Αν το μέλος μιας ομάδας, η οποία δημιουργήθηκε με αγνό σκοπό, καλές προθέσεις και όραμα, αποφασίσει να αποχωρήσει, το εγρηγορός της ομάδας του θα εξακολουθήσει να το επηρεάζει θετικά ή παύει να έχει επιρροή πάνω του?
Η αποδέσμευση από το εγρηγορός της ομάδας, είναι θέμα του οδηγού!
Συνήθως τα μέλη δεν έχουν ισχυρή θέληση, ώστε να αποδεσμευθούν.
Πολλές φορές ενισχύεται η δέσμευσή τους μέσα από έντονη επίκριση, γιατί ενώ απο την μια δεν θέλουν να ανήκουν στην ομάδα, από την άλλη επηρεάζονται από αυτήν, χωρίς εμφανή λόγο!
΄Οταν ο οδηγός είναι πνευματικά ακέραιος, τους ελευθερώνει από το εγρηγορός της ομάδας! Μέσα από πνευματική διαδικασία!
Αυτό το νιώθουν τα μέλη και τότε δύο τινά μπορούν να συμβούν...
-να νιώθουν οργή
-να νιώσουν υπεύθυνοι και ελεύθεροι να προχωρήσουν στον ατομικό τους δρόμο.
Χρειάζεται σεβασμός, για να μπορέσει ο άνθρωπος να ελευθερωθεί από την επίκριση και να αναγνωρισει την ευθύνη και την επιλογή του, να μην ανήκει σε μια ομάδα της οποίας διετέλεσε μέλος!
Είναι οδυνηρό για την ψυχή κάθε ανθρώπου να νιώθει οποιαδήποτε δέσμευση. ΄Οπως και οδυνηρό για τον ψυχισμό του είναι η αίσθηση ότι εξαπατήθηκε...
η εκδικητικότητα είναι ο κυριότερος δρόμος να χάσεις την ψυχή σου...
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________ Πολέμα και Οραματίσου!
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Kάποιος ρώτησε αν το εγρηγορός δύναται να δημιουργηθεί ασυνείδητα. Εφ' όσον πρόκειται για μια συλλογική σκεπτομορφή, δηλαδή για μια οντότητα που γεννάται και τρέφεται από την ψυχική ενέργεια μιας ομάδας ανθρώπων -υπό όποια μορφή και αν εμφανίζεται αυτή η ενέργεια, είτε ως συλλογική σκέψη, ως συνδυασμένη και έντονη προσπάθεια προς έναν κοινό σκοπό ή ως μια άλυσος ισχυρών συναισθημάτων κλπ.-, λογικό είναι να υποθέσουμε πως η δημιουργία ενός εγρηγοράτου τελείται κατά βάση ασυνείδητα. Τα μέλη ενός έθνους (κοινή καταγωγή, γλώσσα, ήθη και έθιμα), κάποιας πολιτκής ή ιδεολογικής οργάνωσης (συλλογική και συντονισμένη σκέψη και δράση για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού) και ακόμα και οι φίλαθλοι μιας ομάδας (έντονα συλλογικά συναισθήματα) δημιουργούν το δικό τους εγρηγορός στο αιθερικό, αστρικό ή όπως αλλιώς θέλεις ονόμασε το πεδίο (εδώ δεν έχει νόημα να παίζουμε με τις λέξεις αφού δεν πιστεύω πως κάποιος από εμάς είναι σε θέση να συντονίσει τη συνείδηση του με περισσότερα από δύο υπαρξιακά πεδία) και είμαι βέβαιος πως όλοι οι παραπάνω δεν είναι πρακτικοί αποκρυφιστές.
Το εγρηγορός είναι και αυτό μια υλική οντότητα -φυσικά οι έννοιες ύλη, χώρος και χρόνος στο δικό του πεδίο, λαμβάνουν εντελώς διαφορετική υπόσταση από την αντίληψη που έχουμε γι΄αυτές στο εγγύτερο σε εμάς υλικό πεδίο- και όπως κάθε άλλη οντότητα είναι υποκείμενη στον αιώνιο κυκλικό νόμο της φύσης. Γέννηση, ανάπτυξη, φθορά, θάνατος και επαναγέννηση. Η ψυχική ενέργεια της ομάδας είναι αυτή που συντηρεί στη ζωή το εγρηγορός. Αν κάποια στιγμή η άλυσος σπάσει θα επέλθει σταδιακά ο θάνατος του. Αυτό δεν απαιτεί κάποιο κρυφό τελετουργικό, αλλά απλά τον αφανισμό ή τη διάλυση της ομάδας. Υπό αυτή την έννοια, το όραμα του Reich ήταν απόλυτα σωστό και σε καμία περίπτωση εκφυλισμένο από ηθικής απόψεως -μιλώντας πάντα για μια ηθική που βασίζετε σε συμπαντικούς νόμους και κανόνες και όχι στα στερότυπα και τις προκαταλήψεις των ατελών ανθρώπων-, αφού επιθυμούσε να μη διακόψει με βίαιο τρόπο το φυσικό κύκλο ζωής των μεγάλων εθνικών εγρηγοράτων, πράγμα που προσπαθούσε και προσπαθεί να κάνει η παγκοσμιοποίηση. Η Αυτοκρατορία του Ανατέλλοντος Ηλίου, βλέποντας την προσπάθεια που γινόταν να ισοποδωθούν τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις της, προς χάρην ενός νέου τρόπου ζωής οικοδομημένου πάνω στα νέα Δυτικά πρότυπα ρίχτηκε στον αγώνα με όλη τη δύναμη της. Υπήρχάν όμως και εκεί μοναστικά τάγματα των Βουδιστών Yamambushi που γνώριζαν πως υπήρχε και ένας βαθύτερος λόγος, ικανός να αποδείξει ότι ο λαός τους στην προκειμένη περίπτωση έκανε τη σωστή επιλογή.
Στις περιπτώσεις που αναφέρθηκαν όπου ένας πιο ολιγάριθμος και χειρότερα εξοπλισμένος εθνικός στρατός κατάφερνει να επικρατήσει επί ισχυροτέρων αντιπάλων, το θέμα δε σχετίζεται ακριβώς με μια μάχη των εγρηγοράτων στα αόρατα πεδία προτού δοθεί η μάχη στο υλικό πεδίο. Το εγρηγορός, όπως και κάθε άλλος ζωντανός οργανισμός, όταν δει πως η ύπαρξη του κινδυνεύει πασχίζει με κάθε τρόπο να κρατηθεί στη ζωή. Πάρτε τώρα το παράδειγμα δύο στρατών. Ας πούμε των Σπαρτιατών και των Περσών. Στο στρατό των Σπαρτιατών όλοι είχαν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους ως μια ομάδα, αφού από την παιδική κιόλας ηλικία ξεκινούσαν την ομαδική στρατιωτική τους εκπαίδευση και είχαν θέσει την πολεμική αρετή ως ύψιστο ιδανικό. Αυτό είχε δημιουργήσει μεταξύ τους πολύ ισχυρούς ψυχικούς δεσμούς και αντίστοιχα ένα πανίσχυρο εγρηγορός. Στον πολυάριθμο τώρα Περσικό στρατό δεν υπήρχε εθνική ομοιογένεια, πολλοί από τους οπλίτες ήταν απλοί δούλοι και οι περισσότεροι δεν αγωνίζονταν για κάποιο συγκεκριμένο ιδανικό. Αυτό έκανε το εγρηγορός του Περσικού στρατού ιδιαίτερα ανίσχυρο. Κατά τη διάρκεια της μάχης τα εγρηγοράτα θέλοντας να διατηρήσουν την ύπαρξη τους, αλληλεπιδρούν με τα μέλη της ομάδας τους, αφού πάντα υπάρχει ο ψυχικός δεσμός που ενώνει την ομάδα με το εγρηγοράτο και εδώ υποβόσκει σε ορισμένες περιπτώσεις κίνδυνος κατοχής. Όσο ισχυρότερο το εγρηγορός τόσο πιο βίαιη η αντίδραση. Νείξη αυτού του γεγονότος γίνεται στις Βόρειες μυθολογίες στο σημείο που διαβάζουμε για τους μαχητές που ήταν γνωστοί ως Μπερσέκοι (Berserks), οι οποίοι κάποια στιγμή "σεληνιάζονταν" ομαδικά στο πεδίο της μάχης και καθίστανταν ασταμάτητοι. Έτσι, δεν τελείται στ' αλήθεια μια μάχη μεταξύ των εγρηγοράτων, αλλά πράγματι και τα εγρηγοράτα εισέρχονται στη μάχη με έμμεσο τρόπο.
Αυτό που με απασχολεί τελευταία, βλέποντας και τις τρέχουσες εξελίξεις, είναι κατά πόσο πλησιάζει ο θάνατος του εγρηγορός του Ελληνικού έθνους. Έχοντας περάσει από μια γόνιμη νεαρή ηλικία, κατά τα αρχαία χρόνια, οπότε και αναπτύξαμε τον υψηλότερο πολιτισμό για τα δεδομένα της εποχής, ενώ παράλληλα γίναμε μάρτυρες του θανάτου των εγρηγοράτων άλλων εθνών μάλλον πιο αρχαίων από το δικό μας (Φοινίκων, Χαλδαίων, Βαβυλώνιων κ.α.), φαίνεται πως έχουμε φτάσει ως έθνος στην τρίτη ηλικία (καμία παραγωγικότητα σε υλικό ή πνευματικό επίπεδο) και οδεύουμε σιγά σιγά προς το θάνατο. Αφού κανένας οργανωμένος οργανισμός στη φύση δεν έχει αιώνια ύπαρξη, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τις οντότητες που κινούνται στο αστρικό πεδίο και ο χρόνος ζωής αυτών να καθορίζεται από συγκεκριμένους και απαράβατους νόμους.
Αυτά βέβαια είναι δικές μου σκέψεις.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
...........φαίνεται πως έχουμε φτάσει ως έθνος στην τρίτη ηλικία (καμία παραγωγικότητα σε υλικό ή πνευματικό επίπεδο) και οδεύουμε σιγά σιγά προς το θάνατο.
Τρίτη ηλικία ή ηλικία της ωριμότητας.
Καιρός να συνειδητοποιήσουμε ποιοί είμαστε ΤΩΡΑ και να ριχτούμε στον αγώνα .............
Η Αυτοκρατορία του Ανατέλλοντος Ηλίου, βλέποντας την προσπάθεια που γινόταν να ισοποδωθούν τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις της, προς χάρην ενός νέου τρόπου ζωής οικοδομημένου πάνω στα νέα Δυτικά πρότυπα ρίχτηκε στον αγώνα με όλη τη δύναμη της.
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Αν είναι να πεθάνει το εγρηγορός που δημιούργησαν οι Νεοέλληνες ...τότε δεν έχω καμία αντίρρηση προκειμένου να γεννηθεί ένα καινούργιο αντάξιο των προγόνων μας!
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________ Πολέμα και Οραματίσου!
Παρότι παρακολουθώ το forum καθημερινά (βάσω ξέρεις εσύ ), το συγκεκριμένο post μου είχε 'ξεφύγει' και το πήρα από την αρχή...
απίστευτα ενδιαφέρον Δήμητρα, φανταστική ανάρτηση και πάντα η συμβολή της Βάσως ιδιαίτερα πολύτιμη...
σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ..
ARTYADIS έγραψε:Αν είναι να πεθάνει το εγρηγορός που δημιούργησαν οι Νεοέλληνες ...τότε δεν έχω καμία αντίρρηση προκειμένου να γεννηθεί ένα καινούργιο αντάξιο των προγόνων μας!
Η λέξη "Αντάξιο" νομίζω ότι θα αδικούσε τις προθέσεις του Συμπαντος για την ανθρωπότητα αυτη τη κρίσιμη στιγμή!
Φωτεινές εννοιες όπως "δημοκρατία" έχουν εκφυλιστει , ωστε να τις χρησιμοποιει σημερα ο καθενας κατα το δοκούν ,και όπως τα καταφέραμε για να έλθει η ισοροπία χρειάζεται κάτι πολύ μεγαλύτερο, πιο ολοκληρομένο από τη μισή γνωση των προγόνων μας!
Εκτος αυτού σε κάθε κράτος υπάρχουν πιά τόσοι μετανάστες που-στην περίπτωση μας -θεωρώ αδύνατον να υπάρξει πιά ένα "ελληνικό καθαρόαιμο εγρηγορός" , αλλά μόνον Ανθρωποι που συμβιώνουν αρμονικά, δημιουργώντας το όποιο εγρηγορός τους αρμόζει για την εκάστοτε συνειδητότητα τους.
Σχετικά με την παγκοσμιοποίηση που ανέφερε ο dortias, δεν θα με πείραζε καθόλου αν μοιραζόμουν με άλλους λαούς εκτός από οικονομικά συμφέροντα υπερ όλων , να μοιραζόμουν και κοινά ιδανικά βασισμένα στο σεβασμό, τη συμπόνοια, και την ατομική υπευθυνότητα.
Τωρα ποιοί -παγκοσμίως- είναι αξιοι να διαχειριστούν και να εμπνευσουν αυτα τα συναισθηματα , είναι μιά άλλη ιστορία!
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Το να προσπαθούμε να αναβιώσουμε ένα "ένδοξο" παρελθόν δεν οδηγεί παρά ξανά σε διαχωρισμό...
Αυτήν την στιγμή όλοι καλούμαστε συνειδητά να είμαστε ΄Ανθρωποι, ανεξάρτητα από την φυλή...
Η δημιουργία μιας Ανθρώπινης Ψυχής γεμάτη Αγάπη, γίνεται από όλους όσοι κατανοούν τι σημαίνει ΄Ανθρωπος, ανεξάρτητα σε ποιό μέρος βιώνουν την εμπειρία τους.
Αλλωστε η θεότητα δεν βιώνεται σε κάποιον τόπο, αλλά μέσα στον κάθε ΄Ανθρωπο...
Και επίσης να σας πω ότι τα εγρηγορότα που δημιουργούνται από ομάδες του Αγαθού, είναι ασυγκριτως πιο ισχυρά από τα εγρηγορότα των φιλάθλων πχ., ή των χωρίς νόηση πιστών...
Για την σημερινή εποχή, αυτήν που η ανθρωπότητα εκμαιεύει τις ευκαιρίες της εσωτερικής της ανάπτυξης, η ενοποίηση εσωτερικά υπερβαίνει το παθελθόν και το μέλλον μιας φυλής και γίνεται πανανθρώπινη πράξη ευλάβειας...
τόσοι μετανάστες
ανοιχτοί παρ' αυτα σε κάθε πνευματική προσέγγιση, κατά το δοκούν βέβαια...
Πάρα πολλοί μετανάστες πήραν τα τελευταία χρόνια ρέικι!
΄Οχι ότι αυτό σημαίνει κάτι σημαντικό απαραίτητα, αλλά είναι ανοιχτοί και αυτοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, να προσφέρουν σε συνειδητότητα στην Ελλάδα, όσα τους επιτρέψουμε...
Για την σημερινή εποχή, αυτήν που η ανθρωπότητα εκμαιεύει τις ευκαιρίες της εσωτερικής της ανάπτυξης, η ενοποίηση εσωτερικά υπερβαίνει το παθελθόν και το μέλλον μιας φυλής και γίνεται πανανθρώπινη πράξη ευλάβειας...
Πάρα πολλοί μετανάστες πήραν τα τελευταία χρόνια ρέικι!
΄Οχι ότι αυτό σημαίνει κάτι σημαντικό απαραίτητα,
Για μένα πάντως σημαινει ότι αρχίζουν να νιώθουν ότι το "σπίτι" τους είναι εκει που είναι η καρδιά τους...
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
Η δημιουργία μιας Ανθρώπινης Ψυχής γεμάτη Αγάπη, γίνεται από όλους όσοι κατανοούν τι σημαίνει ΄Ανθρωπος, ανεξάρτητα σε ποιό μέρος βιώνουν την εμπειρία τους.
ωπ!!! το ίδιο εγραφες...
Όμως και θα στο πω, γιατί είναι βιωμένο, μέσα στην ανοιχτή καρδιά, αλλάζουν όλα και όλοι...
Γιατί η ανοιχτή καρδιά ξέρει να συγχωρεί και να προχωράει
Και αυτό από μόνο του είναι Σκοπός!
ARTYADIS έγραψε:Αν είναι να πεθάνει το εγρηγορός που δημιούργησαν οι Νεοέλληνες ...τότε δεν έχω καμία αντίρρηση προκειμένου να γεννηθεί ένα καινούργιο αντάξιο των προγόνων μας!
Εδώ τίθεται και το ερώτημα της δυνατότητας τέλεσης της αντίστροφης διαδικασίας. Αν δηλαδή δύναται ένα μεγάλο ον του αστρικού (πχ: ένα εθνικό εγρηγορός) να δημιουργηθεί πρώτα στο αστρικό και στη συνέχεια να υποκινήσει την ανάπτυξη συνθηκών τέτοιων στο υλικό πεδίο που θα είναι κατάλληλες για τη συντήρηση και την εξέλιξη του. Στην προκειμένη περίπτωση, τη συγκέντρωση μιας ομάδας ανθρώπων σε δεδομένο γεωγραφικό χώρο.
Αν ισχύει το παραπάνω και έχει φτάσει πλέον ο καιρός του θανάτου του εγρηγορός του Ελληνικού έθνους (κυριολεκτώ όταν λέω πως διανύει την τρίτη ηλικία του) -το οποίο δεν είναι κάποιο νεοελληνικό εγρηγορός, αλλά το ίδιο εγρηγορός που υπήρχε από αρχαίες εποχές, εφ' όσον η γλώσσα (τουλάχιστον σε ριζικό επίπεδο), οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα διατηρήθηκαν έστω και υπό διαφορετική μορφή και η αντίληψη της εθνικής και ιστορικής συνέχεια εξακολουθεί να είναι ενεργή-, τότε αναπόφευκτα θα οδηγηθούμε σταδιακά σε περαιτέρω εκφυλισμό και τελικά σε εθνικό αφανισμό, όπως ακριβώς συνέβη και με άλλα αρχαία έθνη.
