η Αγάπη
και δεν είναι πια μυστικός .






Η πτώση της Ψυχής στο φυσικό πεδίο, είναι ένα στάδιο εξέλιξης και εμπειρίας. Μια Επιλογή Δύναμης, Θάρρους και Θέλησης, που έχει προέλθει μόνο από την Αγάπη του Θεού για τον ΄Ανθρωπο. Και η "επιστοφή" της χρειάζεται να γίνει αντίστροφα...Να προέλθει από την Αγάπη του Ανθρώπου για τον Θεό.
Όταν καταλάβεις, ότι αυτό που σε ενώνει με τους άλλους είναι ο φόβος και όχι η Αγάπη,
τότε ανοίγει ο «μυστικός» δρόμος …..
Ο Δρόμος της Αγάπης
Ο φόβος είναι σαν ναρκωτικό. Προκαλεί παροδική ηδονή.
Το ίδιο συμβαίνει και στους γονείς με τα παιδιά, καθώς και σε κάθε μορφή εξουσίας. Οι άνθρωποι νιώθουν ζωντανοί, όταν εναντιώνονται σ' αυτό που τους καταπιέζει, αλλά δεν μπορούν να ζήσουν και χωρίς καταπίεση. Ο φόβος τους προκαλεί ηδονή...[/quote]
Μάνο όπως το έχω νοιώσει ο έλεγχος, η εξουσία έχει στην ουσία το ίδιο πρόσωπο από όπου και αν τον κοιτάξεις, του εξουσιαστή ή του εξουσιαζόμενου.Το ίδιο δεν μπορεί να συμβεί και με τα θέατρα ελέγχου; (που διάβαζα προηγουμένως)
Είναι κάποιοι άνθρωποι που έχουν την ανάγκη να ελέγχονται (ισως λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης - αυτοπεποίθησης, δεν ξέρω τι...) Έτσι δε νιώθουν και αυτοί ζωντανοί; Ο έλεγχος για αυτούς δεν λειτουργεί σαν ναρκωτικό όπως στην περίπτωση του φόβου;