Απιστία!!!

[Emmaki]

Η απιστία τρέφεται απο την ανάγκη του ανθρώπου να ζήσει...να αισθανθεί ελευθερία...ή απλά να απατήσει!!!
Το θέμα είναι εμείς πόση τροφή της δίνουμε για να μεγαλώνει!!!!! 8)

[Rainmaker]

ή από την ανάγν=κη του ανθρώπου να σπάσει τα "δεσμα" μιας σχέσης...

Μαρία μου πολύ σωστά αυτά που συμπληρώνεις...

[nikos]

Τελικά διαβάζοντας το θέμα από την αρχή δεν είμαι σίγουρος για κάτι. Μου φαίνεται πως "ποινικοποιείται" το να κάνεις έρωτα με κάποιον άλλο άνθρωπο, και πως η σχέση έχει κενά, ή ο άλλος έχει κενά, ή γενικά υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Αυτό λέγεται τελικά ή η ιδέα μου είναι?

Πιστεύω πως το πρόβλημα το έχει ο χαρακτήρας κι όχι η ψυχή μας για το τι κάνει ο "άλλος" σε αυτό το θέμα. Αν μας πονάει κάτι, είτε την "κάνουμε" -γιατί πονάμε- από τη σχέση, είτε όχι και συνεχίζουμε. Δεν βλέπω λάθος σε καμμία από τις δύο ενέργειες.

Μια σχέση βέβαια είναι και παιχνίδι ορίων που αλλάζουν ανάλογα την εξέλιξη της. Δηλαδή μπορεί να πονέσει κάποιον το ό,τι ο/η σύντροφός του έκανε έρωτα(και πέρασε και εξίσου όμορφα πιθανόν) με άλλο άτομο, αλλά άλλη η αντιμετώπιση που θα έχει αν γίνει 1 φορά και άλλο 100 , άλλο ίσως στον πρώτο μήνα άλλο στα 10 χρόνια.Είναι θέμα και συχνότητας και συνθηκών πιστεύω το πως το αντιμετωπίζει ο καθένας.

Αλλά τελικά γιατί τόσος ντόρος και όρια στην αγάπη? Είναι αυτό και δεν είναι το άλλο? Μόνο με το δικό μας τρόπο ισχύει? Το αν βιώνει αγάπη ο καθένας ο ίδιος το ξέρει, κανείς άλλος. Αν δεν ταιριάζει ο τρόπος του σε κάποιο από τα επίπεδά μου τότε: 8) "το καπελάκι μου και φεύγω" (ή το κουβαδάκι μου σε άλλη παραλία μιας και είναι καλοκαίρι! ). Αν μας ακούμε & σε τέτοιες περιπτώσεις προσεκτικά , θα βρούμε τι είναι το καλύτερο για εμάς.

[Vasoula]

Μια σχέση βέβαια είναι και παιχνίδι ορίων που αλλάζουν ανάλογα την εξέλιξη της.

Αυτά τα όρια!!! Δηλητήριο τελικά...

Συμφωνώ με όσα λες...εν μέρει!

Γιατί ωραία είναι να περνάμε εμείς καλά!
Ο άλλος όμως...?? Αν δεν μπορεί να καταλάβει την κατάλυση αυτών των ορίων?
Στην σχέση δεν λειτουργείς πάντα "τι μου αρέσει εμένα", αλλοιώς δεν μιλάμε ούτε για συντροφικότητα, ούτε για μοίρασμα...Καταλύονται αυτά εκ των πραγμάτων.

Και έχει σημασία η διάρκεια "του άλλου ανθρώπου". Αν είναι για μία φορά ή για χρόνια. Εχεις δίκιο εκεί!
Γιατί αν είναι για χρόνια να συνταυτίζεσαι με δύο ανθρώπους (μπορεί και τρεις), τότε δεν ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος τι θέλεις...
Και αυτή είναι η αλήθεια σου.
Αλλο "απεριόριστα", άλλο στιγμιαία απόλαυση.
Γιατί όταν κάνεις έρωτα με τρεις συντρόφους, τότε τι μοιράζεσαι μαζί τους, εκτός από την στιγμιαία απόλαυση?

΄Ομως εδώ θα κάνω μια ερώτηση
Συμφωνώ, τι θα πει απιστία, μπορείς να μείνεις ή να φύγεις αν δεν σου αρέσει...
΄Εχεις όμως το θάρρος να το πεις στο σύντροφό σου?
Εκεί είναι η μαγεία...
΄Εχεις το κουράγιο να το δεχθείς έτσι εύκολα από τον σύντροφο σου?
Πάλι εκεί είναι η μαγεία

[ΜΥΡΤΩ]

"το καπελάκι μου και φεύγω" .

Συμφωνώ και εγώ niko
για να φτάσει στο σημείο ένας από τους δύο να ψάξει κάτι άλλο για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του (έστω και εφήμερα) σημαίνει ότι κάτι συμβαίνει....
ίσως υποσυνείδητα έχει την ανάγκη να βρει και κάτι άλλο...να τον καλύψει κάποιος άλλος...ποτέ δε φταίει μόνο ένας.... για να γίνει μια σχέση ή να γκρεμιστεί δε συμβάλλει μόνο ο ένας αλλά και οι δύο..
και όταν γίνει απιστία πάει να πει(για μένα τουλάχιστον)ότι δοκίμασες,προσπάθησες αλλά τελικά..."μάπα το καρπούζι" (μιας και αναφέρεσαι στο καλοκαίρι είπα να δοκιμάσω και εγώ.. :lol: χιχι)

[Vasoula]

..."μάπα το καρπούζι"

γέλασα πολύ Μυρτώ μου!!

Και η επόμενη ερώτήση:

όλο και περισσότερα "μάπα" καρπούζια...Γιατί άραγε?

Τι έπαθε ο ΚΗΠΟΥΡΟΣ???

Λάθος "λίπασμα" θα ρίχνει μάλλον!!!!

[ΜΥΡΤΩ]

Ο κηπουρός μάλλον κουράστηκε που τον αφήνουμε να τα κάνει όλα μόνος του και το λίπασμα που βάζει μάλλον έχει λήξει για αυτό την επόμενη φορά στον κήπο μας θα πρέπει ΕΜΕΙΣ να κάνουμε τον κόπο και να τα ψεκάσουμε....με τι άλλο..??? με ΑΓΑΠΗΗΗΗ

[Vasoula]

Nαι συμφωνώ με το λίπασμα, αλλά όπως μας λέει ο Νίκος, έχει και για τον καθένα ιδιαίτερη ονομασία.

΄Αρα..."μάρκα" και στην αγάπη!

Πως λέμε μακαρόνια "Μίσκο", ή μακαρόνια "Κορώνα"? έτσι ένα πράγμα. Θέμα γεύσης, γούστου και "μαγειρέματος" τελικά, και η αγάπη...

Να παρακαλάμε λοιπόν να συμπέσουν οι "μάρκες" της αγάπης...!!!

[Emmaki]

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.....
Είσαι με κάποιον ο οποίος σε καλύπτει σε όλα, εκτός απο το σεξουαλικό....αναγκαστικά θα φλερτάρεις, γιατί αυτό σου λείπει...και θα κάνεις και κάτι..
αν στην πορεία διαπιστώσεις οτι ο άνθρωπος που φλέρταρες αρχίζει και σε καλύπτει και σε κάποιους άλλους τομείς....θα πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι οτι με αυτόν που είσαι 'κάτι δεν πάει καλά'!!!
Εκεί μπαίνεις στο δίλημμα.....

Υπάρχει όμως και το αντίθετο....είσαι με κάποιον που σε καλύπτει στο σεξουαλικό και σε όλα τα υπόλοιπα, αλλά χάνει στο συναισθηματικό σου κομμάτι....βρίσκεις κάποιον ο οποίος σε γεμίζει..σε κάνει χαρούμενο/η, ολοκληρωμένο/η....πάλι μπαίνει το δίλλημα....
γιατί εσύ ήσουν γεμάτος/η σεξουαλικά και ξαφνικά καλείσαι να επιλέξεις ανάμεσα στην ευχαρίστηση και στη συννενόηση...!!!!

Και φυσικά κανένα απο τα δύο δεν είναι εύκολη επιλογή.....
Μπορεί η δεύτερη περίπτωση να σας φαίνεται πιο εύκολη....αλλά για βάλτε στη θέση αυτή όμως έναν άντρα....γιατί άντρα;;;;;

Γιατί ένας άντρας δε μπορεί εύκολα να διαλέξει ανάμεσα στη σεξουαλική ευχαρίστηση και στην αληθινή επικοινωνία!!!!!

Όσον αφορά το 'σηκώνομαι και φεύγω'...είναι πολύ δύσκολο...όταν έχει μπει η συνήθεια, το βόλεμα ή ακόμα και αυτού του είδους η αγάπη....δεν αποφασίζεις άμεσα γιατί φοβάσαι μην το μετανιώσεις....

ρίσκα είναι αυτά....

[Vasoula]

Eμμανουέλα, αν δεν αποφασίσεις άμεσα εσύ, θα έρθει αργότερα ο Εαυτός σου να στο χτυπήσει στην μούρη...

Δυστυχώς δεν γλυτώνεις...
Εννοώ, όσο αναζητάς και τον εαυτό σου...και το πνεύμα σου!

Οι άλλοι, οι "ανυποψίαστοι" θα το φάνε και θα κάτσουν.
Πόσο ευτυχισμένοι είναι όμως θα μας πούνε...όταν ξαναέρθουν!

[Emmaki]

Συμφωνώ Βάσω....αναγκαστικά κάποια στιγμή πρέπει να επιλέξεις για το καλό και των τριων!!!!!!!!!
Απλά όσο πιο γρήγορα γίνει.....τόσο το καλύτερο πρώτα για σένα.... 8)

[nikos]

Αυτά τα όρια!!! Δηλητήριο τελικά...

Απαραίτητα ανάλογα τις συνθήκες. Και στο "λαβύρινθο" όταν μπαίνεις ( ξέρεις εσύ) τα χρειάζεσαι για να μη χάσεις τον εαυτό σου, για να είσαι μαζί του.

Γιατί ωραία είναι να περνάμε εμείς καλά!
Ο άλλος όμως...?? Αν δεν μπορεί να καταλάβει την κατάλυση αυτών των ορίων?
Στην σχέση δεν λειτουργείς πάντα "τι μου αρέσει εμένα", αλλοιώς δεν μιλάμε ούτε για συντροφικότητα, ούτε για μοίρασμα...Καταλύονται αυτά εκ των πραγμάτων.

Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τον άλλο περισσότερο από ότι ο ίδιος για τον εαυτό του. Αν βέβαια εννοείς εκμετάλλευση του άλλου, αυτό έχει να κάνει και με τη δική μας ηθική.
Φυσικά δεν λειτουργείς μόνο με το "τι αρέσει σε εμένα" αλλά με το "να είμαι παρών όταν συμβαίνει κάτι".Αυτό εννοώ.

Και έχει σημασία η διάρκεια "του άλλου ανθρώπου". Αν είναι για μία φορά ή για χρόνια. Εχεις δίκιο εκεί!

Συμφωνώ και με αυτό αλλά άλλο εννοούσα. Λέω αν στο 1 μήνα σχέσης γίνει κάτι τέτοιο ή μετά από 10 χρόνια(εννοώντας και πως υπάρχει εξέλιξη). Αλλά και αυτό που λες κι εσύ είναι σχετικό με αυτό που είπα.

΄Εχεις όμως το θάρρος να το πεις στο σύντροφό σου?

Να πω ότι έκανα έρωτα με άλλον άνθρωπο? Αυτό δεν είναι θέμα θάρρους, αλλά θέμα συντρόφου. Αν το έλεγα γνωρίζοντας πως τον άλλο θα τον "σκότωνε", όχι. Αλλωστε δεν βρίσκω νόημα σε αυτό. Είναι λεπτό ζήτημα και αφορά πιστεύω εμένα αν γίνει από την πλευρά μου ή εκείνη αντίστοιχα.

΄Εχεις το κουράγιο να το δεχθείς έτσι εύκολα από τον σύντροφο σου?

Είχα έρθει στο παρελθόν σε αυτό το δίλημμα μέσα μου, άσχετα αν δεν είχε συμβεί κάτι. Τελικά αυτό που κατάλαβα είναι πως δεν θέλω να παγιδευτώ σε καμμιά αυτοεικόνα του στυλ "αν γίνει αυτό τότε εγω αυτό". Να λείπει! Αφήνω οποιοδήποτε ενδεχόμενο ανοιχτό. Μπορεί να το μάθω και να το δεχτώ αφού το συνειδητοποιήσω, μπορεί να θελήσω να πετάξω κανέναν από το μπαλκόνι( :lol: ). Αφού το είχα δεχτεί και νοητικά, το δέχτηκα και συναισθηματικά. Πρακτικά δεν μου έχει συμβεί για να σου πω κάτι. Πάντως πολλές φορές όταν νιώθω πάρα πολύ δυνατή την ψυχική επαφή και έχει συζητηθεί το θέμα εχω πει και έχω νιώσει:" να περάσεις όμορφα αν γίνει",παρόμοια κι εκείνη. Μπορεί στην καθημερινότητα βέβαια να μου πει το Κριάρι: "θα σου τα κόψω και θα σε κρεμάσω ανάποδα από την Ομόνοια!!( :shock: :shock: :lol: ) .Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!
(Πλάκα-πλάκα αν πάρουμε τα ζώδια ως ανθρώπους θα αντιδρούσαν όλα διαφορετικά.Αλλιώς ο Καρκίνος, αλλιώς ο Κριός. Μπορεί να ετοιμάσω κανά τέτοιο να το βάλω στα ανέκδοτα!. )
Τον άνθρωπο αυτό νιώθω πως τον αγαπώ πάντως και τελικά πιστεύω πως θα το δεχτώ αν γίνει από τη μεριά του. Βέβαια το να γίνει παράλληλη σχέση "χλωμό" ως αδύνατο το βλέπω να παραμείνω αν το μάθαινα.

για να φτάσει στο σημείο ένας από τους δύο να ψάξει κάτι άλλο για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του (έστω και εφήμερα) σημαίνει ότι κάτι συμβαίνει....

Σχετικό όπως το βλέπω(αν εννοείς συμβαίνει πρόβλημα). Θα σου πω κάτι σε σχέση με αγαπημένους παλιούς φίλους μου. Ο ένας γνωριστήκαμε, αναπτύχθηκε η σχέση, κολλήσαμε με τον καιρό και στο χαρακτήρα.Ομορφη αίσθηση από την αρχή για το ψυχικό δέσιμο.
Ο άλλος, κατέβηκε από το αμάξι φίλου χωρίς να τον έχω ξαναδεί ή ξαναμιλήσει, κοιταχτήκαμε, σαστίσαμε,δακρύσαμε και αγκαλιαστήκαμε λέγοντας "αδερφέ μου πόσο καιρό έχω να σε δω".Καταλαβαίνετε γιατί
Το ίδιο πιστεύω πως μπορεί να γίνει και σε ερωτικό επίπεδο.

όλο και περισσότερα "μάπα" καρπούζια...Γιατί άραγε?

Μήπως τελικά υπάρχει η αίσθηση πως ο άλλος είναι παντού και σε όλα τα επίπεδα συμπληρωματικός μας? Έχουμε προσδοκίες για κάτι τέτοιο?(γιατί αν δεν είναι συμπληρωματικός παντού άρα δεν είναι κατάλληλος? ). Μήπως θέλουμε να είναι και γονιός και εραστής και και και?

Πως λέμε μακαρόνια "Μίσκο", ή μακαρόνια "Κορώνα"? έτσι ένα πράγμα. Θέμα γεύσης, γούστου και "μαγειρέματος" τελικά, και η αγάπη...

Προς τι το θλιμμένο εικονίδιο?

Γιατί ένας άντρας δε μπορεί εύκολα να διαλέξει ανάμεσα στη σεξουαλική ευχαρίστηση και στην αληθινή επικοινωνία!!!!!

Μην γενικεύουμε παρακαλώ μανδάμ!

Όσον αφορά το 'σηκώνομαι και φεύγω'...είναι πολύ δύσκολο...όταν έχει μπει η συνήθεια, το βόλεμα ή ακόμα και αυτού του είδους η αγάπη....δεν αποφασίζεις άμεσα γιατί φοβάσαι μην το μετανιώσεις....
ρίσκα είναι αυτά....

Ναι. Μέσα κι από τέτοια συναισθηματικά ζητήματα όμως γινόμαστε και πιο ώριμοι,ε?

[Vasoula]

Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τον άλλο περισσότερο από ότι ο ίδιος για τον εαυτό του.

Δεν είμαστε φυσικά υπεύθυνοι για τον άλλον. Για τον πόνο που θα του προκαλεσουμε όμως? Είμαστε?

Να πω ότι έκανα έρωτα με άλλον άνθρωπο? Αυτό δεν είναι θέμα θάρρους, αλλά θέμα συντρόφου

Μάλλον λαθος το πήρες. Και βέβαια είναι θέμα θάρρους, αν ήξερες ότι όταν το πεις, ο άλλος θα φύγει…έστω σκοτωμένος, αλλα θα φύγει!
Πιστεύω ότι αυτό είναι δικαιολογία «μην το πω και τον στενοχωρέσω». Το ότι θα πεις ή το ότι έκανες θα τον στενοχωρέσει?

χλωμό" ως αδύνατο το βλέπω να παραμείνω αν το μάθαινα

Μα γιατί? Αφού τελικά δεν είναι δική σου υπόθεση, το αν ο σύντροφός σου επιλέξει να περάσει ωραία και με έναν ακόμα άνθρωπο!

Ξέρεις είναι ωραία αυτά τα λόγια να τα λες για όλους εκτός από τον εαυτό σου. Αυτό κάνουν συνήθως όσοι επιλέγουν πολλαπλούς παρτεναίρ! ΄Όταν τους έρθει όμως ή ίδια πράξη μπροστά τους, τότε ξεχνάνε και τα λόγια και τις θαρραλέες σκέψεις. Εγώ τουλάχιστον αυτό έχω διαπιστώσει. Και δυστυχώς το έχω διαπιστώσει…ακόμα και αν δεν ενδιαφέρονται για τον σύντροφό τους. Η πίστη όμως…πάνω από όλα και ας «πλακώνονται» κάθε μέρα.

Αλλά τελικά γιατί τόσος ντόρος και όρια στην αγάπη? Είναι αυτό και δεν είναι το άλλο? Μόνο με το δικό μας τρόπο ισχύει?

Γιατί η αγάπη, εννοώ την "συντροφική" αγάπη, δεν είναι έρανος, να συμβαλλουν πολλοί! Είναι «κουμπαράς» για δύο, όπου εκεί τοποθετούνται ποιότητες που δεν διαιρούνται δια του 3! Και είναι η στήριξη και των δύο στα χρόνια που έρχονται. Που η αγάπη παραμένει, γιατί ο «κουμπαράς» της είναι γεμάτος από την συμβολή και των δύο. Και κυρίως γιατί τον γέμισαν εκτός από τα άλλα, και με εμπιστοσύνη.

Προς τι το θλιμμένο εικονίδιο?

Γιατί έτσι η αγάπη μου θυμίζει σούπερ-μάρκετ! Τόσες πολλές μάρκες μακαρονιών και στο διπλανό ράφι καμιά 20αριά είδή αγάπης.

Διαλέγετε και παίρνετε…

Όσον αφορά το 'σηκώνομαι και φεύγω'...είναι πολύ δύσκολο...όταν έχει μπει η συνήθεια, το βόλεμα ή ακόμα και αυτού του είδους η αγάπη....δεν αποφασίζεις άμεσα γιατί φοβάσαι μην το μετανιώσεις.... ρίσκα είναι αυτά....

Ναι. Μέσα κι από τέτοια συναισθηματικά ζητήματα όμως γινόμαστε και πιο ώριμοι,ε?

Πιο ώριμοι δεν ξέρω αν γινόμαστε, χρόνο χάνουμε όμως σίγόυρα!
Στο βεβαιώνω…
Είναι το μοναδικό πράγμα στην ζωή μου που θα ήθελα να "γύρναγα" για να μπορούσα να αλλάξω...

[nikos]

Δεν είμαστε φυσικά υπεύθυνοι για τον άλλον. Για τον πόνο που θα του προκαλεσουμε όμως? Είμαστε?

Μάλλον λαθος το πήρες. Και βέβαια είναι θέμα θάρρους, αν ήξερες ότι όταν το πεις, ο άλλος θα φύγει…έστω σκοτωμένος, αλλα θα φύγει!

Για το πόνο που θα νιώσει θέλεις να πεις. Μην παίρνουμε δεδομένο πως του προκαλούμε πόνο. Εξαρτάται τη σχέση και την εξέλιξή της αυτό. Πόνο που θα νιώσει, στον εγωισμό ή την ψυχή του? αν ρωτήσεις εμένα ή τη σύντροφό μου θα απαντούσαμε το πρώτο. Δεν είμαστε "κτήματα" του άλλου. Αν κάποιοι σε άλλη σχέση νιώθουν το δεύτερο, δικό τους θέμα.

Αν η εξερεύνηση του εαυτού μου περνάει από έρωτα με άλλον άνθρωπο (για χ λόγους) και για κάποιο λόγο χρειαζόταν ντε και καλά να το πω όπως λες (για ποιο λόγο δεν καταλαβαίνω) και τελικά έφευγε η άλλη πλευρά, θα το έλεγα. Αλλά για να το αντιστρέψω κιόλας, αν το μάθαινα εγώ υπό συνθήκες ισορροπίας (κι όχι με μια μέρα που πριν σου έχουν πάει όλα ανάποδα :lol: ) δεν πιστεύω πως θα έφευγα. Πλέον το θεωρώ αδυναμία και εγωισμό μου να το κάνω όταν βιώνω τα συναισθήματα που βιώνω μέσα στη σχέση μου. Και φυσικά δεν τίθεται θέμα συγχώρεσης.
Υπενθυμίζω αυτό που έλεγα σε προηγούμενη σελίδα:

"Αυτό, δυστυχώς, δεν μπορείς να το μοιραστείς, εκτός από έναν! "
Θα συμφωνήσω γιατί πιστεύω πως πηγαίνει σε βάθος και εξελίσσεται με τον ένα. Ίσως και με διαφορετικούς παρτενερ μπορείς να βιώσεις αγάπη αν και μάλλον όχι σε τόση ένταση και βάθος. Βέβαια το τι είναι καλύτερο για τον καθένα το κρίνει ο ίδιος στη ζωή του.

Δεν πιστεύω πως θα έδινα βαρύτητα σε έναν κομήτη αν βλέπω σύμπαν στη σχέση μου. Ούτε θα ένιωθα προδοσία υποθέτω.

Παράθεση:
χλωμό" ως αδύνατο το βλέπω να παραμείνω αν το μάθαινα
Μα γιατί? Αφού τελικά δεν είναι δική σου υπόθεση, το αν ο σύντροφός σου επιλέξει να περάσει ωραία και με έναν ακόμα άνθρωπο!

Απαντήθηκε παραπάνω. Δεν μιλάω για παράλληλες σχέσεις. Αν είναι κάτι εφήμερο το ξαναλέω:καλά να περάσει.
Στο παράλληλο πιστεύω πως θα αλλάζαν πολύ οι ισορροπίες.

Ξέρεις είναι ωραία αυτά τα λόγια να τα λες για όλους εκτός από τον εαυτό σου.

Τι λες εδώ δηλαδή?

Γιατί έτσι η αγάπη μου θυμίζει σούπερ-μάρκετ! Τόσες πολλές μάρκες μακαρονιών και στο διπλανό ράφι καμιά 20αριά είδή αγάπης.

Διαλέγετε και παίρνετε

Η αγάπη δεν είναι εδώ ή εκεί, έτσι ή αλλιώς. Αν το κάθε ζευγάρι νιώθει αγάπη με τον τρόπο του, δεν θα το αμφισβητήσω. Τέχνη που μαθαίνεται είναι κι αυτή και μεταφέρεται σε όλα μας τα επίπεδα και τις σχέσεις, έτσι δεν είναι?
Δεν μπορώ να βάλω την έννοια που τα περικλείει όλα, σε μοντέλα συμπεριφοράς στη σχέση ή σε οποιοδήποτε καλούπι.
Αν έχεις κάτι ιδεατό μέσα σου το οποίο δεν έχεις ζήσει σε ανθρώπινο επίπεδο η υπογραφή μου από το "Μάτριξ 1" είναι η άποψή μου. Αν το έχεις ζήσει και έτσι έχεις διαμορφώσει την άποψή σου χαίρομαι για την αλήθεια σου. Δεν την αμφισβητώ. Η δικιά μου είναι διαφορετική απλώς.

Πιο ώριμοι δεν ξέρω αν γινόμαστε, χρόνο χάνουμε όμως σίγόυρα!
Στο βεβαιώνω…
Είναι το μοναδικό πράγμα στην ζωή μου που θα ήθελα να "γύρναγα" για να μπορούσα να αλλάξω...

Μπορεί να έχασες χρόνο έτσι στη ζωή σου. Για κάποιον άλλο μπορεί να είναι μάθημα. Δεν είναι απαραίτητα χάσιμο χρόνου.

[Vasoula]

Για το πόνο που θα νιώσει θέλεις να πεις. Μην παίρνουμε δεδομένο πως του προκαλούμε πόνο

Εμείς δρούμε και ο άλλος αναγκαστικά αντιδρά….
Η αντίδραση δεν είναι συνειδητή επιλογή…

Και εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι θέμα χαρακτήρα μόνο. ΄Όχι εγωισμού, αλλά ηθικής.
Και πόσο «ελαστική» είναι η ηθική του καθενός, είναι θέμα δικαιολογίας για την ζωή μας.
Πόσα «παραμύθια» λέμε στον εαυτό μας περί ελευθερίας.
Πόσα έχουμε αφήσει σαν «άσβυστες μνήμες» μέσα στα κύτταρά μας.
Πόσο νιώθουμε «πρωταγωνιστές» στην ζωή μας και ποιόν θέλουμε «συμπρωταγωνιστή», ή αν θέλουμε πολλούς «κομπάρσους» γύρω μας για να ολοκληρώσουμε κάποια «εμπειρία».


Η δράση είναι μια συνειδητή επιλογή, αρκεί να γνωρίζουμε ότι σε άλλους που δεν είναι ακόμα σ’ αυτήν την διαδρομή, θα επιφέρει αντίδραση. ΄Οπου στην αντίδραση συμπεριλαμβάνεται ο πόνος, η εκδίκηση, η απογοήτευση, το κλείσιμο της καρδιάς. Ακόμα και οι ενοχές.

΄Όμως αναγνωρίζω την αλήθεια της διαδρομής του καθενός, που θέλει να «οριοθετήσει» τον εαυτό του στην δράση-αντίδραση και να δοκιμάσει τις αντοχές του.

Δεν είμαστε "κτήματα" του άλλου.

Όχι βέβαια! Δικά μας δεν είναι ούτε τα παιδιά μας. ΄Όμως δεν είμαι «κτήμα» του άλλου, όταν στον έρωτα χρειάζομαι έναν σύντροφο και θεωρώ σεβασμό, αν ο άλλος που έχει άλλη ανάγκη μου το δηλώσει.

Δεν ταιριάζουμε όλοι οι άνθρωποι μεταξύ μας σαν χαρακτήρες. Και αφού ο «χαρακτήρας» χρειάζεται για να βιώσουμε το υλικό πεδίο, ας έχουμε τουλάχιστον την ευκαιρία να επιλέξουμε τον χαρακτήρα του άλλου που μας «ταιριάζει», για να ολοκληρώσουμε την εμπειρία μας.

Με αυτό θέλω να πω…ο καθένας μας μπορεί να έχει όσους συντρόφους θέλει…΄Όμως να το ξέρουν…όχι κρυφα!
Αυτό δεν δηλώνει αλήθεια, αλλά εγωισμό!

Αφού αυτή είναι η δική σου αλήθεια, ας το ξέρει και ο άλλος! Αν θέλει να την ακολουθήσει εντάξει, ας έχει όμως την ευκαιρία να επιλέξει…΄Ισως αυτό είναι και η λυση του φαινομένου «απιστία»!!!
Γιατί δεν θα υφίσταται σαν όρος, αν από πριν γνωρίζεις τι σημαίνει

Και μπορείς να κάνεις τις επιλογές σου!!

Αν το κάθε ζευγάρι νιώθει αγάπη με τον τρόπο του, δεν θα το αμφισβητήσω

Θα κλείσω με τα δικά σου λόγια, γιατί με αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά.
χαίρομαι για την αλήθεια σου. Δεν την αμφισβητώ. Η δικιά μου είναι διαφορετική απλώς.



υπάρχει αυτό

αλλά υπάρχει κι ο συνωστισμός...διαλέγουμε και παίρνουμε!!