Κρήτη, μαντινάδες και αγριοκερασιές...

Άβαταρ μέλους
spiros
Δημοσιεύσεις: 34
Εγγραφή: 14 Μάιος 2007 2:44 pm
Τοποθεσία: Βύρωνας (Αθήνα)

Κρήτη, μαντινάδες και αγριοκερασιές...

Δημοσίευση από spiros »

Το Σαββατοκύριακο είχα πάει στην Κρήτη με την κολλητή μου, την Κατερίνη (αν θέλετε να τη γνωρίσετε δεν έχετε παρά να πάτε στο φωτογραφείο της στον Βύρωνα, Φορμίωνος 180), τα παιδιά της και μια παρέα 10 ατόμων.

Επισκεφθήκαμε μεταξύ άλλων το χωριό της, Αρκαλοχώρι, μισή ώρα από το Ηράκλειο.

Στην Κρήτη με συγκίνησε ιδιαίτερα μια γυναίκα, η μητέρα της κολλητής μου η οποία είναι γύρω στα 80. (Γενικά, όσο περνάει ο καιρός, οι γυναίκες που με συγκινούν με την ψυχή τους, γίνονται όλο και μεγαλύτερες, μήπως θα πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ; Ίσως εδώ θα μπορούσε να μπει μια παράκληση στις νεότερες, να με διαψεύσουν).

Δείχνοντάς μου τη φωτογραφία του άντρα της:

-Ζήσαμε 50 χρόνια μαζί, κάναμε 4 παιδιά, και δεν τσακωθήκαμε ούτε μία φορά.
Κι ένα αγέννητο δάκρυ έλαμψε στα μάτια της.

Έζησε βλέπετε σε εποχές που δεν υπάρχουν οι πολλαπλές επιλογές, το Ίντερνετ, τα σουπερμάρκετ των σχέσεων, και που η αφοσίωση στον σύντροφο ήταν η νόρμα και όχι η εξαίρεση.

Πήγαμε μάλιστα και στο παλιό εγκαταλελειμμένο σπίτι τους, δίπλα από το πανέμορφο μικρό κοιμητήριο όπου ήταν ο οικογενειακός τάφος (λίγο έξω από το Αρκαλοχώρι), και ανοίγοντας μια αυτοσχέδια συρμάτινη πόρτα, μπήκαμε στον κήπο του παλιού πατρικού και φάγαμε άγρια κεράσια από την αγριοκερασιά. Λίγο αργότερα κόψαμε και αγριαγκινάρες τις οποίες φάγαμε στο σπίτι ωμές με λεμόνι, αλάτι και ρακί.

Καθώς ήταν τα γενέθλια της γιαγιάς, της είπαμε "χρόνια πολλά".
Με απίστευτη φυσικότητα απάντησε: "Τι να τα κάνω;"

Να μερικές από τις μαντινάδες που μου είπε:

Ο αϊτός πετάει ψηλά
μόνο για ένα πράγμα
να μην τον δουν τ’ άλλα πουλιά
όταν ξεσπάει στο κλάμα

Πετάω ψηλά και χαίρομαι
για δεν μπορούν να βγούνε
άλλα πουλιά που με μισούν
για να με γδικηθούνε

Τη μέρα που σε γνώρισα
γιορτάζω κάθε χρόνο
γιατί μ’ αρέσει να γλεντώ
τις συμφορές μου μόνο



Το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό να έρχεται κανείς σε επαφή με τις ρίζες των φίλων του. Να βλέπει τα μέρη που μεγάλωσε, τους γονείς του, το πατρικό του, τα δέντρα στον κήπο του.

Βλέποντας τη μητέρα της φίλης μου και τη φωτογραφία του πατέρα της, είδα την προέλευση αυτών των ψυχικών χαρισμάτων που μου είχαν κάνει εντύπωση. Έτσι, απέκτησαν ένα βάθος, μια άλλη οντότητα, μια διαχρονικότητα, σαν να ήταν μια πνευματική γενεαλογία που χάνεται στον χρόνο.

Η φιλία για μένα ήταν πάντα σταθερή αξία ύψιστης σημασίας όπου σε ένα ήπιο συναισθηματικό κλίμα στο οποίο δεν εμπλέκονται έντονες (και επείγουσες, για πολλούς, ανάγκες) μπορεί κανείς να εξασκήσει την τέχνη της αγνής αγάπης και προσφοράς, χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς όρους.

Σχετικά, παραθέτω ένα μικρό αγαπημένο μου διάλογο:

Λέει ο ’ναντα, ο μαθητής του Βούδδα, στον Βούδδα:
-Δάσκαλε, η πνευματική φιλία πρέπει να είναι το ήμισυ της πνευματικής ζωής;
-Όχι, ’ναντα, είναι ολόκληρη η πνευματική ζωή.



Κλείνοντας, παραθέτω ένα σχόλιο της εγγονής της αδελφής της φίλης μου (γιαγιάς πριν καλά-καλά κλείσει τα 50).
Μια πεντάχρονη μιλώντας για την 15 ημερών αδελφούλα της:

-Η Μαρία είναι πολύ φτηνιάρα.
-Τι εννοείς, παιδί μου; Λέει η μαμά.
-Συνέχεια φτύνει.
Άβαταρ μέλους
angela_al
Δημοσιεύσεις: 2334
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 1:03 pm
Τοποθεσία: Λάρισα

Re: Κρήτη, μαντινάδες και αγριοκερασιές...

Δημοσίευση από angela_al »

spiros έγραψε: Το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό να έρχεται κανείς σε επαφή με τις ρίζες των φίλων του. Να βλέπει τα μέρη που μεγάλωσε, τους γονείς του, το πατρικό του, τα δέντρα στον κήπο του.

Βλέποντας τη μητέρα της φίλης μου και τη φωτογραφία του πατέρα της, είδα την προέλευση αυτών των ψυχικών χαρισμάτων που μου είχαν κάνει εντύπωση. Έτσι, απέκτησαν ένα βάθος, μια άλλη οντότητα, μια διαχρονικότητα, σαν να ήταν μια πνευματική γενεαλογία που χάνεται στον χρόνο.

Η φιλία για μένα ήταν πάντα σταθερή αξία ύψιστης σημασίας όπου σε ένα ήπιο συναισθηματικό κλίμα στο οποίο δεν εμπλέκονται έντονες (και επείγουσες, για πολλούς, ανάγκες) μπορεί κανείς να εξασκήσει την τέχνη της αγνής αγάπης και προσφοράς, χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς όρους.
Περιουσία ζωής, οι φίλοι της καρδιάς μας...
L' Amor che move il sole e l'altre stelle
Dante Aligieri
Ichor
Δημοσιεύσεις: 818
Εγγραφή: 10 Μάιος 2007 2:58 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Ichor »

Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι το μεγαλείο το έχω νοιώσει σε χωριά, μιλώντας με γιαγιάδες και παπούδες.

Είναι κρίμα που η καθημερινή επαφή με τη γεννιά που φεύγει είναι πια στη σφαίρα της φαντασίας και σε κάποιες σειρές της τηλεόρασης.

Θυμάμαι στο χωριό, τις νύχτες του καλοκαιριού καθισμένες στον κήπο, σε όχι και τόσο περίτεχνα σκαλάκια, τέσσερις γεννιές, από γιαγιά, κόρες, εγγονές, δισέγγονα, να συζητάμε. Αστείες ιστορίες του χωριού, πειράγματα από τη μια στην άλλη..... και η γιαγιά να αρχίζει τις ιστορίες για τα στοιχειά και τις νεράιδες.
Και η "Μαλάμω" το στοιχειό της στέρνας. Κανείς δεν έπρεπε να περάσει νύχτα από τη στέρνα :) :) γιατί θα βγει η "Μαλάμω" και θα σε πάρει....! Και γούρλωναν τα παιδικά ματάκια.

Ιστορίες για το πως οι λεβέντες έκλεβαν τις κόρες.....! :) :)
Ιστορίες του πολέμου, ιστορίες αγάπης, μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα..... γέλια :) , γέλια :) και πειράγματα.... και η φαντασία χτυπούσε κόκκινα....! :) :) :)

Πες μας γιαγιά....!

και το αστείο..... δεν μπορούσα να φύγω να πάω στο σπίτι απέναντι γιατί φοβόμουν το σκοτάδι που μεγαλόπρεπα απλωνόταν στο βάθος....! κι αν βγει κανένα στοιχειό....? Και γέλαγε η μπάμπω.....!

Και όλα σε μια ατμόσφαιρα αγάπης, ζεστασιάς, πραγματικού ενδιαφέροντος....., που όποτε τα θυμάμαι αυτή η γλυκιά ανάμνηση γεμίζει την καρδιά μου, "φορτώνουν οι μπαταρίες" λέει η κόρη μου.

:) :)
Νάσαι καλά Σπύρο μου....!
Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες! Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!! {Βάσω}
η "Εξέλιξη", είναι ο νόμος της Ζωής, ο "αριθμός", είναι ο νόμος του Σύμπαντος, η "ενότητα", είναι ο νόμος του Θεού.
Rainmaker
Δημοσιεύσεις: 5284
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 1:04 pm

Δημοσίευση από Rainmaker »

ΗΚρήτη όπως έχω ξαναπεί είναι από τους αγαπημένους μου προορισμούς για διακοπές!! έχει ότι θές... από ηρεμία και γαλήνη μέχρι τρελό ξεφάντωμα...

Επιστροφή στο “ΤΑΞΙΔΙΑ”