Ναι και γω πιστεύω ότι είναι θέμα κλίσης. Στην 3η μέση ήμουν εγώ όταν σταμάτησα, και Αρμονία έχω κάνει, αλλά το μάθημα σύνθεσης στη μουσικοκινητική ήταν το χειρότερό μου

Ήθελα να εξαφανιστώ!
Επίσης ο Σαββόπουλος είχε πει "Από τότε που έκανα Αρμονία, ξέχασα να γράφω"
Νομίζω ότι η μέταλ έπαιξε επίσης μεγάλο ρόλο για τον αδελφό σου.
Ο φίλος μου δεν έχει κάνει ποτέ μουσική, αλλά έχει ακούσει άπειρα πράγματα από μέταλ και μου έχει βάλει τα γυαλιά. Ακούει πχ μια μελωδία και σφυρίζει επιτόπου δική του αντιστικτική μελωδία επάνω της!!! Αυτό δεν το έχω ξαναδεί ούτε σε απόλυτα αυτιά!
Αυτό που έχω καταλάβει για τη μέταλ είναι ότι έχει ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Μόνο για την κλασσική και για τη μέταλ μπορώ να το πω αυτό. Η κλασσική περιλαμβάνει τα πάντα από έκφραση, πειραματισμό με όλα τα στοιχεία της μουσικής και όλους τους συνδυασμούς τους, με μαθηματικούς τύπους κλπ κλπ. Αυτό το κάνει νομίζω όσο κανένα άλλο είδος. Φτάνει και μέχρι το πάντρεμά της με τη φολκ, αλλά μέχρι εκεί-σ' αυτόν τον τομέα.
Η μέταλ έχει εξαντλήσει τα πάντα όσον αφορά το πάντρεμά του με άλλα μουσικά ρεύματα, με θεματολογία στους στίχους, ακόμα δεν είναι καθόλου φτωχή σε θέματα πειραματισμού όπως έλεγα για την κλασσική. Όπως χθες που άκουσα να χτυπάει σε ταυτοφωνία μπότα, μπάσο και κιθάρα βγάζοντας καινούργιο ήχο. Αυτά τα πρόλαβε μεν η κλασσική, αλλά δε λείπουν όπως έμαθα κι από τη μέταλ (σιγά σιγά μαθαίνω κι εγώ...σκράπας από μέταλ!) Είναι λογικό για μένα λοιπόν οι μεταλάδες να έχουν πάρει τόσα πράγματα μουσικά, όσα δεν έχουν πάρει κάποιοι σπουδάζοντας. Κι αυτό φυσικά δεν το λέω για να υποβιβάσω κανένα ταλέντο...μάλλον για να το εξηγήσω το λέω.
Εύχομαι στον αδελφό σου να συνεχίσει να βελτιώνεται και να έχει την τιμή να εμπνέει κι άλλους
