ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

ΜΑΝΚΑΙΝ ΚΑΙ ΑΒΕΛΟΥΧΑΡ

Φεύγοντας η Ευάν από την Γη μέσα στη δίνη Φωτός η μαγνητική έλξη ξεκόλλησε μεγάλα κομμάτια από το έδαφος της Γης τα οποία μπήκαν και αυτά σε τροχιά.
Όσο όμως η φωτεινή δίνη ανέβαινε στο διάστημα πολλά άλλα χημικά υλικά και αέρια του Σύμπαντος ενώνονταν με αυτά της Γης και σιγά σιγά σχημάτισαν ένα νέο Αστέρι το οποίο άρχισε να περιφέρεται γύρω από τον πλανήτη. Το νέο αστέρι έγινε ο δορυφόρος της Γης που θα εξυπηρετούσε σαν ενδιάμεσος σταθμός πριν την άνοδο στην Ευφραντία.
Με την δημιουργία του δορυφόρου η πορεία της Ευάν τερματίστηκε και εκείνη βρέθηκε σε αυτό τον νέο χώρο, που έμελλε να υποδεχτεί εκείνες τις ψυχές που θα έρχονταν εκεί για κάθαρση και εξέλιξη. Το νέο αστέρι ονομάστηκε Λούνα και ήταν ορατό και από την Γη. Ταυτόχρονα όμως δημιουργήθηκε και μια πύλη που οδηγούσε σε άλλα αόρατα επίπεδα και εκείνα ήταν τα επίπεδα της Μοράντια όπου οι εξελίξεις των νέων ψυχών θα λάβαιναν χώρα.
Ο ρόλος της Ευάν στην Μοράντια θα ήταν σημαντικός όπως του Αδάμ στη Γη. Φωτεινές υπάρξεις του Συμπαντικού κύκλου θα κατέβαιναν στην Μοράντια και θα δημιουργούσαν τα διαχωριστικά επίπεδα για την κατάταξη κάθε ψυχής που ο Αδάμ θα είχε μυήσει στην δυναμική της ανάπτυξης της Διάνοιας. Αυτά θα ήταν τα Άτομα.!!!
Όσοι όμως παρέμεναν σε ζωώδη κατάσταση δεν θα ανέβαιναν στην Μοράντια αλλά τελειώνοντας το γήινο βίο τους θα κατέληγαν σε ένα χαμηλότερο επίπεδο της Γης και μέσα από αέναους κύκλους ζωής και θανάτου ίσως κάποια στιγμή κατάφερναν να περάσουν σε ανώτερο εξελικτικό στάδιο.
Η ύλη στην Μοράντια ήταν εντελώς διαφορετική. Ήταν πιο εύπλαστη και έπαιρνε χιλιάδες μορφές και σχήματα που πυροδοτούσε η ίδια η Νόηση.
Η Ευάν έκανε πρακτική πολλές ώρες και είχε απεριόριστη βοήθεια από τρείς φωτεινές οντότητες τον Μιθραζήλ, τον Ευήλιο και τον Ραζιήλ.
Προετοιμαζόταν μαζί με τις παραπάνω Οντότητες για τον ρόλο του Κριτή των Ψυχών που θα έρχονταν στην Μοράντια. Όσες ψυχές αντιλαμβάνονταν, ότι δεν ήταν όπως τα ζώα που υπήρχαν γύρω τους και ανέπτυσσαν την νέα δομή σκέψης, που ο Αδάμ θα τους εμφύτευε στον εγκέφαλο σε ειδική τελετή μύησης, μπορούσαν να εξελιχθούν σε άτομα στην μακρά πορεία του βίου τους.

Εντωμεταξύ στην Γη ο Αδάμ είχε συναντηθεί με πολλές ντόπιες φυλές. Στις περισσότερες ο νους ήταν ζωώδης και δεν διέφερε από τα ζώα που κυνηγούσαν για τροφή. Υπήρχαν όμως και κάποιες που έδειχναν ελαφρά σημάδια αντίληψης.
Σε όλες τις φυλές τόσο ο Αδάμ όσο και εκείνοι που τον ακολουθούσαν έκαναν μεγάλη εντύπωση και προκαλούσαν φόβο γιατί ήταν πανύψηλοι με τεράστια δύναμη.
Ποτέ δεν έμεναν για πολύ σε ένα μέρος αλλά από όπου περνούσαν κάποιοι από τις ντόπιες φυλές εντυπωσιασμένοι από τον πανύψηλο άνδρα που στα μάτια τους φάνταζε κάποιος θεός τον ακολουθούσαν όπου πήγαινε. Ο Αδάμ τους μιλούσε για τα αστέρια, τον Ήλιο τον Θεό. Τους μάθαινε για τις εποχές και τις αλλαγές της Γης.
Τους δίδασκε να χρησιμοποιούν εργαλεία για να σκαλίζουν και να καλλιεργούν την Γη και όταν έβλεπε, ότι κάποιοι αφομοίωναν αυτά που έλεγε, τότε τους οδηγούσε σε ένα ύψωμα και αφού εκείνοι γονάτιζαν τους άγγιζε στην βάση του κρανίου τους με τα δύο του χέρια και μετά φυσούσε δυνατά στην κορυφή του κεφαλιού τους.
Έπειτα από αυτή την διαδικασία όσοι έπαιρναν «το Χρίσμα» από τον Αδάμ ένοιωθαν, και έβλεπαν τα πάντα διαφορετικά. Ένοιωθαν σαν να είχαν πρόσβαση σε μια ιδιαίτερη γνώση που μέχρι εκείνη την στιγμή τους ήταν άγνωστη.
Η ομιλία τους δεν ήταν πια με άναρθρες κραυγές ή ήχους αλλά άρχιζαν να αρθρώνουν λέξεις, να κάνουν συλλογισμούς και σκέψεις.
Έτσι άρχισαν σιγά σιγά να πληθαίνουν και από όπου περνούσαν πολλοί τους ακολουθούσαν. Κάποιες φορές όμως υπήρχαν και αρχηγοί φυλών με άγρια ένστικτα που μόλις έβλεπαν την ομάδα του Αδάμ να πλησιάζει έπαιρναν πρόχειρα ρόπαλα από πέτρες και ξύλα που είχαν φτιάξει και ορμούσαν καταπάνω τους κραυγάζοντας.
Όμως ο Αδάμ δεν κτυπούσε κανένα. Έριχνε μια ματιά στον αρχηγό της φυλής και με την Δύναμη της Θέλησης του μόνο, τον έκανε να πετάει το ρόπαλο και να γονατίζει.
Ο Αδάμ τους εξηγούσε τότε, ότι αν ήθελαν μπορούσαν να τους ακολουθήσουν ειδάλλως ήταν όλοι ελεύθεροι να γυρίσουν στην παλιά τους ζωή.
Πολλοί επέλεγαν να τους ακολουθήσουν, γιατί η δύναμη του Αδάμ ήταν για τους περισσότερους τρομακτική και τους προκαλούσε φόβο αυτός ο πανύψηλος γίγαντας.
Ο Αδάμ ήταν δίκαιος προς όλους και είχε καταφέρει να κρατήσει τους δικούς του μακριά από το δηλητήριο του Λουσέφερ.
Εκείνος όμως κρυμμένος σε σπηλιές παρακολουθούσε συνεχώς τον Αδάμ και περίμενε την στιγμή να βρει τρόπο για να δημιουργήσει αντιζηλία και διάσπαση σε αυτούς που ήταν μαζί του.
Κάποια στιγμή ο Αδάμ αποφάσισε να εγκατασταθούν οριστικά σε μια περιοχή που είδε, ότι είχε πολλή βλάστηση, κυνήγι, τρεχούμενο νερό και να φτιάξουν εκεί ένα μικρό χωριό. Έτσι φτιάχτηκαν πέτρινες καλύβες, χαράχθηκαν αυλάκια για να τρέχει το νερό και ένας μικρός βωμός όπου εκεί ο Αδάμ έκαιγε κάποια χόρτα και ευχαριστούσε εκείνον που ποτέ δεν ξέχασε, εκείνον που αγαπούσε από τα βάθη της ύπαρξης του για την βοήθεια που πάντα του παρείχε. Κάποιες φορές άφηνε την καρδιά του να τρέξει μακριά στην Μοράντια και να αγγίξει την Ζωή του, την Ευάν. Όμως αυτό γινόταν στιγμιαία, γιατί η δημιουργός Σοφία είχε επιστήσει την προσοχή και στον Αδάμ και στην Ευάν να μη επικοινωνούν, γιατί θα τους εμπόδιζε αυτό στην ολοκλήρωση της αποστολής τους μια και η δομή τόσο στην Γη όσο και στην Μοράντια ήταν εντελώς διαφορετική και αυτό λόγω της σύνδεσης που είχαν μεταξύ τους θα τους περιόριζε στο εξελικτικό σχέδιο.
Η γήινη σύντροφος του Αδάμ ήταν ήρεμη με απεριόριστη υπομονή και αγαπούσε τον Αδάμ πάρα πολύ. Ο Αδάμ αγαπούσε και αυτός την Εύα, γιατί ήταν μέρος του γήινου εαυτού του, όμως αυτό το γήινο κομμάτι του έμελλε να μείνει στη Γη και να ενσωματωθεί μαζί της σαν η Μητέρα κάθε έμβιου πλάσματος. Η Εύα και ο πλανήτης Γη θα ήταν στο μέλλον η Γαία, η ψυχή του πλανήτη, και όταν ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου θα ανέβαιναν ως Γαία στην Ευφραντία.
Η ζωή στο μικρό χωριό κυλούσε με αρμονία και γαλήνη αλλά αυτό σύντομα έμελλε να αλλάξει.
Ο Αδάμ είχε αποκτήσει 2 παιδιά από την Εύα αλλά και όλους όσους είχε μυήσει στα μυστήρια της ζωής τους θεωρούσε παιδιά του και τους φερόταν πατρικά.
Ο πρώτος του γιός ήταν ο Μανκαίν και ο δεύτερος ο Αβελουχάρ.
Ο Αδάμ είχε αναθέσει διάφορες εργασίες στους γιούς του, όπως και σε κάθε άλλον στην κοινότητα που είχαν δημιουργήσει και τα αγαθά που τους έδινε η γη μοιραζόντουσαν δίκαια σε όλους κάνοντας πάντα προσφορές στον αγαπημένο προστάτη τους.



Μια ημέρα ο Μανκαίν αφού τέλειωσε τις αγροτικές του ασχολίες κάθισε κάτω από ένα δένδρο για να ξεκουραστεί. Τότε άκουσε μέσα από τα φυλλώματα ένα σύρσιμο και σε λίγο πρόβαλε το κεφάλι ενός φιδιού. Ο Μανκαίν πετάχτηκε γρήγορα επάνω και άρπαξε μια πέτρα για να κτυπήσει το ερπετό.
Τότε άκουσε μέσα του μια φωνή να του λέει να μη φοβάται γιατί δεν επρόκειτο να του κάνει κακό.
Τότε το φίδι που ήταν ο Λουσέφερ άρχισε να του διηγείται από πού προήλθε αυτός και ο Αδάμ και ότι κάποτε προσπαθώντας να γλυτώσει μια γυναίκα που αγαπούσε από μια αρπαγή δέχθηκε την κατάρα του Αδάμ να σέρνεται στην Γη σαν φίδι. Ο Αδάμ έλεγε ότι ήταν δίκαιος αλλά μόνο με όσους έκαναν αυτό που εκείνος πρόσταζε. Παράδειγμα εσύ και ο αδελφός σου συνέχισε ο Λουσέφερ. Εκείνος είναι πάντα υπάκουος και κάνει αυτό που θέλει ο πατέρας του χωρίς καμία αντίρρηση. Εσύ πόσες φορές έχεις αντιδράσει με κάποιες απαιτήσεις του;; πόσες φορές θέλησες να δράσεις με τον δικό σου τρόπο σε κάποια πράγματα και εκείνος σε εμπόδισε;; ακόμα και στις προσφορές στον θεό εσύ προσφέρεις καρπούς, ο αδελφός σου μικρά ζώα. Ο Αδάμ επικροτεί αυτές τις θυσίες, γιατί θεωρεί την προσφορά αίματος σαν θυσία πολυτιμότερη. Ποτέ δεν θα γνωρίσεις αληθινά τον εαυτό σου αν δεν φύγεις από την κοινότητα και να τολμήσεις κάτι διαφορετικό.
Τα λόγια του Λουσέφερ έβρισκαν εύφορο έδαφος στην καρδιά του Μανκαίν, γιατί όλα όσα του έλεγε τα είχε σκεφθεί και εκείνος. Σκεφτόταν, ότι ο Αδάμ είχε ιδιαίτερη προτίμηση στον αδελφό του, γιατί ήταν πειθήνιος και δεν έφερνε ποτέ καμία αντίρρηση.
Ο Λουσέφερ χάθηκε στο φύλλωμα του δένδρου και ο Μανκαίν αποφάσισε να φύγει από την κοινότητα. Κάποτε κυνηγώντας είχε τραβήξει αρκετά μακριά και είχε δει από ένα ψηλό λόφο μια μεγάλη κοιλάδα με κάποιες καλύβες από τις οποίες έβγαινε καπνός. Σίγουρα κάποιοι θα έμεναν εκεί. Τότε αποφάσισε να φύγει μακριά από όλους και ας γινόταν ότι ήθελε.!!!
Μάζεψε λίγα πράγματα και τράβηξε προς την κοιλάδα. Καθώς περνούσε από ένα χωράφι αρκετά μακριά από την καλύβα τους συνάντησε τον Αβελουχάρ.
Που πηγαίνεις;; τον ρώτησε εκείνος έκπληκτος.
Φεύγω!!! Αποκρίθηκε Ο Μανκαίν κοφτά και συνέχισε τον δρόμο του.
Ο Αβελουχάρ έτρεξε πίσω του και προσπάθησε να τον εμποδίσει. Ξανασκέψου το του είπε. Σκέψου την πίκρα της Εύας και του Αδάμ. Είσαι ο πρώτος τους γιός.
Ο Μανκαίν σήκωσε τους ώμους του αδιάφορα και τον έσπρωξε.
Ο Αβελουχάρ επέμενε και του εμπόδιζε τον δρόμο με κάθε τρόπο. Τότε γεμάτος θυμό ο Μανκαίν τον έσπρωξε με δύναμη. Εκείνος έχασε την ισορροπία του και κτύπησε το κεφάλι του με δύναμη σε κάποιο βράχο. Σε λίγα λεπτά ο βράχος γέμισε με το αίμα του και ο Αβελουχάρ κείτονταν νεκρός.
Ο Μανκαίν χλόμιασε, γιατί ποτέ δεν θέλησε να τον σκοτώσει απλά θέλησε να τον απομακρύνει από τον δρόμο του.
Εκείνη την στιγμή η γη ταρακουνήθηκε και πολλές πέτρες άρχισαν να πέφτουν από τους κοντινούς λόφους. Μια τον βρήκε στο μάγουλο και το έσκισε.
Τότε εμφανίστηκε ο Αδάμ. Βλέποντας τον ένα γιό του νεκρό και τον άλλο να ετοιμάζεται να φύγει έβγαλε μια κραυγή πόνου και φώναξε:

«Το αίμα του αδελφού σου θα είναι πάντα επάνω σε σένα και τους απογόνους σου. Το αίμα αθώου θα σε στιγματίσει στους αιώνες»

Είσαι άδικος φώναξε τότε με απελπισία ο Μανκαίν. Δεν τον σκότωσα!! Τον έσπρωξα για να φύγει, γιατί με εμπόδιζε να προχωρήσω, και πέφτοντας χτύπησε στο κεφάλι.
Πάντα όμως έβλεπες μονόπλευρα.!! Ποτέ δεν άκουγες και κάποιον άλλον.!!!
Θέλησα να φύγω, γιατί με έπνιγε η παρουσία σου. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα από όσα εγώ ήθελα αλλά έπρεπε να σε υπακούω τυφλά όπως ο Αβελουχάρ, όπως κάνεις και συ με κάποιον θεό που σου ζητά υπακοή, όπως λες, και αίμα.!!!
Δεν ζητά αίμα ο θεός Μανκαίν απάντησε τότε βλοσυρά ο Αδάμ αλλά ο Λουσέφερ και το δηλητήριο που σε πότισε με τα λόγια του για να γίνεις αδελφοκτόνος.
Ο Αδάμ μάζεψε το νεκρό σώμα του γιού του και γύρισε πίσω στην κοινότητα ενώ ο Μανκαίν συνέχισε τον δρόμο του για την κοιλάδα.

Στην κοινότητα έπεσε μεγάλη αναταραχή από το θάνατο του Αβελουχάρ και η Εύα θρηνούσε με απόγνωση για τον χαμό των παιδιών της.
Κάποιοι προσφέρθηκαν να πάνε να βρουν και να συλλάβουν τον Μανκκαίν και να τον φέρουν πίσω για να τιμωρηθεί για την πράξη του αλλά ο Αδάμ δεν τους άφησε.
Έχει μακρύ δρόμο μπροστά του για να κατανοήσει τι έκανε και να μετανιώσει για αυτό αποκρίθηκε ο Αδάμ. Δεν έχει σημασία που δεν το έκανε με τα χέρια του αλλά η στάση του και η πρόθεση του ήταν ο θάνατος του Αβελουχάρ, γιατί ο θυμός και η ζήλεια είχαν καταλάβει κάθε εκατοστό της ύπαρξης του.
Δεν τον θέλω πια εδώ, γιατί η μόλυνση που έχει από τον Λουσέφερ μπορεί να μεταδοθεί και σε άλλους.
Ο Αδάμ είχε δίκιο, γιατί ο θάνατος του Αβελουχάρ από το θυμός και τη ζήλεια που τον προκάλεσαν άνοιξαν τον δρόμο για τα δεινά της ανθρωπότητας μαζί με τους απογόνους του Μανκαίν (Mankind)
Τα χρόνια που ακολούθησαν στιγματίστηκαν από το δηλητήριο του Λουσέφερ μέχρι που αυτό έγινε ένα μεγάλο απόστημα που μόλυνε συνεχώς τη γη.!!!!

Κάποια στιγμή όμως ο Λουσέφερ βλέποντας τις συνθήκες που δημιούργησε στη γη ένοιωσε μια δυνατή θλίψη. Αν μπορούσε θα τα άλλαζε όλα και θα έφτιαχνε την γη Ευφραντία τώρα όμως ήταν πολύ αργά. Το καταστροφικό του έργο είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σε όλους τους κατοίκους της γης με ολέθρια αποτελέσματα.
Όσο και να δικαιολογούσε στον εαυτό του, ότι όλα ήταν επιλογές και αυτός απλά τους έδειχνε την άλλη πλευρά κάθε απόφασης, το μικρόβιο της σκοτεινιάς είχε αρχίσει πια να βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε όλους εκτός από τον Αδάμ και την Εύα.

Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου ο Αδάμ ένοιωσε, ότι είχε ολοκληρώσει αυτό για το οποίο κατέβηκε στη γη. Είχε δημιουργήσει τους πρώτους πυρήνες για εξέλιξη της Νόησης και είχε έλθει η ώρα να αποχωρήσει. Σύντομα θα μετέβαινε στην Μοράντια όπου θα συναντούσε την αγαπημένη του Ευάν.
Κάλεσε την Εύα και της ανέφερε, ότι όταν αποχωρούσε θα ήταν αυτή η αρχηγός της κοινότητας και θα εφάρμοζε όλα όσα της είχε διδάξει μέχρι να έλθει και η δική της ώρα συγχώνευσης με την Μεγάλη Μητέρα.
Έτσι κάποια ημέρα ανέβηκε στην κορυφή ενός κοντινού υψώματος και αφού έκαψε κάποια χόρτα φώναξε.

«Πατέρα έπραξα αυτό που μου ζήτησες!!! Επιστρέφω κοντά σου !!!»

Μια λάμψη έσκισε τον ουρανό και έφτασε στο ύψωμα. Μια δίνη φωτιάς σχηματίστηκε μπροστά από τον Αδάμ και εκείνος μπήκε μέσα. Σε λίγα λεπτά ο Αδάμ είχε χαθεί από το γήινο πεδίο.

Σε ένα αντικρινό λόφο ο Λουσέφερ παρατηρούσε όλα όσα γινόντουσαν.
Με την αναχώρηση του Αδάμ έπεσε στη γη το ερπετικό σώμα του Λουσέφερ και εκείνος απόκτησε πάλι τη λεπτοφυή του υπόσταση.

Τότε εκείνος βαθιά συγκινημένος φώναξε:

«Δεν είμαι άξιος συγχώρεσης μετά από αυτά που δημιούργησα στην γη αλλά δεν θα επιστρέψω σε Σένα αν δεν καθαρίσω όλη τη βρωμιά που έσπειρα εδώ από θυμό και άγνοια.
Σε κάθε μια ψυχή που θα επηρεάζεται από το δηλητήριο μου θα της δείχνω, ότι η κάθε απόφαση που δεν πηγάζει από αγάπη θα γίνεται το δικό της βάσανο και ο δικός της αφανισμός.»

Μετά την αναχώρηση του Αδάμ ο Λουσέφερ παρουσιάστηκε στην Εύα και της είπε, ότι θα την βοηθούσε στο έργο της δίνοντας της γνώση και υποστήριξη.
Η Εύα ήταν επιφυλακτική στην αρχή αλλά αργότερα παρατήρησε, ότι ο Λουσέφερ είχε όντως αλλάξει και οι συμβουλές του ήταν ωφέλιμες και εποικοδομητικές για όλους αναπτύσσοντας την κοινότητα κατά πολύ.

Ο Λουσέφερ μια και δεν είχε πια θνητό σώμα έζησε στην γη αιώνες πολλούς και μετά τον θάνατο των πρώτων ανθρώπων. Ζούσε αποτραβηγμένος σε κάποια έρημο και όσοι τον είχαν συναντήσει εκεί έλεγαν, ότι ήταν ένας σοφός ερημίτης με μεγάλη γνώση και εσωτερική δύναμη.
Ο Λουσέφερ διαλογιζόταν καθημερινά και μέσα από τις αληθινές ουράνιες ιδιότητες του προσπαθούσε να εξαγνίσει τη γη από το δηλητήριο που την είχε ποτίσει κάποτε σφραγίζοντας τις πύλες κακού που εκείνος είχε δημιουργήσει. Όμως οι ψυχές που ανέβαιναν στην Μοράντια για κάθαρση επέστρεφαν εκ νέου στη γη και ο κύκλος του κακού συνεχιζόταν. Συλλογιζόταν, ότι έπρεπε με κάποιο τρόπο να καθαριστεί και το αντίστοιχο πεδίο στην Μοράντια, για να επέλθει η οριστική κάθαρση.
Ενώ έκανε αυτές τις σκέψεις άκουσε μια δυνατή φωνή να του λέει.

«Ελ-Σιφέρ σε χρειάζομαι στην Μοράντια, γιατί σύντομα θα κατέβω στη Γη. Έχεις κατανοήσει πολλά από το Σχέδιο μέχρι τώρα και ο Ερχομός Μου θα κλείσει ένα μεγάλο Κύκλο Ζωής.»

Μπροστά στο Λουσέφερ εμφανίστηκε η φλεγόμενη σπείρα και εκείνος μπαίνοντας μέσα ως Ελ-Σιφέρ πια αναχώρησε για την Μοράντια.

Έτσι στην Μοράντια θα γραφόταν η ιστορία της εξέλιξης με την Κάθοδο του Θεού και την Άνοδο του Ανθρώπου.!!!
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Το δεύτερο μέρος της ιστορίας με έκανε πολύ σκεπτική με την οπτική της εξέλιξης. Όντως παρουσιάζεται διαφορετικά η ιστορία από ότι γνωρίζαμε. Βέβαια όλα όσα μας έμαθαν, άσχετα από την παραπάνω ιστορία, απέχουν κατά πολύ από αυτά που ίσως έγιναν ή ειπώθηκαν!!!!
Περίμενα η Ευάν να μεταλλαχθεί σε Λίλιθ λόγω αστρικού όπως έχει ειπωθεί. Οι αστρολόγοι μάλιστα την ονομάζουν η σκοτεινή σελήνη.
Όμως η Ευάν ήταν μέρος του Αδάμ και όπως εκείνος μυούσε στη γη σε ένα νέο τρόπο αντίληψης έτσι και ένα άλλο μέρος του στο αστρικό βοηθούσε να αντιληφθούν οι ψυχές τα λάθη τους και να μη τα επαναλαμβάνουν.
Όμως όσοι είδαν την Ευάν να αναχωρεί με την σπείρα και γνωρίζοντας την επόμενη Εύα ήταν εύλογο να δημιουργήσουν ιστορίες, ότι η πρώτη έφυγε γιατί δεν ήταν υπάκουη στον Αδάμ. Εξάλλου η Ευάν δεν έδειξε ποτέ ότι ήταν κάτι λιγότερο από εκείνον. Αντίθετα έπαιρνε πρωτοβουλίες και του υποδείκνυε πολλές φορές πως να ενεργήσει σε κάποιες περιπτώσεις.
Ο Αδάμ για να μη την σκέφτεται, όπως του είχε συστήσει η Δημιουργός, άφηνε την Λήθη(Λίλιθ) να τον σκεπάζει και αφοσιωνόταν στις γήινες υποθέσεις.
Όλα βέβαια είναι εικασίες και είναι εύλογο να υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για τα γεγονότα μια τόσο μακρινής εποχής.
Όμως εκείνο που εμένα μου προκάλεσε το ενδιαφέρον είναι η οπτική της ιστορίας από την μεριά του κακού του Εωσφόρου/Ελ-Σιφέρ/Λουσέφερ/Διαβόλου/Σατάν/Αντίχριστου.
Στο 3ο και τελευταίο μέρος αναπτύσσεται αυτή η εκδοχή και δεν σας κρύβω, ότι είμαι πολύ μα πάρα πολύ περίεργη.!!!!!!!

:romance-adore: :romance-adore: :romance-adore:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 27248
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από Ellaki »

κι εγώ είμαι περίεργη :eusa-think:
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Annoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33486
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 2:43 pm

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από Annoula »

:bounce: :bounce: :bounce: :romance-heartbeating:
Αν ο Θεός είναι η πρωταρχική Αιτία η Αγάπη θα είναι το αποτέλεσμα
Πατέρα μου/Μητέρα μου, είναι παιδί της Αλήθειας και μόνο αυτή είναι ο δρόμος ο δικός μου προς εσένα
Πολέμα και Οραματίσου
Άβαταρ μέλους
ΙΩΑΝΝΑ
Δημοσιεύσεις: 15907
Εγγραφή: 25 Οκτ 2009 7:29 pm
Τοποθεσία: θεσσαλονικη

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από ΙΩΑΝΝΑ »

ανυπομονώ :bounce: :romance-heartstiny:
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή

Πολέμα και Οραματίσου !!!
Άβαταρ μέλους
Δεκατριούλης
Δημοσιεύσεις: 4566
Εγγραφή: 29 Ιαν 2011 1:10 pm

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από Δεκατριούλης »

Πολύ ομορφο!
Ευχαριστούμε Χρυσούλα.

:romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartbeating: :romance-heartstiny: :romance-heartstiny:
Ας αφησουμε την κριτική για τους ανθρώπους γύρω μας και ας ακολουθησουμε τον δρόμο που δείχνει η καρδιά μας.
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από Vasoula »

άντε παιδάκι μου τελείωνε O:-) O:-) O:-)

Πολύ ωραία αυτή η εκδοχή. Η στοτεινότητα του φωτεινού Άγγελου Λούσιφερ στην ουσία υπάρχει για να μας θυμίζει ότι έχουμε ελεύθερη βούληση. Και είναι στο χέρι μας να αποφύγουμε τα δηλητήρια, γιατί ακόμα και αυτός σέβεται την ελεύθερη βούληση και ρωτάει "με χρειάζεσαι?"
Αν δεν χρειάζεσαι τίποτα από το σκοτάδι, τότε δεν θα χρειάζεσαι τίποτα και από το φως και δεν θα σε διαβάλλει ούτε το ένα, ούτε το άλλο...

:romance-heartstiny:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
CHRYSSOULA
Δημοσιεύσεις: 882
Εγγραφή: 04 Σεπ 2008 9:43 pm

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από CHRYSSOULA »

Καλά Βασούλα η φράση σου ....άμα δεν χρειάζεσαι το σκοτάδι δεν χρειάζεσαι και το φως.....είναι για μένα η επιτομή της αυτογνωσίας!!!!

:romance-kisscheek: :romance-kisscheek: :romance-kisscheek:
Η Ευγνωμοσύνη δονεί κάθε κύτταρο μου !!!
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 88472
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από Vasoula »

:romance-adore: :romance-kisscheek:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Άβαταρ μέλους
Ταρούλα
Δημοσιεύσεις: 29910
Εγγραφή: 16 Αύγ 2011 6:45 pm

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από Ταρούλα »

:x :x :x
Η μόνη βεβαιότητα που μπορείς να έχεις στην ζωή σου είναι μόνο μέσα στην Πίστη, πως ό,τι έρθει, πάντα το Πνεύμα θα δρα εντός σου... Η καρδιά φωτίζει τον σκοτεινό δρόμο της ζωής... Β.Ν. :romance-heartbeating:
Άβαταρ μέλους
Δωρουλα
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 33489
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 4:23 pm
Τοποθεσία: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Re: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (2)

Δημοσίευση από Δωρουλα »

Χρυσουλιτσα μου τι ομορφο ,εχω και τριτο μερος να διαβασω <:-p
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί


Πολέμα και Οραματίσου.

Εικόνα

Reiki Center - Ρεικι

Επιστροφή στο “ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ”