψεις δεν στέρευε. Ο Γιούνγκ υπήρξε ένας καλόψυχος και πολύ ευγενικός άνθρωπος και με μια πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ. Είχε δεκαεννιά εγγόνια και γνώρισε επίσης και δισέγγονα. Η γιουγκιανή σχολή που ίδρυσε απλώθηκε σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Το 1955 πέθανε η γυναίκα του Έμμα. Ο Γιούνγκ είχε κλονιστεί πολύ με αυτήν την απώλεια. Αποσύρθηκε στον πύργο του και ασχολήθηκε με την πέτρα αλλά και με τη ζωγραφική στο σπίτι του. Το 1961 έπαθε ένα εγκεφαλικό. Πέθανε στις 6 Ιουλίου του 1961. Στον τάφο του γράφτηκε τοπ ρητό που βρισκόταν και μέσα στο σπίτι του: «Επικαλούμενος ή μη, ο Θεός θα είναι παρών». Επίσης είναι χαραγμένο ένα κομμάτι από την Επιστολή προς τους Κορινθίους: "Ο πρώτος άνθρωπος είναι της γης και είναι γήινος. Ο δεύτερος άνθρωπος είναι του ουρανού και είναι ουράνιος».
Οι κριτικοί πολλές φορές ήταν αυστηροί μαζί του και έλεγαν ότι ο Γιουνγκ δεν ήταν καλά όταν έγραφε, αλλά όπως είπε ο ίδιος : «Για να κατανοήσει κανείς τη ζούγκλα, δε μπορεί να παραμείνει στη στεριά».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Κάρλ Γιούνγκ, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδόσεις Αρχέτυπο, Αθήνα 2003.
2. Συνθετική Ψυχοθεραπεία με στοιχεία ψυχοπαθολογίας, Ιωάννης Ν. Νέστορος, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1988.
3. Λεξικό Ψυχολογίας, Νίκος Παπαδόπουλος, Αθήνα 1994.
Πηγή:http://www.nea-acropoli.gr/
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Aλίκη Μπέιλη (Αlice Bailey)
Η Alice Bailey (1880 1949) υπήρξε μια από τις μεγάλες μορφές του Εσωτερισμού. Γεννήθηκε στο Manchester της Μεγάλης Βρετανίας αλλά το 1907 μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου και πέθανε στην πόλη της Νέας Υόρκης.
Αριστοκρατικής καταγωγής παιδί, από πολύ μικρή δήλωνε δυστυχισμένη και ως αποτέλεσμα προέβη σε τρεις απόπειρες αυτοκτονίας αλλά μετά την τελευταία της απόπειρα, σε ηλικία 15 ετών, δέχτηκε την επίσκεψη ενός μυστηριώδους αγνώστου, ο οποίος της ζήτησε να προετοιμαστεί διότι θα έπρεπε να φέρει εις πέρας μια σημαντική αποστολή.
Έπειτα από ένα ταξίδι στην Ινδία, τον πρώτο της γάμο, τη μετακόμιση στην Αμερική, το άδοξο τέλος του γάμου της, χρειάστηκε να εργαστεί σε εργοστάσιο για να συντηρήσει τον εαυτό της και τα τρία της παιδιά, η Alice Bailey ήρθε σε επαφή με τη Θεοσοφική Εταιρεία της Έλενας Μπλαβάτσκι, της οποίας έγινε ένθερμο μέλος και ήταν σε ένα πορτρέτο που αναγνώρισε το μυστηριώδη ξένο που την είχε επισκεφτεί χρόνια πριν, ως το Δάσκαλο Koot Hoomi.
Μερικά χρόνια αργότερα είχε επαφές με έναν Διδάσκαλο, ο οποίος έμελλε να αλλάξει ολόκληρη τη ζωή της. Η Alice Bailey αναφερόταν σε αυτόν ως ο Θιβετανός και αργότερα έγινε γνωστό ότι επρόκειτο για τον Djwal Khul. Από τη συνεργασία τους προέκυψαν 24 βιβλία Εσωτερικού περιεχομένου, στα οποία η Bailey ασχολήθηκε με ένα πλήθος τομέων γνώσης: αστρολογία, εσωτερισμό, πνευματισμό, αποκρυφισμό, εσωτερική ψυχολογία, επιστήμη, θεραπευτική και πολλά άλλα.
Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά υψηλόβαθμο μασόνο και γενικό γραμματέα της Θεοσοφικής Εταιρείας, η οποία εξέδωσε και το πρώτο της βιβλίο Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή άλλά αργότερα ήρθε σε σύγκρουση με τη Θεοσοφική Εταιρεία και την Πρόεδρό της, Annie Besant και το αποτέλεσμα ήταν τόσο αυτή όσο και ο άντρας της να εκδιωχθούν από τους κόλπους της για αδιευκρίνιστους λόγους. Η διαμάχη σχετικά με τα γεγονότα εκείνης της εποχής συνεχίζεται ακόμη, με ορισμένους Θεοσοφιστές να επιτίθενται στο έργο της ενώ κάποιους άλλους να παραδέχονται ότι έδωσε μια διαφορετική οπτική γωνία σε αρκετά σημεία, όχι όμως εχθρική προς το έργο και τους σκοπούς του ιδρύματος της Μπλαβάτσκι.
’σχετα με τις εκατέρωθεν αιτιάσεις, το έργο της Alice Bailey είναι τεράστιο σε έκταση και σε σημασία, παρά τις κατά καιρούς επικρίσεις που έχει δεχθεί για αντισημιτισμό και ρατσισμό γενικότερα. Η πραγματεία της περί των Επτά Ακτίνων επηρέασε καθοριστικά την Εσωτερική σκέψη, όπως και οι αποκαλύψεις της για μια αόρατη αδερφότητα μυημένων Διδασκάλων, η οποία βοηθά και ενισχύει τον άνθρωπο στην προσπάθειά του για Εξέλιξη. Για τη Μυστική Ιεραρχία έγραψε πολλά ενδιαφέροντα, όπως για το ρόλο του Διδασκάλου Ιησού και του Χριστού, τον πλανήτη Αφροδίτη, το Σείριο, τη μυστηριώδη Σαμπάλλα, το πεπρωμένο των Εθνών, τις μυήσεις του ανθρώπου, του Πλανητικού Λόγου και του Ηλιακού Λόγου, ενώ διάσημο παραμένει το μάντραμ που της δόθηκε από τον Διδάσκαλό της το 1937 και που ονομάζεται Μεγάλη Επίκληση, η οποία και χρησιμοποιείται από Εσωτερικούς κύκλους παγκοσμίως.
Πηγή: http://fireoffohat.wordpress.com
Η Alice Bailey (1880 1949) υπήρξε μια από τις μεγάλες μορφές του Εσωτερισμού. Γεννήθηκε στο Manchester της Μεγάλης Βρετανίας αλλά το 1907 μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου και πέθανε στην πόλη της Νέας Υόρκης.
Αριστοκρατικής καταγωγής παιδί, από πολύ μικρή δήλωνε δυστυχισμένη και ως αποτέλεσμα προέβη σε τρεις απόπειρες αυτοκτονίας αλλά μετά την τελευταία της απόπειρα, σε ηλικία 15 ετών, δέχτηκε την επίσκεψη ενός μυστηριώδους αγνώστου, ο οποίος της ζήτησε να προετοιμαστεί διότι θα έπρεπε να φέρει εις πέρας μια σημαντική αποστολή.
Έπειτα από ένα ταξίδι στην Ινδία, τον πρώτο της γάμο, τη μετακόμιση στην Αμερική, το άδοξο τέλος του γάμου της, χρειάστηκε να εργαστεί σε εργοστάσιο για να συντηρήσει τον εαυτό της και τα τρία της παιδιά, η Alice Bailey ήρθε σε επαφή με τη Θεοσοφική Εταιρεία της Έλενας Μπλαβάτσκι, της οποίας έγινε ένθερμο μέλος και ήταν σε ένα πορτρέτο που αναγνώρισε το μυστηριώδη ξένο που την είχε επισκεφτεί χρόνια πριν, ως το Δάσκαλο Koot Hoomi.
Μερικά χρόνια αργότερα είχε επαφές με έναν Διδάσκαλο, ο οποίος έμελλε να αλλάξει ολόκληρη τη ζωή της. Η Alice Bailey αναφερόταν σε αυτόν ως ο Θιβετανός και αργότερα έγινε γνωστό ότι επρόκειτο για τον Djwal Khul. Από τη συνεργασία τους προέκυψαν 24 βιβλία Εσωτερικού περιεχομένου, στα οποία η Bailey ασχολήθηκε με ένα πλήθος τομέων γνώσης: αστρολογία, εσωτερισμό, πνευματισμό, αποκρυφισμό, εσωτερική ψυχολογία, επιστήμη, θεραπευτική και πολλά άλλα.
Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά υψηλόβαθμο μασόνο και γενικό γραμματέα της Θεοσοφικής Εταιρείας, η οποία εξέδωσε και το πρώτο της βιβλίο Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή άλλά αργότερα ήρθε σε σύγκρουση με τη Θεοσοφική Εταιρεία και την Πρόεδρό της, Annie Besant και το αποτέλεσμα ήταν τόσο αυτή όσο και ο άντρας της να εκδιωχθούν από τους κόλπους της για αδιευκρίνιστους λόγους. Η διαμάχη σχετικά με τα γεγονότα εκείνης της εποχής συνεχίζεται ακόμη, με ορισμένους Θεοσοφιστές να επιτίθενται στο έργο της ενώ κάποιους άλλους να παραδέχονται ότι έδωσε μια διαφορετική οπτική γωνία σε αρκετά σημεία, όχι όμως εχθρική προς το έργο και τους σκοπούς του ιδρύματος της Μπλαβάτσκι.
’σχετα με τις εκατέρωθεν αιτιάσεις, το έργο της Alice Bailey είναι τεράστιο σε έκταση και σε σημασία, παρά τις κατά καιρούς επικρίσεις που έχει δεχθεί για αντισημιτισμό και ρατσισμό γενικότερα. Η πραγματεία της περί των Επτά Ακτίνων επηρέασε καθοριστικά την Εσωτερική σκέψη, όπως και οι αποκαλύψεις της για μια αόρατη αδερφότητα μυημένων Διδασκάλων, η οποία βοηθά και ενισχύει τον άνθρωπο στην προσπάθειά του για Εξέλιξη. Για τη Μυστική Ιεραρχία έγραψε πολλά ενδιαφέροντα, όπως για το ρόλο του Διδασκάλου Ιησού και του Χριστού, τον πλανήτη Αφροδίτη, το Σείριο, τη μυστηριώδη Σαμπάλλα, το πεπρωμένο των Εθνών, τις μυήσεις του ανθρώπου, του Πλανητικού Λόγου και του Ηλιακού Λόγου, ενώ διάσημο παραμένει το μάντραμ που της δόθηκε από τον Διδάσκαλό της το 1937 και που ονομάζεται Μεγάλη Επίκληση, η οποία και χρησιμοποιείται από Εσωτερικούς κύκλους παγκοσμίως.
Πηγή: http://fireoffohat.wordpress.com
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Αλιστερ Κρόουλι
Μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του Εσωτερισμού, αποτελεί ο γνωστός σε όλους Βρετανός Αποκρυφιστής Aleister Crowley (1875 1947). Μαύρος Μάγος για πολλούς, ένας από τους σημαντικότερους αποκρυφιστές για άλλους, ο Crowley αναμφισβήτητα άφησε ένα τεράστιο συγγραφικό και πρακτικό έργο επάνω στον αποκρυφισμό, τη φιλοσοφία, την ποίηση, τη μελέτη της Καμπάλα, της τελετουργικής μαγείας, τη μελέτη των ταρώ, την αστρολογία και σε ένα σωρό άλλους ιδιαίτερους τομείς γνώσης. Παράλληλα ήταν μια αντισυμβατική προσωπικότητα, που δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με παγιωμένες αντιλήψεις της πουριτανικής βρετανικής κοινωνίας. Κατηγορήθηκε για χρήση ναρκωτικών ουσιών, ομοφυλοφιλία και ρατσιστικές ιδέες, όπως αντισημιτισμό, καθώς και για το ότι εξασκούσε τη Μαύρη Μαγεία, ιδέες που ακόμη και σήμερα, περισσότερα από εξήντα χρόνια μετά το θάνατό του, πιστεύουν αρκετοί άνθρωποι και ανάμεσά τους και μελετητές του Εσωτερισμού.
Η αλήθεια είναι ότι ο Crowley υπήρξε τόσο πολυπράγμων που είναι δύσκολο κανείς να είναι αντικειμενικός, όπως παραδέχονται και οι βιογράφοι του. Εμείς, στη μικρή αυτή βιογραφία του, θα περιοριστούμε κυρίως στο Εσωτερικό του έργο και όχι ιδιαίτερα στις πολλές και αντικρουόμενες πλευρές της ζωής και της σκέψης του.
Νεανικά χρόνια και σπουδές
Γεννήθηκε το 1875 στην Αγγλία, σε μια οικογένεια φανατικών Ευαγγελιστών. Λίγα χρόνια αργότερα πέθανε ο πατέρας του και η σταδιακή αποκόλληση του μικρού Aleister (μέχρι τότε Edward Alexander) από τον Ευαγγελικό χριστιανισμό, έκανε τη μητέρα του να τον αποκαλεί ‘Θηρίο‘, εμπνευσμένη από την Αποκάλυψη. Τον τίτλο αυτό δεν θα τον αποποιηθεί στα επόμενα χρόνια.
Σε ηλικία 20 χρονών πηγαίνει και σπουδάζει Φιλοσοφία και Αγγλική Φιλολογία στο φημισμένο Trinity College. Στα χρόνια του πανεπιστημίου ξεκινά η ομοφυλοφιλική του δραστηριότητα αλλά είναι χρόνια εποικοδομητικά, καθώς τότε έρχεται σε επαφή με τον αποκρυφισμό και τη μαγεία, ενώ κάνει και τα πρώτα του βήματα στη συγγραφή και στην ποίηση. Τότε επίσης γνωρίστηκε με τον Mc Gregor Mathers και ήρθε σε επαφή με το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσαυγής και άλλαξε το όνομά του σε Aleister.
Τα επόμενα χρόνια μελέτησε τον αποκρυφισμό όσο λίγοι άλλοι. Συμμετείχε ενεργά και ουσιαστικά στο Τάγμα της Χρυσαυγής και στο Ordo Templi Orientis αλλά τελικά ήρθε σε σύγκρουση με τους δασκάλους του, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες προσωπικότητες.
Το Θέλημα
Το 1904 και όσο βρισκόταν στην Αίγυπτο, ο Crowley ισχυρίστηκε ότι ήρθε σε επικοινωνία με τον Αϊβάζ, αντιπρόσωπο του Θεού Ώρου, ο οποίος του αποκάλυψε ότι είχε ξεκινήσει ένας νέος Μαγικός Αιώνας και ότι ήθελαν από εκείνον να γίνει ο Προφήτης του Αιώνα εκείνου. Του υπαγορεύτηκε, λοιπόν, το περίφημο Βιβλίο του Νόμου, με το διάσημο απόσπαμα ‘κάνε ότι θέλεις, αυτό θα είναι ολόκληρος ο Νόμος‘.
Μετά από την εμπειρία αυτή, ο Crowley αφιερώθηκε στο Θέλημα, στο οποίο απέδιδε μια διαφορετική σημασία από εκείνη που κανείς θα καταλάβει από τον παραπάνω αφορισμό. Ο Crowley, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται αρκετοί για το Θέλημα, δεν εννοούσε την αναρχία του να κάνει κανείς οτιδήποτε του περνάει από το μυαλό αλλά να ευθυγραμμίζει το Θείο Θέλημα με το ατομικό του και αντίστροφα. Διδάσκει πως κανείς πρέπει να έρχεται σε επαφή με τον ’γιο Φύλακα ’γγελο, δηλαδή με τον Ανώτερο Εαυτό, ο οποίος αποκλείεται να έχει διαφορετικό Θέλημα από το Θείο. Επομένως ο καθένας μας, μέσα από τις διαδικασίες που περιγράφονται στην Εσωτερική Γνώση, μπορεί και πρέπει να εγκαταστήσει διαύλους επικοινωνίας με τον Ανώτερο Εαυτό.
Μια παρεξηγημένη προσωπικότητα
Μέσα από το άρθρο αυτό επιθυμώ κι εγώ να εξιλεωθώ δημόσια για τη λανθασμένη εικόνα που είχα σχηματίσει για τον Αποκρυφιστή αυτόν. Με την ευκαιρία αυτή θα μιλήσουμε για ορισμένες προσωπικότητες που, όντας αρκετά μπροστά από την εποχή τους, δεν γίνονταν κατανοητοί και αποφάσιζαν να προσποιηθούν πως είναι κάτι άλλο, προκειμένου να έχουν την ησυχία τους να ασχοληθούν με εκείνα που οι ίδιοι θεωρούσαν σημαντικά. Το ίδιο ακριβώς συνέβη στην περίπτωση Crowley. Δεν ήταν κατανοητός και προσποιήθηκε τη σκοτεινή προσωπικότητα, το Μαύρο Μάγο, το Θηρίο της Αποκάλυψης ώστε να ανέλθει απερίσπαστος στις σφαίρες που αγαπούσε. Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσα να παρομοιάσω τέτοιες προσωπικότητες με τους Κατά Χριστόν Σαλούς της χριστιανικής παράδοσης.
Οι προσωπικότητες αυτές έχει παρατηρηθεί πως σπανίως μπορούν να συμβιβαστούν ακόμη και με τους ομοίους τους, για αυτό και συνήθως δεν αντέχουν πολύ να είναι μέλη της ίδιας ομάδας, έστω και αν οι βασικές τους αρχές είναι κοινές. Μεγάλες προσωπικότητες ο Mc Gregor Mathers, η Dion Fortune και ο Aleister Crowley αλλά ο καθένας ακολούθησε το δικό του δρόμο, ταυτόχρονα αποστασιοποιημένος αλλά και εξαιρετικά κοντά στον άλλο, όσο και αν οι βιολογικοί τους δρόμοι δεν διασταυρώθηκαν.
Ο Crowley, μέσα στα πλαίσια της αποστασιοποίησης, ανέπτυξε στα έργα του μια συμβολική γραφή που ήταν δύσκολο να γίνει κατανοητή από τον οποιονδήποτε, παρά μόνο από εκείνους που είχαν την Εσωτερική υποδομή για να τον κατανοήσουν. Τα έργα του, λοιπόν, είναι πολύ δύσκολα και δεν θα τα σύστηνα σε εκείνον που για πρώτη φορά θα ερχόταν σε επαφή με τον Εσωτερισμό. Για εκείνον όμως που έχει κάποια ικανή υποδομή, ο Crowley υπήρξε μια βαθιά ανανεωτική μορφή, μια προσωπικότητα που άφησε τα δικά της ανεξίτηλα στίγματα στην Εσωτερική Αναζήτηση, ένας ερευνητής που αψήφησε τα κοινωνικά και πνευματικά κατεστημένα της εποχής του
Πηγή: http://fireoffohat.wordpress.com
Μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του Εσωτερισμού, αποτελεί ο γνωστός σε όλους Βρετανός Αποκρυφιστής Aleister Crowley (1875 1947). Μαύρος Μάγος για πολλούς, ένας από τους σημαντικότερους αποκρυφιστές για άλλους, ο Crowley αναμφισβήτητα άφησε ένα τεράστιο συγγραφικό και πρακτικό έργο επάνω στον αποκρυφισμό, τη φιλοσοφία, την ποίηση, τη μελέτη της Καμπάλα, της τελετουργικής μαγείας, τη μελέτη των ταρώ, την αστρολογία και σε ένα σωρό άλλους ιδιαίτερους τομείς γνώσης. Παράλληλα ήταν μια αντισυμβατική προσωπικότητα, που δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με παγιωμένες αντιλήψεις της πουριτανικής βρετανικής κοινωνίας. Κατηγορήθηκε για χρήση ναρκωτικών ουσιών, ομοφυλοφιλία και ρατσιστικές ιδέες, όπως αντισημιτισμό, καθώς και για το ότι εξασκούσε τη Μαύρη Μαγεία, ιδέες που ακόμη και σήμερα, περισσότερα από εξήντα χρόνια μετά το θάνατό του, πιστεύουν αρκετοί άνθρωποι και ανάμεσά τους και μελετητές του Εσωτερισμού.
Η αλήθεια είναι ότι ο Crowley υπήρξε τόσο πολυπράγμων που είναι δύσκολο κανείς να είναι αντικειμενικός, όπως παραδέχονται και οι βιογράφοι του. Εμείς, στη μικρή αυτή βιογραφία του, θα περιοριστούμε κυρίως στο Εσωτερικό του έργο και όχι ιδιαίτερα στις πολλές και αντικρουόμενες πλευρές της ζωής και της σκέψης του.
Νεανικά χρόνια και σπουδές
Γεννήθηκε το 1875 στην Αγγλία, σε μια οικογένεια φανατικών Ευαγγελιστών. Λίγα χρόνια αργότερα πέθανε ο πατέρας του και η σταδιακή αποκόλληση του μικρού Aleister (μέχρι τότε Edward Alexander) από τον Ευαγγελικό χριστιανισμό, έκανε τη μητέρα του να τον αποκαλεί ‘Θηρίο‘, εμπνευσμένη από την Αποκάλυψη. Τον τίτλο αυτό δεν θα τον αποποιηθεί στα επόμενα χρόνια.
Σε ηλικία 20 χρονών πηγαίνει και σπουδάζει Φιλοσοφία και Αγγλική Φιλολογία στο φημισμένο Trinity College. Στα χρόνια του πανεπιστημίου ξεκινά η ομοφυλοφιλική του δραστηριότητα αλλά είναι χρόνια εποικοδομητικά, καθώς τότε έρχεται σε επαφή με τον αποκρυφισμό και τη μαγεία, ενώ κάνει και τα πρώτα του βήματα στη συγγραφή και στην ποίηση. Τότε επίσης γνωρίστηκε με τον Mc Gregor Mathers και ήρθε σε επαφή με το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσαυγής και άλλαξε το όνομά του σε Aleister.
Τα επόμενα χρόνια μελέτησε τον αποκρυφισμό όσο λίγοι άλλοι. Συμμετείχε ενεργά και ουσιαστικά στο Τάγμα της Χρυσαυγής και στο Ordo Templi Orientis αλλά τελικά ήρθε σε σύγκρουση με τους δασκάλους του, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες προσωπικότητες.
Το Θέλημα
Το 1904 και όσο βρισκόταν στην Αίγυπτο, ο Crowley ισχυρίστηκε ότι ήρθε σε επικοινωνία με τον Αϊβάζ, αντιπρόσωπο του Θεού Ώρου, ο οποίος του αποκάλυψε ότι είχε ξεκινήσει ένας νέος Μαγικός Αιώνας και ότι ήθελαν από εκείνον να γίνει ο Προφήτης του Αιώνα εκείνου. Του υπαγορεύτηκε, λοιπόν, το περίφημο Βιβλίο του Νόμου, με το διάσημο απόσπαμα ‘κάνε ότι θέλεις, αυτό θα είναι ολόκληρος ο Νόμος‘.
Μετά από την εμπειρία αυτή, ο Crowley αφιερώθηκε στο Θέλημα, στο οποίο απέδιδε μια διαφορετική σημασία από εκείνη που κανείς θα καταλάβει από τον παραπάνω αφορισμό. Ο Crowley, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται αρκετοί για το Θέλημα, δεν εννοούσε την αναρχία του να κάνει κανείς οτιδήποτε του περνάει από το μυαλό αλλά να ευθυγραμμίζει το Θείο Θέλημα με το ατομικό του και αντίστροφα. Διδάσκει πως κανείς πρέπει να έρχεται σε επαφή με τον ’γιο Φύλακα ’γγελο, δηλαδή με τον Ανώτερο Εαυτό, ο οποίος αποκλείεται να έχει διαφορετικό Θέλημα από το Θείο. Επομένως ο καθένας μας, μέσα από τις διαδικασίες που περιγράφονται στην Εσωτερική Γνώση, μπορεί και πρέπει να εγκαταστήσει διαύλους επικοινωνίας με τον Ανώτερο Εαυτό.
Μια παρεξηγημένη προσωπικότητα
Μέσα από το άρθρο αυτό επιθυμώ κι εγώ να εξιλεωθώ δημόσια για τη λανθασμένη εικόνα που είχα σχηματίσει για τον Αποκρυφιστή αυτόν. Με την ευκαιρία αυτή θα μιλήσουμε για ορισμένες προσωπικότητες που, όντας αρκετά μπροστά από την εποχή τους, δεν γίνονταν κατανοητοί και αποφάσιζαν να προσποιηθούν πως είναι κάτι άλλο, προκειμένου να έχουν την ησυχία τους να ασχοληθούν με εκείνα που οι ίδιοι θεωρούσαν σημαντικά. Το ίδιο ακριβώς συνέβη στην περίπτωση Crowley. Δεν ήταν κατανοητός και προσποιήθηκε τη σκοτεινή προσωπικότητα, το Μαύρο Μάγο, το Θηρίο της Αποκάλυψης ώστε να ανέλθει απερίσπαστος στις σφαίρες που αγαπούσε. Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσα να παρομοιάσω τέτοιες προσωπικότητες με τους Κατά Χριστόν Σαλούς της χριστιανικής παράδοσης.
Οι προσωπικότητες αυτές έχει παρατηρηθεί πως σπανίως μπορούν να συμβιβαστούν ακόμη και με τους ομοίους τους, για αυτό και συνήθως δεν αντέχουν πολύ να είναι μέλη της ίδιας ομάδας, έστω και αν οι βασικές τους αρχές είναι κοινές. Μεγάλες προσωπικότητες ο Mc Gregor Mathers, η Dion Fortune και ο Aleister Crowley αλλά ο καθένας ακολούθησε το δικό του δρόμο, ταυτόχρονα αποστασιοποιημένος αλλά και εξαιρετικά κοντά στον άλλο, όσο και αν οι βιολογικοί τους δρόμοι δεν διασταυρώθηκαν.
Ο Crowley, μέσα στα πλαίσια της αποστασιοποίησης, ανέπτυξε στα έργα του μια συμβολική γραφή που ήταν δύσκολο να γίνει κατανοητή από τον οποιονδήποτε, παρά μόνο από εκείνους που είχαν την Εσωτερική υποδομή για να τον κατανοήσουν. Τα έργα του, λοιπόν, είναι πολύ δύσκολα και δεν θα τα σύστηνα σε εκείνον που για πρώτη φορά θα ερχόταν σε επαφή με τον Εσωτερισμό. Για εκείνον όμως που έχει κάποια ικανή υποδομή, ο Crowley υπήρξε μια βαθιά ανανεωτική μορφή, μια προσωπικότητα που άφησε τα δικά της ανεξίτηλα στίγματα στην Εσωτερική Αναζήτηση, ένας ερευνητής που αψήφησε τα κοινωνικά και πνευματικά κατεστημένα της εποχής του
Πηγή: http://fireoffohat.wordpress.com
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
ΜακΓκρέγκορ Μάθερς
Γεννήθηκε το 1854. Το πραγματικό του όνομα ήταν Σάμιουελ Λ. Μάθερς. Ήταν μέλος των Ροδοσταύρων. Επίσης, είχε μυηθεί στους Ελευθεροτέκτονες. Είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη ενός αγγλικού αποκρυφιστικού τάγματος, της Χρυσής Αυγής.
Το Φεβρουάριο του 1888, ο Μάθερς υπογράφει όρκους πίστης μαζί με τον Τέκτονα και Ροδόσταυρο Γουίν Γ. Γουέστκοτ και τον Ανώτατο Μάγο του Ροδοσταυρικού Κύκλου της S.R.I.A. Γουίλλιαμ Ρ. Γούντμαν, και το Μάρτιο του 1888 ιδρύεται το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής. Οι τρεις παραπάνω θεωρούσαν τους εαυτούς του ως τους Μυστικούς Αρχηγούς του Ουράνιου Ναού της Ίσιδας, που θεωρείται το Εξωτερικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής.
Η Χρυσή Αυγή δίνει πολύ μεγάλη σημασία στην πρακτική της μαγείας. Το σύστημα τελετουργικής μαγείας που αναπτύσσει βασίζεται σε 4 άξονες: τη δύναμη της θέλησης, το αστρικό, τη θεωρία των αναλογιών και την κατευθυνόμενη φαντασία. Οι τρεις πρώτοι άξονες είναι οι νόμοι της μαγείας του Ελιφάς Λεβί. Τον τέταρτο άξονα τον προσθέτει το Τάγμα της Χρυσής Αυγής. Ο ΜακΓκρέγκορ Μάθερς και ο ’λιστερ Κρόουλυ ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την ιδέα των αναλογιών.
Το Τάγμα της Χρυσής Αυγής δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη μαγεία, την αλχημεία και την αστρολογία. Οι τελετουργίες μύησης, οι τίτλοι των τελεταρχών και το ιεραρχικό σύστημα μοιάζουν πολύ με τα αντίστοιχα στοιχεία του Τεκτονισμού και του Ροδοσταυρισμού. Οπωσδήποτε όμως το Τάγμα συνδέεται στενά με την εβραϊκή εσωτερική παράδοση της Καβάλα. Ήδη το 1887 ο Μάθερς είχε δημοσιεύει το βιβλίο "Καβαλά χωρίς πέπλο". Πρόκειται για μια μετάφραση των τριών κύριων βιβλίων του Σεφέρ Γιεζιράχ και του Ζοχάρ.
’λλα έργα του Μάθερς είναι: "Το κλειδί του Σολομώντα" και "Οι ιερές τελετουργίες του μάγου Αμπραμελίν".
Μέσα στο Τάγμα της Χρυσής Αυγής αρχίζουν να παρουσιάζονται διαφωνίες και σχίσματα. Ο Μάθερς διαφωνεί με την πρακτική του Τάγματος, πιστεύοντας ότι παραμελείται η διδασκαλία της καθαρής πρακτικής μαγείας, ενώ δίνεται μεγάλη βαρύτητα σε τελετές εντυπωσιασμού και στον παραδοσιακό συμβολισμό. Έτσι ιδρύει στο Παρίσι ένα καινούργιο τάγμα, το Δεύτερο Τάγμα της Rosae Rubeae et Aureae Crucis. Η σχέση του με το Ροδοσταυρισμό είναι εμφανής. Το μυητικό τελετουργικό που αναπτύσσει ο Μάθερς στηρίζεται στο μύθο του Χριστιανού Ροδόσταυρου. Σ' αυτό το δεύτερο τάγμα πήγαν πολλά μέλη της Χρυσής Αυγής. Οι αναταραχές όμως και σε αυτό το Δεύτερο Τάγμα δεν αργούν να φανούν. Το 1896 ο Μάθερς κυκλοφορεί ένα Μανιφέστο, με το οποίο προσπαθεί να αποδείξει ότι ο ίδιος είναι ο αρχηγός του Τάγματος.
Το 1898 ο Μάθερς μεσολαβεί για να γίνει μέλος του Τάγματος της Χρυσής Αυγής ο ’λιστερ Κρόουλυ, τον οποίο δέχεται στο Δεύτερο Τάγμα το 1900. Σύντομα ξεσπούν διάφορες αναταραχές και το Δεύτερο Τάγμα της R.R. et A.C. αποβάλλει τον Μάθερς και τον Κρόουλυ. Από εκεί και πέρα ο Μάθερς επιδίδεται σε διάφορες ενέργειες που στρέφονται εναντίον των μελών του Τάγματος που τον είχε αποβάλει. Οι διαμάχες έχουν φουντώσει τόσο πολύ μέσα στο Τάγμα της Χρυσής Αυγής, που την οδηγούν στο τέλος της. Διασπάται σε τρεις ομάδες, μία από τις οποίες με το όνομα Alpha-Omega, παραμένει πιστή στο Μάθερς.
Ο Μάθερς πέθανε το 1918.
Βιβλιογραφία:
Μυστικές Εταιρίες, Εκδ. Αρχέτυπο, 2001.
Πηγή: www.esoterica.gr
Γεννήθηκε το 1854. Το πραγματικό του όνομα ήταν Σάμιουελ Λ. Μάθερς. Ήταν μέλος των Ροδοσταύρων. Επίσης, είχε μυηθεί στους Ελευθεροτέκτονες. Είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη ενός αγγλικού αποκρυφιστικού τάγματος, της Χρυσής Αυγής.
Το Φεβρουάριο του 1888, ο Μάθερς υπογράφει όρκους πίστης μαζί με τον Τέκτονα και Ροδόσταυρο Γουίν Γ. Γουέστκοτ και τον Ανώτατο Μάγο του Ροδοσταυρικού Κύκλου της S.R.I.A. Γουίλλιαμ Ρ. Γούντμαν, και το Μάρτιο του 1888 ιδρύεται το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής. Οι τρεις παραπάνω θεωρούσαν τους εαυτούς του ως τους Μυστικούς Αρχηγούς του Ουράνιου Ναού της Ίσιδας, που θεωρείται το Εξωτερικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής.
Η Χρυσή Αυγή δίνει πολύ μεγάλη σημασία στην πρακτική της μαγείας. Το σύστημα τελετουργικής μαγείας που αναπτύσσει βασίζεται σε 4 άξονες: τη δύναμη της θέλησης, το αστρικό, τη θεωρία των αναλογιών και την κατευθυνόμενη φαντασία. Οι τρεις πρώτοι άξονες είναι οι νόμοι της μαγείας του Ελιφάς Λεβί. Τον τέταρτο άξονα τον προσθέτει το Τάγμα της Χρυσής Αυγής. Ο ΜακΓκρέγκορ Μάθερς και ο ’λιστερ Κρόουλυ ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την ιδέα των αναλογιών.
Το Τάγμα της Χρυσής Αυγής δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη μαγεία, την αλχημεία και την αστρολογία. Οι τελετουργίες μύησης, οι τίτλοι των τελεταρχών και το ιεραρχικό σύστημα μοιάζουν πολύ με τα αντίστοιχα στοιχεία του Τεκτονισμού και του Ροδοσταυρισμού. Οπωσδήποτε όμως το Τάγμα συνδέεται στενά με την εβραϊκή εσωτερική παράδοση της Καβάλα. Ήδη το 1887 ο Μάθερς είχε δημοσιεύει το βιβλίο "Καβαλά χωρίς πέπλο". Πρόκειται για μια μετάφραση των τριών κύριων βιβλίων του Σεφέρ Γιεζιράχ και του Ζοχάρ.
’λλα έργα του Μάθερς είναι: "Το κλειδί του Σολομώντα" και "Οι ιερές τελετουργίες του μάγου Αμπραμελίν".
Μέσα στο Τάγμα της Χρυσής Αυγής αρχίζουν να παρουσιάζονται διαφωνίες και σχίσματα. Ο Μάθερς διαφωνεί με την πρακτική του Τάγματος, πιστεύοντας ότι παραμελείται η διδασκαλία της καθαρής πρακτικής μαγείας, ενώ δίνεται μεγάλη βαρύτητα σε τελετές εντυπωσιασμού και στον παραδοσιακό συμβολισμό. Έτσι ιδρύει στο Παρίσι ένα καινούργιο τάγμα, το Δεύτερο Τάγμα της Rosae Rubeae et Aureae Crucis. Η σχέση του με το Ροδοσταυρισμό είναι εμφανής. Το μυητικό τελετουργικό που αναπτύσσει ο Μάθερς στηρίζεται στο μύθο του Χριστιανού Ροδόσταυρου. Σ' αυτό το δεύτερο τάγμα πήγαν πολλά μέλη της Χρυσής Αυγής. Οι αναταραχές όμως και σε αυτό το Δεύτερο Τάγμα δεν αργούν να φανούν. Το 1896 ο Μάθερς κυκλοφορεί ένα Μανιφέστο, με το οποίο προσπαθεί να αποδείξει ότι ο ίδιος είναι ο αρχηγός του Τάγματος.
Το 1898 ο Μάθερς μεσολαβεί για να γίνει μέλος του Τάγματος της Χρυσής Αυγής ο ’λιστερ Κρόουλυ, τον οποίο δέχεται στο Δεύτερο Τάγμα το 1900. Σύντομα ξεσπούν διάφορες αναταραχές και το Δεύτερο Τάγμα της R.R. et A.C. αποβάλλει τον Μάθερς και τον Κρόουλυ. Από εκεί και πέρα ο Μάθερς επιδίδεται σε διάφορες ενέργειες που στρέφονται εναντίον των μελών του Τάγματος που τον είχε αποβάλει. Οι διαμάχες έχουν φουντώσει τόσο πολύ μέσα στο Τάγμα της Χρυσής Αυγής, που την οδηγούν στο τέλος της. Διασπάται σε τρεις ομάδες, μία από τις οποίες με το όνομα Alpha-Omega, παραμένει πιστή στο Μάθερς.
Ο Μάθερς πέθανε το 1918.
Βιβλιογραφία:
Μυστικές Εταιρίες, Εκδ. Αρχέτυπο, 2001.
Πηγή: www.esoterica.gr
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Ντίον Φόρτσιουν
Η ζωή και το έργο μιας σημαντικότατης μορφής της Δυτικής Εσωτερικής Παράδοσης, της οποίας το εσωτερικό και συγγραφικό έργο στέκεται ορόσημο για κάθε ταξιδιώτη και ερευνητή της ζωής.
Μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης πνευματικής αναζήτησης της Δυτικής Εσωτερικής Παράδοσης είναι η Ντίον Φόρτσιουν. Υπήρξε ιδιαίτερα χαρισματικό παιδί με ευαισθησίες, πλούσια φαντασία και ικανότητες στη συγγραφή. Τούτο φάνηκε από τα πρώτα νεανικά της χρόνια, καθώς είχε δημοσιευθεί ποίημά της στο γνωστό περιοδικό της εποχής «Ο Κόσμος του νεαρού Κοριτσιού» το 1906.
Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1890 στο Μπρυν-ι-Μπία (Bryn y Bia) της Βόρειας Ουαλίας και το πραγματικό της όνομα ήταν Βάιολετ Μαίρη Φερθ (Violet Mary Firth).
Οι γονείς ήταν και οι πρώτοι της δάσκαλοι στην εξελικτική της πορεία για τη διαφορετική αντίληψη του κόσμου, μιας και οι ίδιοι ασκούσαν μια πρακτική πνευματικής θεραπείας (spiritual healing). Όταν η οικογένεια αποφάσισε να μετακομίσει στο Σόμερσετ, περίπου στα 12 χρόνια της Βάιολετ Φερθ, προσηλυτίστηκαν όλοι στην Επιστήμη του Χριστού, ένα δόγμα που ασκούσε τη θεραπεία ασθενειών μέσω της πίστης της Χριστιανικής Επιστήμης.
Το καλοκαίρι του 1911 και σε ηλικία είκοσι ετών οι γονείς της αποφάσισαν να την εγγράψουν στο Κολέγιο Φυτοκομικής Στάντλι, στο Γουόργουικσαϊρ, για να εκπαιδευτεί στην τέχνη της κηπουρικής, διότι λάτρευε τη φύση. Μάλλον ήταν στην πηγαία φύση της η φροντίδα και η περιποίηση και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την άνθηση του περιβάλλοντός της.
Παρόλο που ήταν δύσκολο εκείνη την εποχή να είσαι γυναίκα επιστήμων, διευθύντρια σε αυτό το κολέγιο ήταν μια εξέχουσα προσωπικότητα η γιατρός Λιλάιας Χάμιλτον (Lillias Hamilton). Η γιατρός είχε ταξιδέψει στην Αφρική, το Αφγανιστάν και την Ινδία και είχε αποκτήσει κάποιες γνώσεις σχετικές με τον υπνωτισμό και τη γιόγκα.
Η ανακάλυψη οικονομικών ατασθαλιών της διευθύντριας του ιδρύματος έκανε τη Βάιολετ να αποφασίσει να εγκαταλείψει το κολέγιο. Εκείνη την περίοδο σύμφωνα με τη δική της μαρτυρία, δέχτηκε επίθεση από την κυρία Χάμιλτον σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κλονιστεί για αρκετό καιρό η ψυχική της υγεία. Η διευθύντρια, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις της, φανερά εκνευρισμένη για την αποχώρηση της Βάιολετ, της επιτέθηκε λεκτικά και όχι μόνο, βομβαρδίζοντάς την επί ώρες πως είναι «ανίκανη και αποτυχημένη με δίχως αυτοπεποίθηση», παραβιάζοντας την ύπαρξή της. Η Δρ Χάμιλτον σταδιακά εξουθένωσε τη Βάιολετ αφήνοντάς την ένα «διανοητικό και σωματικό ράκος» για τρία τουλάχιστον χρόνια, κάτι που αργότερα στο βιβλίο της Ψυχική Αυτοάμυνα το παρουσίασε ως «ψυχική επίθεση».
Προσπαθώντας να αναζητήσει τρόπους για να ανακτήσει τον έλεγχο του νου, για δική της θεραπεία, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ψυχολογία και την ψυχανάλυση. Για το λόγο αυτό μαθήτευσε στην Ψυχιατρική Κλινική του Λονδίνου.
Η Αρχή της Εσωτερικής Αναζήτησης
Κατά το διάστημα των σπουδών της στην ψυχολογία επέλεξε να γευματίζει στην καντίνα του διπλανού κτηρίου που ανήκε στη Θεοσοφική Εταιρεία. Μια μέρα, γεμάτη περιέργεια και επιστημονικό σκεπτικισμό, παρακολούθησε μια διάλεξη για την τηλεπάθεια. Ήταν μεγάλη έκπληξη για εκείνη όταν διαπίστωσε ότι, μέσω μίας σειράς απλών πειραματισμών, οι οποίοι περιελάμβαναν προβολές με τη μορφή της σκέψης, ήταν ικανή να ερμηνεύσει τις εικόνες τις οποίες έστελνε νοητικά ο ομιλητής.
Το ενδιαφέρον της Βάιολετ ολοένα αυξανόταν, καθώς τα πράγματα γίνονταν όλο και πιο παράξενα. Ένας από τους ασθενείς των μαθητών της παρουσίασε κάποια ασυνήθιστα φυσικά φαινόμενα. Έμοιαζαν με ενόχληση από κακοποιά πνεύματα, φαινόμενο πόλτεργκαϊστ (poltergeist), ενώ πόρτες άνοιγαν αυτόματα και σκυλιά γάβγιζαν ασταμάτητα. Για τη Βάιολετ δεν ήταν γνώριμο το γεγονός και έτσι ζήτησε τη βοήθεια ενός χαρισματικού και μυστηριώδους Ιρλανδού, του Δρα Μοριάρτι (Dr Moriarty). Είχε μόλις επιστρέψει από τη Νότιο Αφρική και φημιζόταν πως διέθετε βαθιά γνώση των απόκρυφων ζητημάτων.
Συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί στο διαμέρισμα του νεαρού άνδρα και άρχισαν να βιώνουν παράξενα γεγονότα. Ο Μοριάρτι αντιλήφθηκε μία αόρατη παρουσία μέσα στο δωμάτιο. Όταν χαμήλωσαν τα φώτα, όλοι παρατήρησαν μία αμυδρή λάμψη σε μία γωνιά, η οποία προκαλούσε μία «αίσθηση ρίγους» σε όποιον την πλησίαζε. Ο Μοριάρτι παγίδευσε την «οντότητα» μέσα σε έναν μαγικό κύκλο και την κατέστρεψε, απορροφώντας την μέσα στην ίδια της την αύρα.
Η μυστικιστική γνώση και οι πρακτικές του Μοριάρτι ήταν το κλειδί που ξύπνησε κάτι βαθύ στη Βάιολετ. ’λλωστε, είχε μέχρι τότε αναπτύξει τις δικές της έμφυτες ψυχικές δεξιότητες, όταν άρχισε να βλέπει μια σειρά από οράματα. Αυτή η εμπειρία την οδήγησε πίσω στη βιβλιοθήκη της Θεοσοφικής Εταιρείας, της οποίας αργότερα έγινε μέλος, όπου ανακάλυψε τα κείμενα της ’ννι Μπέζαντ, πρώην βοηθού της Ε.Π. Μπλαβάτσκι και νυν Προέδρου της Θεοσοφικής Εταιρείας.
Στο βιβλίο Αρχαία Σοφία βρήκε αναφορές στην «Αδελφότητα της Μεγάλης Λευκής Στοάς» και την Ιεραρχία των Μυστών, οι οποίοι διαρκώς επιτηρούν την ανέλιξη της ανθρωπότητας. Εκεί αναφερόταν πως «όλοι όσοι αναζητούν αυτούς τους Διδασκάλους» θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί τους, μια ιδέα που άγγιξε ένα ευαίσθητο σημείο της Βάιολετ. Η ανάγκη της για αυτήν την επικοινωνία την είχε κυριεύσει ακόμη και στα όνειρά της. Σε κάποιο ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο και σχεδόν αληθινό όνειρο ή ίσως και όραμα, βρέθηκε στα Ιμαλάια μαζί με δύο από τους Διδασκάλους. Αυτή η εμπειρία την έκανε να αντιληφθεί ότι είχε γίνει δεκτή για μαθητεία και ότι έπρεπε να ξεκινήσει την αναζήτησή της για τη βαθύτερη γνώση.
Το 1919 έγινε μέλος του αποκρυφιστικού τάγματος που διοικούσε ο Θίοντορ Μοριάρτι, τον οποίο εκτιμούσε και σεβόταν απεριόριστα. Έγινε ο πρώτος της δάσκαλος και ο άνθρωπος του οποίου οι αποκρυφιστικές μέθοδοι και ιδέες επρόκειτο να την επηρεάσουν έντονα. Εντυπωσιασμένη και ολοκληρωτικά δοσμένη στην εσωτερική διδασκαλία έλαβε μέρος στο Ναό του ’λφα και του Ωμέγα του ’στρου του Πρωινού (Stella Matutina), του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής. Επικεφαλής του Ναού ήταν ο μυθιστοριογράφος Τζ. Γ. Μπρόντι-’ινς, συγγραφέας αρκετών αξιοσημείωτων μυθιστορημάτων πάνω στην τέχνη της μαγείας. Μέσω αυτού έμαθε η Βάιολετ πώς να χρησιμοποιεί τις φυσικές ψυχικές της ικανότητες.
Η Βάιολετ εμπνεύστηκε εκείνη την περίοδο από τον Δρ Μοριάρτι ένα σύγγραμμά της «Τα Μυστικά του Δόκτορος Τάβερνερ», βασισμένο σε 11 αυτοτελείς ιστορίες θεραπείας ψυχικά ασθενών.
Λίγο αργότερα η Βάιολετ Φερθ απέκτησε το μετέπειτα όνομά της υιοθετώντας το οικογενειακό της motto, Deo Non Fortuna, που σημαίνει από το Θεό - όχι από τύχη, ως το μαγικό της όνομα, γνωστό έως σήμερα ως «Ντίον Φόρτσιουν».
Η Εσωτερική της Εξέλιξη και Δράση
Στα επόμενα χρόνια οι πρακτικές του Τάγματος της Χρυσής Αυγής και η στάση των μελών του απογοήτευαν την Ντίον. Η φράση που χρησιμοποιούσε ήταν «ότι το Τάγμα αποτελείται από εριστικούς ψαρομάλληδες και χήρες που καυγαδίζουν». Ωστόσο εκεί μέσα και με τη βοήθεια της Μέιγια Κέρτις-Γουέμπ (Maya Curtis Web) αρχίζουν οι πρώτες πειραματικές της προσπάθειες ως διάμεσο επικοινωνίας (μέντιουμ), μια ικανότητα που διατηρήθηκε έως το θάνατό της.
Ασφυκτιώντας από αυτή την ατμόσφαιρα το 1924 στρέφεται στη δημιουργία του δικού της εσωτερικού Τάγματος, γνωστού ως «Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός». Τα γραφεία του Τάγματος βρίσκονταν κοντά στο Γκλαστόνμπερι (Glastonbury) και εκεί της ανοίχτηκαν νέοι δρόμοι εσωτερικής γνώσης και υπηρεσίας. Με τον Τσαρλς Τόμας Λάβντεϊ (Thomas Loveday) δημιούργησαν στους πρόποδες του βράχου την πρώτη έδρα της Αδελφότητάς τους με την ονομασία Τσάλις Όρτσαρντ (Οπωρώνας του Δισκοπότηρου). Εκεί πραγματοποιούνταν αποκρυφιστικές διαλέξεις που παρακολουθούσε μαζί με πολλούς άλλους και ο ’λιστερ Κρόουλι, με τον οποίο είχε την ευκαιρία στη συνέχεια να ανταλλάξει πλούσια αλληλογραφία, η οποία δεν έχει διασωθεί, ενώ από ένα σημείο και μετά οι δρόμοι τους χώρισαν.
Η διαγραφή της από το Τάγμα της Χρυσής Αυγής πρέπει να ήταν μια δύσκολη στιγμή στη ζωή της. Η Μόινα Μάδερς (Moina Mathers), χαρισματική διευθύντρια και χήρα του ιδρυτή του τάγματος Μακ Γκρέγκορ Μάδερς (Mac Gregor Mathers) με τη δικαιολογία ότι δεν είχαν εμφανιστεί στην αύρα της τα κατάλληλα σύμβολα, την απέβαλε, γεγονός που δεν αποδέχτηκε ποτέ η Ντίον. Στην ουσία, η Mόινα αισθάνθηκε προσβολή, όταν η Ντίον άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα της αποκρυφιστικά κείμενα και να κοινοποιεί μυστικούς συμβολισμούς.
Το 1927 ήταν μια από της παραγωγικότερες και ιδιαίτερες χρονιές στη ζωή της. Εκείνη την εποχή η Ντίον παντρεύτηκε τον Δρ Τόμας Πένρυ Έβανς (Thomas Penry Evans). Τότε ξεκίνησε να γράφει και να δημοσιεύει το πασίγνωστο έργο της αντιμετωπίζοντας και κάποιες αντιδράσεις για τα κείμενά της. Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός αναπτύχθηκε και κατά τη διάρκεια ενός πειράματός της η Ντίον υλοποίησε μια σκεπτομορφή της. Είναι γνωστή η ιστορία με τον Φενρίρ, ένα μυθικό πλάσμα με τη μορφή λύκου, το οποίο η Ντίον οραματιζόταν πιθανά ως άσκηση, όταν ξαφνικά ο οραματισμός της έγινε πραγματικότητα και υλοποιήθηκε μπροστά της η μορφή ενός γκρίζου λύκου. Η ίδια ισχυρίστηκε πως δε γνώριζε ότι είναι δυνατό να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο. Έχοντας ισχυρή δύναμη θέλησης διέλυσε τη μορφή, εξαφανίζοντάς τη.
Το Έργο της
Το έργο της είναι μεγάλο, καθαρό και ανθρώπινο. Η ίδια πάλευε μέσα από τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες της εποχής της, απελευθερώνοντας και ομορφαίνοντας τη ζωή γύρω της. Έλεγε πως, «Πραγματική δεισιδαιμονία είναι να παραμένει κανείς προσκολλημένος στα σύμβολα και τυπικά μιας άλλης εποχής, έχοντας ξεχάσει την ουσία τους....». Η δροσιά του καινούργιου και η ορμή για προσφορά προς τον ίδιο τον άνθρωπο και την εξέλιξη χαρακτηρίζει την ίδια και το έργο της.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε συγκεντρώσει γύρω της μια ομάδα αποκρυφιστών και εργαζόταν με κίνητρο την απελευθέρωση της Ευρώπης από τον Γερμανικό ζυγό και τη θηριωδία του, σε ψυχικό και πνευματικό επίπεδο.
Η ίδια έλεγε ότι το ανθρώπινο υλικό σώμα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε τέτοιου είδους δυνάμεις και πως η εσωτερική παρουσία του Ανώτερου Εαυτού μπορεί να το διαλύσει, όπως όταν ένας μεγαλόσωμος άνθρωπος προσπαθήσει να φορέσει ένα στενό ένδυμα. Το έργο της όμως συνεχίζει να υπάρχει όπως και το Τάγμα της, «Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός», φωτίζει τον κάθε αναζητητή και τον απελευθερώνει από την άγνοια, την παραπλάνηση και τη δεισιδαιμονία της κάθε εποχής.
Γενικότερα, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην Ευρώπη, αναπτύχθηκαν πολλές ομάδες επηρεασμένες από το έργο της με στόχο την υπηρεσία προς τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του. Εάν παρομοιάζαμε το εσωτερικό έργο στην ανθρωπότητα σαν ένα στέμμα, η Ντίον Φόρτσιουν είναι ένα από τα πετράδια του. Έπιασε την εσωτερική εκπαίδευση από την αρχή και ασχολήθηκε σε επίπεδο αρχάριου δόκιμου. Έγραψε βιβλία και συγγράμματα που αφορούσαν την εκπαίδευση ανώτερων βαθμών. Πυρήνας του έργου της ήταν η Δυτική Μυστηριακή Εσωτερική Παράδοση και κυρίως η Καββάλα. Δεν ήταν απλά μια θεωρητική της φιλοσοφίας. Ήταν η πρακτική του έργου για μια ελεύθερη πολυπολιτισμική ανθρωπότητα που της έδινε όραμα και φτερά. Ήθελε να σπάσει τα εμπόδια και την προκατάληψη του θανάτου, μιας και θάνατος δεν υπάρχει. Πίστευε στη συνέχεια της ζωής και της δημιουργίας, πέρα από το φυσικό επίπεδο και αγωνιζόταν για αυτό. Πολεμούσε κάθε έννοια φόβου και προσπαθούσε να δώσει κάθε εφόδιο για να απελευθερωθεί μια Ψυχή.
Πάνω σε αυτή την προσπάθεια έγραψε τη Μυστική Καββάλα, ένα έργο που χαρτογραφεί την ανθρώπινη σύσταση και το εσωτερικό δυναμικό του ανθρώπου. Ένα έργο που βοηθά τον άνθρωπο να ζωντανέψει μέσα του την πραγματική του φύση και υπόσταση. Σε αυτή την πραγματεία δίνονται βασικά κλειδιά, φιλοσοφικά και ψυχολογικά για την εσωτερική εξέλιξη του ανθρώπου. Πολλοί νιώθουν ευγνωμοσύνη για αυτό το δώρο, που κάνει το μονοπάτι της εξέλιξης ποιο βατό και κατανοητό για τον νέο αναζητητή.
Με το έργο της επηρέασε, επίσης, το σύγχρονο γυναικείο κίνημα της μαγείας, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία γύρω στη δεκαετία του 1950. Είναι από τις πρώτες γυναίκες που μελέτησαν και έγραψαν για τη θηλυκή θεϊκή δύναμη.
Η Ντίον Φόρτσιουν έφυγε από τη ζωή το 1946, αποκαμωμένη από τη λευχαιμία αφήνοντας ένα σπουδαίο εσωτερικό αλλά και συγγραφικό έργο πίσω της. Ήξερε πως μέσω της συγγραφής μπορούσε να μεταδώσει αλήθειες που διαφορετικά κάποιοι άνθρωποι δεν θα τις δέχονταν εύκολα. Μέσα από τα κείμενά της συνιστά σε όσους ασχολούνται με τον αποκρυφισμό να είναι πολύ προσεκτικοί στη χρήση των δυνάμεων, που μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή όποιον δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο.
Το Συγγραφικό της Έργο
Μέσα από τα βιβλία της γαλουχήθηκαν εσωτερικά 3, περίπου, γενιές αναζητητών της εσωτερικής αναζήτησης και αλήθειας. Σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα αφού το έργο της είναι διαχρονικό. Ο λόγος της είναι απλός και λυτός. Μπορεί να περιγράψει αυτό που θέλει χωρίς να μπερδεύει ή να παραπλανεί τον αναζητητή. Τα θέματά της είναι ουσιαστικά και κεντρίζουν το ενδιαφέρον ακόμη και αν δεν ενδιαφέρεται κάποιος αποκλειστικά για τον εσωτερισμό. Ο λόγος της είναι ορθός και μιλά κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη. Απευθύνεται σε όλο το φάσμα της εσωτερικής αναζήτησης και όχι μόνο σε αρχάριους ή σε προχωρημένους. Στα έργα της κυριαρχεί η λογική και η κύρια φροντίδα της είναι να μην παραπλανήσει τον αναγνώστη. Ενώ είναι ένα καθαρά καββαλιστικό έργο, στο σύνολό του, διαπραγματεύεται τη Μία Αλήθεια που οδηγεί στην Ενότητα. «Η Αλήθεια πάνω από την όποια Θρησκεία» όπως ισχυριζόταν και η ίδια.
Επιστήμονας η ίδια, και επηρεασμένη από τις σπουδές της δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει όρους και ιδέες από τον Γιούνγκ και τον Φρόιντ. Σε αντίθεση με τον δογματισμό της πλειοψηφίας των επιστημόνων, θεωρούσε ότι η επιστήμη είναι ένας δρόμος της Εσωτερικής Γνώσης αν και όχι ο μοναδικός ή ο πλέον αλάνθαστος.
Αυτό που μπορεί να αποτυπωθεί μέσα μας από το έργο της είναι ότι, μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και να βαδίσουμε τα εσωτερικά μονοπάτια, αναγνωρίζοντας τον εαυτό μας με αυτογνωσία. Η ουσία της αναζήτησής μας είναι η απλότητα και η ανθρωπιά, η συμπόνια στον συνάνθρωπο και ο αγώνας για ποιότητα, δημιουργία και εξέλιξη, κάτω από το Φως του μεγάλου Δημιουργού ή όπως αλλιώς Τον ονομάζει κανείς. Και αυτό έως ότου φτάσουμε στο σημείο να αναγνωρίζουμε τον Κόσμο ως Ένα και τον εαυτό μας ως κύτταρο αυτού του Κόσμου.
Αυτός ο Ένας Κόσμος αναλύεται στη Μυστική Καββάλα. Ένα απόλυτα μαγικό έργο που περιγράφει τον κόσμο που ζούμε, τον κόσμο μέσα μας, τα μυστικά του, τις ιδιότητες και τις αρχές του. Περιγράφει το Δέντρο της Ζωής, τους Τέσσερις Κόσμους που διαπερνά τα Τέσσερα Στοιχεία που συνθέτουν τη Ζωή, τις όψεις και τις μορφές που παίρνει η Μονάδα μέσα στην Εκδήλωση. Ο αναγνώστης μπορεί μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου να αναδιαμορφώσει την εικόνα του και να βρει μια νέα οπτική για τον κόσμο. Με μια νέα μάτια θα αντικρίσει τις αλήθειες και ένα νέο όραμα θα γεννηθεί μέσα του για την ύπαρξη του Όλου.
Το βιβλίο που αγαπήθηκε περισσότερο από το κοινό της είναι η Ψυχική Αυτοάμυνα. Σε αυτό το βιβλίο η Ντίον καταπιάνεται και αναλύει τις εκδηλώσεις των εσωτερικών ενεργειών, των εσωτερικών επιθέσεων και τα φαινόμενα που γίνονται αντιληπτά. Περιγράφει τους πιθανούς κινδύνους και πώς μια Ψυχή μπορεί να προφυλαχτεί. Για τον αναζητητή των εσωτερικών πεδίων είναι ένα απαραίτητο εγχειρίδιο αυτοπροστασίας.
Στο έργο Πρακτικός Εσωτερισμός ανακαλύπτει κανείς μια συλλογή κειμένων με θέμα τις πρακτικές εφαρμογές της φιλοσοφίας της πνευματικής αναζήτησης.
Στο έργο της Υγιής Αποκρυφισμός θα συναντήσουμε τα βασικά στοιχεία της εσωτερικής γνώσης. Στοιχεία που θα οδηγήσουν τον αναζητητή από την καθημερινότητα σε μια εσωτερική στάση ζωής με υγιή και καθαρό τρόπο, αποφεύγοντας «κακοτοπιές», όπως δεισιδαιμονίες, πλάνη, και πως παραμένοντας μέσα στο φως μπορείς να πολεμήσεις το σκοτάδι.
Στο έργο της Μέσα από τις Πύλες του Θανάτου η Ντίον μας περιγράφει τη διαδικασία του θανάτου ως μια συνέχεια της ζωής, μιας και η Συνείδηση είναι αιώνια και άφθαρτη μέσα στο Όλο. Με αυτό το κείμενο διαλύονται όλες οι όψεις του φόβου που έχουμε μεγαλώσει για το φαινόμενο του Θανάτου. Είναι ένα από τα ομορφότερα έργα της, γεμίζοντας τη ψυχή με ελπίδα και όραμα για ένα χωρίς τέλος ταξίδι, ζωής και δημιουργίας.
Στο Κοσμικό Δόγμα έχει αποτυπώσει μια πραγματεία για τη συμπαντική εξέλιξη και δημιουργία. Εδώ περιγράφεται η ανάπτυξη των Κόσμων και πώς η Ζωή εξαπλώνεται, εκφράζεται και μορφοποιείται μέσα από την ίδια την εκδήλωση. Ένα βιβλίο για στοχασμό πάνω στον κόσμο, τα μυστήρια και τις αξίες του.
Στα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους η Ντίον μας περιγράφει την εσωτερική δομή και αρχές ενός εσωτερικού Τάγματος. Τις αξίες που υπηρετεί και τη σχέση μεταξύ τους μέσα στους αιώνες.
Στο βιβλίο της Θέματα Εσωτερισμού ο αναζητητής βρίσκει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα πάνω στα ιερά κέντρα, το αστρικό πεδίο, το διαλογισμό, τις διάφορες λατρείες και πως μπορεί να αποφεύγει παγίδες.
Στην Εσωτερική Φιλοσοφία του Έρωτα και του Γάμου η Ντίον περιγράφει την δυνατότητα του ανθρώπου να γίνει μέρος του κυκλώματος της ζωής ως Αδελφή Ψυχή πέρα από την σεξουαλική σχέση. Αναφέρετε στην ευθύνη να γίνει κάποιος γονιός, στην ευθύνη των ορθών ανθρωπίνων σχέσεων και ότι ο έρωτας και ο γάμος δεν είναι απλά ένα κοινωνικό συμβόλαιο αλλά μια πράξη ένωσης και ένα πεδίο υπηρεσίας.
Στο βιβλίο της Αρχές Εσωτερικής Θεραπευτικής μας παρουσιάζει την ευρύτερη έννοια της θεραπείας για κάθε δυσαρμονία στον κόσμο. Συνδυάζει την εσωτερική θεωρητική ανάλυση με εξειδικευμένες τεχνικές, καταδεικνύοντας ότι η πνευματική θεραπεία δεν είναι μια τυχαία και ασυνείδητη διαδικασία.
Στον Κύκλο της Δύναμης παρουσιάζονται μια σειρά άρθρων στα οποία αναλύει την αρχή της πολικότητας ανάμεσα στη δυτική και ανατολική παράδοση μέσα από μια βαθιά συγκριτική ανάλυση. Αναζητά την Πολικότητα στον Καββαλιστικό Συμβολισμό, στην Ταντρική Γιόγκα, στα Ψυχικά Κέντρα, στην ’νοδο της Κουνταλίνι, στο Αστρικό Φως, στη Δύναμη της Αυθυποβολή καθώς και στις Μαγνητικές Επιδράσεις της Σεξουαλικής Δύναμης.
Και στο έργο της Εισαγωγή στην Τελετουργική Μαγεία μας παρουσιάζονται μια σειρά άρθρων που ξεκινούν από τη λειτουργία και την εκπαίδευση του νου, περνούν στη χρήση της τελετουργίας, στις ψυχικές δυνάμεις που αναπτύσσονται και στην τελετουργική μύηση, για να καταλήξουν στις μαγικές εφαρμογές της τελετουργίας.
Αυτά που προαναφέρουμε είναι ένα μικρό δείγμα των συγγραφικών θεμάτων της Ντίον Φόρτσιουν όπου παρουσιάζεται η σημαντική της προσφορά στο διαχρονικό αναζητητή.
Η πρωτοποριακή επιρροή της Ντίον Φόρτσιουν είναι ολοφάνερη σε ανθρώπους της νέας εποχής, τους σύγχρονους αποκρυφιστές, τα μέλη της Φυσικής Μαγείας (Wicca), τους Παγανιστές και τους Τελετουργικούς Μάγους. Αυτή η επιρροή δε βιώνεται μόνο μέσα από τις διδασκαλίες της Κοινωνίας του Εσωτερικού Φωτός και των διαφόρων σχετικών οργανώσεων, αλλά και μέσα από τα βιβλία της και τα αποκρυφιστικά της εγχειρίδια, αρκετά από τα οποία εξακολουθούν να είναι μέχρι και σήμερα πολύ δημοφιλή. Ο συνδυασμός της βαθιάς εσωτερικής γνώσης με τις αντιλήψεις της γιουνγκιανής ψυχολογίας, μαζί με μία σαφή και σοβαρή προσέγγιση στην αποκρυφιστική συγγραφή και διδασκαλία γέννησαν, ίσως, την πιο προσιτή και φυσικά χαρισματική αποκρυφίστρια του 20ου αιώνα.
Εργογραφία
Εσωτερική Φιλοσοφία
Η Μυστική Καββάλα
Το Κοσμικό Δόγμα
Εισαγωγή στην Τελετουργική Μαγεία
Ο Κύκλος της Δύναμης
Αρχές Εσωτερικής Θεραπευτικής
Η Εκπαίδευση και το Έργο ενός Μυημένου
Η Εσωτερική Φιλοσοφία του Έρωτα και του Γάμου
Θέματα Εσωτερισμού
Μέσα από της Πύλες του Θανάτου
Τα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους
Υγιής Αποκρυφισμός
Πρακτικός Εσωτερισμός
Ψυχική Αυτοάμυνα
Ψυχολογία
Ο Μηχανισμός του Νου
Μυθιστορήματα
Η Ιέρεια της Θάλασσας
Ο Δαιμονικός Εραστής
Ο Κύκλος της Δύναμης
Ο Τραγοπόδαρος Θεός
Ο Φτερωτός Ταύρος
Το Σπίτι της Δύναμης
Σεληνιακή Μαγεία
Πηγές
WWW.Wikipedia
WWW.mystica
Luxx.forumgreek.com
’ρθρο του κ. Μιχάλη Μώρου στο μεταφυσικό
Πηγή:http://www.e-zine.gr
Η ζωή και το έργο μιας σημαντικότατης μορφής της Δυτικής Εσωτερικής Παράδοσης, της οποίας το εσωτερικό και συγγραφικό έργο στέκεται ορόσημο για κάθε ταξιδιώτη και ερευνητή της ζωής.
Μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης πνευματικής αναζήτησης της Δυτικής Εσωτερικής Παράδοσης είναι η Ντίον Φόρτσιουν. Υπήρξε ιδιαίτερα χαρισματικό παιδί με ευαισθησίες, πλούσια φαντασία και ικανότητες στη συγγραφή. Τούτο φάνηκε από τα πρώτα νεανικά της χρόνια, καθώς είχε δημοσιευθεί ποίημά της στο γνωστό περιοδικό της εποχής «Ο Κόσμος του νεαρού Κοριτσιού» το 1906.
Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1890 στο Μπρυν-ι-Μπία (Bryn y Bia) της Βόρειας Ουαλίας και το πραγματικό της όνομα ήταν Βάιολετ Μαίρη Φερθ (Violet Mary Firth).
Οι γονείς ήταν και οι πρώτοι της δάσκαλοι στην εξελικτική της πορεία για τη διαφορετική αντίληψη του κόσμου, μιας και οι ίδιοι ασκούσαν μια πρακτική πνευματικής θεραπείας (spiritual healing). Όταν η οικογένεια αποφάσισε να μετακομίσει στο Σόμερσετ, περίπου στα 12 χρόνια της Βάιολετ Φερθ, προσηλυτίστηκαν όλοι στην Επιστήμη του Χριστού, ένα δόγμα που ασκούσε τη θεραπεία ασθενειών μέσω της πίστης της Χριστιανικής Επιστήμης.
Το καλοκαίρι του 1911 και σε ηλικία είκοσι ετών οι γονείς της αποφάσισαν να την εγγράψουν στο Κολέγιο Φυτοκομικής Στάντλι, στο Γουόργουικσαϊρ, για να εκπαιδευτεί στην τέχνη της κηπουρικής, διότι λάτρευε τη φύση. Μάλλον ήταν στην πηγαία φύση της η φροντίδα και η περιποίηση και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την άνθηση του περιβάλλοντός της.
Παρόλο που ήταν δύσκολο εκείνη την εποχή να είσαι γυναίκα επιστήμων, διευθύντρια σε αυτό το κολέγιο ήταν μια εξέχουσα προσωπικότητα η γιατρός Λιλάιας Χάμιλτον (Lillias Hamilton). Η γιατρός είχε ταξιδέψει στην Αφρική, το Αφγανιστάν και την Ινδία και είχε αποκτήσει κάποιες γνώσεις σχετικές με τον υπνωτισμό και τη γιόγκα.
Η ανακάλυψη οικονομικών ατασθαλιών της διευθύντριας του ιδρύματος έκανε τη Βάιολετ να αποφασίσει να εγκαταλείψει το κολέγιο. Εκείνη την περίοδο σύμφωνα με τη δική της μαρτυρία, δέχτηκε επίθεση από την κυρία Χάμιλτον σε τέτοιο βαθμό, ώστε να κλονιστεί για αρκετό καιρό η ψυχική της υγεία. Η διευθύντρια, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις της, φανερά εκνευρισμένη για την αποχώρηση της Βάιολετ, της επιτέθηκε λεκτικά και όχι μόνο, βομβαρδίζοντάς την επί ώρες πως είναι «ανίκανη και αποτυχημένη με δίχως αυτοπεποίθηση», παραβιάζοντας την ύπαρξή της. Η Δρ Χάμιλτον σταδιακά εξουθένωσε τη Βάιολετ αφήνοντάς την ένα «διανοητικό και σωματικό ράκος» για τρία τουλάχιστον χρόνια, κάτι που αργότερα στο βιβλίο της Ψυχική Αυτοάμυνα το παρουσίασε ως «ψυχική επίθεση».
Προσπαθώντας να αναζητήσει τρόπους για να ανακτήσει τον έλεγχο του νου, για δική της θεραπεία, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ψυχολογία και την ψυχανάλυση. Για το λόγο αυτό μαθήτευσε στην Ψυχιατρική Κλινική του Λονδίνου.
Η Αρχή της Εσωτερικής Αναζήτησης
Κατά το διάστημα των σπουδών της στην ψυχολογία επέλεξε να γευματίζει στην καντίνα του διπλανού κτηρίου που ανήκε στη Θεοσοφική Εταιρεία. Μια μέρα, γεμάτη περιέργεια και επιστημονικό σκεπτικισμό, παρακολούθησε μια διάλεξη για την τηλεπάθεια. Ήταν μεγάλη έκπληξη για εκείνη όταν διαπίστωσε ότι, μέσω μίας σειράς απλών πειραματισμών, οι οποίοι περιελάμβαναν προβολές με τη μορφή της σκέψης, ήταν ικανή να ερμηνεύσει τις εικόνες τις οποίες έστελνε νοητικά ο ομιλητής.
Το ενδιαφέρον της Βάιολετ ολοένα αυξανόταν, καθώς τα πράγματα γίνονταν όλο και πιο παράξενα. Ένας από τους ασθενείς των μαθητών της παρουσίασε κάποια ασυνήθιστα φυσικά φαινόμενα. Έμοιαζαν με ενόχληση από κακοποιά πνεύματα, φαινόμενο πόλτεργκαϊστ (poltergeist), ενώ πόρτες άνοιγαν αυτόματα και σκυλιά γάβγιζαν ασταμάτητα. Για τη Βάιολετ δεν ήταν γνώριμο το γεγονός και έτσι ζήτησε τη βοήθεια ενός χαρισματικού και μυστηριώδους Ιρλανδού, του Δρα Μοριάρτι (Dr Moriarty). Είχε μόλις επιστρέψει από τη Νότιο Αφρική και φημιζόταν πως διέθετε βαθιά γνώση των απόκρυφων ζητημάτων.
Συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί στο διαμέρισμα του νεαρού άνδρα και άρχισαν να βιώνουν παράξενα γεγονότα. Ο Μοριάρτι αντιλήφθηκε μία αόρατη παρουσία μέσα στο δωμάτιο. Όταν χαμήλωσαν τα φώτα, όλοι παρατήρησαν μία αμυδρή λάμψη σε μία γωνιά, η οποία προκαλούσε μία «αίσθηση ρίγους» σε όποιον την πλησίαζε. Ο Μοριάρτι παγίδευσε την «οντότητα» μέσα σε έναν μαγικό κύκλο και την κατέστρεψε, απορροφώντας την μέσα στην ίδια της την αύρα.
Η μυστικιστική γνώση και οι πρακτικές του Μοριάρτι ήταν το κλειδί που ξύπνησε κάτι βαθύ στη Βάιολετ. ’λλωστε, είχε μέχρι τότε αναπτύξει τις δικές της έμφυτες ψυχικές δεξιότητες, όταν άρχισε να βλέπει μια σειρά από οράματα. Αυτή η εμπειρία την οδήγησε πίσω στη βιβλιοθήκη της Θεοσοφικής Εταιρείας, της οποίας αργότερα έγινε μέλος, όπου ανακάλυψε τα κείμενα της ’ννι Μπέζαντ, πρώην βοηθού της Ε.Π. Μπλαβάτσκι και νυν Προέδρου της Θεοσοφικής Εταιρείας.
Στο βιβλίο Αρχαία Σοφία βρήκε αναφορές στην «Αδελφότητα της Μεγάλης Λευκής Στοάς» και την Ιεραρχία των Μυστών, οι οποίοι διαρκώς επιτηρούν την ανέλιξη της ανθρωπότητας. Εκεί αναφερόταν πως «όλοι όσοι αναζητούν αυτούς τους Διδασκάλους» θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί τους, μια ιδέα που άγγιξε ένα ευαίσθητο σημείο της Βάιολετ. Η ανάγκη της για αυτήν την επικοινωνία την είχε κυριεύσει ακόμη και στα όνειρά της. Σε κάποιο ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο και σχεδόν αληθινό όνειρο ή ίσως και όραμα, βρέθηκε στα Ιμαλάια μαζί με δύο από τους Διδασκάλους. Αυτή η εμπειρία την έκανε να αντιληφθεί ότι είχε γίνει δεκτή για μαθητεία και ότι έπρεπε να ξεκινήσει την αναζήτησή της για τη βαθύτερη γνώση.
Το 1919 έγινε μέλος του αποκρυφιστικού τάγματος που διοικούσε ο Θίοντορ Μοριάρτι, τον οποίο εκτιμούσε και σεβόταν απεριόριστα. Έγινε ο πρώτος της δάσκαλος και ο άνθρωπος του οποίου οι αποκρυφιστικές μέθοδοι και ιδέες επρόκειτο να την επηρεάσουν έντονα. Εντυπωσιασμένη και ολοκληρωτικά δοσμένη στην εσωτερική διδασκαλία έλαβε μέρος στο Ναό του ’λφα και του Ωμέγα του ’στρου του Πρωινού (Stella Matutina), του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής. Επικεφαλής του Ναού ήταν ο μυθιστοριογράφος Τζ. Γ. Μπρόντι-’ινς, συγγραφέας αρκετών αξιοσημείωτων μυθιστορημάτων πάνω στην τέχνη της μαγείας. Μέσω αυτού έμαθε η Βάιολετ πώς να χρησιμοποιεί τις φυσικές ψυχικές της ικανότητες.
Η Βάιολετ εμπνεύστηκε εκείνη την περίοδο από τον Δρ Μοριάρτι ένα σύγγραμμά της «Τα Μυστικά του Δόκτορος Τάβερνερ», βασισμένο σε 11 αυτοτελείς ιστορίες θεραπείας ψυχικά ασθενών.
Λίγο αργότερα η Βάιολετ Φερθ απέκτησε το μετέπειτα όνομά της υιοθετώντας το οικογενειακό της motto, Deo Non Fortuna, που σημαίνει από το Θεό - όχι από τύχη, ως το μαγικό της όνομα, γνωστό έως σήμερα ως «Ντίον Φόρτσιουν».
Η Εσωτερική της Εξέλιξη και Δράση
Στα επόμενα χρόνια οι πρακτικές του Τάγματος της Χρυσής Αυγής και η στάση των μελών του απογοήτευαν την Ντίον. Η φράση που χρησιμοποιούσε ήταν «ότι το Τάγμα αποτελείται από εριστικούς ψαρομάλληδες και χήρες που καυγαδίζουν». Ωστόσο εκεί μέσα και με τη βοήθεια της Μέιγια Κέρτις-Γουέμπ (Maya Curtis Web) αρχίζουν οι πρώτες πειραματικές της προσπάθειες ως διάμεσο επικοινωνίας (μέντιουμ), μια ικανότητα που διατηρήθηκε έως το θάνατό της.
Ασφυκτιώντας από αυτή την ατμόσφαιρα το 1924 στρέφεται στη δημιουργία του δικού της εσωτερικού Τάγματος, γνωστού ως «Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός». Τα γραφεία του Τάγματος βρίσκονταν κοντά στο Γκλαστόνμπερι (Glastonbury) και εκεί της ανοίχτηκαν νέοι δρόμοι εσωτερικής γνώσης και υπηρεσίας. Με τον Τσαρλς Τόμας Λάβντεϊ (Thomas Loveday) δημιούργησαν στους πρόποδες του βράχου την πρώτη έδρα της Αδελφότητάς τους με την ονομασία Τσάλις Όρτσαρντ (Οπωρώνας του Δισκοπότηρου). Εκεί πραγματοποιούνταν αποκρυφιστικές διαλέξεις που παρακολουθούσε μαζί με πολλούς άλλους και ο ’λιστερ Κρόουλι, με τον οποίο είχε την ευκαιρία στη συνέχεια να ανταλλάξει πλούσια αλληλογραφία, η οποία δεν έχει διασωθεί, ενώ από ένα σημείο και μετά οι δρόμοι τους χώρισαν.
Η διαγραφή της από το Τάγμα της Χρυσής Αυγής πρέπει να ήταν μια δύσκολη στιγμή στη ζωή της. Η Μόινα Μάδερς (Moina Mathers), χαρισματική διευθύντρια και χήρα του ιδρυτή του τάγματος Μακ Γκρέγκορ Μάδερς (Mac Gregor Mathers) με τη δικαιολογία ότι δεν είχαν εμφανιστεί στην αύρα της τα κατάλληλα σύμβολα, την απέβαλε, γεγονός που δεν αποδέχτηκε ποτέ η Ντίον. Στην ουσία, η Mόινα αισθάνθηκε προσβολή, όταν η Ντίον άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα της αποκρυφιστικά κείμενα και να κοινοποιεί μυστικούς συμβολισμούς.
Το 1927 ήταν μια από της παραγωγικότερες και ιδιαίτερες χρονιές στη ζωή της. Εκείνη την εποχή η Ντίον παντρεύτηκε τον Δρ Τόμας Πένρυ Έβανς (Thomas Penry Evans). Τότε ξεκίνησε να γράφει και να δημοσιεύει το πασίγνωστο έργο της αντιμετωπίζοντας και κάποιες αντιδράσεις για τα κείμενά της. Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός αναπτύχθηκε και κατά τη διάρκεια ενός πειράματός της η Ντίον υλοποίησε μια σκεπτομορφή της. Είναι γνωστή η ιστορία με τον Φενρίρ, ένα μυθικό πλάσμα με τη μορφή λύκου, το οποίο η Ντίον οραματιζόταν πιθανά ως άσκηση, όταν ξαφνικά ο οραματισμός της έγινε πραγματικότητα και υλοποιήθηκε μπροστά της η μορφή ενός γκρίζου λύκου. Η ίδια ισχυρίστηκε πως δε γνώριζε ότι είναι δυνατό να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο. Έχοντας ισχυρή δύναμη θέλησης διέλυσε τη μορφή, εξαφανίζοντάς τη.
Το Έργο της
Το έργο της είναι μεγάλο, καθαρό και ανθρώπινο. Η ίδια πάλευε μέσα από τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες της εποχής της, απελευθερώνοντας και ομορφαίνοντας τη ζωή γύρω της. Έλεγε πως, «Πραγματική δεισιδαιμονία είναι να παραμένει κανείς προσκολλημένος στα σύμβολα και τυπικά μιας άλλης εποχής, έχοντας ξεχάσει την ουσία τους....». Η δροσιά του καινούργιου και η ορμή για προσφορά προς τον ίδιο τον άνθρωπο και την εξέλιξη χαρακτηρίζει την ίδια και το έργο της.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε συγκεντρώσει γύρω της μια ομάδα αποκρυφιστών και εργαζόταν με κίνητρο την απελευθέρωση της Ευρώπης από τον Γερμανικό ζυγό και τη θηριωδία του, σε ψυχικό και πνευματικό επίπεδο.
Η ίδια έλεγε ότι το ανθρώπινο υλικό σώμα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε τέτοιου είδους δυνάμεις και πως η εσωτερική παρουσία του Ανώτερου Εαυτού μπορεί να το διαλύσει, όπως όταν ένας μεγαλόσωμος άνθρωπος προσπαθήσει να φορέσει ένα στενό ένδυμα. Το έργο της όμως συνεχίζει να υπάρχει όπως και το Τάγμα της, «Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός», φωτίζει τον κάθε αναζητητή και τον απελευθερώνει από την άγνοια, την παραπλάνηση και τη δεισιδαιμονία της κάθε εποχής.
Γενικότερα, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην Ευρώπη, αναπτύχθηκαν πολλές ομάδες επηρεασμένες από το έργο της με στόχο την υπηρεσία προς τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του. Εάν παρομοιάζαμε το εσωτερικό έργο στην ανθρωπότητα σαν ένα στέμμα, η Ντίον Φόρτσιουν είναι ένα από τα πετράδια του. Έπιασε την εσωτερική εκπαίδευση από την αρχή και ασχολήθηκε σε επίπεδο αρχάριου δόκιμου. Έγραψε βιβλία και συγγράμματα που αφορούσαν την εκπαίδευση ανώτερων βαθμών. Πυρήνας του έργου της ήταν η Δυτική Μυστηριακή Εσωτερική Παράδοση και κυρίως η Καββάλα. Δεν ήταν απλά μια θεωρητική της φιλοσοφίας. Ήταν η πρακτική του έργου για μια ελεύθερη πολυπολιτισμική ανθρωπότητα που της έδινε όραμα και φτερά. Ήθελε να σπάσει τα εμπόδια και την προκατάληψη του θανάτου, μιας και θάνατος δεν υπάρχει. Πίστευε στη συνέχεια της ζωής και της δημιουργίας, πέρα από το φυσικό επίπεδο και αγωνιζόταν για αυτό. Πολεμούσε κάθε έννοια φόβου και προσπαθούσε να δώσει κάθε εφόδιο για να απελευθερωθεί μια Ψυχή.
Πάνω σε αυτή την προσπάθεια έγραψε τη Μυστική Καββάλα, ένα έργο που χαρτογραφεί την ανθρώπινη σύσταση και το εσωτερικό δυναμικό του ανθρώπου. Ένα έργο που βοηθά τον άνθρωπο να ζωντανέψει μέσα του την πραγματική του φύση και υπόσταση. Σε αυτή την πραγματεία δίνονται βασικά κλειδιά, φιλοσοφικά και ψυχολογικά για την εσωτερική εξέλιξη του ανθρώπου. Πολλοί νιώθουν ευγνωμοσύνη για αυτό το δώρο, που κάνει το μονοπάτι της εξέλιξης ποιο βατό και κατανοητό για τον νέο αναζητητή.
Με το έργο της επηρέασε, επίσης, το σύγχρονο γυναικείο κίνημα της μαγείας, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία γύρω στη δεκαετία του 1950. Είναι από τις πρώτες γυναίκες που μελέτησαν και έγραψαν για τη θηλυκή θεϊκή δύναμη.
Η Ντίον Φόρτσιουν έφυγε από τη ζωή το 1946, αποκαμωμένη από τη λευχαιμία αφήνοντας ένα σπουδαίο εσωτερικό αλλά και συγγραφικό έργο πίσω της. Ήξερε πως μέσω της συγγραφής μπορούσε να μεταδώσει αλήθειες που διαφορετικά κάποιοι άνθρωποι δεν θα τις δέχονταν εύκολα. Μέσα από τα κείμενά της συνιστά σε όσους ασχολούνται με τον αποκρυφισμό να είναι πολύ προσεκτικοί στη χρήση των δυνάμεων, που μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή όποιον δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο.
Το Συγγραφικό της Έργο
Μέσα από τα βιβλία της γαλουχήθηκαν εσωτερικά 3, περίπου, γενιές αναζητητών της εσωτερικής αναζήτησης και αλήθειας. Σίγουρα θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα αφού το έργο της είναι διαχρονικό. Ο λόγος της είναι απλός και λυτός. Μπορεί να περιγράψει αυτό που θέλει χωρίς να μπερδεύει ή να παραπλανεί τον αναζητητή. Τα θέματά της είναι ουσιαστικά και κεντρίζουν το ενδιαφέρον ακόμη και αν δεν ενδιαφέρεται κάποιος αποκλειστικά για τον εσωτερισμό. Ο λόγος της είναι ορθός και μιλά κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη. Απευθύνεται σε όλο το φάσμα της εσωτερικής αναζήτησης και όχι μόνο σε αρχάριους ή σε προχωρημένους. Στα έργα της κυριαρχεί η λογική και η κύρια φροντίδα της είναι να μην παραπλανήσει τον αναγνώστη. Ενώ είναι ένα καθαρά καββαλιστικό έργο, στο σύνολό του, διαπραγματεύεται τη Μία Αλήθεια που οδηγεί στην Ενότητα. «Η Αλήθεια πάνω από την όποια Θρησκεία» όπως ισχυριζόταν και η ίδια.
Επιστήμονας η ίδια, και επηρεασμένη από τις σπουδές της δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει όρους και ιδέες από τον Γιούνγκ και τον Φρόιντ. Σε αντίθεση με τον δογματισμό της πλειοψηφίας των επιστημόνων, θεωρούσε ότι η επιστήμη είναι ένας δρόμος της Εσωτερικής Γνώσης αν και όχι ο μοναδικός ή ο πλέον αλάνθαστος.
Αυτό που μπορεί να αποτυπωθεί μέσα μας από το έργο της είναι ότι, μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και να βαδίσουμε τα εσωτερικά μονοπάτια, αναγνωρίζοντας τον εαυτό μας με αυτογνωσία. Η ουσία της αναζήτησής μας είναι η απλότητα και η ανθρωπιά, η συμπόνια στον συνάνθρωπο και ο αγώνας για ποιότητα, δημιουργία και εξέλιξη, κάτω από το Φως του μεγάλου Δημιουργού ή όπως αλλιώς Τον ονομάζει κανείς. Και αυτό έως ότου φτάσουμε στο σημείο να αναγνωρίζουμε τον Κόσμο ως Ένα και τον εαυτό μας ως κύτταρο αυτού του Κόσμου.
Αυτός ο Ένας Κόσμος αναλύεται στη Μυστική Καββάλα. Ένα απόλυτα μαγικό έργο που περιγράφει τον κόσμο που ζούμε, τον κόσμο μέσα μας, τα μυστικά του, τις ιδιότητες και τις αρχές του. Περιγράφει το Δέντρο της Ζωής, τους Τέσσερις Κόσμους που διαπερνά τα Τέσσερα Στοιχεία που συνθέτουν τη Ζωή, τις όψεις και τις μορφές που παίρνει η Μονάδα μέσα στην Εκδήλωση. Ο αναγνώστης μπορεί μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου να αναδιαμορφώσει την εικόνα του και να βρει μια νέα οπτική για τον κόσμο. Με μια νέα μάτια θα αντικρίσει τις αλήθειες και ένα νέο όραμα θα γεννηθεί μέσα του για την ύπαρξη του Όλου.
Το βιβλίο που αγαπήθηκε περισσότερο από το κοινό της είναι η Ψυχική Αυτοάμυνα. Σε αυτό το βιβλίο η Ντίον καταπιάνεται και αναλύει τις εκδηλώσεις των εσωτερικών ενεργειών, των εσωτερικών επιθέσεων και τα φαινόμενα που γίνονται αντιληπτά. Περιγράφει τους πιθανούς κινδύνους και πώς μια Ψυχή μπορεί να προφυλαχτεί. Για τον αναζητητή των εσωτερικών πεδίων είναι ένα απαραίτητο εγχειρίδιο αυτοπροστασίας.
Στο έργο Πρακτικός Εσωτερισμός ανακαλύπτει κανείς μια συλλογή κειμένων με θέμα τις πρακτικές εφαρμογές της φιλοσοφίας της πνευματικής αναζήτησης.
Στο έργο της Υγιής Αποκρυφισμός θα συναντήσουμε τα βασικά στοιχεία της εσωτερικής γνώσης. Στοιχεία που θα οδηγήσουν τον αναζητητή από την καθημερινότητα σε μια εσωτερική στάση ζωής με υγιή και καθαρό τρόπο, αποφεύγοντας «κακοτοπιές», όπως δεισιδαιμονίες, πλάνη, και πως παραμένοντας μέσα στο φως μπορείς να πολεμήσεις το σκοτάδι.
Στο έργο της Μέσα από τις Πύλες του Θανάτου η Ντίον μας περιγράφει τη διαδικασία του θανάτου ως μια συνέχεια της ζωής, μιας και η Συνείδηση είναι αιώνια και άφθαρτη μέσα στο Όλο. Με αυτό το κείμενο διαλύονται όλες οι όψεις του φόβου που έχουμε μεγαλώσει για το φαινόμενο του Θανάτου. Είναι ένα από τα ομορφότερα έργα της, γεμίζοντας τη ψυχή με ελπίδα και όραμα για ένα χωρίς τέλος ταξίδι, ζωής και δημιουργίας.
Στο Κοσμικό Δόγμα έχει αποτυπώσει μια πραγματεία για τη συμπαντική εξέλιξη και δημιουργία. Εδώ περιγράφεται η ανάπτυξη των Κόσμων και πώς η Ζωή εξαπλώνεται, εκφράζεται και μορφοποιείται μέσα από την ίδια την εκδήλωση. Ένα βιβλίο για στοχασμό πάνω στον κόσμο, τα μυστήρια και τις αξίες του.
Στα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους η Ντίον μας περιγράφει την εσωτερική δομή και αρχές ενός εσωτερικού Τάγματος. Τις αξίες που υπηρετεί και τη σχέση μεταξύ τους μέσα στους αιώνες.
Στο βιβλίο της Θέματα Εσωτερισμού ο αναζητητής βρίσκει απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα πάνω στα ιερά κέντρα, το αστρικό πεδίο, το διαλογισμό, τις διάφορες λατρείες και πως μπορεί να αποφεύγει παγίδες.
Στην Εσωτερική Φιλοσοφία του Έρωτα και του Γάμου η Ντίον περιγράφει την δυνατότητα του ανθρώπου να γίνει μέρος του κυκλώματος της ζωής ως Αδελφή Ψυχή πέρα από την σεξουαλική σχέση. Αναφέρετε στην ευθύνη να γίνει κάποιος γονιός, στην ευθύνη των ορθών ανθρωπίνων σχέσεων και ότι ο έρωτας και ο γάμος δεν είναι απλά ένα κοινωνικό συμβόλαιο αλλά μια πράξη ένωσης και ένα πεδίο υπηρεσίας.
Στο βιβλίο της Αρχές Εσωτερικής Θεραπευτικής μας παρουσιάζει την ευρύτερη έννοια της θεραπείας για κάθε δυσαρμονία στον κόσμο. Συνδυάζει την εσωτερική θεωρητική ανάλυση με εξειδικευμένες τεχνικές, καταδεικνύοντας ότι η πνευματική θεραπεία δεν είναι μια τυχαία και ασυνείδητη διαδικασία.
Στον Κύκλο της Δύναμης παρουσιάζονται μια σειρά άρθρων στα οποία αναλύει την αρχή της πολικότητας ανάμεσα στη δυτική και ανατολική παράδοση μέσα από μια βαθιά συγκριτική ανάλυση. Αναζητά την Πολικότητα στον Καββαλιστικό Συμβολισμό, στην Ταντρική Γιόγκα, στα Ψυχικά Κέντρα, στην ’νοδο της Κουνταλίνι, στο Αστρικό Φως, στη Δύναμη της Αυθυποβολή καθώς και στις Μαγνητικές Επιδράσεις της Σεξουαλικής Δύναμης.
Και στο έργο της Εισαγωγή στην Τελετουργική Μαγεία μας παρουσιάζονται μια σειρά άρθρων που ξεκινούν από τη λειτουργία και την εκπαίδευση του νου, περνούν στη χρήση της τελετουργίας, στις ψυχικές δυνάμεις που αναπτύσσονται και στην τελετουργική μύηση, για να καταλήξουν στις μαγικές εφαρμογές της τελετουργίας.
Αυτά που προαναφέρουμε είναι ένα μικρό δείγμα των συγγραφικών θεμάτων της Ντίον Φόρτσιουν όπου παρουσιάζεται η σημαντική της προσφορά στο διαχρονικό αναζητητή.
Η πρωτοποριακή επιρροή της Ντίον Φόρτσιουν είναι ολοφάνερη σε ανθρώπους της νέας εποχής, τους σύγχρονους αποκρυφιστές, τα μέλη της Φυσικής Μαγείας (Wicca), τους Παγανιστές και τους Τελετουργικούς Μάγους. Αυτή η επιρροή δε βιώνεται μόνο μέσα από τις διδασκαλίες της Κοινωνίας του Εσωτερικού Φωτός και των διαφόρων σχετικών οργανώσεων, αλλά και μέσα από τα βιβλία της και τα αποκρυφιστικά της εγχειρίδια, αρκετά από τα οποία εξακολουθούν να είναι μέχρι και σήμερα πολύ δημοφιλή. Ο συνδυασμός της βαθιάς εσωτερικής γνώσης με τις αντιλήψεις της γιουνγκιανής ψυχολογίας, μαζί με μία σαφή και σοβαρή προσέγγιση στην αποκρυφιστική συγγραφή και διδασκαλία γέννησαν, ίσως, την πιο προσιτή και φυσικά χαρισματική αποκρυφίστρια του 20ου αιώνα.
Εργογραφία
Εσωτερική Φιλοσοφία
Η Μυστική Καββάλα
Το Κοσμικό Δόγμα
Εισαγωγή στην Τελετουργική Μαγεία
Ο Κύκλος της Δύναμης
Αρχές Εσωτερικής Θεραπευτικής
Η Εκπαίδευση και το Έργο ενός Μυημένου
Η Εσωτερική Φιλοσοφία του Έρωτα και του Γάμου
Θέματα Εσωτερισμού
Μέσα από της Πύλες του Θανάτου
Τα Εσωτερικά Τάγματα και το Έργο τους
Υγιής Αποκρυφισμός
Πρακτικός Εσωτερισμός
Ψυχική Αυτοάμυνα
Ψυχολογία
Ο Μηχανισμός του Νου
Μυθιστορήματα
Η Ιέρεια της Θάλασσας
Ο Δαιμονικός Εραστής
Ο Κύκλος της Δύναμης
Ο Τραγοπόδαρος Θεός
Ο Φτερωτός Ταύρος
Το Σπίτι της Δύναμης
Σεληνιακή Μαγεία
Πηγές
WWW.Wikipedia
WWW.mystica
Luxx.forumgreek.com
’ρθρο του κ. Μιχάλη Μώρου στο μεταφυσικό
Πηγή:http://www.e-zine.gr
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Η Φόρτσιουν, όπως και η Μπέιλη χρειάζεται να διαβαστούν με ανοιχτό νου...
Το σίγουρο είναι ότι όταν προσπαθήσει κανείς να εκφράσει μια εσωτερική γνώση, οι όροι που θα χρησιμοποιήσει είναι αυτοί που άνοιξαν την δική του κατανόηση, ώστε να συλλάβει την έμπνευση.
Τα βιβλία της Φόρτσιουν, όπως και άλλων εσωτεριστών, δεν διαβάζονται, μελετώνται...
Θυμάμαι όταν άρχισα να διαβάζω την Μπέιλη, εκεί γύρω στα 17, (μην φανταστείτε ότι υπήρχαν τότε πολλά βιβλία της) "μύηση ανθρώπινη και ηλιακή", το βιβλίο το τελείωσα σε δύο χρόνια...
΄Ομως την προτιμούσα από άλλους που μιλούσαν "εύκολα" χωρίς αυτήν την μαγική δόση "μυστηρίου", αυτήν την εσωτερικότητα που αναδύεται από κάθε λέξη και κάνει τον νου να δημιουργεί υπερβάσεις στην φαντασία του...
Για μένα και την προσωπική μου κατάσταση αντίληψης, ο Aivanhov πχ. ήταν ένας "εύκολος" συγγραφέας, τοσο εύκολος που μόνο ένα βιβλίο του έχω διαβάσει εκεί γύρω στα 20 μου χρόνια...
Το κάθε βιβλίο που πέφτει στα χέρια μας έχει έναν μόνο σκοπό...Να μας οδηγήσει στα εσωτερικά μονοπάτια του δικού μας δρόμου, να μας δώσει κίνητρα να συμφιλιωθούμε με ιδέες που βρίσκονται ξεχασμένες μέσα μας και να μας ανοίξει στον ενθουσιασμό της πίστης για την αναζήτηση και της ιερότητας σ' αυτόν τον βαθύτερο πυρήνα του είναι μας που τον έχουμε ξεχάσει μέσα στον ευτελισμό της θέλησής μας...
Το σίγουρο είναι ότι όταν προσπαθήσει κανείς να εκφράσει μια εσωτερική γνώση, οι όροι που θα χρησιμοποιήσει είναι αυτοί που άνοιξαν την δική του κατανόηση, ώστε να συλλάβει την έμπνευση.
Τα βιβλία της Φόρτσιουν, όπως και άλλων εσωτεριστών, δεν διαβάζονται, μελετώνται...
Θυμάμαι όταν άρχισα να διαβάζω την Μπέιλη, εκεί γύρω στα 17, (μην φανταστείτε ότι υπήρχαν τότε πολλά βιβλία της) "μύηση ανθρώπινη και ηλιακή", το βιβλίο το τελείωσα σε δύο χρόνια...
΄Ομως την προτιμούσα από άλλους που μιλούσαν "εύκολα" χωρίς αυτήν την μαγική δόση "μυστηρίου", αυτήν την εσωτερικότητα που αναδύεται από κάθε λέξη και κάνει τον νου να δημιουργεί υπερβάσεις στην φαντασία του...
Για μένα και την προσωπική μου κατάσταση αντίληψης, ο Aivanhov πχ. ήταν ένας "εύκολος" συγγραφέας, τοσο εύκολος που μόνο ένα βιβλίο του έχω διαβάσει εκεί γύρω στα 20 μου χρόνια...
Το κάθε βιβλίο που πέφτει στα χέρια μας έχει έναν μόνο σκοπό...Να μας οδηγήσει στα εσωτερικά μονοπάτια του δικού μας δρόμου, να μας δώσει κίνητρα να συμφιλιωθούμε με ιδέες που βρίσκονται ξεχασμένες μέσα μας και να μας ανοίξει στον ενθουσιασμό της πίστης για την αναζήτηση και της ιερότητας σ' αυτόν τον βαθύτερο πυρήνα του είναι μας που τον έχουμε ξεχάσει μέσα στον ευτελισμό της θέλησής μας...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι