Τι μπορουμε να κανουμε εκεινη τη στιγμη ωστε να γαληνεψει ο νους μας
Μαράκι ο νους μας είναι το πλέον "παραγωγικό" όργανο, αλλά χρειάζεται εκπαίδευση για να μπορεί να εγκαταλείπει τους μηχανισμούς του φόβου...Τα συναισθήματα δημιουργούν σκέψεις και οι σκέψεις συναισθήματα...Είναι μια αλυσιδωτή αντίδραση που δεν παίρνει τέλος.
Αυτή είναι και η ασθένεια των ανθρώπων.
Ο διαλογισμός είναι το μόνο μέσον! Δεν ξέρω κάποιο άλλο.
Ξεκινάς με όσα λεπτά αντέχεις και σιγά σιγά το επεκτείνεις.
Απλές ασκήσεις στην αρχή και όχι όταν θέλεις να πας να κοιμηθείς. Ο διαλογισμός δεν πρέπει να είναι «εργαλείο» ύπνου, αλλά εσωτερικής σιωπής συνειδητά.
Δεν είναι φάρμακο κατά της αϋπνίας, αλλά τρόπος ζωής.
Δεν γίνεται ευκαιριακά, όποτε έχεις άγχος, αλλά συνειδητά ασκείσαι στο να μένεις στην σιωπή.
Εγώ θεωρώ ότι μας ξενίζει ο διαλογισμός, γιατί τον θεωρούμε τέχνη της ανατολικής φιλοσοφίας και πάνω σ' αυτό υπάρχουν θρησκευτικές αντιδράσεις που δεν είναι συνειδητές, αλλά προέρχονται από τα ασυνείδητα πρότυπα.
΄Ομως αν σκεφτούμε ότι είναι η μοναδική στιγμή που μένουμε καθαρά με τον Εαυτό μας, θεωρώ ότι θα διευκολυνθούμε να ξεπεράσουμε αυτές τις "στερεότυπες" εντολές.
Η προσευχή Ναταλί δεν είναι διαλογισμός. Στην προσευχή παρακαλάς για κάτι, έτσι πίσω από την ικεσία κρύβεται φόβος. Το να ευχαριστείς για την ζωή είναι άλλο πράγμα από την προσευχή.
΄Αλλο το δοξάζω, άλλο το ικετεύω και τελείως άλλο το σιωπώ!
