Χωρισμός..

[zefira]

Βασίλη

[Vasoula]

ναι, είναι περίεργο Βασίλη μου...Επιλέγω να απαντήσω σε κάποια θέματα, επειδή νιώθω ότι αυτά χρειάζονται απαντήσεις, χωρίς καν να έχει προκύψει ερώτηση...

Και για να σου απαντήσω και πιο βαθιά στην ερώτησή σου, αν μπορούμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, θα σου πω το εξής.

Για έναν πνευματικά υγιή άνθρωπο η αγάπη είναι δεδομένη. Τι σημαίνει αυτό? ΄Οτι δεν θυμώνει με τους πνευματικά ασθενείς, γιατί δεν έχει μνησικακία, ούτε εμμονές, δεν έχει υποσυνείδητα συναισθήματα, δεν θέλει να επιβάλει τον Εαυτό του, ούτε να επιτύχει διάκριση, μια και το να είναι πνευματικά υγιής σημαίνει ότι έχει ισορροπήσει τα πεδία νοητικό και συναισθηματικό με το Πνεύμα του, που είναι καθαρή αγνή αγάπη.
Η επιθυμία του να θεραπευτούν οι άνθρωποι, δεν συγκρούεται με τον χαρακτήρα όσων είναι ασθενείς. Τους αφήνει να είναι όπως θέλουν και να έχουν όσα ελαττώματα θέλουν και δεν εμπλέκεται στην ζωή τους με το ζόρι!
Η ανάγκη για θεραπεία, άλλωστε, προκύπτει από την ατομική βούληση και όχι από κάποιον άλλον και έτσι, η αγνή αγάπη, ωθεί κάποιον πνευματικά υγιή άνθρωπο, να σέβεται τον χρόνο ωρίμανσης του κάθε ανθρώπου και να παραμένει διακριτικά εκτός σχέσης με τους πνευματικά ασθενείς, χωρίς κριτική.

΄Οσο εργάζεσαι με τον Εαυτό σου, γίνεσαι ολοένα και πιο συνειδητός στην εσωτερική σοφία και η φροντίδα σου για τις ανάγκες σου, έρχεται σε ισονομία με την φροντίδα των αναγκών των άλλων, χωρίς να βιώνεις την εμπειρία σου με πλασματική πνευματικότητα, δηλαδή να αφήνεις τους άλλους να σε ισοπεδώνουν, γιατί τότε σου λείπει ο αυτοσεβασμός!

΄Ενας πνευματικά ασθενής άνθρωπος, θέλει εγωιστικά να καλυφτούν οι δικές του ανάγκες πρώτα και τότε προσπαθεί να επιβάλει στον άλλον τρόπους για να το καταφέρει.

Το πιο διαδεδομένο είναι να νιώθει ότι ο άλλος δεν τον αγαπά και τον χειρίζεται, πως είναι το θύμα σε μια σχέση και να κάνει έντονες προσπάθειες να αλλάξει τον άλλον, απλά για να νιώθει εκείνος καλά.
Μα τον ρόλο του θύματος δεν μας τον δίνει ο άλλος, αλλά τον παίρνουμε οικειοθελώς, γιατί η μη αφυπνισμένη (ασθενής) πνευματική μας φύση δεν μπορεί να θεραπεύσει τις διαστρεβλώσεις μας!

Δύο άνθρωποι που είναι μόνο "σωματικά" ή και "νοητικά" συνειδητοί στην ζωή τους, πέφτουν διαρκώς στην αυταπάτη ότι ο άλλος φταίει για ότι τους συμβαίνει και χωρίς να βλέπουν βαθύτερα τα συναισθήματά τους και τις εμπλοκές που έχουν, θεωρούν ότι ο άλλος είναι η αιτία του προβλήματός τους, αγνοώντας ότι εκείνος είναι μόνο η αφορμή.

Μα και σ' αυτήν την περίπτωση, είναι ανόητο να παραμένουν μέσα στην σχέση, αφου δεν έχουν καμία ελπίδα να την θεραπεύσουν. ΄Όταν συνεχώς στην ζωή μας έχουμε αποτυχημένες σχέσεις, όχι μόνο συντροφικές, αλλά και φιλικές, αν δεν έχουμε διάθεση να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας μέσα από αυτές, θα μπούμε, δυστυχώς, σε μία συναισθηματική μοναξιά, θεωρώντας την ζωή δύσκολη και γεμάτη πόνο, περιμένοντας τον από μηχανής θεό, να μας λυπηθεί και να μας στείλει το έλεός του!

Μα που σε όλο αυτό, υπάρχει αγάπη? Πως μπορεί η αγάπη να γίνει η ουσία του Πνεύματος και να φέρει αρμονία και πληρότητα, σε έναν άνθρωπο που η μόνη του επιθυμία είναι να καλύψει τις ανάγκες των ενστίκτων του μόνο?

Είναι πολύ μεγάλη παγίδα, αυτό που μας έχουν περάσει στα κύτταρα μέσα από τα θρησκευτικά και οικογενειακά πρότυπα «να αγαπάς τον άλλον, όπως είναι»…
Γιατί το «να αγαπάς τον άλλον, όπως τον Εαυτό σου» είναι τελείως διαφορετικό, αλλά αυτό για την ανθρώπινη οικογένεια, είναι εγωιστικό, άρα και απορριπτικό.
Αν όμως δεν αγαπάς τον Εαυτό σου, πως είναι δυνατόν να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο? Θα σου υπολείπεται πάντα εκείνη η διαδικασία της θεραπείας του Εαυτού σου, που έχει μάθει να περιμένει αγάπη, αποδοχή και την κάλυψη αναγκών από τους άλλους ανθρώπους. Και αυτό λέγεται ανωριμότητα, και δεν έχει σχέση με την φυσική ωρίμανση του ανθρώπου.
΄Ολοι οι πνευματικά ασθενείς άνθρωποι έχουν παραμείνει ανώριμα παιδιά, αφού έμαθαν μέσα στην ανθρώπινη οικογένειά τους, να «υποτάσσονται» σε ένα σύστημα που τους δεσμεύει στην συνήθεια, την εμμονή και την αλαζονεία!

[Δωρουλα]

Βάσω αυτό το ραντάρ σου δεν παίζεται!

Την κουβέντα αυτή είχαμε με τα κορίτσια της ομάδας ανταλλαγής χθες!!και να τες οι απαντήσεις!!

[Nαταλία-Νεφέλη]

χιχχιχιχιχιχι!!! Πες το ψέματα!! Κι εγώ αυτό σκέφτηκα και με πρόλαβε Αμάν ρε παιδί μου! Δορυφόρος σκέτος!! Να δούμε τι θα παιχτεί στην σημερινή μεγάλη ομάδα!!! Δεν βλέπω την ώρα!!

[zefira]

Το σημερινή θα πρέπει να μπαίνει bold για να το βλέπουν μερικοί μερικοί. :-~ :-~ :-~ :-~ :-~

[Δωρουλα]

[VasilisM]

Βάσω, ευχαριστώ για την απάντηση.. συμφωνώ!

[Fotinoula]

΄Οσο εργάζεσαι με τον Εαυτό σου, γίνεσαι ολοένα και πιο συνειδητός στην εσωτερική σοφία και η φροντίδα σου για τις ανάγκες σου, έρχεται σε ισονομία με την φροντίδα των αναγκών των άλλων, χωρίς να βιώνεις την εμπειρία σου με πλασματική πνευματικότητα, δηλαδή να αφήνεις τους άλλους να σε ισοπεδώνουν, γιατί τότε σου λείπει ο αυτοσεβασμός!

[margaritarenia]

Αν όμως δεν αγαπάς τον Εαυτό σου, πως είναι δυνατόν να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο? Θα σου υπολείπεται πάντα εκείνη η διαδικασία της θεραπείας του Εαυτού σου, που έχει μάθει να περιμένει αγάπη, αποδοχή και την κάλυψη αναγκών από τους άλλους ανθρώπους. Και αυτό λέγεται ανωριμότητα, και δεν έχει σχέση με την φυσική ωρίμανση του ανθρώπου.

Μία καλή αρχή να ξεκινήσουμε ....

Βασίλη ......τέλειο το τηγάνι σου

[VasilisM]

[Ifaki]

Βασούλα μου....!!!

[ΙΩΑΝΝΑ]

σκοποσ ειναι να μπορεισ να τον αγαπησεισ και να τον δεχτεισ τον αλλον γιαυτο που ειναι και ετσι οπωσ ειναι

Iωάννα πρόσεχε, γιατί αυτό είναι άλλη μια "καραμέλλα"...

Καθόλου δεν είσαι υποχρεωμένη να τον δεχθείς όπως είναι για σύντροφό σου και μην μπερδεύεις τον σεβασμό με την αγάπη!

Σέβεσαι και αγαπάς όλους τους ανθρώπους?
Και αν ναι, σίγουρα με κάποιους δεν ταιριάζεις σαν χαρακτήρας...
Δεν θέλεις να τους αλλάξεις, φυσικά, γιατί δεν είσαι εσύ εκείνη που θα κρίνει αν το χρειάζονται, αλλά δεν θα κάνεις κολλητή παρέα μαζί τους ε?

Ε, όπως επιλέγεις τους φίλους σου, επιλέγεις και τον σύντροφό σου.
Αν δεν σου κάνει, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τον έχεις δίπλα σου, στο όνομα ποιάς αγάπης εντέλει?

Δεν με ενδιαφέρει να αλλάξω τον χαρακτήρα κανενός ανθρώπου, αλλά με έναν ψεύτη δεν θα έμπαινα σε σχέση.
Ούτε με έναν τεμπέλη...
Αυτό βέβαια που εννοώ εγώ ψεύτη και τεμπέλη, γιατί κάποιος άλλος μπορεί αυτά να τα θεωρεί χαρίσματα...Τι να πω!

Προσοχή όμως στις διαπροσωπικές σχέσεις. Ο αυτοσεβασμός και η κατανόηση δεν έχουν καμία σχέση με το "καπέλωμα" του χαρακτήρα.

Αν εργάζονται και οι δύο με τον Εαυτό τους, θα βρουν ισορροπίες στην σχέση τους. Αλλά έτσι που το είπες, βρε Ιωάννα μου, να αγαπάς τον άλλον όπως είναι, ε, με συγχωρείς δεν θα πάρω!!!

Δηλαδή αν ο άλλος έχει μάθει να είναι "μαχαραγιάς" και να έχει 5 δούλες να του κάνουν αέρα, εγώ θα πάρω αυτόν τον ρόλο, απλά γιατί τον αγαπάω όπως είναι?

Ο αυτοσεβασμός σου δίνει κίνητρα να βρεις ισορροπίες με τον σύντροφό σου, τον φίλο σου, τα παιδιά σου και με όλον τον κόσμο.

Αλλά και οι πνευματικά υγιείς άνθρωποι, μπορούν να αγαπούν τον άλλον όπως είναι, κυρίως όμως τον αφήνουν στην ησυχία του, αν δεν μπορούν να συνεννοηθούν μαζί του...δεν μπαίνουν σε σχέση, απλά για να εκδηλώσουν την ανιδιοτελή αγάπη τους, γιατί τότε καθόλου πνευματικά υγιείς δεν είναι!!!

βασω μου σε καμια περιπτωση δεν εννοουσα αυτο που καταλαβεσ,μαλλον φταιει ο τροποσ που το εθεσα .συμφονω απολυτα μαζι σου,αλλωστε ειμαι πολυ λιονταρι(στο ζωδιο)για να ανεχτω ενα τεμπελι οπωσ ανεφερεσ στο παραδιγμα σου.σε ευχαριστω πολυ!

[ΙΩΑΝΝΑ]

χαιρωμαι που ειμαι σε αυτο το φορουμ γιατι εκτοσ το οτι μου λυνεται ολεσ τισ αποριεσ μου και μου δινεται τροφη να δω καποια πραγματα και απο μια πιο αληθινη σκοπια ασ πουμε.....??? μου κανετε και τζαμπα ψυχαναλυση.

[Ellaki]

Για έναν πνευματικά υγιή άνθρωπο η αγάπη είναι δεδομένη. Τι σημαίνει αυτό? ΄Οτι δεν θυμώνει με τους πνευματικά ασθενείς, γιατί δεν έχει μνησικακία, ούτε εμμονές, δεν έχει υποσυνείδητα συναισθήματα, δεν θέλει να επιβάλει τον Εαυτό του, ούτε να επιτύχει διάκριση, μια και το να είναι πνευματικά υγιής σημαίνει ότι έχει ισορροπήσει τα πεδία νοητικό και συναισθηματικό με το Πνεύμα του, που είναι καθαρή αγνή αγάπη.

[Vasoula]

βασω μου σε καμια περιπτωση δεν εννοουσα αυτο που καταλαβεσ

Γλυκιά μου Ιωάννα, θα ήθελες να μου πεις τι εννοούσες με αυτό?

σκοποσ ειναι να μπορεισ να τον αγαπησεισ και να τον δεχτεισ τον αλλον γιαυτο που ειναι και ετσι οπωσ ειναι

΄Ισως ένας διάλογος να έχει ενδιαφέρον και για άλλους ανθρώπους που διαβάζουν, και έχουν συγχυση σχετικά με την αγάπη, την αγάπη χωρίς όρους και τον αυτο-σεβασμό...

Βλέπεις πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι αγάπη είναι να σε αποδεκτεί ο άλλος όπως είσαι και δεν κάνουν καμία προσπάθεια να δουν τις διαστρεβλώσεις και τους φόβους τους, που τους οδηγούν σε μια αλαζονικη στάση ζωής.