ΤΖΟΡΝΤΑΝΟ ΜΠΡΟΥΝΟ

Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

ΤΖΟΡΝΤΑΝΟ ΜΠΡΟΥΝΟ

Δημοσίευση από Vasoula »

Τζορντάνο Μπρούνο



O Ιταλός Τζορντάνο Μπρούνο υπήρξε φιλόσοφος, ιερέας, κοσμολόγος και αποκρυφιστής. Ο Μπρούνο είναι γνωστός για το μνημονικό του σύστημα, βασισμένο στην οργανωμένη γνώση, και ως πρώιμος υπέρμαχος της ιδέας ενός άπειρου και ομοιογενούς σύμπαντος. Κάηκε στην πυρά ως αιρετικός από την Ιερά Εξέταση, αποτελώντας έτσι για κάποιους τον πρώτο «μάρτυρα της επιστήμης».

Γεννήθηκε στη Νόλα, το 1548, και το πραγματικό του όνομα ήταν Φίλιπο Μπρούνο. Ο πατέρας του, Τζοβάνι Μπρούνο, ήταν στρατιώτης. Στην ηλικία των 11, μετακόμισε στη Νάπολη για να σπουδάσει. Στα 15 του, εντάχθηκε στο Τάγμα των Δομινικανών, παίρνοντας το όνομα Τζορντάνο από τον Τζορντάνο Κρίσπο, τον πνευματικό του δάσκαλο. Συνέχισε τις σπουδές του, ολοκληρώνοντας τη θητεία του ως δόκιμος μοναχός, και έγινε ιερέας του τάγματος, το 1572.

Ενδιαφέρθηκε για τη φιλοσοφία και ήταν ειδικός στην τέχνη της απομνημόνευσης. Τα βιβλία του γράφθηκαν με τη μνημονική τεχνική. Ο Μπρούνο επηρεάστηκε πολύ από τις ιδέες του Ερμή του Τρισμέγιστου, αλλά και την ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου.

Θεωρούσε, ωστόσο, ότι η δική του μυστικιστική αντίληψη για τον ηλιοκεντρισμό ήταν πολύ πιο σημαντική από την αντίληψη του Κοπέρνικου, την οποία ο Μπρούνο έκρινε ως αποκλειστικά μαθηματική. ’λλες σημαντικές επιρροές ήταν ο Θωμάς Ακινάτης, του οποίου τα έργα είχε μελετήσει σε βάθος όντας δόκιμος μοναχός και για τον οποίο πάντα έτρεφε μεγάλο θαυμασμό, ο Αβερρόης, του οποίου η ιδέα για ένα παγκόσμιο μυαλό απηχείται στα έργα του Μπρούνο, ο νεοπλατωνιστής Μαρσίλιο Φιτσίνο και ο Νικόλαος της Κιούζα, με τις απόψεις του για το άπειρο και την απροσδιοριστία. Ο Μπρούνο ανέπτυξε ένα πανθεϊστικό υλοζωιστικό σύστημα, τελείως ασύμβατο με τις χριστιανικές τριαδικές πεποιθήσεις.

Το 1576, εγκατέλειψε τη Νάπολη για να διαφύγει της προσοχής της Ιεράς Εξέτασης. Για τον ίδιο λόγο, έφυγε από τη Ρώμη και το Δομινικανό Τάγμα. Ταξίδεψε στη Γενεύη και μετά από λίγο ενώθηκε με τους Καλβινιστές, προτού αφοριστεί με την πρόφαση ότι προσέβαλε τον φιλόσοφο Antoine de la Faye. Μετά την απολογία του Μπρούνο, ο αφορισμός ανακλήθηκε, αλλά το φθινόπωρο του 1579, βαθιά απογοητευμένος από την καλβινιστική αδιαλλαξία, έφυγε για τη Γαλλία.

Αρχικά ταξίδεψε στη Λυών αλλά δεν μπορούσε να βρει εργασία και στα τέλη του 1579 επισκέφθηκε την Τουλούζ, τότε ισχυρό οχυρό του καθολικισμού, όπου έγινε λέκτορας φιλοσοφίας. Μετά την πικρή εμπειρία στη Γενεύη, προσπάθησε να επιστρέψει στον καθολικισμό, αλλά ο Ιησουίτης ιερέας τον οποίο προσέγγισε, του αρνήθηκε την άφεση αμαρτιών. Όταν η θρησκευτική διαμάχη ξέσπασε στην Τουλούζ, το καλοκαίρι του 1581, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου αρχικά ξεκίνησε ένα κύκλο 30 διαλέξεων για θεολογικά ζητήματα. Εκείνη την εποχή, άρχισε να αποκτά φήμη για την αξιοθαύμαστη ικανότητά του απομνημόνευσης. Τα μνημονικά επιτεύγματα του Μπρούνο βασίζονταν, τουλάχιστον εν μέρει, στο πολυσύνθετο σύστημα μνημονικής που είχε αναπτύξει, αλλά ορισμένοι σύγχρονοί του προτιμούσαν να τα αποδίδουν σε μαγικές δυνάμεις. Τα ταλέντα του προσέλκυσαν την προσοχή του βασιλιά Ερρίκου ΙΙΙ, που προωθούσε μια συμφιλιωτική πολιτική ανάμεσα στα ακραία ρεύματα του καθολικισμού και του προτεσταντισμού.

Στο Παρίσι, απολάμβανε την προστασία των ισχυρών Γάλλων πατρόνων του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημοσίευσε αρκετά έργα, όπως τα "De umbris idearum" (1582), "Ars Memoriae" (1582), "Cantus Circaeus" (1582), βασισμένα στο μοντέλο του περί οργανωμένης γνώσης. Το 1582, ο Μπρούνο δημοσίευσε μία κωμωδία που συνόψιζε μερικές από τις φιλοσοφικές του τοποθετήσεις, με τον τίτλο "Il Candelaio".

Τον Απρίλιο του 1583, πήγε στην Αγγλία, έχοντας μαζί του συστατικές επιστολές από τον Ερρίκο ΙΙΙ, για να εργαστεί για τον Γάλλο πρεσβευτή, Μισέλ ντε Καστελνό. Εκεί επιδίωξε ανεπιτυχώς μία θέση καθηγητή στην Οξφόρδη, όπου ωστόσο έδινε διαλέξεις. Οι θεωρήσεις του προκαλούσαν έντονες διενέξεις, παρ’ όλα αυτά η παραμονή του στην Αγγλία ήταν γόνιμη. Εκείνη την εποχή, ο Μπρούνο ολοκλήρωσε και δημοσίευσε μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του: "La Cena de le Ceneri" (1584), "De la Causa, Principio et Uno" (1584), "De l'Infinito Universo et Mondi" (1584), καθώς και τα "Lo Spaccio de la Bestia Trionfante" (1584) και "De gl' Heroici Furori" (1585). Οι αμφιλεγόμενες απόψεις του Μπρούνο σε συνδυασμό με τον αιχμηρό σαρκασμό του, είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει την υποστήριξη των ισχυρών φίλων του.

Τον Οκτώβριο του 1585, μετά την επίθεση που δέχτηκε η γαλλική πρεσβεία στο Λονδίνο από τον όχλο, επέστρεψε στο Παρίσι με τον Καστελνό, όπου η πολιτική κατάσταση ήταν ιδιαίτερα τεταμένη. Επιπλέον, οι 120 θέσεις του εναντίον της αριστοτελικής φυσικής επιστήμης και τα φυλλάδιά του εναντίον του ρωμαιοκαθολικού μαθηματικού Φαμπρίτσιο Μορντέντε, τον έθεσαν σε δυσμένεια. Το 1586, άφησε τη Γαλλία για τη Γερμανία.

Στη Γερμανία απέτυχε να πάρει θέση διδασκαλίας στο Μάρμπουργκ, αλλά πήρε άδεια να διδάξει στο Βίτενμπεργκ, όπου έδινε μαθήματα για τον Αριστοτέλη για δύο χρόνια. Ωστόσο, με την αλλαγή των ιδεολογικών ρευμάτων, έγινε ανεπιθύμητος και το 1588 πήγε στην Πράγα, όπου για μία ακόμη φορά δεν κατόρθωσε να γίνει καθηγητής. Για σύντομο χρονικό διάστημα δίδαξε στο Χέλμστεντ, αλλά και από εκεί έφυγε όταν αφορίστηκε από τους Λουθηρανούς.

Το έτος 1591 τον βρήκε στη Φρανκφούρτη. Εκεί έλαβε πρόσκληση να επισκεφθεί τη Βενετία από τον πατρίκιο Τζοβάνι Μοτσένιγκο, ο οποίος επιθυμούσε να διδαχθεί την τέχνη της απομνημόνευσης, ενώ άκουσε ότι υπήρχε μία κενή έδρα μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Προφανώς πιστεύοντας ότι η Ιερά Εξέταση μπορεί να είχε χάσει τα ίχνη του, επέστρεψε στην Ιταλία.

Αρχικά πήγε στην Πάδοβα, όπου δίδαξε για λίγο και έκανε ανεπιτυχώς αίτηση για την έδρα μαθηματικών, η οποία ένα χρόνο αργότερα ανατέθηκε στον Γαλιλαίο. Ο Μπρούνο δέχτηκε την πρόσκληση του Μοτσένιγκο και μετακόμισε στη Βενετία τον Μάρτιο του 1592. Για δύο περίπου μήνες, υπήρξε κατ’ οίκον διδάσκαλος του Μοτσένιγκο. Όταν ο Μπρούνο ανακοίνωσε στον οικοδεσπότη του την πρόθεσή του να φύγει, ο τελευταίος ο οποίος ήταν ανικανοποίητος από τη διδασκαλία και είχε αναπτύξει έχθρα εναντίον του Μπρούνο, τον κατήγγειλε στην Ιερά Εξέταση της Βενετίας, η οποία, στις 22 Μαΐου 1592, τον συνέλαβε. Μεταξύ των πολυάριθμων κατηγοριών για βλασφημία και αίρεση, συμπεριλαμβάνονταν η πεποίθησή του για την πολλαπλότητα των κόσμων, καθώς και κατηγορίες για ηθική παρεκτροπή. Ο Μπρούνο υπερασπίστηκε δεινά τον εαυτό του, τονίζοντας τον φιλοσοφικό χαρακτήρα κάποιων από τις απόψεις του, αρνούμενος άλλες και παραδεχόμενος ότι είχε αμφιβολίες για ορισμένα δογματικά ζητήματα. Η Ιερά Εξέταση της Ρώμης, ωστόσο, ζήτησε τη μεταφορά του στη Ρώμη. Ύστερα από μερικούς μήνες και αρκετές υπεκφυγές, οι βενετικές αρχές διστακτικά συναίνεσαν και ο Μπρούνο στάλθηκε στη Ρώμη τον Φεβρουάριο του 1593.

Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δίκης του στη Ρώμη, παρέμεινε φυλακισμένος. Ορισμένα σημαντικά ντοκουμέντα σχετικά με τη δίκη χάθηκαν, αλλά κάποια άλλα έχουν διασωθεί, μεταξύ αυτών και μία σύνοψη των πρακτικών που ανακαλύφθηκε το 1940. Οι πολυπληθείς κατηγορίες εναντίον του Μπρούνο, βασισμένες σε κάποια από τα βιβλία του και σε μαρτυρίες, συμπεριλάμβαναν βλασφημία, ανήθικη διαγωγή και αίρεση σε ζητήματα δογματικής θεολογίας.

Ο Μπρούνο συνέχισε την υπερασπιστική γραμμή της Βενετίας, η οποία συνίστατο στην αποδοχή των δογματικών κηρυγμάτων της Εκκλησίας και ταυτόχρονα την προσπάθεια διατήρησης της φιλοσοφίας του. Τη δίκη του επέβλεπε ο ιεροεξεταστής Καρδινάλιος Μπελαρμίνε που ζήτησε πλήρη αποκήρυξη, την οποία ο Μπρούνο αρνήθηκε. Αντιθέτως, έκανε μάταια έκκληση στον Πάπα Κλεμέντιο VIII, ελπίζοντας να σωθεί με μία μερική αποκήρυξη. Ο Πάπας τέθηκε υπέρ της καταδίκης του Μπρούνο. Ο Μπρούνο κηρύχθηκε αιρετικός και παραδόθηκε στις κοσμικές αρχές στις 8 Φεβρουαρίου 1600. Στη δίκη του, άκουσε την ετυμηγορία πεσμένος στα γόνατα, στη συνέχεια σηκώθηκε και είπε: «Πιθανόν εσείς, κριτές μου, να ανακοινώνετε την καταδίκη εναντίον μου με μεγαλύτερο φόβο απ’ ό,τι τη δέχομαι εγώ». Ένα μήνα αργότερα, στις 17 Φεβρουαρίου 1600, κάηκε στην πυρά.

@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: ΤΖΟΡΝΤΑΝΟ ΜΠΡΟΥΝΟ

Δημοσίευση από Vasoula »

Τζορντάνο Μπρούνο, ο μάρτυρας της ελεύθερης σκέψης


Πάνε 402 χρόνια, από την ημέρα που στην Πλατεία των Λουλουδιών (τι ειρωνεία αλήθεια!) στη Ρώμη, άφηνε την τελευταία του πνοή ο "παγκόσμιος" φιλόσοφος από την Νόλα της Καμπανίας Jordano Bruno, επάνω στο ικρίωμα της πυράς, επειδή υπερασπίστηκε τις ιδέες του όσο ελάχιστοι στο κόσμο.

Λίγα, σχεδόν τίποτα, δεν είναι γνωστά για τον ίδιο καθώς και για το έργο του. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τον οργανισμό της "Νέας Ακρόπολης" γιατί είναι ο μόνος οργανισμός που γνωρίζω που έκανε την προσπάθεια να μεταφράσει στα Ελληνικά 2 από τα έργα του J. Bruno και να "θυμίσει" στους 'Ελληνες αναζητητές της "Εν τω Παντί Αλήθειας" την προσπάθεια του Ιταλού φιλόσοφου.

Η ζωή του και η σκέψη του μου κίνησε το ενδιαφέρον από πολύ νωρίς. Η σκέψη του δε, έγινε σκέψη μου σε πάρα πολλά σημεία (αν όχι σε όλα). Μαζί με τα έργα της Ελένης Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, του Πλάτωνα και του Χάρη Μπαλόγλου, τα οποία κατά έναν "μαγικό" ή "θαυμαστό" τρόπο αλληλοσυνδέονται και αλληλοσυμπληρώνονται, μου φωτίζουν τον δρόμο της Εσωτεριστικής μου αναζήτησης.

'Ηταν το 1548 που γεννήθηκε. Το όνομά του δε, ήταν Φίλιππος Μπρούνο με το οποίο δεν έμελλε να γίνει παγκοσμίως γνωστός. Το Jordano, το έλαβε το 1572 όταν έγινε ιερέας του τάγματος των Δομινικανών. Στο τάγμα αυτό μπήκε το 1559 σε ηλικία μόλις 15 ετών!
Πατέρας του ήταν ο Τζιοάν Μπρούνο, στρατιωτικός στην υπηρεσία των Ισπανών στη Νάπολη και μητέρα του ήταν η Λίσσα Σαβολίνι.

Από μικρό παιδί "έβλεπε" πνεύματα (όπως και η Μπλαβάτσκυ!). Ο ίδιος ο Μπρούνο μας λεει ότι κάποτε σε αυτή τη μικρή ηλικία ο πατέρας του τον επήγε στη περιοχή Σικάλα στον Βεζούβιο, η οποία περιοχή από μακριά φαινόταν "γυμνή" και άγονη, όμως φτάνοντας στη Σικάλα ο μικρός Τζορτάνο βρήκε τα πάντα σε αφθονία, ενώ πριν φτάσουν με τον πατέρα του από μακριά κοιτάζοντας την περιοχή, η εικόνα που έβλεπε ήταν άλλη.

"Τότε κατάλαβα για πρώτη φορά ότι η θέα μπορεί και να απατά" μας λεει ο ίδιος και άρχισε να αναρωτιέται "ποιος είναι ο λόγος της βεβαιότητας;"

Το 1576 έμαθε ότι οι απόψεις του και οι ιδέες του είχαν θεωρηθεί αιρετικές, από τους άλλους μοναχούς και ότι θα κινούσαν την διαδικασία της σύλληψής του. Αυτός ήταν ο λόγος για να αρχίσει ο Μπρούνο να ζει μια ζωή μέσα στην περιπλάνηση.

Ο Μπρούνο δέχθηκε μεγάλη επίδραση από μεριάς του πρώτου διδασκάλου του, Φραγκίσκου Πατρίτσι (1529 - 1597). Ο Πατρίτσι δίδασκε φιλοσοφία στη Φεράρα και στη Πάντοβα. Μυήθηκε από αυτόν στον "ΕΚΛΕΚΤΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟ" και στον "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟ".
'Ηταν τέτοια η προσήλωση του Μπρούνο στον Πλατωνισμό, που ήταν απόλυτα φυσιολογικό να αναπτύξει μια "πολεμική" κατά του Αριστοτελισμού, της Αριστοτέλειας Λογικής και των Σχολαστικών.

Επιχειρεί ο Μπρούνο να αναπτύξει μια ευρύτερη σύνθεση φιλοσοφικών αντιλήψεων. Το προσπαθεί συνδυάζοντας τα περί Πλατωνικής Ψυχής και τις Πλατωνικές εν γένει θεωρίες με την Ηλιοκεντρική θεωρία των Πυθαγορείων, τον Ατομισμό του Δημόκριτου και τον Μυστικισμό του Πλωτίνου.

Για τον Μπρούνο το Σύμπαν και ο Θεός, είναι έννοιες ΤΑΥΤΟΣΗΜΕΣ.

Περιπλανήθηκε σε πάρα πολλά μέρη της Ευρώπης όπως Φραγκφούρτη, Λονδίνο, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένοβα, Βενετία και άλλες πολλές. Στη Τουλούζη απέκτησε δική του έδρα στο εκεί πανεπιστήμιο και έλαβε θέση και στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Και τα δύο όμως δε τα κράτησε πολύ, λόγο των θέσεων που εξέφραζε, καθώς και της πολεμικής που είχε αναπτύξει κατά του Αριστοτέλη.

Μη ξεχνάμε ότι την εποχή του Μεσαίωνα ο ΜΟΝΟΣ που ήταν αποδεκτός ήταν ο Αριστοτέλης και ίσως σε αυτόν να οφείλουμε την σκοτεινή αυτή εποχή με τους τόσους θανάτους όλων όσων προσπάθησαν να ρίξουν έστω και λίγο φως στα σκοτεινά σχέδια της "λογικής" και του Παπισμού.

Ο Μπρούνο λοιπόν λόγο της ανατροφής του στο μοναστήρι των Δομινικανών, στη μύηση που δέχθηκε από τον πρώτου δάσκαλο τον Πατρίτσι επάνω στο Χριστιανικό Μυστικισμό και στον Πλατωνισμό, δεν μπορούσε να δεχθεί την άποψη του Αριστοτέλους περί "υπάρξεως ενός πεπερασμένου ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ σύμπαντος κόσμου". Ο Μπρούνο πίστευε στην παντοδυναμία του Θεού στο να δημιουργεί απεριόριστους κόσμους. Θεωρούσε λοιπόν ως βλασφημία την άποψη του Αριστοτέλη (πατέρα της λογικής), έναντι του ΑΠΕΙΡΟΥ ΟΝΤΟΣ. Οι θέσεις και οι απόψεις του Τζορτάνο Μπρούνο τον κατέστησαν ως ηρωική και προφητική προσωπικότητα που επηρέασε και επέδρασε επάνω σε μεταγενέστερους φιλοσόφους όπως ο Σπινόζα (1632- 1677), ο Νεύτωνας (1643- 1727), ο Λάϊμπνιτς (1646- 1716), ο Γκαίτε (1749- 1832), ο Σέλλινγκ (1775- 1854) και πολλούς άλλους.

Ας παρακολουθήσουμε τώρα την πορεία προς την πυρά.

'Ηταν Μάρτης του 1592 όταν ο κόμης Τζιοβάνι Μονσενίγκο τον κάλεσε στο παλάτι του στη Βενετία ζητώντας να τον βοηθήσει ο Μπρούνο επάνω στη μελέτη της Μνημονικής και στα έργα του Ραϋμόνδου Λούλλου.

Ο Μονσενίγκο ήταν σύμβουλος Ιεροεξεταστής. 'Ετσι έπεσε ο Μπρούνο στα χέρια του φρικτού οργάνου επιβολής της θέλησης του Πάπα και της Λογικής του Αριστοτέλους.

Συνελήφθη στις 23 Μαΐου 1592 και στις 23 Φεβρουαρίου 1593 μεταφέρεται αλυσοδεμένος στην Ρώμη, όπου για 7 ολόκληρα χρόνια κρατήθηκε φυλακισμένος και βασανιζόμενος.
Στις αρχές του 1599 εξετάσθηκε από τον Ιησουίτη ιεροεξεταστή Bellarmin που είχε καταδικάσει τον Κοπέρνικο, και τον Γαλιλαίο. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1599 ο Μπρούνο οδηγήθηκε εμπρός σε 9 καρδινάλιους, 6 επισκόπους και έναν συμβολαιογράφο. Δεν κατάφεραν να τον κάνουν ν' αρνηθεί ΤΙΠΟΤΑ από τα πιστεύω του.

Στις 20 Ιανουαρίου 1600, του δικαστηρίου προήδρευσε ο ίδιος ο πάπας Κλήμης Η' (1592- 1605). Και πάλι αρνήθηκε να ανακαλέσει τα πάντα.

Στις 8 Φεβρουαρίου 1600 ο ήρωας αυτός του πνεύματος, παραδόθηκε στην κοσμική εξουσία για "να τιμωρηθεί με τον επικρατέστερο τρόπο, χωρίς να χυθεί αίμα", δηλαδή να καεί ζωντανός!
Η ημέρα της εκτέλεσής του ορίσθηκε η 17η Φεβρουαρίου στην Campo di Fiori (πλατεία ανθέων) στο κέντρο της Ρώμης. Τον θάνατο τον αντίκρισε με περισσή αταραξία , ως άλλος Αρχιμήδης, λέγοντας στους εκτελεστές του:


"'Ισως ο φόβος σας να με καταδικάσετε, είναι μεγαλύτερος από τον δικό μου στο να δεχθώ την απόφασή σας."

Αυτός ίσως και να είναι ένας από τους λόγους που το έκαψαν με την γλώσσα του δεμένη!!! Λέγετε ότι πριν της εκτελέσεως δεμένος καθώς ήταν του πρόσφεραν τον εσταυρωμένο να τον ασπαστεί, αλλά εκείνος έστρεψε την κεφαλή του στο πλάι.Πολύ πριν από την εκτέλεσή του είχε προετοιμαστεί γι'αυτήν, λέγοντας στο έργο του "Περί Μονάδος":


"… Προτίμησα έναν θαρραλέο θάνατο, από μία δειλή ζωή…"

Στον τόπο του μαρτυρίου του υπάρχει σήμερα ο ανδριάντας του.

Είναι τόσα που θα μπορούσα να αναφέρω για τον Τζορντάνο Μπρούνο, η σκέψεις του και οι ιδέες του είναι πράγματι ένας "ποταμός". 'Ενας ποταμός που μπορεί κατά τον Ηράκλειτο να μη μπορούμε να κάνουμε μπάνιο δύο φορές στο ίδια νερά του, αλλά που αν καταφέρουμε και βουτήξουμε έστω μία φορά, δε θα θελήσουμε ΠΟΤΕ να τον αποχωρισθούμε!

Δικαιολογημένο λοιπόν το όνομα του ποταμού που φέρει, Jordano = Ιορδάνης, ο ποταμός που βαπτίστηκε ο Ιησούς και που αλληγορικά, αν βαπτισθούμε και εμείς στις ιδέες , στους 'Απειρους Κόσμους που πίστευε ο Μπρούνο, θα μας ανοιχθούν για να γίνουμε και εμείς μόνοι κάτοικοί τους.

…ο Θεός είναι ένας ΚΥΚΛΟΣ,
που το κέντρο αυτού του κύκλου είναι ΠΑΝΤΟΥ,
ενώ η περιφέρεια του ΠΟΥΘΕΝΑ…



http://www.esoterica.gr/articles/contri" onclick="window.open(this.href);return false; ... /bruno.htm



Ο Μπρούνο υποστήριζε την απειρία του Σύμπαντος, την ύπαρξη πολλαπλών κόσμων, και την ηλιοκεντρική θεωρία. Υποστήριζε πως η ενοποιός ουσία των πάντων είναι ο Θεός, αλλά αρνιόταν τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού. Θεωρεί πως η θρησκεία είναι μέσο καθοδήγησης των αμαθών.

http://el.wikipedia.org/" onclick="window.open(this.href);return false;


@};-
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29912
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: ΤΖΟΡΝΤΑΝΟ ΜΠΡΟΥΝΟ

Δημοσίευση από Ταρούλα »

@};-
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:

Επιστροφή στο “BIOΓΡΑΦΙΕΣ”