κείμενο από το βίντεο...
1
ο ΄Ερωτας έχει "κλειδί" κι ανοίγει τις καρδιές μας, όταν προκύπτει από μέσα μας
λόγια μυστικά και αφανέρωτα που ανταποκρίνονται στις πιο βαθιές μας δομές, αυτές της Ψυχής...
2
Το "κλειδί" της σιωπής, που έχει χίλιες λέξεις στο άγγιγμα της Ψυχής, που δεν χρειάζεται να ειπωθούν..
Δεν έχει συμφέροντα ο ΄Ερωτας, απλά προκύπτει όταν ανοίγουμε τον κόσμο της Ψυχής μας σε εμάς...
Και τότε ο άλλος χρειάζεται θάρρος για να μπει εκεί χωρίς "συμφέρον"....
Και αν προσπαθήσει να το κάνει, τότε θα τρομάξει και θα φύγει..
3
Ο ΄Ερωτας της Ψυχής που εκφράζεται από την καρδιά είναι το πιο φωτεινό σημείο ενός Ανθρώπου, απόρθητο και αμετάβλητο από κάθε ιδιοτελή σκοπό, γιατί περιέχει ισόποσες δόσεις από΄σκοτάδι και φως και είναι η περιοχή του θεού που δημιουργεί το λυκόφως
και εκεί μέσα δεν υπάρχει τίποτα που θα το απειλήσει,
τίποτα που θα το προσβάλει,
τίποτα που θα χρειαστεί να υπερασπίσει...
4
Αγνό και άδολο, αθώο σαν το πρώτο εφηβικό φιλί..
αυτό το φωτεινό σημείο μέσα σε κάθε ΄Ανθρωπο,
το σημείο της Ψυχής,
που δεν καθορίζει πραγματικότητες, αλλά Αλήθειες
5
που δεν έχει "εχθρούς" και "φίλους" αλλά έχει έναν θεό που βιώνει τον ΄Ερωτα στην πιο πνευματική του μορφή και κάνει τις ανάσες να μην κόβονται, κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να μπει, χωρίς προηγουμένως να έχει αφήσει τους σκοπούς των λέξεων, των σκέψεων και των πράξεών του, έξω από την "πόρτα" της καρδιάς...
6
Πριν μπει κανείς σ' αυτό το πιο αγνό σημείο κάθε Ανθρώπινης ΄Υπαρξης, χρειάζεται να έχει "σκουπίσει τα πόδια του", στο χαλάκι των διεκδικήσεών του, γιατί ότι πατάει εκεί μέσα, αφορά τον θεό.
7
είναι μια βαθιά συνειδητοποίηση αυτή της απογοήτευσης, γιατί σου φέρνει ξεκάθαρα επιχειρήματα για την αγάπη που δίνεις στον άλλον, για να επωφεληθείς εσύ από αυτήν τελικά, οπότε σταματά να είναι αγάπη...
Αν μπορούσαν να το νιώσουν αυτό οι άνθρωποι θα είχαν ένα σημείο του σεβασμού μέσα τους, που προκύπτει από την Αγάπη και αναβλύζει Συμπόνοια και Κατανόηση...
8
Απογοητευόμαστε όταν αγαπάμε κάποιον, που δεν είναι όπως τον θέλουμε.
...Ε, τότέ ποιόν αγαπάμε?
Το να δίνεις κίνητρα να μετασχηματίζουν οι άνθρωποι μέσα τους κάτι αρνητικό και ανώφελο γι' αυτούς, σε θετικό και ωφέλιμο, χρειάζεται πρώτα να μην έχεις ιδιοτέλεια γι' αυτήν την βοήθεια που μπορείς να τους παράσχεις...
Και αυτό μόνο με αυτό-σεβασμό μπορεί να γίνεί…
Αν νιώσεις ότι ο άλλος άνθρωπος δεν έχει ίδια εσωτερική Ηθική με την δική σου, τότε τον αφήνεις ελεύθερο…
Δεν αγωνιάς να τον αλλάξεις, όταν δεν είναι έτοιμος για την αλλαγή μέσα του…
Η επίδραση επί της Θέλησης είναι σοβαρό «παράπτωμα»…
9
Δεν χρειάζεται κανένας άνθρωπος, όχι μόνο ξένος, αλλά και ο πιο κοντινός σου, να σε κάνει υπερήφανο για τις επιλογές του...
Η Aγάπη και η Συμπόνοια δεν είναι θέμα προσωπικής φιλοδοξίας, αλλά κατάσταση στο είναι μας!
10
Το πιο οδυνηρό που μπορούμε να κάνουμε σε έναν άνθρωπο, είναι να τον επηρεάσουμε στον δρόμο του, απλά για να νιώσουμε εμείς καλά με όσα είναι και κάνει...Η ενότητα μας δεν προκύπτει από όσα είναι ο άλλος, ή από όσα κάνει, αλλά από το πόσο μπορούμε να τον στηρίξουμε στο "λάθος" του, μένοντας ακέραιοι στον αυτοσεβασμό μας!
11
όταν κλονίζεται η δική μας ακεραιότητα, δεν γίνεται από τον άλλον, αλλά από την έλλειψη σταθερότητας μέσα μας σ' αυτό που πραγματικά είναι ωφέλιμο για εμάς, που δεν βλάπτει κανέναν...
Η έλλειψη αυτοσεβασμού είναι η κυριότερη από τις ελλείψεις σε έναν άνθρωπο...γιατι τον κάνει "όμηρο" στις ανάγκες του και όχι "αρωγό"...
12
ο ΄Ερωτας είναι ο πιο εύκολος δρόμος για την Ψυχή μας...
Αν έγινε δύσκολος, είναι γιατί την χάσαμε...κάπου μεταξύ του κόσμου!
Φοβηθήκαμε το κενό μεταξύ τέλους και Αρχής…
13 - 18
Mεγάλε Ιερέα, εσύ μου είπες να πάω στην άκρη του Συμπαντος και να βρω την Αγαπημενη μου Ψυχή.
Μου είπες ότι αυτή η άκρη, ειναι η Αρχή μου...
Και πήγα...
Βάλε τα χέρια σου πάνω στο Σώμα και ανάσαινε βαθιά, μου είπες,
Και ανάσανα...
Πέρασε τα χέρια σου μέσα στο Σώμα και άγγιξε βαθιά, μου είπες
Και άγγιξα...
Ρίξε ένα δάκρυ σου στην Καρδιά και νιώσε, μου είπες
Και ένιωσα…
Σηκώθηκες Αγαπημένη μου Ψυχή και ανάσαινες, άγγιζες, δάκρυζες…
Και εγώ έπρεπε να σε οδηγήσω στην άκρη του Σύμπαντος, για να μάθεις να Ζεις…
Σε πήρα από το χέρι και σε οδήγησα στην Αρχή!
Τι κι αν δεν την αντιλήφθηκες με μιάς…
Τι κι αν με «πέταξες» στο κενό…
Εγώ δεν έπαθα τίποτα, εσύ όμως έμεινες μόνη σου, Αγαπημένη μου ψυχή…
Χωρις Εμένα…
Και είναι δύσκολο να βρεθείς στην Αρχή, χωρίς να έχεις «κάποιον» μαζί σου…
Κάποιον που ξέρει πως η Αγάπη είναι η Αρχή
Κάποιον που ξέρει πως η ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Γι’ αυτό θα γεμίσω αυτήν την Αρχή με Αγάπη, για να μην χαθείς μέσα στην ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ…
Γιατί κανείς δεν σου είπε, ότι αυτά δεν κάνουν την ζωή…
Γιατί κανείς δεν σου είπε, ότι η αγάπη μετασχηματίζει την ανάσα, το άγγιγμα και το δάκρυ σε Αρχή της Ζωής…
Και μόνο έτσι δεν θα φοβάσαι την άκρη του Σύμπαντος…
Δεν θα φοβάσαι το κενό και θα έρθεις να με βρεις εκεί ακριβώς…
Στο κενό...
20
Ο ΄Ερωτας των Ψυχών ανθίζει
21
μόνο όταν και οι δύο θυμηθούν την αιωνιότητα…
